นาเคนทร์นาคราชกับเกตุดารานั่งสำรวมอยู่ในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม หรือวัดพระแก้ว กรุงเทพมหานคร ชื่นชมความงามของ องค์พระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร หรือ พระแก้วมรกต หลังจากกราบสักการะพระแก้วมรกตด้วย ดอกบัวคู่และธูปเทียน เพื่อความเป็นสิริมงคล และให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง แต่ เกตุดารามิได้ ขอให้ตัวเองสมหวังในความรัก เพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ด้วยตัวเองมิอาจแย่งสามีของผู้อื่น หวังแต่เพียงว่า ขอแค่ได้ทำบุญร่วมกับคนรัก ให้มาก ปฏิบัติตัวดี มีคุณธรรม มีศีล มีจาคะ มีศรัทธา คือเคารพนับถือ ในศาสนาพุทธ เหมือนที่เจ้านาเคนทร์นาคราช เคารพบูชา เชื่อถือ และท้ายที่สุด ขอให้มีปัญญาสมกัน คือ รู้จักใช้ปัญญา ไม่ใช้อารมณ์ ความรู้สึก หรือกิเลส ตัณหา มาผลักดันให้ทำชั่ว อีกทั้งพยายามเข้าอกเข้าใจคนรัก ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน เธอคิดว่า ชาติหน้า ชาติใดชาติหนึ่ง ความรักของเธอกับนาเคนทร์นาคราชก็จะต้องสมหวัง ถ้าได้ทำบุญร่วมกัน และปฏิบัติตัวเช่นนี้ตลอดไป

“ ทำไม เกดจึงต้องเจาะจงพาพี่มาทำบุญที่วัด พระศรีรัตนศาสดารามเป็นวัดแรกเล่าจ้ะ” นาเคนทร์นาคราชถามขึ้นขณะที่เกตุดาราพาเดินชมไปรอบๆวัด
“ เพราะวัดนี้มีความพิเศษ หลายอย่างจ้ะ เพราะเป็นพระอารามประจำพระบรมมหาราชวัง ที่สร้างขึ้น นับตั้งแต่รัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ภายหลังการสถาปนากรุงเทพมหานครเป็นราชธานีแห่งใหม่ เป็นวัดหลวงที่ไม่มีพระจำพรรษา และเป็นศาสนสถานสำคัญ ที่พระมหากษัตริย์ และพระบรมวงศานุวงศ์ ทรงเสด็จมาประกอบพระราชพิธีสำคัญ และบำเพ็ญ พระราชกุศล ตามพระราชประเพณี ตั้งแต่อดีตจนถึงรัชกาลปัจจุบัน วัดนี้จึงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นศูนย์รวมจิตใจของทุกคน”
“ ช่างเป็นวัดที่งดงามที่สุดที่พี่เคยเห็นมา งามเหมือนอยู่บนสรวงสวรรค์ งดงามทั้งทางด้านสถาปัตยกรรม ศิลปกรรม และภาพจิตรกรรมเรื่องรามเกียรติ์” นาเคนทร์นาคราชชื่นชมจากใจจริง
“ แล้วยังเป็นที่ประดิษฐาน พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของคนไทย คือ พระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร หรือพระแก้วมรกต” เกตุดาราเล่าต่อ
“ พี่นาเคนทร์ ดูองค์พระปราค์ ปราสาท และเจดีย์ต่างๆสิจ้ะงามเหลือเกิน รวมทั้ง พระศรีรัตนเจดีย์ ประดับกระเบื้องสีทองอร่ามด้วย พระเจดีย์นี้เป็นที่ประดิษฐานแห่งองค์พระบรมสารีริกธาตุ”
“ พี่ชอบรูปปั้นยักษ์ และสัตว์หิมพานต์ที่ประดับอยู่ตามช่องประตู และระเบียงด้วย นับว่าเป็นฝีมือของช่างชั้นครู หาที่ไหนเสมอเหมือนไม่ได้เลย”
“ เกดดีใจ ที่พี่ชอบวัดนี้เหมือน เกด เกดจะพาพี่ไปทำบุญทุกปี ปีละวัด ให้พี่เลือกวัดเองนะจ้ะ”

“ จ้ะ เราจะทำบุญร่วมกันทุกปี จะทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน กุศลจะได้ส่งให้ความรักของเราสองคนได้สมหวัง ในชาติหน้า”
เกตุดาราคิดได้ในที่สุด เธอสัญญากับคนรักว่าจะมาพบกัน ทุกปีปีละครั้งเพื่อร่วมทำบุญ นาเคนทร์นาคราชก็เห็นพ้องด้วย เพราะมีภาระที่จะต้องไปครองนาคนคร ทั้งสองจากลากันด้วยความเข้าใจกัน เธอฝากคนรักให้ไปขอบพระคุณแม่นาคินีของเธอด้วยที่รักและเป็นห่วงเฝ้าตามหาเธอจนพบ และเล่าย้อนอดีตเรื่องราวของเธอให้ฟัง และขอฝากความรักและความคิดถึงมาด้วย หมดห่วงแล้ว เกตุดาราจึงกลับไปเรียนต่อจนสำเร็จ ปริญญาเอกยังความปลาบปลื้มให้กับคุณพ่อ คุณแม่ และป้าอำไพมาก แล้วจึงกลับมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยในเมืองไทย เธอจะนัดพบกับคนรักทุกปีในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ เพื่อไปทำบุญตามวัดต่างๆ ส่วนรุ้งระวีหลังจากอดทน ดูแลเตี่ยอย่างดี จนหายป่วย ด้วยความรู้สึกสำนึกในบุญคุณของบิดาและมารดา พยายาม อดทน อดกลั้น ไม่โต้เถียง และทำความดีอย่างสม่ำเสมอ จนเตี่ยและแม่เห็นใจ ยอมอนุญาตให้แต่งงานกับนพได้ เพราะเห็นว่านพก็เป็นคนดีเหมาะสมกัน ส่วนนาเคนทร์นาคราชและเกตุดาราก็ได้พบความสุข สุขจากความสงบ นิรามิสสุข

รักต่างภพของ เจ้านาเคนทร์นาคราชกับมนุษย์ก็ถึงกาลอวสาน ขอความสุข สวัสดีจงบังเกิดมีแก่ท่านผู้อ่านทุกท่าน ด้วยรักและปรารถนาดี

เป็นวรรณกรรมที่ดีมากเลยค่ะ เป็นการประยุกต์นิยายเข้ากับธรรมะ รวมถึงสอดแทรกความรู้เกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวทั้งในไทยและอิตาลีอีกด้วย

เพียงแต่ อยากให้เน้น ข้อความธรรมะที่สอดแทรกในวรรณกรรมนี้ จะได้ทำให้ผู้อ่านเข้าใจธรรมะได้ดีขึ้น
อาจเป็นไฮไลท์หรือ เปลี่ยนสีตัวอักษรก็เป็นได้

ต้องขอโทษนะคะที่วิพากษ์วิจารณ์ หากให้พลอยแต่งเองคงแต่งได้ไม่ดีขนาดนี้