ทุกวันนี้สังคมทั้งหลายไม่มีธรรมะ ไม่ศึกษาธรรมะ

ก็มีปัญหาหัวใจตัวเองมาก เพราะขาดความสงบ

เพราะฉะนั้น เรามาฟังสวด ฟังธรรมก็เพื่อมารู้จิตตัวเดียว

ทำอย่างไรจึงจะรู้จิตนี้ได้?

จิตของเราสามารถรู้ได้เมื่อไร เมื่อนั้นแหละ

เราจะรู้จักคำว่า บุญ รู้จักคำว่า สงบ เป็นสุข สบายใจ

เช่นเราเป็นคนขี้โกรธ เราไม่เคยดับความโกรธได้เลย

แต่เมื่อมารู้จักจิตของเราได้ ขณะนี้เรากำลังโกรธแล้วนะ

ไม่พอใจการแสดงออกของคนอื่นแล้ว

พอเราไปดูคนอื่นฟังคนอื่น ดูไม่ชอบใจแล้ว ฟังไม่ชอบใจแล้ว

เราก็รู้ทันใจของเราได้ดีว่าจิตของเรานี้เป็นเอง

จิตของเราเป็นทุกข์ไม่พอใจเอง ไม่ใช่เขาทำไม่ดี จิตของเราไม่ดีเอง

พอเรารู้ทัน เท่านั้นก็เรียกว่า กุศลจิตตัง รู้จิตตัวเองเป็นกุศล

พอไม่โกรธก็เป็นกุศล

ดังนั้นการเรียนรู้ธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้น

พระองค์ต้องการให้พวกเราเรียนรู้จิตตนเอง

แล้วจะได้มีสติระงับดับทุกข์ทางใจได้

ธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์

สอนวิธีดับทุกข์ทางใจ สอนวิธีทำใจให้สบายให้เป็นสุข

กินเป็นสุข นั่งเป็นสุข นอนเป็นสุข คิดนึกก็ให้สบายใจ

นี่เป็นวิธีทางธรรมะคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

จะสวดบทไหนก็แล้วแต่ สุดท้ายก็ลงที่จิตทั้งหมด

อย่าง กุสลา ๗ บท โยมฟังสิ..เรื่องจิตทั้งหมด

เพียงเราทำจิตสงบนิดเดียว เราก็ได้รับความสบายใจแล้ว

แต่เราไม่ทำใจให้สงบ...ทำเพียง ๕ นาทีเท่านั้นทุกข์แทบตาย

เวลาเราคิดอะไรมากๆ เช่น นอนไม่หลับ หรือเคร่งเครียดอย่างนี้

เราจะรู้สึกว่าจิตของเราไม่ดี เราจะรู้เลยว่ามันทุกข์จริงๆ นะ
.................................

ทุกข์มาจากไหน? มาจากจิตดวงนี้แหละ

จิตที่เป็นอกุศล จิตที่เป็นอกุสลา ธัมมา จิตที่เป็นอกุศลนี่แหละ

จึงทำให้เครียด ทำให้เศร้าโศกไม่เกิดความสบายใจเลย จึงเป็นอกุศล

เราต้องพยายามสวดมนต์ภาวนา ทำสมาธิให้มากขึ้น

ทำให้รู้จิตให้มากขึ้น จิตดีก็ให้รู้ว่าจิตดี จิตไม่ดีก็ให้รู้ว่าจิตไม่ดี

คิดอะไรก็พยายามรู้ที่จิตเราให้มากขึ้น แล้วก็เป็นกุศลจิตตัง
จิตก็สบายไม่คิดมาก ไม่กังวลไม่เครียด ไม่เร่าร้อน ไม่เศร้าโศกเสียใจ

กินก็สบาย นั่งก็สบาย นอนก็สบาย คิดนึกก็สบายใจ

อ๋อ ! ที่สบายเพราะจิตเราดี