โอกาสทองกับธรรมอันทรงคุณค่า
อาจกล่าวได้ว่า ในปัจจุบันนี้ หากใครได้รับคำสอน
ของพระพุทธองค์อย่างถูกต้อง คือ ผู้โชคดีและมี
โอกาสสูงที่จะบรรลุธรรมอันทรงคุณค่า กล่าว คือ
มรรค ผล นิพพาน ด้วยว่าโอกาสที่ดีๆ อย่างนี้นั้น
หาได้มีอยู่เสมอไปไม่

สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็คือ เนื่องจากมนุษย์เรานั้น มีอายุสั้น
เกิดมาแล้วอยู่ไม่นานก็ตาย หรือไม่ตายก็อาจถูกความ
เจ็บป่วย ความแก่ชรา หรืออุปสรรคต่างๆ เข้าขัดขวาง
จนพลาดโอกาสที่จะได้ของดีไป ดังนั้น เมื่อท่านได้พบโอกาส
ก็รีบควรใช้โอกาสอันงามนี้เสีย และพยายามคิดว่า

เราจะใช้โอกาสอันงามนี้ได้อย่างไร ควรแล้วหรือที่เรา
จะปล่อยโอกาสให้สิ้นไปโดยเปล่าประโยชน์ ควรแล้วหรือ
ที่มัวแต่พะวงหมกมุ่นอยู่แต่เรื่องโลกีย์อันไม่รู้จักจบสิ้น
และควรคิดว่าคนเรานั้น ในที่สุดก็ต้องตาย เราควรจะมีธรรมะ
ที่สามารถเป็นที่พึ่งให้กับตัวเองได้บ้าง ไฉนหนอ เราจะต้อง
รีบปฏิบัติอย่างจริงๆ จังๆ กันเสียที่

ความผิดพลาดหรือความพลั้งเผลอ ที่ได้กระทำมาแล้ว
แม้ว่าในภายหลังจะสำนึกตัวได้ แต่ก็จะไม่ไดประโยชน์
เท่าใดนัก เช่น ในขณะที่โอกาสเอื้ออำนวย แต่ไม่ยอม
ลงมือปฏิบัติ ครั้นพอเจ็บป่วยหรือเฒ่าชรา หรือใกล้จะเข้าสู่
ความตาย หรือว่าตายแล้วไปเกิดในอบายภูมิ

ก็นึกถึงโอกาสอันงามว่า "พวกเราได้ปฏิบัติในครั้งนั้นก็คง
จะดีไม่น้อยเลย" อนึ่ง แม้จะเสียใจอย่างไรวันเวลาก็ผ่าน
ไปแล้วก็ไม่สามารถจะหวนกลับมาได้เลย เป็นการเสียดาย
ที่จะไม่ค่อยจะมีประโยชน์สักเท่าใดนัด สมดังที่พระพุทธองค์
ทรงแสดงไว้ว่า

ภิกฺขเว - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย (ตุมฺเห - เธอทั้งหลาย)
ฌายถ - จงเพ่ง(จงเจริญสมถะและวิปัสสนากัมมฐาน)
มา ปมาทตฺถ - อย่าได้ประมาทเลย มา อหุวตฺถ - อย่าได้เป็น
วิปฺปฏิสาริโน - ผู้เสียใจ ปุจฺฉา - ในภายหลัง อยํ - นี้
อนุสาสนี - เป็นโอวาท อมฺหากํ - ของเรา โว - สำหรับพวกเธอ