เหตุใดการพบความสุขจึงต้องเพ่งไปที่ ทุ ก ข์
และการแสวงหาความหมายของชีวิต
จึ ง ต้ อ ง ร ะ ลึ ก ถึ ง ค ว า ม ต า ย
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดป่าสุนันทวนาราม จ. กาญจนบุรี

เพราะมันเป็นความจริงของชีวิต

พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า

“ชีวิตนี้เป็นทุกข์”

ไม่ว่าจะเป็นการที่เราต้องอยู่กับคนหรือสิ่งที่ไม่ชอบใจ
การพลัดพรากจากคนที่เรารักหรือไม่ได้ในสิ่งที่ปรารถนาก็ดี
สิ่งเหล่านี้เป็นทุกขสัจจะ หรือทุกข์เหล่านี้ล้วนแต่เป็นความจริง

ซึ่งถ้าเรามัวคิดแต่จะแสวงหาลาภ
เงินทอง ยศ ตำแหน่ง ยกย่องสรรเสริญ
ความสุขต่างๆที่มนุษย์ส่วนใหญ่พากันแสวงหา
ก็ไม่มีทางจะหลุดพ้นจากทุกข์ได้

ถึงจะปฏิบัติธรรมเป็นร้อยปีก็ตาม

ดังนั้นมนุษย์เราจึงควรพิจารณาถึงความเกิด
ความแก่ ความเจ็บ หรือความตาย
ว่าทั้งหมดล้วนเป็นความทุกข์ที่เป็นความจริง

แต่ถึงอย่างนั้นเราก็สามารถมีความสุขในท่ามกลางความทุกข์ได้
หากเรามีเมตตากับตัวเอง

อย่างน้อยถ้ามีสุขภาพใจดี
เราก็สามารถยอมรับความจริงได้ว่า
เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับร่างกายเราก็ดี รอบตัวเราก็ดี
ทุกสิ่งล้วนมีแต่ทุกข์

พระพุทธเจ้าเองก็ยังห้ามไม่ได้

เมื่อเรารับความจริงนี้ได้แล้ว
จากนั้นก็เพ่งไปที่ใจ ให้ใจเป็นประธาน
เพราะทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นที่ใจ
ไม่ว่าจะเป็นเหตุแห่งทุกข์ การดับทุกข์
วิถีปฏิบัติหรือการมีความสุขก็ตาม

ดังนั้นหากเราตั้งใจว่าจะค้นหาความสุขที่แท้จริง
ก็ต้องเกิดจากการยอมรับความทุกข์ของชีวิต
โดยพิจารณาและทำความเข้าใจในทุกข์ตามอุปทานขันธ์ ๕
อันหมายถึง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ คือตัวทุกข์

แล้วจากนั้นจิตใจก็จะโอปนะยิโก
(การน้อมธรรมเข้าสู่ตัว จนน้อมธรรมเข้าสู่จิตใจ)

(มีต่อ)

• ส่วนคำถามที่ว่า ทำไมการแสวงหาความหมายของชีวิต
จึงต้องพิจารณา ความตาย

เพราะถ้าเราพิจารณาร่างกายเป็นความตายแล้ว
สิ่งที่เราดิ้นรนต่อสู้ด้วยทุจริตต่างๆ มาทั้งหมด
ย่อมไร้ประโยชน์
เพราะว่าไม่ว่าอย่างไรเราก็ต้องตายอยู่ดี

ดังนั้นถ้าเราพิจารณาความตายด้วยปัญญาแล้ว
เราก็จะมองเห็นกายกับใจชัดเจนขึ้น
รวมทั้งมองเห็นว่าร่างกายเป็นเพียงสิ่งภายนอก

ในขณะที่ใจเป็นประธาน
ใจนี้ไม่ใช่กาย กายนี้ไม่ใช่เรา
เราไม่ได้อยู่ในกาย กายไม่ได้อยู่ในเรา
ถ้าใจเป็นเอกเทศชัดเจนขึ้นแล้ว กายก็จะถอยไป

จากนั้นปัญญาก็จะทำให้เราสามารถมองเห็นว่า

กายเป็นอนัตตาไม่มีตัวตน
อันหมายความว่า เวทนาสัญญาก็ย่อมเป็นอนัตตาไปด้วย
แล้วในที่สุดขันธ์ ๕ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ก็ย่อมเป็นอนัตตาเช่นเดียวกัน

ในขณะเดียวกันการมีปัญญามากขึ้นเท่าไร
จิตใจก็ย่อมยิ่งสงบเบาลงๆ เท่านั้น
นั้นคือแนวทางที่มนุษย์จะปล่อยวาง
และค้นพบความสุขที่แท้จริงในที่สุด

การตระหนักถึงความตายในความหมายของอาตมา
จึงหมายถึงเพื่อที่จะปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง
แล้วจากนั้นความรู้สึกในจิตใจก็จะมั่นคงขึ้น



(คัดลอกบางตอนมาจาก : พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เมื่อซากุระผลิบานเป็นดอกบัว
ใน นิตยสาร ซีเคร็ต : เคล็ดลับสู่ความสุขและความสำเร็จ, ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๔๖, ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๓,
หน้า ๓๑-๓๓)