การที่ชีวิตของบางคนมักมีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนเป็นประจำ ท่านว่ามีผลกรรมจากการทำร้ายคนหรือสัตว์ให้ได้รับ ความทุกข์ทรมาน ดังเรื่องต่อไปนี้ เกิดจากชีวิตจริงของท่านผู้หนึ่ง ซึ่งมีถิ่นกำเนิดที่จังหวัดระนอง

ป้านิ่มกับลุงชอบ แม้จะประกอบอาชีพรับราชการอยู่คนละหน่วยงาน แต่อาชีพเดิมครอบครัวนี้ คือ เงินรายได้จากการรับซื้อปูมาขายต่อ ทั้งขายสด และนึ่งสุกแล้ววางขาย มันทำให้เกิดรายได้มากกว่าเงินเดือนของทั้งสองคนเสียอีก

วิธีการขายปูของป้านิ่ม คือ ถ้าปูตัวเป็นๆ จะใช้เชือก รัดขา รัดก้ามให้แน่น เพื่อไม่ให้มันดิ้นหรือไต่หนี ส่วนปูนึ่ง ก็ฆ่าให้ตายก่อนโดยใช้เหล็กแหลมแทงบริเวณท้อง ยิ่งเป็นปูไข่ยิ่งขายดี งานนี้เป็นหน้าที่ของป้านิ่ม

ต่อมา พอมีลูกคนแรกได้ไม่นาน แกจำเป็นต้องผ่าตัด เพราะเป็นไส้ติ่งอักเสบ หลังจากรักษาไส้ติ่งผ่านไป แกรู้สึกปวดในท้องในไส้ใจแทบขาดจึงไปหาหมอ เมื่อเอกซเรย์แล้วพบว่าเป็นโรคลำไส้อักเสบต้องผ่าตัดด่วน และต้องเดินทางไปโรงพยาบาลศูนย์ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี หลังการผ่าตัดลำไส้อักเสบ พอรักษาแผลหายสนิท แกก็เป็นโรคกระเพาะอาหาร ต้องรักษาอยู่นานถึง ๓ ปี กว่าจะหายเป็นปกติ และไม่เจ็บปวด

ต่อมาประมาณปีเศษ แกก็เป็นโรคริดสีดวงทวาร มีอาการค่อนข้างหนัก รักษาทั้งยาแผนปัจจุบัน ยาแผนโบราณ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทางรักษาให้หายขาด มีแต่พอทุเลาบรรเทาได้เท่านั้น

ถัดมาอีก ๒ ปี ป้านิ่มได้เข้าตรวจสุขภาพประจำปี ปรากฏว่ามดลูกมีปัญหา ผลตรวจออกมาว่าแกเป็นมะเร็งมดลูก ป้านิ่มขณะนั้นอายุ ๔๐ ปี เข้ารับการผ่าตัดมดลูก เพื่อตัดเนื้อร้ายทิ้ง ในที่สุดแกก็ทำใจ

วันหนึ่ง ขณะที่แกกำลังนอนพักฟื้นหลังการผ่าตัด เห็นแม่ค้าคนหนึ่งนำปูนึ่งใส่ถุงมาขาย แกต้องสะดุ้งตาเบิกโพลง เมื่อเห็นปูนึ่งที่นึ่งสุกแล้วขยับขาได้และที่ใต้ท้องมีรอยแทงเป็นรู แกต้องอุทานออกมา โอ๊ะ... ! เพียงคำเดียว เท่านั้นเอง ป้านิ่มจึงรู้ว่า ที่ต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ ผ่าตัดบ่อยๆ แผลแล้วแผลเล่าอยู่ในขณะนี้ เป็นเพราะกรรมที่ทำกับปูนี่เอง แกนอนนึกและสารภาพกับตัวเองว่า เราได้ทำบาปหนักเหลือเกิน เมื่อสำนึกได้ ก็ถูกผ่าพรุนไปทั้งตัวแล้ว แต่อีกใจหนึ่งก็นึกว่า ถ้าคนเรายังไม่ตายก็ยังไม่น่าจะสายเกินไปสำหรับการเริ่มต้นทำบุญคุณความดี

ตั้งแต่วันนั้น วันที่ป้านิ่มแกได้สำนึกดีชั่ว ก็รู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงขึ้นมาก และแกก็เริ่มสวดมนต์ไหว้พระ
เจริญสมาธิภาวนา ทำบุญใส่บาตรให้ทานทุกครั้งที่มีโอกาส ร่างกายแกเบาผิดปกติ ริดสีดวงก็ยุบหายไปกระเพาะอาหารที่ยังคงมีอาการเจ็บอยู่บางครั้งบางคราวก็หายเป็นปลิดทิ้ง

จากประสบการณ์ชีวิต ป้านิ่มได้รู้ด้วยตนเองว่า กฎแห่งกรรม คือ การที่คนเราทำชั่ว ทำผิดศีลธรรม ไม่ต้องรอรับผลกรรมในชาติหน้า ไม่ต้องลังเลสงสัยเลยว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว จริงหรือไม่ ?

ปัจจุบัน ครอบครัวป้านิ่มใช้ชีวิตบั้นปลายหลังเกษียณ ราชการอย่างเรียบง่าย ที่สำคัญคือ ตัวป้านิ่มเอง หยุดการรับประทานเนื้อสัตว์มานานถึง ๑๐ ปีแล้ว และส่วนหนึ่งถือว่าได้รับการตอบสนองแล้ว แม้เศษผลกรรมชั่วยังต้องเกิดขึ้นอีก ก็พร้อมและยินดีน้อมรับการชดใช้กรรมที่ทำไว้ด้วยความเต็มใจ จนกว่าจะสิ้นเวรสิ้นกรรม