Taksaเขียน

หุหุ!.. ..

- ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ ผมก็ทำบุญมาตลอดเหมือนกันในช่วงสองสามปีที่่ผ่านมา เพราะไม่สบายใจในปัญหาที่เกิดขึ้นในครอบครัว ทุกครั้งที่ไปทำบุญจะได้พบกับ เกจิดังๆทุกครั้ง และได้ไปทำบุญในช่วงสำคัญๆของแต่ละวัดเช่น ปิดทององค์พระ ทำบุญสร้างหลังคา ฯลฯ ซึ่งไม่น่าจะบังเอิญได้ง่ายๆ
แต่ทุกครั้งที่ไปอาจจะส่วนหนึ่งอยากได้วัตถุมงคล แต่ตอนนี้บางครั้งเคยคิดว่าทำไมเหตุการณ์ยิ่งแย่ลงทุกที แต่บางครั้งก็เคยคิดเข้าข้างตัวเองว่าผลบุญที่ทำๆ อาจจะแก้ปัญหาให้อยู่ก็ได้ บางครั้งผมต้องคิดกลับกันอย่างนี้ปลอบใจตัวเองบ้าง ไม่งั้นผมจะเหม่อคิดถึงลูก ผมเคยใช้การนั่งสมาธิเข้ามาช่วยแต่ยอมรับว่าใจผมไำม่นิ่งเลย กำลังใจของผมตอนนี้ก็จากทุกท่านนี่แหละครับ รู้มั้ยครับเมื่อคืนผมฝันถึงลูกผม ฝันว่าเขาทำกระโปรงนักเรียนเขาเปียกน้ำ และแม่เขาใช้มือตี จนลูกผมร้องไห้วิ่งมากอดผม มันเป็นเหตุการณ์ที่เหมือนจริงมาก ผมตื่นมาร้องไห้อย่างมาก และไม่หลับอีกเลยจนเช้า ผมเคยคิดว่าจิตผมกับลูกมันตรงกันตลอดตั้งแต่เกิด เพราะหลายครั้งที่ผมมีอาการไม่สบายผมจะโทรไปหาลูกๆก็จะเป็นคล้ายๆผม ผมสวดมนต์ทุกคืนและขอพรให้มีสิ่งศักดิ์สิทธ์คุ้มครองเขาเวลาหลับและอยากให้เขารู้สึกว่าผมนอนอยู่ใกล้ๆลูกเสมอ

คุณปองครับ ผมขอแนะนำคุณซักนิดนะครับ ผมว่าคุณไปค้นหาความจริงในใจคุณ
ให้พบก่อนว่า ความคิดถึงที่คุณมีอยู่ มันเป็นความคิดถึงที่มีต่อใครกันแน่ มันเป็น
ความคิดที่มีต่อภรรยาหรือลูกของคุณ เมื่อคุณค้นพบและยอมรับความจริงแล้ว คุณจะ
ได้แก้ได้ถูกทาง
..... ความคิดถึงที่สามารถส่งผลมายังตัวเราทั้งด้านดีและด้านลบ ที่พบเห็นได้บ่อยก็เรื่อง
ความคิดถึงภรรยาเก่าที่เลิกรากันไป ส่วนใหญ่จะส่งผลด้านลบ คือจะทำให้หมดอาลัยตาย
อยากในชีวิต ทำตัวเหมือนชีวิตหมดแล้วซึ่งความหวัง อนาคตจมดิ่งลงหุบเหว ซึ่งสิ่งต่างๆ
เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เราคิดเราสร้างขึ้นมาเอง วิธีแก้ก็ต้องแก้ที่ใจเรา
.....ยังมีอีกความคิดหนึ่งคือความคิดถึงลูก คุณปองครับถ้าคุณคิดถึงลูกคุณจริง รับรองได้
ว่าคุณจะไม่ทำตัวให้ชีวิตไร้คุณค่า วันๆเอาแต่มานั่งคิดนั่งห่วงลูกถึงขนาดนี้ คุณต้องเอาความคิด
ความห่วงลูก มาเป็นพลังสร้างฐานะ เพื่อเป็นหลักประกันให้ลูกได้ในอนาคต
.....คุณปองครับ คิดถึงลูกตอนเช้าก่อนไปทำงานก็พอครับ ก็แค่เป็นกำลังใจในการทำงาน
อย่าลืมว่า เราเป็นผู้ชายนะครับเราต้องทำมาหากิน ลูกไม่จำเป็นต้องอยู่กับเราหรอกครับ คุณ
อย่าลืมนะครับว่าลูกอยู่กับแม่และญาติผู้ใหญ่ของเขา คุณรักลูกห่วงลูกยังไง แม่ของลูกก็เป็น
เหมือนคุณละครับ ไม่แน่อาจจะมากกว่าคุณเสียด้วยซ้ำ ความฝันของคุณนะ มันไม่จริงหรอก
มันเกิดจากใจของคุณที่ต้องการ เอาชนะภรรยาคุณทำให้ฝันในเรื่องไร้สาระ
....ลูกๆส่วนใหญ่เขามองพ่อแม่ของเขาอย่างไรคุณรู้มั้ยครับ เด็กๆมองแม่เขาเป็นนางฟ้าที่
โอบอ้อมอารีอยากอยู่ใกล้และให้แม่คอยดูแล ส่วนพ่อเขามองว่าเป็นฮีโร่ผู้เข็มแข็งทั้งกาย
และใจ เป็นไอดอลคนแรกของเขา ฉะนั้นถ้าไม่อยากให้ลูกผิดหวัง เลิกทำตัวอ่อนแอ มั่วแต่
นั่งคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยครับ

ทุกสิ่งล้วนมีเกิดและดับสลายไปเป็นธรรมดา

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
รักมากทุกข์มาก รักน้อยทุกข์น้อย
ความสุขของชีวิตเกิดจากความรัก
ความทุกข์ของชีวิตก็เกิดจากความรักเช่นเดียวกัน


ในเรื่องนี้ ผมอยากให้บอกกับใจตัวเองว่า
ไม่มีใคร หรือสิ่งใดอยู่กับเราได้ตลอดไปนะครับ แม้กระทั่งตัวตนของเราเอง

เขาจากเราไป ถ้าเราทำใจได้ ถือว่าหมดเวรต่อกัน

ถ้ายังมีเวรกรรมที่ทำร่วมกันมาอยุ่ เหตุการณ์จะกลับมาอีกนะครับ

ขอให้ทำความดีเอาไว้มาก ๆ นะครับ

อนุโมทนาครับ

ก่อนอื่นขอโทษนะค่ะ ที่เพิ่งอ่านกระทู้ของคุณ อ่านแล้วก็ขอชื่นชมคุณในฐานะที่คุณเป็นสามีที่ดี ที่ต้องการเลี้ยงดูลูก ไม่ได้ปล่อยปะละเลย และมีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก

ดิฉันไม่ทราบว่า ขณะนี้คุณได้ติดต่อกับภรรยาและลูกแล้วหรือยัง? แต่ความคิดเห็นส่วนตัวนะค่ะ วันหนึ่งภรรยาคุณต้องคิดได้ว่า จะปล่อยให้ลูกไม่มีพ่อไม่ได้หรอกค่ะ อย่างน้อยๆ คนเป็นแม่ยอมสงสารและเห็นใจลูก หลายๆ ครอบครัวที่ภรรยามีปัญหากับความไม่เอาไหนของสามี ก็ยังไม่คิดที่จะเลิกเพราะสงสารลูก แต่ในส่วนของภรรยาคุณ ณ ขณะนั้นเค้าคงเบื่อกับสภาพความเป็นอยู่ และปัญหาหลายๆด้านที่เค้าเจอ ประกอบกับทางบ้านของภรรยาคุณ อาจจะแนะนำให้ภรรยาคุณทำแบบนั้น แต่ในแง่ของศาสนาพุทธ ถือว่าเป็นบาปมหันต์ ที่พรากลูกพรากครอบครัวเค้า

ดิฉันอยากเป็นกำลังใจในฐานะที่คุณเป็นคุณพ่อที่ดีค่ะ อย่าท้อแท้นะค่ะ ลูกคุณรอคุณอยู่

เราเพิ่งเข้ามาอ่านกระทู้นี้ เห็นเจ้าของกระทู้หายไปนาน ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้ เป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะคะ อย่าท้อและอย่าสิ้นหวัง ชีวิตต้องก้าวไปค่ะ ไว้ถ้าคุณกลับมาเราจะแวะมาทักทายใหม่นะคะ เพราะเกรงว่าถ้าแนะนำอะไรไปตอนนี้คงจะไม่เหมาะกับช่วงเวลาค่ะ

ท่านอาจารย์กล่าวไว้ เราทั้งหลายเกิดมาสมมติกันเป็นพ่อแม่ครูบาอาจารย์กัน มันมีเหตุมีปัจจัยนะครับ คิดว่าคุณทุกข์ใจ คงทำใจยาก แต่ต้องทำครับ เพราะทุกข์ใจนี่ ทุกข์สุด

อนุโมทนาสำหรับทุกท่านครับ