ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนาหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เรื่อง ฟังความรู้สึกของชาติไทย เมื่อเช้าวันที่ ๒๐ เมษายน ๒๕๔๙
เทศน์อบรมฆราวาส ณ สวนแสงธรรม เขตบางแค กรุงเทพมหานคร

(ถวายทอง ๑ บาท ปัจจัย ๒๐,๐๐๐ บาท ทำบุญครบรอบวันมรณภาพ ๑ ปีอาจารย์มหาบุญมี) ท่านเสียไปกี่ปี (๑๔ ปีค่ะ) อาจารย์มหาบุญมีนี้ ท่านไปอยู่ห้วยทรายกับเรา ท่านแก่พรรษากว่าเรา ดูเหมือน ๒ พรรษา ท่านเรียนเป็นเปรียญหลังเรา แล้วก็ออกปฏิบัติหลังเรา เราออกก่อน ท่านมาก็มาอยู่กับเราห้วยทราย ท่านออกมาทีแรกละท่านมาฝึกหัดทางด้านภาวนา ทีนี้จะออกภาวนาแล้ว ท่านว่าอย่างนั้น ท่านออกมาอยู่ห้วยทราย เราอยู่บนเขากับเณรหนึ่ง ให้ท่านอยู่กับพวกพระอยู่ทางตีนเขาทางนู้น

ท่านเป็นตุ๊กตาเลยนะ ท่านไม่ถือเนื้อถือตัว ท่านมอบให้เราหมด ท่านบอกว่าท่านเป็นพระอาคันตุกะเพียงมาอาศัยเท่านั้น มาอาศัยก็มาอาศัยท่านอาจารย์ บอกตรงๆ เลย มาอาศัยท่านอาจารย์เพื่อจะอบรมทางด้านจิตตภาวนา ท่านเอาจริงๆ คล้ายกันกับพระโปฐิละ ที่ไปเป็นลูกศิษย์ของเณรน้อย เณรน้อยเป็นพระอรหันต์ พระโปฐิละเป็นพระเรียนจบพระอรหันต์ ถวายตัวเป็นลูกศิษย์ของเณร อันนี้ก็ลักษณะเดียวกัน ถือแบบเดียวกัน กับเราทุกอย่างท่านมอบเลยทีเดียว ท่านมอบ อย่ามีอะไรกับผมนะ เพียงแต่อาวุโสภันเตเท่านั้นแหละ จากนั้นก็จนหลายปี อยู่ที่นั่นด้วยกัน แล้วก็จากกันไปแล้วก็มาพบกันเรื่อยๆ

นี่อัฐิของท่านกลายเป็นพระธาตุนะ อาจารย์มหาบุญมีกลายเป็นพระธาตุ อยู่ที่มหาสารคาม เขาเรียกวังเลิง คุ้นกันมากกับเรานะ เพราะท่านเคยอยู่กับเราแล้ว จะเรียกตามหลักธรรมชาติอย่างพระโปฐิละกับเณรนั้นก็ไม่ผิด ท่านถือเราเป็นอย่างนั้น ท่านเคารพมาก แต่ท่านเป็นอาวุโส ท่านเคารพในทางด้านธรรมะธัมโม ทางพระวินัยเราเคารพท่าน เพราะพระวินัยมีอาวุโสภันเต ธรรมะไม่มี ถือคุณธรรมเป็นสำคัญ ท่านนับถือมากทีเดียว ลงเต็มที่ละ


ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนาหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เรื่อง อบรมคณะอาจารย์มหาถาวร เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๓๕

อย่างไปเทศน์มหาสารคามในงานอาจารย์มหาบุญมีนั้น เป็นความจำเป็น เขาเอาชื่อเราไปลงในใบโฆษณาว่าเราเป็นองค์แสดงธรรม ถ้าไม่เทศน์ก็เสียหมดเลย เพราะเขาเป็นที่แน่ใจ เนื่องจากว่าเรากับท่านอาจารย์มหาบุญมีนี่สนิทกันมา ท่านเคยจำพรรษาอยู่กับเราเหมือนกัน เขาก็แน่ใจว่าเราจะต้องเทศน์ให้ล่ะ จำเป็นก็เลยต้องเทศน์


ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนาหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เรื่อง จากแร่ธาตุเป็นแร่ธรรม เมื่อวันที่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐

เราจำพรรษาอยู่บนภูเขากับเณรหนึ่ง มหาภูบาล แหละ ให้หมู่เพื่อนอยู่ข้างล่าง เราขึ้นไปอยู่บนภูเขา มันใกล้ๆ กัน กลางคืนเวลาประชุมเราก็ลงไป เราเป็นผู้เทศน์แหละ อาจารย์มหาบุญมีท่านอยู่วัดข้างล่าง เราอยู่ข้างบน ปีนั้นมีมหาสององค์ องค์หนึ่งอยู่ภูเขา องค์หนึ่งอยู่ตีนเขา


http://www.luangta.com

ขอบพระคุณ คุณสาวิกาน้อย บุญรักษาท่านค่ะ

อนุโมทนาบุญด้วยคะ สาธุ สาธุ สาธุ
ได้รับความรู้เพิ่มมากขึ้น ขอบคุณที่นำมาเผยแผ่
ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปคะ