อะไรสำคัญกว่ากัน

ณ ฟาร์มแห่งหนึ่งในรัฐแคริฟอร์เนีย มีเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสี่ขวบ คุณพ่อของเธอมีรถบรรทุกคันหนึ่งซึ่งคุณพ่อรักมาก เนื่องจากแต่งซิ่งซะดูสดใสใหม่เอี่ยมอยู่เสมอ ถูกใจโก๋แก่ ว่างั้นเถอะ

อยู่มาวันหนึ่ง เด็กหญิงเอาของแข็งไปขีดรถเล่น จนรถเป็นรอยขูดขีดไปทั่ว ด้วยความโมโหสุดขีด ผู้เป็นพ่อใช้เส้นลวดมัดข้อมือของเด็กหญิง แล้วจับเธอมัดไว้ในโรงรถเพื่อเป็นการทำโทษ และกว่าเขาจะนึกขึ้นได้ ก็เป็นเวลาที่ร่วงเลยไปเกือบ 4 ชั่วโมงแล้ว

ตอนที่เขากลับเข้าไปในโรงรถอีกครั้ง มือของเด็กถูกรัดจนเลือดไม่ไหลเวียน จนต้องรีบนำส่งโรงพยาบาลแพทย์วินิจฉัยว่า ต้องตัดมือทั้งสองข้างทิ้ง เพื่อรักษาชีวิตไว้ เนื่องจากเซลล์ส่วนที่เป็นมือได้ตายไปหมดแล้ว

เด็กหญิงจึงต้องสูญเสียมือทั้งสองข้างไป โดยที่เธอก็ยังไม่รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการถูกทำโทษในครั้งนี้เลย มันยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับความรู้สึกผิดอยู่ในใจตลอดเวลา

ครึ่งปีผ่านไป พ่อของเด็กนำรถไปเคาะพ่นทาสีใหม่ ก็ได้รถที่มีสีแสบจ๊าบ ประดุจรถใหม่กลับมาอีกครั้ง พอถึงบ้าน เด็กหญิงเห็นรถทาสีใหม่ พูดขึ้นด้วยความไร้เดียงสาว่า

"คุณพ่อคะ รถคุณพ่อสวยจังเลย เหมือนรถคันใหม่เลย"

ในขณะเดียวกัน ก็ได้ยื่นแขนไร้มือคู่นั้นออกมา แล้วถามพ่อว่า

"แล้วเมื่อไหร่คุณพ่อถึงจะคืนมือให้หนูละคะ"

คุณทราบไหมว่า เมื่อคุณพ่อคนนั้นได้ยินดังนั้น เขาทำอย่างไร.! ..

เขาดึงปืนออกมา แล้วยิงตัวตายต่อหน้าลูกสาวของเขา... ...


ผู้คนมากมายในโลกนี้ ยังแยกไม่ออกว่าสิ่งใดเป็นสิ่งสำคัญกว่าในชีวิต
มัวแต่ลุ่มหลงอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ เพราะนึกว่า นั่นคือสิ่งที่สำคัญกว่า...


คุณจะเห็นคนบางคนอุตส่าห์ไปช่วยมูลนิธิต่างๆกวาดถนน
แต่ไม่ยอมแม้แต่จะกวาดบ้านของตัวเอง...


คนบางคนบริจาคเงินมากมายไปสร้างวัด
แต่กับญาติพี่น้องตัวเองกลับเหนียวหนืดยิ่งกว่าอะไร...


คนบางคนพูดจาไพเราะอ่อนหวานกับคนรอบข้าง แต่กับคนในบ้านกลับตะคอกฉุนเฉียว...

นี่แสดงว่า คุณพ่อคนนั้น ไม่รู้ว่าอะไรสำคัญกว่า ระหว่างรถกับลูกของตัวเอง


..ที่น่าเศร้ายิ่งกว่านั้นคือ ในโลกนี้ล้วนเต็มด้วยเรื่องแบบนี้
และมีให้เห็นเป็นประจำ แม้แต่ท่ามกลางเราและท่านนี่แหละ...

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำเสนอ อ่านแล้วชื่นใจค่ะ คนเราก็เป็นแบบนี้นี่เอง เราถึงต้องเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏจักรไม่จบสิ้นกันเสียที

เศร้าจังเลยอะ ผลของการขาดสติแท้ๆ เศร้าๆๆๆ

อนุโมทนาสาธุ..

เป็นจริงอย่างยิ่งครับ
ยิ่งคนที่เขารักเราแล้ว เรามักจะไม่ค่อยเห็นค่าเท่าใด
อาจเพราะคิดว่า ยังไงเสียเขาก็ยังรักเรา ยังอยู่กับเรา ยังให้อะไร ๆ กับเรา จึงไม่ได้ใส่ใจ
แต่วันนึงถ้าเขาจากเราไปแล้ว สิ่งที่จะทำร้ายเรานั้น ก็คือการกระทำในอดีตของเรา

ใช่ป่ะ?เจ้านาง
ทำปัจจุบันให้ดี แล้วอดีตและอนาคตจะดีเอง
เพราะวันนี้อยู่ได้ไม่นานก็จะกลายเป็นเมื่อวานแล้ว ถ้าวันนี้ดี อดีตก็ดีเนอะเจ้านาง
และวันนี้ก็เป็นอนาคตของเมื่อวานจริงไหม

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ๆๆๆ นะครับ เจ้านาง

อนุโมทนาครับ

สิ่งที่ไม่เห็นอาจไม่ได้แปลว่าไม่มีเสมอไป
อนุโมทนาครับ

ครับ

คนส่วนมาก(ส่วนมากจริง ๆ)

มักจะละเลย และแยกความสำคัญของสิ่งสองสิ่งไม่ค่อยถูก

บางครั้งถ้าให้ตัวเราไปมองสิ่งอื่นของคนอื่น นี่มองได้ดีเชียว

แต่ถ้าเป็นสิ่งใกล้ตัว ทำไมเราถึงแยกความสำคัญไม่ได้นะ

สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือ การได้มีโอกาสได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา

ღ˚ •。* ♥♥ ˚ ˚ กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านนะเจ้าค่ะ ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครอง ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ ˚. ★ *˛ ✿◕‿◕✿•°°✿◕‿◕.ღ ˛˚ ♥♥ 。✰˚* ˚