เศรษฐีผู้หวังในบุญกุศล

นานมาแล้ว...
มีชายเศรษฐีคนหนึ่ง เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติ และยังขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ที่ใจบุญสุนทาน ชอบสร้างพระพุทธรูปถวายวัดอยู่เสมอ เศรษฐีคนดังกล่าวเคยได้ยินได้ฟังมาว่า อานิสงส์ที่ได้จากการถวายพระพุทธรูปถวายวัดนั้นมากมายเหลือคณานับ ดังนั้นทุก ๆ ครั้งที่ชายเศรษฐีสร้างบุญใหญ่ด้วยการสร้างพระพุทธรูปถวายวัด ภายในใจก็มักจะนึกถึงผลบุญที่ตนจักได้รับในภายภาคหน้า ว่าอานิสงส์ผลบุญที่ตนได้สร้างเอาไว้ คงส่งผลให้ตนได้เกิดกายเป็นเทพเทวดาชั้นสูงอยู่บนสวรรค์ มีรัศมีเรืองรองยิ่งใหญ่เหนือเทพทุกองค์บนสวรรค์ชั้นฟ้า
ภายหลังเมื่อเศรษฐีคนดังกล่าวตายลง อานิสงส์ผลบุญที่เคยทำเอาไว้ ก็ได้ส่งให้ท่านเกิดกายบนสวรรค์สมดังความปรารถนา แต่ทว่า...
วิมานบนสวรรค์ของท่านนั้น เป็นเพียงวิมานที่อยู่ชั้นล่างสุดของสวรรค์ทั้งหมด และรัศมีกายของท่านก็ไม่ได้เรืองรองสว่างไสวดังเช่นที่เคยคาดคิดเอาไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่ท่านเศรษฐีวาดหวังเอาไว้แต่อย่างใด
ด้วยความที่วิมานของท่านจัดอยู่ในระดับต่ำมาก เมื่อเทียบกับบุญกุศลที่ท่านเคยทำเอาไว้เมื่อครั้งที่ยังเป็นมนุษย์ ทำให้เทวดาที่เคยรู้จักท่านมาก่อน ต่างรู้สึกสังเวชพากันหัวเราะเยาะ และตั้งคำถามกับท่านว่า
‘ท่านเศรษฐี เมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ท่านเคยสร้างบุญกุศลเอาไว้นับครั้งไม่ถ้วน ไฉนเลยจึงมาอยู่ในวิมานชั้นต่ำสุดเช่นนี้ได้’
เทวดาองค์ดังกล่าว ได้ยินเช่นนั้นก็เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างมาก เฝ้าโทษสวรรค์หาว่าไม่ยุติธรรม ทั้งที่ตนเคยสร้างบุญกุศลเอาไว้นับไม่ถ้วนเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ แต่ผลบุญกลับตอบแทนกลับมาเพียงเล็กน้อย ช่างไม่ยุติธรรมเลย
ต่อมาภายหลัง...ท่านได้มีโอกาสฟังธรรมจากพระคุณเจ้า เรื่องอานิสงส์ของการทำบุญที่เกิดจากใจอันบริสุทธิ์ จึงทำให้รู้ว่า แท้จริงแล้วการทำสั่งสมบุญกุศลเมื่อครั้งที่ตนยังมีชีวิตอยู่นั้น เป็นเพียงการทำบุญที่ให้ผลเพียงน้อยนิด เมื่อเทียบกับผู้ที่ทำบุญด้วยความศรัทธาอย่างแท้จริง
เรื่องเล่าดังกล่าว จึงเป็นอุทาหรณ์สอนใจมนุษย์ทั้งหลายได้เป็นอย่างดีว่า การทำบุญแม้จะยิ่งใหญ่สักเพียงใด แต่หากทำด้วยใจที่ไม่บริสุทธิ์ หวังในผลบุญที่ตนควรจะได้รับ
อานิสงส์ที่ได้นั้น...
เทียบไม่ได้เลยกับคนที่ทำบุญด้วยความศรัทธา แม้เพียงสตางค์แดงเดียว...


สะพานธรรม...ผู้บันทึก