21083.เด็กโลภ

ariyachon

เด็กชายคนหนึ่งอยากกินลูกเกาลัดมาก จึงล้วงมือลงไปในโถ เเล้วกอบลูกเกาลัดจนเต็มกำมือเเละไม่สามารถเอามือออกจาก ปากโถเเคบๆ ได้

เด็กชายจึงร้องไห้อยู่อย่างนั้นเพราะไม่ยอมปล่อยลูกเกาลัด ออกจากมือ

เมื่อผู้ใหญ่คนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นเข้าจึงว่า

"ทำไมไม่ปล่อยลูกเกาลัดในมือเสียก่อน ถ้าล้วงหยิบเกาลัด ทีละลูกเดียว ก็สามารถหยิบกินได้จนอิ่มเหมือนกัน มือก็ไม่ติด ปากโถด้วย"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ได้ทีละน้อย ก็สามารถเก็บให้เป็นมากได้

สุรพล ตู้นิ่ม

ผู้มีสติ
ตื่นตัวอยู่เนืองนิตย์
มีจิตเป็นอิสระ
จากราคะและโทสะ
ละบุญและบาปได้
ย่อมไม่กลัวอะไร

คัดจาก"พุทธวจนะในธรรมบท"

กฎการใช้บอร์ด

21083.เด็กโลภ

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร