๒๓๗
บุคคลผู้มีสัมมาทิฏฐิย่อมละมิจฉาทิฏฐิไดั(โดยการข่มไว้ด้วยวิปัสสนาสัมมาทิฏฐิ)
หรือ กำจัดโดยเด็ดขาดด้วยปฐมมรรคสัมมาทิฏฐิ อนึ่ง อกุศลธรรมอันต่ำทรามมิใช่น้อย
(เช่นความไม่ต้องการเห็นพระอริยะ โลภะ และปาณาติบาตเป็นต้น)ที่พึงเกิดเพราะมิจฉาทิฏฐิ
เป็นปัจจัย บุคคลนั้นย่อมละได้ ส่วนกุศลธรรมมิใช่น้อย(สมถะ วิปัสสนา หรือโพธิปักขิยธรรม ๓๗)
ย่อมเกิดแก่บุคคลนั้น(ผู้ปรารภวิปัสสนาและพระอริยะบุคคล) เพราะสัมมาทิฏฐิเป็นปัจจัย
กุศลธรรมดังกล่าวย่อมถึงความบริบูรณ์ด้วยภาวนา

บุคคลผู้มีสัมมาสังกัปปะย่อมละมิจฉาสังกัปปะได้ อนึ่ง อกุศลอันต่ำทรามมิใช่น้อยที่พึงเกิด
เพราะมิจฉาสังกัปปะเป็นปัจจัย กุศลธรรมดังกล่าวย่อมถึงความบริบูรณ์ด้วยภาวนา

โดยนัยดังกล่าวมานี้ บุคคลผู้มีสัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ
สัมมาสมาธิ สัมมาวิมุตติ(ผลธรรม)และวิมุตติญาณทัสสนะ(ปัจเวกขณญาณของพระเสกขะ)
ย่อมละ...มิจฉาวิมุตติญาณทัสสนะ(อกุศลจิตตุปบาทที่สำคัญผิดว่าเป็นความหลุดพ้น) อนึ่ง
อกุศลธรรมที่ต่ำทรามมิใช่น้อยที่พึงเกิดเพราะมิจฉาวิมุตติญาณทัสสนะเป็นปัจจัย บุคคลนั้นย่อมละได้
ส่วนกุศลธรรมมิใช่น้อยย่อมเกิดขึ้นแก่บุคคลนั้น เพราะสัมมาวิมุตติญาณทัสสนะ(ปัจจเวกขณ
ญาณของพระเสกขะ)เป็นปัจจัย กุศลธรรมดังกล่าว ย่อมถึงความบริบูรณ์ด้วยภาวนา

สัมมาทิฏฐิมี ๓ ระดับ คือ

๑. ปุพพภาคสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิขั้นพื้นฐาน คือ ความเชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

๒. วิปัสสนาสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิที่หยั่งเห็นไตรลักษณ์ในขณะที่เกิดวิปัสสนาญาณ

๓. โลกุตตรสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิที่เป็นโลกุตตรในขณะเกิดมรรคญาณ

ข้อความข้างต้นที่กล่าวไว้ในคัมภีร์เนตติวิภาวินี(หน้า ๒๑๙)แต่ในคัมภีร์อรรถกถาจำแนกสัมมาทิฏฐิไว้ ๖ ประเภท คือ

๑. กัมมัสสกตาสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิที่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม
๒. ฌานสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิในขณะเกิดฌาน
๓. วิปัสสานาสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิในขณะเกิดวิปัสสนาญาณ
๔. มัคคสัมมาทิฏฐิ สัมมาทิฏฐิในขณะเกิดมรรคญาณ
๕. ผลสัมมาทิฏฐิในขณะเกิดผลญาณ
๖. ปัจจเวกสัมมาทิฏฐิ สัมมทิฏฐิในขณะเกิดปัจจเวกขณะญาณ