คืองี้ครับ เราไปช่วยแมวมาจากสุนัขที่มันจะกัดแมวตัวน้อยนะครับ แต่ว่าตอนหลังเราไปไล่หมาไม่ทัน ลูกแมวโดนกัดไปแล้ว
ประมาณ 2วันได้ แผลของมันเน่าและส่งกลิ่นเหม็นออกมาอย่างแรง ถ้าลองมองที่แผลจะเห็นเนื้อเป็นสีชมพูเหมือนก้อนเนื้อ
หมูที่เราซื้อตามตลาด และจะเห็นก้อนขาวๆๆไขมัน กับเหลืองๆคือหนองกับส่วนที่เน่านะครับ เห็นแล้วสังเวชใจจริงๆๆ
ต่อมาเราก็ช่วยมัน กลัวว่าหมาจะมากัดมันอีก ก็เอามาไว้ที่ห้อง ปรากฎว่า ห้องเต็มไปด้วยกลิ่นเน่าที่แผล เราไม่ไช่หมอเราเอง
รักษาไม่เป็นและไม่มีเงินมากพอพามันไปหาหมอด้วย มันก็มานอนบนที่นอนเรา เลือดหนองก็เปลื่อนที่นอนเรา หละซิคราวนี้
เราเอามันไปไว้ในส่วนห้องครัวครับ เพราะกลิ่นเน่าแรงมากๆๆ คงจะหลับได้ยาก ได้นอนแค่ 3-4 ชั่วโมงเอง พอมันร้องที
เราก็เอาหมูปิ้งให้มันกินที 1 พวกแมวมันนอนไม่เป็นเวลา และมันเป็นพวกหวาดระแวงมีเสียงเล็กๆๆมันก็ตื่นครับ มันร้องดัง
จนต้องเอามันออกจากห้องครัวมาที่ห้องนอน มันเลยเงียบ แต่ผมสู้กลิ่นไม่ไหวจริงๆๆครับ อยากเป็นคนดีนะครับ แต่พิจารนา
แล้วนะครับ แผลของมันหายยากถึงมีโอกาศไม่หายครับ เพราะผมเทยารักษาแผลสดใส่แผลแม แต่แมวมันก็เลียที่แผลอีก
ก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน ดูแผลแล้วคงต้องเย็บแผลด้วยครับ แต่แน่ครับผมไม่มีเงินพามันไปหาหมอแน่อะ เช้าวันนี้ก็เลยให้หมู
มันกินใส่ยาแล้วเชดหัวมันออกไป แล้วผมก็ซักผ้าปูที่นอนกับผ้าห่มที่ เห็มนเน่าต่อไป ไม่รู้จะบาบไหมนะ แต่ไม่รู้จะทำไงจริงๆๆ
น่าสงสารแมวตัวน้อยจัง มันออกจากห้องเราไปทียังกับไปออกสงครามรบ หรือมีไครจะอดทน ซัก 2-3 เดือน กับกลิ่นบ้างครับ
ขอให้แมวน้อยหายไวๆจากเพือ่นเก่า
ถามว่า ผมบาบไหมครับ

ตอบ : ไม่บาป

บาปนั้นเป็นไปตามอกุศลกรรม๑๐ ดังนี้
กายกรรม 3 ได้แก่
1. ปาณาติบาต (การฆ่าสัตว์)
2. อทินนาทาน (การลักทรัพย์)
3. กาเมสุมิจฉาจาร (การประพฤติผิดทางกาม)
วจีกรรม 4 ได้แก่
1. มุสาวาท (การพูดปด พูดเท็จ โกหก หลอกลวง)
2. ปิสุณวาจา (พูดส่อเสียด คือพูดยุยงให้เขาแตกแยกกัน)
3. ผรุสวาจา (พูดคำหยาบ)
4. สัมผัปปลาปะ (พูดเพ้อเจ้อ)
มโนกรรม 3 ได้แก่
1. อภิชฌา (โลภะอย่างหนัก - ละโมบ เพ่งเล็งอยากได้ของของผู้อื่นมาเป็นของตน อย่างไม่ถูกทำนองคลองธรรม)
2. พยาบาท (โทสะอย่างหนัก - คิดร้าย ปองร้าย มุ่งร้ายต่อผู้อื่น มีความปรารถนาที่จะทำลายประโยชน์ และความสุขของผู้อื่นให้เสียหายไป)
3. มิจฉาทิฏฐิ (โมหะอย่างหนัก - เห็นผิดจากคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ชั่ว ทำชั่วได้ดี มารดาบิดาไม่มีบุญคุณ ไม่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม ไม่เชื่อในบาปบุญคุณโทษ)

แต่กรณีของคุณ .. คือ คุณรู้สึกผิดจากการรู้ว่า ถ้าปล่อยให้แมวไป มันอาจะได้รับอันตราย หรือแผลอาจแย่ไปกว่าเดิมจนทุกข์ทรมานได้

ถ้าจะมีผลกรรมใดเกิดขึ้นกับคุณก็คือ ความรู้สึกผิด วิดก กังวลที่เกิดในมโนจิตของคุณเท่านั้นเอง
ให้ระลึกเป็นอุเบกขาวางเฉยต่อความรู้สึกอันนี้เสีย ถือว่าเราได้ช่วยเท่าที่เราช่วยได้แล้ว ตามกำลัง (บุญ) ของเรา

ส่วนในเรื่องการช่วยให้สัตว์รอดพ้นจากความตาย .. ถือว่าได้กุศลจากความเมตตา
แม้เป็นเพียงระดับหนึ่งไม่ถึงที่สุด .. คือไม่ช่วยให้มันปลอดภัยอย่างที่สุด .. แต่ก็ถือว่าทำได้ประมาณหนึ่งแล้ว

ถ้ามองในทางโลก นับว่าคุณเป็นคนไม่เพิกเฉยต่อสิ่งต่าง ๆ ซึ่งหาไม่ง่ายนักในหมู่คนทั่วไป

หากอยากช่วยสัตว์ให้ได้อย่างเต็มที่ .. เราก็ต้องสร้างกำลัง (บุญ) เช่น ทรัพย์ (เนื่องจากไม่มีเงินพาไปรักษา) และจิตอันมีเมตตาไม่มีประมาณ ให้เกิดขึ้น .. ซึ่งก็จักยกระดับความดีงามไปได้อีกมากมาย

หากทำแล้วยังทุกข์ .. เราจะหลุดพ้นจากกองทุกข์ได้อย่างไร

ตอบตามความคิดเห็นไม่มี web อ้างอิง
คำถาม : จะบาปไหม
คำตอบ : ไม่น่าจะบาป แต่ถ้าเป็นผม..ผมจะเอาไปให้โรงพยาบาลสัตว์หรือไม่ก็บอกแม่ให้แมวไปรักษาครับ ถ้าผมไม่มีตังค์ เพราะจะได้รักษามัน (คิดว่าคงทรมานเพราะคงเจ็บน่าดู..ถ้าเป็นตัวเราคงแย่อะครับ)

เจริญในธรรม

คนบางคนอยู่ดีๆ ทำดี แต่ดันไปคิดว่าทำบาปบ้าบออะไรที่ไหน

พ่อคุณ!!! งานว่างมากหรือไง มาถามเรื่องไม่เป็นเรื่อง

ถ้าอยากตกนรกนัก ก็ลองกินผักผลไม้ แล้วจิตไปคิดว่าผักผลไม้ นั้นต้องตายลงเพราะเราซิครับ

หรือกลัวไม่ตกนรก ก็ต้มถั่วเขียวกิน กินเข้าไป 10,000 เม็ด
ก็ไปคิดว่า ถั่วเขียว 10,000 เม็ดนั้น ต้องตายลงเพราะเรา

มันมาเสียดสี เราอีกแล้ว เราไปทำอะไรมันหนอ ตามมาเสียดสีดีจริงๆๆ

เวบมาสเตอร์กรุณาช่วยจัดการ คุณพลศักดิ์ วังวิวัฒน์ ให้ทีเหอเซงจริงๆๆ

หวัดดีคุณpopopo ใจเย็น ๆ เรามาคุยเรื่องลูกหมาลูกแมวของเราต่อดีกว่านะ
คราวหลัง ช่วยลูกแมวโดนกัดอีก เมล์ไปที่mahalaph@hotmail.com นะ จะรีบมาช่วยทันทีเลยจ้า
บุญจะได้สำเร็จด้วยกันนะ
ใจดีจังค่ะ แล้วก็อดทนต่อกลิ่นเน่าได้ตั้งหลายวัน
ได้ปลงอสุภะจะจะ ร่างกายคนเราก็ไม่ต่างกันเลยค่ะ เนื้อ หนัง เอ็น กระดูก ล้วนไม่เที่ยง ล้วนเป็นทุกข์ทั้งนั้น ทั้งคน ทั้งสัตว์ เมื่อถึงเวลาเวทนาก็มาเยี่ยม เดี๋ยวก็ไป ไม่มีอะไรอยู่กับเราเลยหนอ...

ตอบค่ะ... การช่วยสัตว์ผู้ยากด้วยเมตตาสงสาร เป็นบุญค่ะ แต่ควรประกอบด้วยปัญญาพิจารณาวางแผน ในการช่วยเหลือให้ดีก่อนจะปล่อยมันไป แบบว่าไม่เบียดเบียนตนเองด้วย
(เช่น สอบถามหาสถานที่รับรักษาสัตว์,ส่งต่อให้ผู้ที่สามารถดูแลได้,บอกบุญขอความช่วยเหลือในการส่งตัวไปรักษา ฯลฯ ส่วนมากที่เจอ ตามคลีนิครักษาสัตว์ จะมีเจ้าของสัตว์เลี้ยงที่พอมีตังค์ให้ความอนุเคราะห์เสมอๆ และสัตวแพทย์ก็ยินดีรับรักษานะคะ)
เหมือนที่เขาบอกวิธีช่วยคนตกน้ำไงคะ...