สามีไปมีผู้หญิงใหม่ บอกจะตัดขาดลูกไม่ส่งเสีย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับภรรยาและลูก เพื่อจะทำให้ตนเองเป็นโสดและตั้งใจไปอยู่กับผู้หญิงใหม่ ปกติ ถ้าลูกทิ้งพ่อทิ้งแม่บาปหนักอันนี้ทราบอยู่คะ แล้วถ้าพ่อทิ้งลูกทิ้งภรรยา เพื่อตั้งใจไปมีภรรยาใหม่และลูกใหม่ เค้าจะบาปหรือไม่ในกรณีนี้ ขอคำแนะนำเจ้าคะ ขอบคุณคะ

ขออนุญาตเจ้าของกระทู้ด้วยครับ
เรื่องคล้ายๆกันครับ viewtopic.php?t=26185
ขอให้มีสติในการหาทางออกให้กับชีวิต เป็นกำลังใจให้ครับ




................................
สติมาปัญญาเกิด

ความไม่รู้ ความเกิด ความปรุงแต่ง ความเป็นไปแห่งภพ
ความสืบต่อของกรรมและผลของกรรม ที่วนเวียนดุจ
กงกำกงเกวียน หมุนซ้ำลอยเท้าโค พฤติกรรมแสดงและ
ส่งผลถึง ลักษณะนิสัยส่วนลึก ที่เกิดจากการกระทำ
เกิดจากความรู้สึกนึกคิด กรรมคือเจตนา เจตนาคือกรรม

เมื่อสำเร็จเป็นกรรม ก็ติดตามให้ผล เป็นเงื่อนต้นเงื่อนปลาย
ชนิดที่หาที่สุดต้นหรือสุดปลายก็ไม่เจอ

การเข้าใจลูกทิ้งพ่อแม่บาปหนัก ก็เหมือนจับปลายชนต้นไม่เจอ
การสงสัยแต่ว่า กรรมจะส่งผลให้กับใครอะไรอย่างไร ไม่ได้ช่วย
ให้เข้าใจในเรื่องกรรมและผลของกรรมมากขึ้น ช่วยแต่ส่งเสริม
พลักดันให้ใจ ดิ้นรน รอให้ใครสักคนเป็นคนสมควรถูกลงโทษ
จากพฤติกรรม ที่เขาแสดงเขากระทำ จนลืมไปบางทีเขาอาจเป็น
ห่วงโซ่โยงใยกรรม และผลของกรรม! เพียงแต่เราขาดปัญญา
ในการรู้เห็นความเป็นไปตามกฏแห่งกรรม! อันยากนี้

เราเพียงแต่อยากจะรู้เพื่อกระตุ้นความพอใจ สาใจสะใจส่วนตัว
แต่ไม่ได้ช่วยให้เรา คลายใจ เบาใจ ปลอดโปล่งให้อภัยได้เลย

เพราะความไม่รู้อีกเช่นกัน บดบังทำให้เรา เห็นเพียงเงื่อนปลาย
ของเหตุ แต่อาจไม่เห็นเงื่อนต้นของสาเหตุ จึงวางใจเป็นกลาง
เข้าถึงและเข้าใจคำว่า สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรมไม่ได้
เพราะเราถูกความโกรธความเกลียด อาฆาตพยาบาทบงการ
ต้องการให้คนอื่นทุกข์ และเจ็บปวด เมื่อเราเห็นตัวเราเอง
สิ่งที่เรารัก คนที่เรารัก เจ็บปวดเพราะการกระทำของคนอื่น
ซึ่งความจริง ทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ แต่เกิดจากกรรม
และผลของกรรมที่ ทุกชีวิต ทั้งเด็กหรือผู้ใหญ่ต้องรับผิดชอบ
แม้ไม่ชอบไม่เป็นธรรมสักเพียงไหน ดังนั้นไม่มีสิ่งใดเป็นที่พึ่ง
ไม่มีสิ่งใด เป็นทางออกเป็นที่พึงนอกไปจาก การพึงพาตนเอง

พึงพาบุญ พึงพาการให้อภัย พึงพาการให้ทาน การรักษาศีล
พึงพาการอบรมขัดเกลาสมาธิและปัญญาแก่จิตใจ

เพราะแ้ท้จริง บาปคือผลของความทุกข์ เท่าๆ ที่บุคคลผู้นั้น
ยึดถือและได้รับความบีบคั้น ความคาดหวังจากอารมณ์ภายใน
หรือจากแรงบีบคั้นของบุคคลภายนอก ความพลัดพราก ความ
เศร้าโศกเสียใจ ไม่สบายกายไม่สบายใจ เกิดขึ้นกับใคร ผู้นั้น
นั่นแหละ ได้รับผลของทุกข์ ของบาป!

โลกนี้มีกรรมยุติธรรมที่สุด เด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ผู้ใหญ่ที่เอาแต่ใจ
ถืออารมณ์เป็นใหญ่ทำอะไรตามใจตัวเอง ก็ล้วนเป็นห่วงโซ่โยงใย
ของกรรมและผลอขงกรรมกันมาด้วยกันทั้งนั้น ระหว่างภพอาจ
ทำอกุศลกรรม พลัดพรากทอดทิ้ง ไม่ใ่ส่ใจ ไม่เคยให้อภัยซึ่ง
กันและกันมา ธรรมดาระหว่างภพ จิตที่มีตัณหาอุปทานอย่างใด
อย่างหนึ่งเป็นเครื่องหมาย เป็นที่ยึดถือ ก็จะปรุงแต่งบาปบุญ
ตามอำนาจกรรม ตามอำนาจเจตนา แล้วก็คอยเฝ้ารับผลของ
กรรม ที่เรียกว่า เวร หรือวิบากดุจมีเจ้ากรรม จองเวร

ชื่อว่าความไม่รู้ ทำให้เราบาดหมางกับบุคคล แต่ศัตรูที่แท้จริง
กับเป็นจิตใจของเราเอง ถ้ายังโทษแต่สิ่งอื่นๆ ไม่บอกทางที่ถูก
ไม่บอกทางที่ควร เราเองก็อยู่ในวงจร ห่วงโซ่ ทำให้เด็กวันนี้
อาจกลายเป็นผู้ใหญ่ ที่เติบโต และรอจะ ไม่สนใจใส่ใจกับ
ครอบครัว กับความรัก กับชีวิตของใคร ส่งต่อเป็นวงจรให้กับ
คนรุ่นต่อไปอีกก็เป็นได้ กลับกัน ถ้าหากวันนี้เรา ยอมเราเย็น
เรายุติกรรม ทางกาย วาจา ใจจนสิ้น

ไม่ปรุงแต่งสิ่งใดๆ ให้เกิดเป็นทุกข์ต่อไปสำหรับเรา ไม่อนุญาตให้
ใครเข้ามาทำให้ใจเราเป็นทุกข์

เราเข้มแข็งพอ ที่จะปกป้องลูกๆ เด็กๆ ช่วยเขาตัดโซ่ห่วงวงจร
ที่เขาเองกระทำเอาไว้ เราเองก็ตัดสายใยรักสายใยผูกพันนั้น
นั่นเพราะแท้จริง ศัตรูไม่ใช่ พฤติกรรมหรือการกระทำของบุคคล
แต่เป็นพฤติกรรมของจิต ของการกระทำ ของความรู้สึกของเราเอง
ที่มีความเข้าใจต่อโลก ต่อธรรม ต่อกรรมและผลของกรรม

ไม่ละเอียดลึกซึ้ง ข้อควรจำ ความเข้าใจเรื่องกรรมผลของกรรม
นั้นช่วยให้เรา วาง คลาย ให้อภัย อโหสิกรรมให้ ต่อความไม่รู้
ความโลภความโกรธ ความหลงของบุคคลอื่น รวมทั้งของตัว
เราเองไม่สร้างเวรสร้างกรรม ทุกข์โศกวนเวียนซ้ำซากไม่รู้จัก
เหน็ดเหนื่อยทุกๆ ภพที่เกิดอย่างทรมาน

ควรตั้งสติก่อนที่จะสิ้นโลก สิ้นธรรม สิ้นศาสนาที่พาพ้นทุกข์ได้
ก่อนลมหายใจ ก่อนเหตุไม่คาดฝันจะเกิดขึ้น จะมามัวเสียเวลา
ประมาทขาดสติ ด้วยการยึดถือ สิ่งที่เกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนๆ
กันกับเรา ส่งสัยเขาว่าจะแก่จะเจ็บจะตายไปอย่างไร เพื่ออะไร?
บุญความสุข เป็นของใครๆ ทำใครได้ บาปเป็นความทุกข์ ใครทำ
คนนั้นก็ได้ กรรมยุติธรรมเสมอถ้วนหน้า เจริญพร ^^