วันเวลาปัจจุบัน 01 พ.ย. 2024, 06:53  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


อ่านนิทาน จากบอร์ดเก่า
http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=5



กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ต.ค. 2014, 01:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 พ.ค. 2010, 13:34
โพสต์: 1654

งานอดิเรก: ฟังเพลง และฟังธรรมตามกาลเวลา
สิ่งที่ชื่นชอบ: อภัยทาน
อายุ: 39
ที่อยู่: กรุงเทพมหานคร

 ข้อมูลส่วนตัว




ความยึดมั่นถือมั่น.jpg
ความยึดมั่นถือมั่น.jpg [ 32.46 KiB | เปิดดู 3489 ครั้ง ]
:b27: ระวังสิ่งใกล้ตัว :b27:

ทุ ก ค รั้ ง ที่ จ ะ ก ล่ า ว เ จ ร จา
แ ล ะ ใ ห้ โ อ ก า ส สิ่ ง ที่ เ ร า คิ ด
อ อ ก ไ ป โ ช ว์ ตั ว ใ ห้ ผู้ ค น ไ ด้ ย ล โ ฉ ม

:b20: :b20: :b20:

เ ร า ค ว ร ช่ ว ย ม อ บ คุ ณ ค่ า ใ ห้ กั บ เ ข า ทุ ก ค รั้ ง
เ พื่ อ ใ ห้ พ ลั ง แ ห่ ง ค ว า ม ดีง า ม ไ ด้ โ ล ด แ ล่ น ไ ป อ ย่ า ง เ ส รี
ม า ก ก ว่ า วิ ถี ที่ เ กิ ด ขึ้ น แ ล้ ว
มั ก จ ะ ท ำ ร้ า ย เ ร า ใ ห้ เ จ็ บ ตั ว ใ น เ ว ล า ต่ อ ม า


:b42: :b42: :b42:

ชายหนุ่มคนหนึ่งสนใจเรื่องการค้นหาคำตอบให้กับชีวิตของตนเอง ทุกวันหลังตื่นนอน คำถามแรก ๆ ที่ผุดขึ้่นในใจก็คือ ทำอย่างไรจึงจะมีความสุข

เมื่อมีคำถามชวนให้รู้สึกสงสัยอยู่นานวัน เขาจึงตัดสินใจออกเดินทางไปเพื่อตามหาคำตอบนั้น ต่อมาชายผู้พกพาความสงสัยได้รับรู้ว่าการปฏิบัติธรรมจะทำให้คำตอบในชีวิตแจ่มชัดขึ้น จึงมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งที่หวังให้เกิดเป็นความจริงขึ้นมา

ชายผู้หวังว่าจะค้นคำตอบเจอ ได้ไปขอศึกษาวิธีปฏิบัติกับหลวงพ่อผู้ทรงธรรมท่านหนึ่ง เขาได้เพียรปฏิบัติตามที่หลวงพ่อสอนอย่างเคร่งรัด ด้วยหวังว่าจะสามารถบรรลุผลได้ในเร็ววัน

อยู่มาวันหนึ่งหลังตื่นนอน เขาเห็นว่าเพื่อนในสำนักยังคงนอนหลับอยู่ จึงพูดกึ่งหยอกล้อเพื่อนที่นอนอยู่ด้วยเสียงที่ดังว่า

"สายขนาดนี้ยังมัวหลับใหล แม้แต่เต่าที่อยู่ในบึงบัวก็ยังออกมาตากแดดกันหมดแล้ว ท่านยังมัวเมาในการอนอนอยู่ได้"

เผอิญคำพูดที่ชายผู้หวังดีต่อเพื่อนั้นไปเข้าหูคนที่เดินผ่านมา เขาจึงไปที่บึงบัวเพื่อจับเต่าที่คลานขึ้นมาตากแดดไปทำอาหารให้แม่ที่กำลังป่วยรับประทาน บางส่วนก็นำมาฝากชายที่บอกถึงแหล่งที่มาของเต่า เพื่อเป็นการตอบแทนในคำแนะนำที่เขามอบให้โดยบังเอิญ

เมื่อได้รับรู้ว่าเต่าถูกจับไปฆ่าเพราะเหตุใด ชายผู้ใฝ่ในธรรมรู้สึกเสียใจต่อสิ่งที่ตนกล่าวออกไปเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกว่าตัวเองได้ทำความผิดอย่างมหันต์ที่พูดออกไปเช่นนั้น ด้วยเหตุนี้เขาจึงให้สัญญากับตัวเองว่า

"จะไม่ขอพูดอะไรอีกเลยตลอดชีวิต"

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ไม่ว่าจะพบเจอกับใคร ชายหนุ่มก็ไม่ยอมที่จะพูดคุยด้วย เพราะเขาคิดว่านี่คืวาจาสัจที่ได้ลั่นออกไปแล้ว และเข้าใจว่าด้วยวิธีการเช่นนี้ คงจะไม่ทำให้ปัญหาเกิดขึ้นเพราะคำพูดอีกแน่นอน

อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งภาวนาอยู่ใกล้สระน้ำ เผอิญว่ามีชายชราตาบอดคนหนึ่งเดินตรงมายังสระน้ำนั้น ด้วยคิดว่าเป็นถนนที่สามารถเดินไปได้ตามปกติ

ชายหนุ่มที่เห็นเหตุการณ์คิดว่าจะเข้าไปเตือนเพื่อห้ามไม่ให้ชายชราเดินไปต่อ แต่เมื่อเรื่องที่ตนสัญญาว่าจะไม่ยอมพูดตลอดชีวิตผุดขึ้นมากั้นดวงใจไว้ ชายหนุ่มจึงหยุดการช่วยเหลือนั้นในทันที

สิ่งที่ปรากฎต่อหน้าชายผู้ยึดมั่นในคำสัจของตนก็คือ ชายชราตาบอดได้พลัดตกลงไปในสระน้ำ แล้วจมน้ำตายไปต่อหน้า ภาพที่เกิดขึ้นก่อให้เกิดความรู้สึกสะเทือนใจแก่เขายิ่งนัก

บางวันถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะภาพเหตุการณ์นั้นมาหลอกหลอน เมื่อเป็นเช่นนี้อยู่นานวัน แทนที่ชีวิตจะพบกับความสุขดั่งที่ใจหมายปอง กลับมีแต่ความทุกข์ระทมเข้ามาคอยเล่นงาน

อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อทนความรู้สึกทุกข์ใจไม่ไหว ชายผู้ต้องการค้นหาทางออกจึงไปอาจารย์ของตน แต่ก็ยังไม่กล้าพูดอะไรกับท่านอยู่ดี เพราะกลัวจะผิดสัญญาที่ได้ให้ไว้กับตัวเอง ครั้งเห็นว่าลูกศิษย์ไม่กล้วพูดเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง อาจารย์ก็กล่าวว่า

"หากไม่พูด ข้าเองก็คงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ แต่ถ้าเจ้าพูดในสิ่งที่ควรพูด ปัญหาบางอย่างก็มีทางแก้ไขได้ ทุกอย่างมันอยู่ที่ว่า เจ้าจะเริ่มต้นเรียนรู้และแก้ไขมันอย่างไร"

เมื่อมาถึงขั้นนี้ ชายหนุ่มก็ทนความรู้สึกของตัวเองไม่ไหว เขาร้องไห้ออกมาพร้อมกับอาการที่แสดงว่ารู้สึกเสียงใจต่อสิ่งที่ได้รับรู้มาอย่างสุดซึ้ง เขาตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่ตนได้พบเจอให้อาจารย์ฟัง

ฝ่ายอาจารย์เมื่อรับรู้ถึงเงื่อนไขที่ลูกศิษย์ได้ให้สัญญากับตัวเอง และเหตุร้ายที่เกิดขึ้น ท่านจึงกล่าวให้ข้อคิดแก่ลูกศิษย์ผู้ยังอ่อนเยาว์ทางสติปัญญาว่า

"สัจจะที่เราต้องรักษานั้น มิใช่สัจจะที่เป็นไปเพื่อความยึดมั่นถือมั่นในตัวเอง แต่ควรเป็นสัจจะที่จะเกิดขึ้นจากความถูกต้องดีงามเป็นหลัก เราควรจะรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร เวลาใดควรพูด เวลาใดควรสำรวมระวัง แล้วทุกความจริงที่เราต้องการสร้างขึ้นเพื่อพัฒนาตัวเอง ก็จะเจริญงอกงาม และเป็นแนวทางให้ชีวิตก้าวหน้าไปสู่ความรู้แจ้งในสิ่งที่ควรรู้ได้อย่างสมดุล"

เมื่อลูกศิษย์ได้รับฟังคำนแนะนำจากอาจารย์ จากน้ำตาที่ไหลรินเพราะความเสียใจ ก็กลับกลายเป็นน้ำตาที่หลั่งออกมาเพราะความซาบซึ้งในความเมตตาที่ท่านมอบให้ ชายหนุ่มได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า

"ที่ผ่านมานั้นเข้าไม่เข้าใจในสัจจะที่ควรรักษาแม้แต่น้อย แต่เป็นความยึดมั่นถือมั่นในความคิด ที่ตนเองสร้างขึ้นมาว่า มันถูกต้องเท่านั้นเอง"

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชายหนุ่มผู้แสวงหาคำตอบให้กับตัวเองได้ปรับเปลี่ยนการใช้ชีวิตในรูปแบบใหม่ รู้ว่าควรใช้คำพูดเวลาใด และควรงดการใช้วาจาในโอกาสเช่นไร ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เข้าได้เข้าใจในความจริงของสรรพสิ่งอย่างแจ่มแจ้ง และเปี่ยมสุขเสมอเมื่อมีเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านเข้ามาให้ได้เรียนรู้

:b49: :b49: :b49:

:b42: :b42: :b42: ข้อคิด ::

:b20: สิ่งที่ทำร้ายเราให้เจ็บปวดจนกลายเป็นความทุกข์ที่แสนสาหัสในชีวิต บางครั้งไม่ใช่สิ่งที่อยู่ใกล้ตัว แต่กลับเป็นเรื่องใกล้ตัวที่เรามักมองข้ามไป เป็นเหมือนเส้นผมบังตา เพื่อไม่ให้เรามองเห็นภูเขา คืือ "ปัญหา" ที่อยู่ตรงหน้าได้ชัดเจน

:b4: ชีวิตที่เจอมรสุมเข้ามารุมเร้านั้น จุดเริ่มต้นมักจะเริ่มจากใจที่ไม่รู้เท่าทันความรู้สึกนึกคิดของตัวเองเป็นสำคัญ ทำให้เราหลงอารมณ์ที่มาคอยผลักไสให้ต้องทำตาม สุดท้ายจึงแพ้พ่ายในสิ่งที่คิดว่าเราเป็นนายของมัน

:b17: เช่นดั่งคำพูดที่เรากล่าวออกไป บางครั้งเป็นการกล่าวหยอกล้อที่คิดว่าจะทำให้คนอื่นเบิกบาน แต่กลายเป็นว่าเรื่องร้ายกลับเกิดจากเรื่องล้อเล่นนั้น โดยมีความคิดที่ไม่รอบด้านของเรามาเป็นผู้คอยชักใยอยู่เบื้องหลัง

:b1: ทุกถ้อยคำที่พูด ทุกความรู้สึกที่คิด ถือว่าเป็นสิ่งที่ใกล้ตัวใกล้ใจของเรา หากจะปล่อยสิ่งที่เราคิดว่าเอาอยู่ให้ล่องลอยออกไปสู่สาธารณชน โปรดไตร่ตรองอยู่เสมอว่า สิ่งนั้นมีคุณค่ามากพอหรือยัง

:b8: ทุกครั้งที่จะกล่าวเจรจา และให้โอกาสสิ่งที่เราคิดออกไปโชว์ตัวให้ผู้คนได้ยลโฉม เราควรช่วยมอบคุณค่าให้กับเขาทุกครั้ง เพื่อให้พลังแห่งความดีงามได้โลดเล่นไปอย่างเสรีมากกว่าวิถีที่เกิดขึ้น แล้วมักทำร้ายเราให้เจ็บตัวในเวลาต่อมา

กราบขอบพระคุณที่มา :: นิทานธรรมะ ตอน ความสุขอยู่ตรงนี้ เรื่อง ระวังสิ่งใกล้ตัว หน้า ๑๗ - ๒๓ :: โดย พระมหาวีระพันธ์ ชุติปัญโญ :: ภาพจากอินเทอร์เน็ต


:b44: (♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน ท่านใดมีความทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ ท่านมีความสุขขอให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครอง ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ (♡✿◕‿◕✿♡) :b8: :b8: :b8: :b20:

.....................................................
ธรรมอำนวยพร
ขอให้.....มีจิตที่รู้ ที่ตื่น ที่เบิกบาน (พุทธะ)
ขอให้.....ทำการงานด้วยความสุข (อิทธิบาทสี่)
ขอให้.....ขจัดทุกข์ได้ด้วยปัญญา (อริยสัจสี่)
ขอให้.....มีดวงตาที่เห็นความจริง (ไตรลักษณ์)
ขอให้.....เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไปด้วยไตรสิกขา (ศีล, สมาธิ, ปัญญา)
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ต.ค. 2014, 15:09 
 
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ย. 2012, 15:32
โพสต์: 2885


 ข้อมูลส่วนตัว


นิทานธรรมะโดย พระมหาวีระพันธ์ ชุติปัญโญ ดีทุกตอนเลยค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 23 มี.ค. 2016, 17:28 
 
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 เม.ย. 2015, 09:43
โพสต์: 718

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขออนุโมทนาสาธุนะครับ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร