22. ระงับใจไม่ทำชั่ว ผลบุญปกป้องลูกหลาน

สมัยราชวงศ์หมิง มีมณฑลเจอะเจียง เมืองหางโจว ลูกชายของหมอสกุลตั้งไปสอบในเมือง บทความที่เขียนไม่ดีพอ กรรมการผู้ตรวจสอบอ่านแล้วไม่ผ่าน ทันใดมีเสียงแว่วที่หูว่า “ต้องผ่าน” เขาหยิบขึ้นมาทบทวนดูอีก ก็ยังคิดว่า ไม่ควรผ่าน จึงวางบทความไว้ข้าง ๆ และที่หูก็ได้ยินว่า “ไม่ได้ ไม่ได้” กรรมการผู้ตรวจสอบหยิบมาอ่านแล้ว อ่านอีก ยังไม่คิดว่าควรผ่าน เพียงความคิดเท่านั้น เสียงแว่วมาอีกว่า “ไม่ได้ 2 คำนี้ทำยาก” กรรมการผู้ตรวจสอบคิดในใจว่า นักศึกษาผู้นี้คงประกอบกรรมดีอะไรมาแน่ จึงมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มครอง เลยเรียกมาสอบถามก็ไม่สามารถได้คำตอบ นักศึกษาผู้นั้นได้กลับบ้านแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อฟัง
คุณหมอฟังลูกเล่าเรื่องที่ผ่านมา ได้อุทานออกมาว่า “นั่นมาจากสมัยพ่อยังหนุ่มอยู่ พ่อเคยรักษาคนไข้ที่ยากจนคนหนึ่งจนหายโดยไม่เรียกร้องเงินทองอะไรเลย มีอยู่ครั้งหนึ่ง พ่อออกไปธุระพอดีเจอพายุฝนเลยหลบฝนที่บ้านคนไข้ ภรรยของเขาได้รับคำสั่งจากแม่สามีให้มาปรนนิบัติเป็นการตอบแทนที่พ่อได้รักษาสามีของเธอไว้ ขณะนั้นพ่อยังหนุ่มแน่น เห็นหญิงงสวยก็อดหวั่นไหวไม่ได้ แต่พ่อมาคิดถึงการล่วงเกินภรรยาผู้อื่นเป็นการขาดคุณธรรม พ่อจึงพึมพำว่า “ไม่ได้” พ่อจึงยับยั้งห้ามใจไว้ ตอนนั้นหญิงสาวนั้นได้ฉุดพ่อขึ้นเตียง พ่อรีบพูดว่า “ไม่ได้ ไม่ได้” และลุกขึ้นนั่งตัวตรง จิตใจว้าวุ่นสับสน แต่สติของพ่อดีคอยยับยั้งและตะโกนออกมาว่า “ไม่ได้ 2 คำนี้ทำยากจัง” ในที่สุดพ่อก็ชนะกิเลสลงได้ เรื่องนี้พ่อไม่เคยปริปากเล่าให้ใครฟังเลย ไม่นึกว่าสวรรค์ตอบแทนพ่อถึงขนาดนั้น จึงประทานเกียรติยศแก่เจ้า หวังว่าวันข้างหน้าลูกต้องขัดเกลากิเลสมาก ๆ เป็นคนที่มีคุณธรรมสูงนะ จึงจะถือว่าเจ้าได้ตอบแทนพระคุณสวรรค์ที่ได้เอ็นดูพวกเรา”

ฝึกจิต เจริญใจ
ลื่อโจ๊ว
การคิดตัดคำ หาคำดีดี
ค่อยฝึกค่อยทำ
ถ้าฟุ่มฟุ่มเฟือย
ก็อย่าได้เอา ขณะคิดคำ
ขอจงระวัง ใจของตนเอง
อย่าคิดฟุ้งไป ถึงแต่ไม่ดี
แม้ว่ารู้รู้ ถึงความไม่ดี
ขอจงกำหนด ตัดจิตตัดใจ
อย่าได้คิดวน กับความไม่ดี
สร้างสรรค์จิตใจ ให้มีเจริญ
อย่าให้ต่ำลง
กับความวนเวียน
ในสิ่งไม่ดี สิ่งที่ดีดี
คิดดีทำดี นำจิตนำใจ
ให้สูงให้สูง ขอจงหมั่นเพียร
ตัดตัดละละ ความคิดวนเวียน
สรรค์สร้างจิตใจ ด้วยการคิดดี
ให้จิตเจริญ เจริญเจริญ


โทษของกาม

ปัญหา : พระพุทธเจ้าทรงอธิบายเปรียบเทียบความสุข อันเกิดแต่กามไว้อย่างไรบ้าง? พุทธดำรัสตอบ : “......ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนสุนัขอันความเพลียเพราะความหิวเบียดเบียนแล้ว พึงเข้าไปยืนอยู่ใกล้เขียงของนายโคฆาต นายโคฆาตหรือลูกมือของนายโคฆาตผู้ฉลาด พึงโยนร่างกระดูกที่เชือดชำแหละออกจนหมดเนื้อแล้วเปื้อนแต่เลือดไปยังสุนัข ฉันใด....
ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรียบด้วยร่างกระดูก มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนแร้งก็ดี นกตะกรุมก็ดี เหยี่ยวก็ดี พาชิ้นเนื้อบินไป แร้งทั้งหลาย หรือนกตะกรุมทั้งหลาย หรือเหยี่ยวทั้งหลาย จะพึงโผเข้ารุมจิกแย่งชิ้นเนื้อนั้น ฉันใด....
.....ดูก่อนคฤหบดี อริวสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่า เปรียบด้วยชิ้นเนื้อ มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
.....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนบุรุษพึงถือคบเพลิงหญ้าอันไฟติดทั่วแล้ว เดินทวนลมไปฉันใด..
.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรียบด้วยคบเพลิงหญ้า มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
.....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนหลุมถ่านเพลิงลึกกว่าชั่วบุรุษหนึ่งเต็มด้วยถ่านเพลิงอันปราศจากเปลว ปราศจากควัน บุรุษผู้รักชีวิตไม่อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์ พึงมา บุรุษมีกำลังสองคนช่วยกันจับแขน บุรุษนั้นข้างละคน ฉุดเข้าไปยังหลุมถ่านเพลิง ฉันใด...
.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่า เปรียบด้วยหลุมถ่านเพลิง มีความทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
.....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนบุรุษพึงฝันเห็นสวนอันน่ารื่นรมย์ ป่าอันน่ารื่นรมย์ ภาคพื้นอันน่ารื่นรมย์ สระโบกขรณีอันน่ารื่นรมย์ บุรุษนั้นตื่นขึ้นแล้ว ไม่พึงเห็นอะไรฉันใด...
.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่า เปรียบด้วยความฝัน มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
.....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนบุรุษพึงยืมโภคสมบัติ มีแก้วมณีและกุณฑลอย่างดีบรรทุกยานไป เขาแวดล้อมด้วยทรัพย์สมบัติที่ตนยืมมา พึงเดินไปภายในตลาด คนเห็นเขาเข้าแล้ว พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ดูก่อนท่านผู้เจริญ บุรุษผู้นี้มีโภคสมบัติหนอ ได้ยินว่าชนทั้งหลายผู้มีโภคสมบัติย่อมใช้สอยโภคสมบัติอย่างนี้ดังนี้ พวกเจ้าของพึงพบบุรุษนั้น ณ ที่ใด ๆ พึงนำเอาของตนคืนไปในที่นั้น ๆฉันใด.....
.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรียบด้วยของยืม มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
.....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนราวป่าใหญ่ที่ไม่ไกลบ้านหรือนิคมต้นไม้ในราวป่านั้น พึงมีผลรสอร่อย ทั้งมีผลดก แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว บุรุษผู้ต้องการผลไม้ พึงมาเที่ยวเสาะแสวงหาผลไม้ เขาแวะยังราวป่านั้น เห็นต้นไม้อันมีผลรสอร่อย มีผลดกนั้น เขาพึงคิดอย่างนี้ว่า ต้นไม้นี้มีผลรสอร่อย มีผลดก แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว แต่เรารู้เพื่อขึ้นต้นไม้ไฉนหนอ เราพึงขึ้นต้นไม้ นี้แล้วกินพออิ่ม และห่อพกไปบ้าง เราขึ้นต้นไม้นั้นแล้ว กินจนอิ่ม และห่อพกไว้ลำดับนั้น บุรุษคนที่สองต้องการผลไม้ ถือขวานอันคมเที่ยวมาเสาะแสวงหาผลไม้ เขาแวะยังราวป่านั้นแล้ว เห็นต้นไม้มีผลรสอร่อย มีผลดกนั้น เขาพึงคิดอย่างนี้ว่า ต้นไม้นี้มีผลรสอร่อย มีผลดก แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว และเราก็ไม่รู้เพื่อขึ้นต้นไม้ ไฉนหนอ เราพึงตัดต้นไม้นี้แค่โคนต้นแล้วกินพออิ่ม และห่อพกไปบ้าง เขาพึงตัดต้นไม้นั้นแค่โคนต้นฉันใด...
.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่า เปรียบด้วยผลไม้ มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
โปตลิยสูตร ม. ม. [48-53]
ตบ. 13 : 41-45 ตท. 13 : 40-43
ตอ. MLS. II : 28-31
(จากหนังสือพระพุทธศาสนาจากพระโอษฐ์ โดย แสง จันทร์งาม)


คัดลอกจาก http://thai.mindcyber.com/modules.php?n ... 13&page=35