เราใช้ชีวิตอยู่ในสังคมด้วยไร้สาระมากมาย
ไม่ใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและสังคม
เราควรหยุดสร้างความไม่ดี
เราเป็นคนดีด้วยกันทุกคน
มีทุนมาเท่ากันทั้งนั้น แต่ใช้ทุนไม่เหมือนกัน
คนเราถึงแตกต่างกันด้วยกฎแห่งกรรมจากการกระทำของตน

การกระทำของแต่ละบุคคลนั้นไม่เหมือนกัน
มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์ มีทั้งชั่ว มีทั้งดี ไม่สามารถจะแก้ไขปัญหาได้
เนื่องจากทุกคนใช้ทุนไม่เท่ากัน ปฏิบัติหน้าที่ไม่เหมือนกัน
บางคนก็ใช้ทุนได้เลิศประเสริฐแท้ ได้กำไรชีวิตตลอดกระทั่งตาย
บางคนใช้ทุนขาดทุนตลอดชีวิตกระทั่งตาย
ไม่มีประโยชน์ต่อตนเองและสังคม ตลอดกระทั่งครองครัวก็หาความสุขไม่ได้

คัดลอกจาก...
http://www.geocities.com/skychicus/luan ... elife.html
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=18312

สาธุ

นึกถึงตัวเองตอนนี้เราไม่กลัวขาดทุนแล้วล่ะ ปกติเรากลัวมาตลอดก็ขายของนี่เนอะ

คิดไปคิดมา พอคิดว่า เราจะมาทุกข์เพราะของนอกกายทำไมนะ เรากว่าจะโตมา อยู่ๆมาตกอยู่ใต้อำนาจของเงินทองข้าวของที่ด้อยราคา(กว่าตัวเราเอง)พวกนี้ได้ไงนะ พอคิดแล้วปล่อยวาง(ได้เยอะ)ก็สุขขึ้น เบาใจขึ้นเยอะ ขาดทุนภายในสิสำคัญกว่าเยอะ ขาดทุนทุนชีวิตไปเท่าไรแล้วที่ผ่านมา

พอคิดว่า ขายของ(ทำงาน) สิ่งที่ต้องทำคือ ทำอยู่บนความถูกต้อง ทำให้ถูกต้องทุกๆอย่าง แล้วทุกอย่างมันก็ส่งผลไปในทางที่ดีขึ้นเองน่ะ

ขายของมีกำไร ไม่ได้แปลว่าชีวิตจะมีกำไร ขายของขาดทุนไม่ได้แปลว่า ชีวิตจะขาดทุน ต้องแยกแยะระหว่างชีวิตกับข้าวของเงินทองให้ได้ใช่ไหม

สรุป ขายของให้มีกำไรและชีวิตต้องกำไรๆๆๆด้วยจะดีที่สุดเลย