45657....พญากวางทอง...

ฟ้าใสใส

...พญากวางทอง... :b20:

ความรัก คือ ดอกไม้ที่สวยงามและมีกลิ่นหอมหวน ทุกครั้งที่มันผลิดอกออกช่อเบ่งบาน จากสวนธรรมดาก็จะกลายเป็นแดนสวรรค์ ดอกไม้ทำให้โลกนี้มีความสุข ทำให้คนป่วยไข้ชื่นใจคราวได้เห็น ช่วยให้คนที่โกรธกันกลับมาคืนดี ทำให้ทุกที่มีรอยยิ้ม ความรักเป็นเช่นกับดอกไม้ สวยงามและมีความหมายดีงามอยู่ในตัว เมื่อความรักเกิดกับใครแล้ว หัวใจของเขาจะเป็นสีชมพู มองอะไรก็มีความสุข หัวใจพองโตด้วยอานุภาพแห่งรัก พร้อมจะแบ่งปันสิ่งดี ๆ ที่มีให้กับใครคนนั้น :b27:

เมื่อหัวใจมีรัก ก็ควรรู้จักภักดีกับคนที่เรารัก ไม่คิดนอกใจหรือหลอกลวงกัน เพียงเท่านี้ ความรักของคนสองคนก็จะสวยงาม เดินร่วมทางไปสู่จุดหมายเดียวกัน :b20:

นิยามของความรักในโลกที่เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้า ใช้ระบบดิจิทัล ติดต่อสื่อสารรวดเร็วทันใจ อยู่ส่วนไหน มุมไหนของโลกใบนี้ ก็สามารถติดต่อพูดคุยได้เหมือนยืนอยู่ใกล้ๆตรงหน้า ทุกอย่างออนไลน์ถึงกันหมด บางคนจึงมองความรักว่าเป็นเสมือนระบบออนไลน์ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ยึดติดหรือคาดหวังอะไร ได้มาง่ายก็ทิ้งไปง่าย โดยไม่เข้าถึงความหมายที่แท้จริงของความรักเลย ยิ่งความจงรักภักดีซื่อสัตย์ต่อกันก็ไม่ต้องพูดถึง มัยถูกลบหายไปด้วยโดยปริยายจนแทบไม่หลงเหลือ :b31:

ความรักในยุคดิจิทัลนี้จะมีรักแท้หรือไม่ เป็นคำถามที่ตอบได้ยาก ใครบางคนอาจรอจนเบื่อหน่าย บ้างเลิกหาคำตอบโดยใช้วิธีลืมคำถาม เลิกตั้งคำถามที่ว่านั้นกับตัวเอง ปลดปล่อยตัวตนให้ไหลไปตามระบบออนไลน์หรือปิดหูปิดตาปฏิเสธอะไรหลาย ๆ อย่าง สุดท้ายเมื่อมีรักก็มีทุกข์ เพราะความรักที่เกิดขึ้นหรือได้พบเป็นเพียงภาพมายาหรือสิ่งลวงตา ไม่ใช่รักที่มาจากความบริสุทธิ์และจริงใจนั่นเอง :b2:

อยากให้หลาย ๆ คนลองหลับตาลง แล้วทำใจให้สงบนิ่ง หยุดอยู่กับที่ เพื่อค้นหาตัวเองและคำตอบที่อยู่ข้างใน แทนการวิ่งไปหาคำตอบหรือรักแท้จากคนอื่น เริ่มจากรู้จักรักตัวเอง ซื่อสัตย์และภักดีกับตัวเองให้เป็นก่อนแล้วจึงค่อยแบ่งปันให้คนอื่น หากใจเราไม่วุ่นวายและเร่งรีบเพื่อตามให้ทันเทคโนโลยีมากเกินไป รักแท้ซึ่งเป็นคำตอบที่ใครหลายๆคนถามหา อาจหาเจอได้โดยไม่ยากนัก :b8:

ดังเรื่องที่จะยกมาเป็นตัวอย่าง แสดงให้เห็นถึงความรักและความภักดีที่ทำให้ชีวิตมีคุณค่าและน่าชื่นชมมากขึ้น :b19:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กวางจำนวนมากฝูงหนึ่งอาศัยอยู่แถบทุ่งหญ้าในป่าลึก ติดบริเวณเชิงเขาใกล้แม่น้ำ หัวหน้าฝูงมีลักษณะงดงาม ผิวพรรณเป็นสีทอง ด้วยเป็นสัตว์มีบุญญาธิการมาก สามารถฟังและพูดภาษามนุษย์ได้เป็นพญากวางทองที่ปกครองดูแลฝูงด้วยธรรม มีนางกวางที่น่ารักเป็นภรรยา :b12:

ถึงฤดูแล้ง หญ้าในเขตทุ่งขาดแคลน ไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงหมู่กวางทั้งหมด พญากวางทองจึงพาฝูงออกไปหาอาหารนอกเขตที่พวกตนอาศัยอยู่ระหว่างนั้น นายพรานคนหนึ่งซึ่งมีอาชีพล่าสัตว์และเก็บของป่าของนายพรานเข้าแล้วพยายามดิ้นรนให้สองเท้าหลุดออกจากบ่ง แต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนบ่วงยิ่งรัดแน่นมากกว่าเดิมจนบาดลึกเข้าไปถึงกระดูกข้อเท้า สร้างความเจ็บปวดแก่พญากวางทองเป็นอย่างมาก จึงร้องบอกเพื่อนฝูงว่า “ เราติดบ่วงแล้ว ท่านทั้งหลายรีบหนีไปเถิด ” เมื่อฝูงกวางได้ยินเสียงต่างวิ่งหนีเข้าไปในป่าลึกทันที :b1:

ส่วนนางกวางผู้เป็นภรรยาวิ่งหนีไปได้สักพักก็หยุดมองหาสามีของตน อนิจจา! หาเท่าไรก็หาไม่เจอ นางจึงย้อนกลับมาที่เดิม พบพญากวางทองติดบ่วงของนายพรานอยู่ จึงคร่ำครวญและร้องไห้ด้วยความเสียใจว่า “ น้องไม่อาจอยู่ในป่านี้โดยปราศจากพี่ได้ ขอพี่จงสลัดบ่วงนี้ให้หลุดด้วยแรงอันมหาศาลของพี่เถิด :b14:

" พญากวางตอบภรรยาว่า " พี่ได้พยายามแล้ว แต่บ่วงยิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่นจนขาพี่ใกล้จะขาดแล้วน้องหญิง " :b14:

นางจึงได้พูดปลอบใจสามีว่า " ถ้าอย่างนั้น ก็อย่ากลัวไปเลย น้องจะอยู่เป็นเพื่อนท่านพี่ และขอตายอยู่ตรงนี้ไม่หนีไปไหน " :b27:

ขณะนั้นนายพรานเข้ามาดูบ่วงที่ตนวางไว้ในป่า พบพญากวางทองติดบ่วงแล้วแปลกใจที่ได้เห็นนางกวางยืนอยู่เคียงข้าง ไม่หนีไปไหน ทั้งอัศจรรย์ในใจผิวสีทองของพญากวาง เพราะเกิดมาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน นางกวางกล่าวขอร้องนายพรานเป็นภาษามนุษย์ว่า " ข้าแต่นายผู้เจริญ ขอท่านโปรดปล่อยสามีของดิฉัน ผู้เป็นพญากวางทองปกครองฝูงกวางทั้งหลายโดยธรรม ขอท่านอย่าฆ่าสามีดิฉันเลย หากจะฆ่าก็ขอให้ฆ่าดิฉันแทนเถิด " :b20:

นายพรานนั้นได้ยินคำขอของนางกวางก็ปลื้มใจ และคิดว่า " นางมีน้ำใจประเสริฐนัก สามารถสละชีวิตของตนเพื่อคนอื่น แต่นางกลับทำได้ ทั้งยังพูดภาษามนุษย์ได้ไพเราะ เราจักปล่อยกวางทั้งสองตัวนี้ไป " :b3:

นายพรานจึงตอบว่า " ตั้งแต่เราเกิดมา เรายังไม่เคยได้ยินหรือได้เห็นกวางตัวใดพูดได้และมีสีทองงดงามอย่างนี้ ขอให้เจ้าทั้งสองได้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขเถิด เราจะปล่อยสามีและเจ้าไป " :b17:

นางกวางดีใจที่ตนเองและสามีได้มีชีวิตกลับเข้าป่าอีกครั้ง สำนึกบุญคุณนายพรานนั้น เข้าไปในถ้ำที่มีแก้วมณี คาบอัญมณีมีค่ามากออกมาเม็ดหนึ่ง มอบให้นายพรานนั้นพร้อมกับอวยพรว่า " นายพรานผู้เจริญ ขอท่านและครอบครัวจงมีแต่ความสุขความเจริญตลอดไปเถิด " และให้โอวาทต่อไปอีกว่า " ขอท่านจงเลิกฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หมั่นทำบุญรักษาศีลให้ท่านด้วยแก้วมณีนี้เกิด "
:b8:

นายพรานนั้นรับแก้วมณีแล้วออกจากป่าไป ได้เลิกอาชีพนายพรานทำมาหากินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวด้วยสัมมาอาชีวะ พร้อมกับทำบุญให้ทานตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

:b8:

" เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. ความรักที่บริสุทธิ์และปรารถนาให้คนเรารักเป็นสุขนั้นเป็นสิ่งประเสริฐแม้และหาได้ยาก ผู้ใดรักษาไว้ ย่อมทำให้เป็นที่รักของคนทั่วไป " :b8:

ขอบคุณข้อมูลจากหนังสือ นิทานธรรมะ สอนชีวิตให้ดีมีสุข เขียนโดย. . สุพรรณ์ ก้อนคำ

ขอบคุณที่มา :: http://www.landandnetwork.com/index.php ... icle&id=53:นิทานธรรม-ชีวิตดี-มีสุข&catid=34:บทความทั่วไป&Itemid=57

:b44:

(♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครอง ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป สุขกายเจริญวัย สุขใจเจริญธรรมนะเจ้าค่ะ (♡✿◕‿◕✿♡)