รู้จักแม่น้ำสาละวิน

แม่น้ำสาละวินมีต้นกำเนิดมาจากการละลายของหิมะ ในบริเวณที่ราบสูงธิเบตเหนือเทือกเขาหิมาลัย แม่น้ำสาละวินหรือนู่เจียง ได้ไหลผ่านขุนเขาที่ลาดชันในเขตมลฑลยูนนาน ประเทศจีน และไหลเข้าสู่ประเทศพม่าที่รัฐฉาน ก่อนที่จะไหลเข้ามากั้นพรมแดนไทย-พม่า รวมระยะทางการไหลของแม้น้ำสายนี้ ๑๑๘ กิโลเมตร

แม่น้ำสาละวินได้ไหลไปบรรจบกับ แม่น้ำเมยที่บ้านสบเมย จังหวัดแม่ฮ่องสอน ซึ่งเป็นจุดสุดท้ายในประเทศไทยหลังจากนั้นแม่น้ำสาละวินก็จะไหลเข้าเขตประเทศพม่า จนกระทั่งไหลลงสู่มหาสมุทรอินเดียที่อ่าวเมาะตะมะในรัฐมอญ รวมระยะการเดินทางของแม่น้ำสายนี้กว่า ๒,๘๐๐ กิโลเมตร

แม่น้ำสาละวินมีความยาวเป็นอันดับ ๒๖ ของโลก แม่น้ำสาละวินถือเป็นอีกหนึ่งแม่น้ำที่เป็นแม่น้ำนานาชาติที่ใหญ่และมีความสำคัญที่สุดในภูมิภาคอุษาคเนย์รองลงมาจากแม่น้ำโขง และตรงจุดที่แม่น้ำสาละวินไหลลงทะเลที่รัฐมอญเป็นพื้นที่ทำการเกษตรที่สำคัญมากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศพม่า

ตลอดระยะทางที่แม่น้ำสาละวินไหลผ่านมาจากที่ราบสูงของธิเบต แม่น้ำสายนี้ได้ไหลผ่านชุมชนที่เป็นที่อยู่-ที่ทำกินของคนกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ กว่า ๒๐ กลุ่ม กลุ่มคนชาติพันธุ์เหล่านี้อาศัยอยู่ตามที่ราบลุ่มกลางหุบเขา และพื้นที่ราบจำนวนเล็กน้อยริมฝั่งแม่น้ำสาละวินและลำห้วยสาขา

ในเขตพม่าแม่น้ำสาละวินไหลผ่านในกลางรัฐฉาน เข้ารัฐคะยา, รัฐกะเหรี่ยง และรัฐมอญ

*****************************************************************

วันนี้ก็เป็นวันที่สอง ของการทำภาระกิจต้านภัยหนาว
มอบสิ่งของป้องกันอากาศหนาว รวมไปถึงยารักษาโรค และพระพุทธรูป

วันนี้ (01 ธค. 2552) หลังจากสวดมนต์ทำวัตรเช้าเสร็จแล้ว รีบทานอาหารเช้าและเดินทางออกจากวัดดอยเกิ้งกันทันที วันนี้เราต้องนำกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถเพราะจะไม่ได้กลับมาพักที่วัดดอยเกิ้งแล้ว...และที่ต้องออกเดินทางเช้าเป็นพิเศษเพราะว่าวันนี้จะต้องเดินทางไปที่ แม่น้ำสาละวิน และพระอาจารย์ปารมี (ยงยุทธ) สุรยุทฺโธ อยากให้ไปถึง ท่าน้ำแม่สามแลบเร็วหน่อยเนื่องจากการเดินทางไปมอบสิ่งของในวันนี้ต้องใช้เวลาในการเดินทางทางน้ำกว่าหนึ่งชั่วโมง

เส้นทางไป บ้านแม่สามแลบ(ท่าเรือแม่น้ำสาละวิน) คดโค้งและถนนสภาพทรุดโทรมเป็นบางช่วงดูน่ากลัวต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษเลยทีเดียว

แต่ทิวทัศระหว่างการเดินทางงดงามมาก มีลำธารแทบจะตลอดเส้นทาง

ด้วยเส้นทางค่อนข้างลุยคณะของพวกเราจึงจำเป็นต้องสละรถตู้เพื่อพาตัวเองไปอยู่บนรถกระบะ..อย่างที่เห็นในภาพ

ใส้เกือบกระเด็นออกมา..ขอบอก (ส่วนเราห่วงก็แค่กล้องแหละเจ้าค่ะชีวิตนี้ )




โพสยากมากๆ -ยังมีรูปอีกเพียบนะเจ้าค่ะ (ยังไม่เสร็จดีคุณทักทาย)

หลายๆท่านเราเชื่อว่าคงไม่เคยได้มานั่งรถประมาณนี้อย่างแน่นอน (แต่ผู้เขียนเคยค่ะเลยชิลๆ) แต่ทุกคนก็สู้ๆ เพราะมาด้วยแรงใจนี่เจ้าค่ะ

ด้วยความต้องทำเวลาเพราะระยะเวลาที่อยู่บนเรือเดินทางไป-กลับก็ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง

งานนี้ต้องทานข้าวกล่องกันบนเรือทุกท่านเลยเจ้าค่ะ รวมไปถึงพระสงฆ์ครูบาอาจารย์ของพวกเราด้วย

ขอกราบขอบพระคุณพี่ๆทหารพรานที่ได้ดูแลพวกเราอย่างไกล้ชิดไม่ว่าจะ นับจำนวนคนลงเรือ และ ต้องร่วมลงเรือเดินทางไปด้วยตลอดทั้งไปและกลับ รวมไปถึงประสานงานกับทางทหารของฝั่งตรงข้าม ประเทศพม่าเพื่อนบ้านของเรานี่เอง..ขอบพระคุณเจ้าค่ะ

ฝั่งตรงข้ามคือประเทศพม่านะเจ้าค่ะ

การเดินทางในครั้งนี้ใช้เรือทั้งหมด 3 ลำ โดยเป็นเรือเล็ก 1 ลำ สำหรับพระสงฆ์และพระผู้ใหญ่(เจ้าคณะอำเภอ)ที่ได้ร่วมเดินทางไปแจกสิ่งของด้วยในครั้งนี้

ส่วนเรือใหญ่ 2 ลำต้องบอกก่อนว่า พระอาจารย์ปารมี เล่าว่าเป็นเรือที่เขามีไว้ใช้ สำหรับบรรทุก พี่บัฟ (พี่ควายอ่ะแหละ) แต่วันนี้พระอาจารย์ฯ ขอเอามาบรรทุกพวกเราเกือบๆ 100 ชีวิต..อุอุ

บรรยากาศต่างๆที่เห็นทำให้มีความรู้สึกอยากไปด้วยจัง

พระอาจารย์วุฒิฯ พระผู้ดูแล สำนักปฏิบัติธรรมบ้านปู่ทา แห่งนี้ได้นำสามเณรน้อยๆ และ แม่ขาว รวมไปถึงชาวบ้านมารอต้อนรับ พระอาจารย์ปารมี ที่ท่าน้ำ แสดงความเคารพต่อครูบาอาจารย์ด้วยการนำช้างมาให้นั่ง...(เป็นสิ่งที่ศิษย์อยากแสดงต่อครูบาอาจารย์ที่ตนเองเคารพนับถืออย่างที่สุด)

ให้สังเกตุ บุคคล 2-3 คนที่น่าจะรอคอยพระอาจารย์ปารมี และก้มลงกราบที่ผืนทรายทำความเคารพต่อพระอาจารย์ปารมี ตั้งแต่เรือยังลอยลำอยู่ห่างจากฝั่งหลายเมตร....บอกตรงๆเป็นภาพที่ซึ้งใจ ประทับใจนัก

พระอาจารย์วุฒิฯ เป็นพระที่ถือว่าได้เสียสละ..อดทน..อยู่เคียงข้าง สำนักปฏิบัติธรรมบ้านปู่ทา และ ริเริ่มนำเด็กๆชาวเขาบวชเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลให้แก่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

พระอาจารย์ยุทธิชัย นำช้างมารับ พระจารย์ปารมี นั่นคือการแสดงออก ของลูกศิษย์ที่แสดงความเคารพต่อครูบาอาจารย์ที่นับถืออีกทางหนึ่ง.

****************************************************************

<<<<< คลิกชมภาพตลุย บ้านป่าแป๋ หน้าที่ 2 >>>>>
viewtopic.php?f=38&t=27455&st=0&sk=t&sd=a&start=15


****************************************************************