ดีแบบพุทธ

พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าโคตมะ คือเรื่องของทุกข์ และการดับทุกข์ การปฏิบัติเพื่อที่จะไม่ต้องมาเกิดแก่เจ็บตายอีกต่อไป การที่คนเราจะเดินทางไปถึงนิพพาน จะต้องอยู่บนพื้นฐานของสภาวะภายในจิตใจสามประการคือ ความไม่หลง ความไม่โลภ และความไม่โกรธ (เรียกว่าวิชชา)

ความโลภ ความโกรธ ความหลง หรือ ความพอใจ ไม่พอใจ และการตามไม่ทันความพอใจไม่พอใจปล่อยให้ความพอใจไม่พอใจบังคับบัญชาตัวเรา เป็นอุปสรรค์สำคัญที่จะทำให้ไม่สามารถบรรลุมรรคผลนิพพานได้ (เรียกว่าอวิชชา) และเป็นสาเหตุของความเลวร้ายหรือความชั่วทั้งปวงที่จะเกิดกับเรา (อกุศลเหตุ ๓) ในทางกลับกัน การเท่าทันความพอใจไม่พอใจ หรือความไม่โลภไม่โกรธไม่หลง เป็นสาเหตุที่ทำให้คนเป็นคนดี (กุศลเหตุ ๓)

เพราะฉะนั้น ผู้ที่กำลังเดินทางไปสู่นิพพาน จึงเป็นคนดีโดยปริยาย หรือเป็นคนดีโดยกมลสันดาร เป็นคนดีแบบถาวร เพราะเจริญความจริง อันเป็นเหตุให้เราเท่าทันความพอใจไม่พอใจ เปรียบเหมือนเราปลูกต้นมะม่วง ต้องการเพียงผลมะม่วง เหตุเราต้องดูแลบำรุงต้น ทำให้ต้นมะม่วงสมบูรณ์ มีใบเขียว เป็นสิ่งที่ต้องเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย

จึงสรุปได้ว่า คำสอนของพระพุทธเจ้าโคตมะนั้นไม่ได้สอนคนให้เป็นคนดี แต่ทำให้คนนั้นกลายเป็นคนดี เปลี่ยนนิสัยไปเป็นคนละคน เป็นผลพลอยได้จากการเดินทางไปสู่นิพพาน การเป็นคนดีแบบพุทธนั้นจึงเป็นคนดีแบบถาวร ด้วยหนทางอันประเสริฐ (อริยมรรคอันมีองค์ ๘) นี้ เริ่มจากการสร้างความเห็นที่ถูกต้อง ด้วยการเจริญแต่ความจริง รู้เท่าทันสิ่งที่มากระทบสัมผัสทางตาหูจมูกลิ้นกายใจว่าไม่เที่ยง ไม่มีอะไร คือทางอันประเสริฐที่จะทำให้สังคมสงบสุข เพราะสั้งคมจะประกอบด้วยคนดีแบบพุทธ …

อนุโมทนาสาธุ ด้วยครับ ...