เมื่อสักครู่ ขับรถเข้าซอยในบ้านแล้วถอยไปทับลูกหมาตาย
ในซอยบ้านจะมีหมา (จากที่ไหนก็ไม่รู้) เยอะมาก มันออกลูกทั้งปีอ่ะคะ
เจอหน้ากันทุกวัน เคยให้อาหารมันกิน มาวันนี้ถอยรถทับมันตายซะแล้ว

ดิฉันถอยยาวมาจากต้นซอย มาประมาณ 50-60 เมตร บ้านอยู่กลางๆ ซอย
เห็นลูกหมาสีขาว (ตัวใหญ่เหมือนกัน) มันนอนอยู่กลางถนนกระจัดกระจายเป็นปกติทุกวัน
แต่ทุกๆ วัน พอมันเห็นรถมันก็จะพากันวิ่งหลบไปข้างทาง
พอดิฉันถอยมา ใกล้ถึงตัวมัน (ซึ่งนอนเหลืออยู่ตัวเดียว) ก็ชะลอรถ และเบรคเพื่อให้มันลุกหนี
หยุดรถซักพัก คิดว่ามันคงลุกหนีไปแล้วเลยถอยรถต่อ ล้อรถทับตัวมันเต็มเลยๆ
แล้วเสียงร้องของลูกหมาก็ดังขึ้น ดิฉันรีบลงไปดู มันนอนตะแคงอยู่ใต้ท้องรถ
ลิ้นห้อย หายใจพะงาบๆ ตาเหลือก ดิฉันจับที่หน้าอกมัน หัวใจมันเต้นช้ามาก
เลยอุ้มมันขึ้นรถยนต์จะพามันไปหาสัตว์แพทย์ แต่ไม่ทันแล้วค่ะ มันก็หมดลมหายใจในรถดิฉันนี่เอง
ดิฉันร้องไห้ตลอดทางเลย เอาศพลูกหมาไปปล่อยที่ข้างทางในป่าหญ้าใต้ทางด่วน
แล้วก็ยกมือไหว้ขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจ ดิฉันบาปมากมั้ยค่ะ รู้สึกสงสารมันอ่ะคะ
ไม่สบายใจเลย ทำไงดีค่ะ

ในมรรค 8 จำแนกข้อนี้ได้ 2 ชนิดคือ สัมมาสังกัปปะ กับ สัมมากัมมันตะ

สัมมาสังกัปปะ หมายถึง ดำริชอบ หรือความนึกคิดในทางที่ถูกต้อง เป็นหนึ่งในมรรค 8 หรือ มรรคมีองค์แปด
สัมมาสังกัปปะ มี 3 อย่าง ได้แก่

1. เนกขัมมสังกัปป์ (หรือ เนกขัมมวิตก) คือ ความดำริที่ปลอดจากโลภะ ความนึกคิดที่ปลอดโปร่งจากกาม ไม่หมกมุ่นพัวพันติดข้องในสิ่งสนองความอยากต่างๆ ความคิดที่ปราศจากความเห็นแก่ตัว ความคิดเสียสละ และความคิดที่เป็นคุณเป็นกุศลทุกอย่าง จัดเป็นความนึกคิดที่ปราศจากราคะหรือโลภะ
2. อพยาบาทสังกัปป์ (หรือ อพยาบาทวิตก) คือ ดำริในอันไม่พยาบาท ความดำริที่ไม่มีความเคียดแค้น ชิงชัง ขัดเคือง หรือเพ่งมองในแง่ร้ายต่างๆ โดยเฉพาะมุ่งเอาธรรมที่ตรงข้าม คือเมตตา ซึ่งหมายถึงความปรารถนาดี ความมีไมตรี ต้องการให้ผู้อื่นมีความสุข จัดเป็นความนึกคิดที่ปราศจากโทสะ
3. อวิหิงสาสังกัปป์ (หรือ อวิหิงสาวิตก) คือ ดำริในอันไม่เบียดเบียน ไม่มีการคิดทำร้ายหรือทำลาย โดยเฉพาะมุ่งเอาธรรมที่ตรงข้าม คือกรุณาซึ่งหมายถึงความคิดช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความทุกข์ จัดเป็นความนึกคิดที่ปราศจากโทสะ

สัมมากัมมันตะ เป็นหนึ่งในมรรค 8 หรือ มรรคมีองค์แปด กระทำชอบ ทำการชอบ คือ การกระทำที่เว้นจากความประพฤติชั่วทางกาย 3 อย่าง อันได้แก่

* การงดเว้นจากการฆ่าสัตว์
* การงดเว้นจากการถือเอาสิ่งของที่เขามิได้ให้
* การงดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม


เท่าที่คุณเล่ามานั้น ไม่น่าจะผิดข้อไหนนะครับ^^

ดังนั้นถ้าให้ดีที่สุด ผ่านแล้วผ่านเลย มันเป็นอดีต สัญญาขันธ์โธ สัญญาอนิจจา สัญญาอนัตตา
อยู่กับปัจจุบัน ณ ตอนนี้(คืออ่านข้้อความ)ดีกว่าครับ

ขอบคุณมากนะคะ คุณ deboykung ที่ให้คำแนะนำ
เมื่อวานเช้าก็ไปใส่บาตร อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้เจ้าลูกหมาตัวนั้น
และก็เอาข้าวไปให้ญาติๆ พี่ๆ น้องๆ มันเหมือนที่เคยให้

ก็จิตใจสบายขึ้นแล้วค่ะ เกิดมายังไม่เคยขับรถชนหมาหรือคนเลยอ่ะคะ
ขนาดเห็นคางคก หรือกิ้งกือ ถ้าหลบได้ก็หลบ
แล้วนี่ชนหมาตายอีก เลยแอบเคลียดไปพักนึง ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำนะคะ

ก็นั่นแหล่ะ ผ่านไปสักหลายวันก็จะดีเอง... ไม่เป็นไรมากมายหรอก เราไม่ได้เจตนาเต็มๆ นี่นะ

นั่นสิครับ.....อย่าคิดมากสิ ถ้าหมาตัวนั้นมันรุ้ คงบอกว่าต่อไปก้ขับรถให้ระวังกว่านี้ก้แล้วกัน
ส่วนที่เคยทำดีกับพี่น้องมัน มันคงอยากให้ทำต่อไป....... อย่าคิดมากจนเปนทุกข์เลย

อย่าลืมให้อภัยตัวเองด้วย (นี่ผมพูดเอง)

ไม่บาปมากครับ ถ้า .... ปล่อยวางเรื่องนี้ได้จากนี้ไป


เนื่องจาก เราไม่เจตนา จึงมีผลน้อยมาก
จริงๆ แล้ว การผิดศีลข้อฆ่าสัตว์ ต้องมีเจตนา รู้ว่า หมานอนอยู่และจงใจทับ

จึงไม่ผิดศีล แต่จิตเศร้าหมองครับ

ทำบุญอย่างนั้นดีแล้วครับ อุทิศให้เขาเต็มที่ และปล่อยวางเรื่องนี้ไปไม่ทุกข์อีก

เป็นกรรมร่วมกันที่เขาต้องมาตายด้วยคุณ เท่านั้น

เขาอาจจะไปดีแล้ว เพราะความเป็นหมา เป็นการใช้กรรมในทุคติแล้ว
ดังนั้นตอนนี้อาจจะเกิดเป็นคน หรือเทวดาก็ได้

คิดในแง่ดีไว้อย่างนี้นะครับ ปล่อยวางความทุกข์ไป แต่ทำบุญให้เขาได้เรื่อยๆ ตามต้องการครับ

คุณทุกข์หรือไม่ กับเหตุการณ์นั้น
จิตใจคุณเป็นอย่างไรหลังจากประสบเหตุการณ์นั้น
มองลงไปที่ใจที่จิตหลังจากกระทบ

ส่วนถามว่าผิดศีลข้อ 1 หรือไม่
เมื่อคุณไม่มีเจตนาจะฆ่า ก็ไม่ผิดอยู่แล้ว
อีกทั้งหลังมันตายแล้วคุณก็ยังไม่ยินดีกับสิ่งนั้น ยังช่วยเหลือ
จึงไม่เข้าองค์ปาณาติบาต

แต่หากตอนแรกไม่คิด พอหลังเห็นมันตายแล้วกลับคิดว่า
สมน้ำหน้ามันอยากมาขวางทาง ตายไปได้ก็ดี
อันนี้ก็เป็นอีกกรณีไป

ส่วนหมาตนนั้นจะอาฆาต พยาบาทคุณหรือไม่
กับการที่มันต้องตายด้วยมือคุณ มันเป็นเรื่องของหมาที่ต้องรับกรรมไป

ธรรมดาของสัตว์เมื่อคุณเคยให้ข้าวให้น้ำมัน
มันก็จะมารอบุญรอกุศลจากคุณ เพราะมันคิดว่าบ้านนี้พึ่งพาได้
พอมันหิว พอมันทุกข์มันก็วิ่งมาหา มารอ
มันเป็นเวรเป็นกรรมของมันเอง

พูดถึงการเลี้ยงสัตว์ ให้อาหารสัตว์ มันเป็นดาบสองคม
ให้คือให้ อย่าเก็บมาเกี่ยวเป็นอารมณ์ข้องแวะกับมัน
ในแง่ของสัตว์ก็ดีไป จิตจะข้องแวะกับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าหรือผู้เลี้ยงดูมัน
พอมันตายถ้าจิตจับรูปจับอยู่ที่คน โอกาสความได้อัตภาพมนุษย์นี้เป็นไปได้สูงมาก

ส่วนคนเองถ้าจิตไปผูกมัดอยู่กับสัตว์ตลอดเวลา ห่วงหาอาทร โดยเฉพาะคนขี้เหงา
ทั้งหลาย เกิดตายขึ้นมา จิตจะไปจับเอา หมา เอาแมวที่เลี้ยง ก็พลาดท่าเสียทีไป

ผมว่า บาปครับ
กายกรรม เป็นของคุณ (คุณเป็นคนขับรถเหยียบหมาตาย)
วจีกรรม อันนี้ไม่มี
มโนกรรม อันนี้ก็ไม่มี เพราะคุณไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเขา

ที่ผมคิดอย่างนี้
เพราะผมก็เคยทำครับ
เพราะผมประมาทจึงขับรถชนหมาตัวนึงเข้า (ดังโครมเลย)
แต่ผมแย่กว่าคุณตรงที่ไม่ลงไปดูดำดูดีมันเลย (ไม่รู้ว่าตายไม๊???)

(หลังจากนี้ผมคิดเองนะ จะเชื่อตามผมรึไม่ก็แล้วแต่บุคคลนะครับ)
เมื่อปี 51 หลังสงกรานต์ได้ซัก 3 วัน
ผมก็รู้สึกแปลกๆ เพราะตั้งแต่เช้า ผมจะนึกถึงหมาตัวที่ผมขับรถชนมัน เป็นระยะๆ
พอเวลาประมาณ 1 ทุ่่ม เท่านั้นแหละ
ผมขี่มอเตอร์ไซด์ล้มซะงั้น
คือ ถนนมันโล่งจนผิดสังเกตและไฟถนนก็ดับหมด(แต่ไม่เอะใจ)
ทำให้ผมบิดเพื่อให้ผ่านไฟแดงข้างหน้าให้ได้ (มันกำลังจะแดง)
สามแยกไฟแดง ผมอยู่ในทางรอง (ถนนที่ตั้งฉากกับถนนอีกเส้นนึง)
แน่นอนว่าพอถึงสามแยกก็ต้องชะลอความเร็วเพื่อเลี้ยว
แล้วผมก็ลื่นคราบน้ำมันบนพื้น (ก็มันมืดหนิ มองไม่เห็นอ่ะ)
รถมอเตอร์ไซด์ไถลไปซัก 7 เลนถนนกับ 1 เกาะกลาง (คงซัก 12-18 เมตร)
ตัวผมเองก็ไถลไปซัก 5 เลน (น่าจะ 10 เมตร)
ที่แย่ คือตัวผมไม่กลิ้งนี่ละ
ล้มแล้วก็อยู่ในท่าเดียวกับหมาตอนมันยืนเลย แล้วก็ไถลไป
โชคยังดีไปหยุดซะกลาง 3 แยก ตรงแนวเกาะกลางพอดี
ตอนนั้น ไฟจราจรของทางตรงก็เขียวพอดี
ถ้ามีรถพุ่งออกมาสงสัยอยู่ใต้รถเก๋งซักคันแน่ๆ (ฮา)
หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นมา ถอดหมวกกันน็อค และเดินข้ามถนนไปนั่งริมฟุตบาท
ตอนนั้นมีคนมาคอยถามว่าเรียก เฮียปอฯไม๊???
ผมก็ตอบเขาไปว่า "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมขอนั่งพักซักหน่อย"
นึกในใจว่า ผมไม่อยากขึึ้นรถเฮียปอฯอ่ะ กลัวผี!!!! (ฮา)
ถึงจะมีอาการชาๆ และสั่นไปทั้งตัว แต่ผมก็คิดว่าแค่อาการตกใจน่ะ
พอหายตกใจเดี๋ยวก็คงหายสั่นเอง
5 นาทีผ่านไป
ผมรู้สึกว่าแขนข้างซ้ายมันแแปลกๆ มันยกไม่ขึ้น
นึกในใจว่า เฮ้ย!!! ท่าจะไม่ดีแล้วมั้ง
ลองยกแขนซ้ายอีก 2-3 ที ก็ไม่ขยับ (ตายละหว่า!!!)
เลยหันไปบอกคนที่มายืนคอยเรา "พี่เรียกเฮียปอฯให้ผมหน่อยผมยกแขนไม่ขึ้น"
แล้วผมก็ถูกส่งเข้าโรงพยาบาลข้างบ้าน (เพราะผมบอกให้เขาไปเอง)
แล้วก็วานใ้ห้โทรเรียกแฟนผมมาที่โรงพยาบาล

สิ่งที่เห็นทำให้ผมอดขำไม่ได้
ก็แปลกดีนะ ผมเป็นคนเจ็บ แต่มี สติ ดีมากๆ พูดคุยได้ปกติ ยังหัวเราะคิกๆอยู่เลย
ส่วนแฟนผมลนลานทำอะไรไม่ถูก
ผมเลยต้องสั่งให้แฟนไปเอาของใช้มาให้
ให้จ้างพี่ๆเฮียปอฯ ไปเอามอเตอร์ไซด์ของผมมาให้หน่อย
แล้วก็เข้าห้องฉุกเฉินทำแผลไป คุยกับพยาบาลไป หัวเราะไป (เหมือนคนบ้าเนอะ)
เพราะว่าเป็นตอนหัวค่ำแล้วเลยไม่มีแพทย์ประจำ
ต้องรอตอนเช้าหมอมา จึงได้ X-ray
แล้วพักฟื้นที่โรงพยาบาล 3 วัน
พักฟื้นที่บ้าน 4 วัน
ก่อนส่งตัวย้ายโรงพยาบาล เพื่อผ่าตัดกระดูมือซ้ายที่แหลก
มาคิดๆดูโรงพยาบาลแรกทำเอาเซ็งเลย
ฟิลม์ X-ray มือซ้ายผม คงหายทำให้หมอไม่รู้ว่า กระดูกมือซ้ายผมแหลก
ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นตั้ง 7 วัน
ศอกซ้ายร้าวนิดหน่อย ข้อมือขวาร้าวนิดหน่อย เข่าถลอก แต่ก็ X-ray
ิฟิลม์ X-ray อื่นอยู่ครบ ดันหายเฉพาะอันสำคัญ

แล้วก็ทำให้นึกถึงกรรมที่ได้ทำโดยไม่ได้ตั้งใจ
ผมชนหมา เค้าไม่ตายก็คงเจ็บหนัก กระดูกคงหักบ้างล่ะ
ผมเลยต้องกระดูกหัก
แถมผมยังไม่ไปดูดำดูดีมันอีก
เลยทำให้ผมต้องอยู่ในสภาพที่ไม่ได้รักษาอีก 7 วัน

ครั้งนี้ผมคิดว่าใช้กรรมไปแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีดอกเบี้ยอีกรึเปล่า
กรรม ก็มีดอกเบี้ยนะ
ได้แต่รอให้ได้ใช้กรรมนี้ให้หมดไป

สาธุ

การกระทำน้เป็นกิริยา ซึ่งยังไม่เรียกว่าบาป ซึ่งไม่ได้เกิดจากเจตนา แต่ทำให้ใจและศีลของเราเศร้าหมอง แต่เราก็ย่อมได้รัยผลนั้นเหมือนกัน
ควรทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ลูกหมาตัวนั้นแล้ว
ขออโหสิกรรมแล้วก็แผ่เมตาด้วยนะครับ

ตอบแบบผู้ไม่มีปัญญาคะ

อย่างแรกเป็นวัฏฏคะ มันมีเหตุและปัจจัยให้ลูกหมาต้องมานอนตรงนั้น ให้คุณต้องทับมัน
มันวนเวียนสัมพันธ์ กันมาแต่หนหลัง.........เพราะมีสิ่งนั้นจึงมีสิ่งนี้
บาปตอนนี้คุณได้รับเบื้องต้นแล้วคะ.............อยู่ที่ใจคะ
ส่วนกรรมที่กระทำจะส่งผลกันไปแบบไหน ..........กรรมกำหนดให้อยู่ในวัฎฎที่ไม่สามารถรู้ได้
ไม่มีใครจารึกผลกรรมอันนี้............................จิตเป็นผู้จารึกคะ
แต่ที่รู้คือเมื่อทำผิดแล้ว ...........รู้แล้ว........ก็ต้องระวังไม่ให้ผิดอีก......
ยังมีลูกหมาอีกหลายตัวคะ..........ทำดีทำบุญให้จิตจารึกแต่สิ่งที่ดีคะ

หนูวางหมาไว้หน้าประตู. หนูได้ยินเหมือนเสียงแม่เรียกหนูวิ่งด้วยความเร็วจนไม่ทันดูว่าหมานอนอยู่อ่ะค่ะจนเหยียบมันและมันก้อเลือดออกตายหนูจะบาปไหมค่ะหนูมองไม่เห็นไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะหนูเละอุทิศบุญให้หมาตัวนั้น. หนูกลัวแล้วเอาแต่ร้องจนนอนไม่หลับ