เรามาจากใหน?...และจะไปใหน?...(๔)

ฝ่ายชาวเมืองอาฬาวี ได้ถวายภัตตาหารแด่พระศาสดา เมื่อเสร็จภัตกิจ พวกชาวเมืองรอคอยเพื่อให้เพระศาสดาอนุโมทนา พระศาสดาทรงดำริว่า เราเดินทางมาจากพระเชตวันมาถึงเมืองอาฬาวีเป็นระยะทาง ๓๐ โยชน์ เพื่อประโยชน์แก่นางกุมาริกา เมื่อนางกุมาริกายังไม่มา เราจะไม่กล่าวอนุโมทนากถา จึงประทับนั่งนิ่งอยู่

แม้นางกุมาริกานั้นแล กรอด้ายหลอดแล้วใส่ในกระเช้า เพื่อนำไปให้บิดาที่โรงช่างหูก เมื่อเดินไปถึงที่ๆพระศาสดาประทับอยู่ ก็ได้เดินแลดูพระศาสดาไป แม้พระศาสดาก็ทรงชะเง้อทอดพระเนตรนางกุมาริกานั้น ถึงนางกุมาริกาก็ได้ทราบ แลดูโดยอาการที่พระศาสดาทอดพระเนตรเหมือนกันว่า ย่อมทรงหวังการมาของเรา ย่อมทรงรอคอยการมาของเราทีเดียว นางวางกระเช้าด้ายหลอด แล้วได้ไปยังที่พระศาสดาประทับอยู่

ถามว่า........ก็เพราะเหตุไร พระศาสดาจึงทรงทอดพระเนตรนางกุมาริกานั้น

แก้ว่า..........ได้ยินว่า พระองค์ทรงปริวิตกอย่างนี้ว่า "นางกุมาริกานั้น เมื่อไปจากที่นี่ ทำกาลกิริยา(ถึงแก่ความตาย)อย่างปุถุชนแล้ว จักเป็นผู้มีคติไม่แน่นอน.

(นางกุมาริกานี้ เมื่อไปถึงโรงช่างหูกของบิดาตน ก็จะถึงแก่ความตาย รายละเอียดจะปรากฏข้างหน้า ถ้านางไม่ได้แวะเข้ามาหาพระศาสดา ก่อนที่จะไปโรงช่างหูก ก็จะไม่ได้ฟังธรรมเทศนา จะไม่ได้บรรลุโสดาบัน เมื่อตายก็ตายอย่างปุถุชนตาย การตายของปุถุชนนั้น มีคติไม่แน่นอน คือไม่มีใครรับรองได้ว่า ปุถุชนตายแล้วไม่ไปสู่อบายภูมิ)

แต่เมื่อนางมาถึงที่เราประทับนั่งอยู่ ได้ฟังธรรมแล้วสำเร็จโสดาปัตติผลแล้วจึงไป จักเป็นผู้มีคติแน่นอน(คือตายแล้วไม่ไปสู่อบายภูมิโดยแน่นอน)นางจะไปเกิดในดุสิตวิมาน"นัยว่า ในวันนั้น ชื่อว่าความพ้นจากความตาย ไม่มีแก่นางกุมาริกานั้น


ในขณะที่นางกุมาริกานั้น ถวายบังคมพระศาสดา ผู้ประทับนั่งนิ่ง ท่ามกลางพุทธบริษัท พระศาสดาตรัสกับนางว่า...



พระศาสดาตรัสถามปัญหา ๔ ข้อกับนางกุมาริกานั้น ด้วยประการฉะนี้

(โปรดอ่านตอนต่อไป)

อนุโมทนาสาธุกับคุณ..ณ..มรณาด้วยครับ

ทำไม ? ไม่ร่วมอยู่ในกระทู้เดียวกันเลยละครับ

จะได้อ่านอย่างต่อเนื่อง