ก็ฆ่าเสีย
สารถีชื่อ เกสี ทูลถามพระพุทธเจ้าว่า การที่พระองค์ทรงได้ชื่อว่าเป็นสารถีฝึกคนชั้นเยี่ยมนั้น
พระองค์ทรงฝึกคนที่ควรฝึกอย่างไร
พระพุทธองค์ทรงตรัสตอบว่า ทรงฝึกโดยวิธีใช้อุบายอันละเอียดบ้าง หยาบบ้าง ทั้งหยาบ
ทั้งละเอียดบ้าง เช่นเดียวกับวิธีการฝึกม้าของนายเกสีที่ใช้อยู่ ฉันใดก็ฉันนั้น
นายเกสีได้ทูลถามต่อไปอีกว่า ถ้ามีผู้พยศไม่ยอมรับการฝึกด้วยอุบายของพระองค์อยู่ด้วยเล่า
จะทรงทำอย่างไร
ทรงมีพุทธดำรัสตอบว่า ถ้าเป็นเช่นนั้น เราก็ฆ่าผู้นั้นเสีย นายเกสีจึงได้ทูลแย้งขึ้นว่า
ปาณาติบาต(การฆ่าชีวิต)นั้นไม่ควรแก่พระองค์มิใช่หรือ ไม่ควรแก่เราก็จริง แต่ว่าผู้ที่ไม่ยอม
ฝึกด้วยอุบายทุกอย่าง คนเช่นนั้นชื่อว่า ถูกฆ่าเสียแล้วในอริยวินัย เขาย่อมหมดโอกาสได้
บรรลุธรรมพิเศษ เท่ากับเขาถูกฆ่าจากคุณความดีนั่นเอง(เป็นที่น่าสังเกตว่า การที่ใครก็ตาม
ถูกวางเฉยไม่สั่งสอน หรือถูกปล่อยทิ้งไม่เหลียวแลจากพระอริยเจ้านั้นก็เทียบเท่ากับท่านได้
ตัดสินลงโทษประหารแก่เขาผู้นั้นแล้ว


เก็บสาระจาก เกสีสูตร พระไตรปิฏก เล่มที่ ๒๑

มาอนุโมทนาค่ะ

ทรงมีพุทธดำรัสตอบว่า ถ้าเป็นเช่นนั้น เราก็ฆ่าผู้นั้นเสีย นายเกสีจึงได้ทูลแย้งขึ้นว่า
ปาณาติบาต(การฆ่าชีวิต)นั้นไม่ควรแก่พระองค์มิใช่หรือ ไม่ควรแก่เราก็จริง แต่ว่าผู้ที่ไม่ยอม
ฝึกด้วยอุบายทุกอย่าง คนเช่นนั้นชื่อว่า ถูกฆ่าเสียแล้วในอริยวินัย เขาย่อมหมดโอกาสได้
บรรลุธรรมพิเศษ เท่ากับเขาถูกฆ่าจากคุณความดีนั่นเอง(เป็นที่น่าสังเกตว่า การที่ใครก็ตาม
ถูกวางเฉยไม่สั่งสอน หรือถูกปล่อยทิ้งไม่เหลียวแลจากพระอริยเจ้านั้นก็เทียบเท่ากับท่านได้
ตัดสินลงโทษประหารแก่เขาผู้นั้นแล้ว

สาธุ ค่ะ !!!!