สำนักสงฆ์ดอยผาตั้ง อ.เวียงแก่น จ.เชียงราย

ภาพของเมฆขาวที่อยู่ในระดับสายตา หรือการมองเห็นภูผาที่เคยเห็นว่าอยู่สูงเสียดฟ้าในมุมต่ำ เป็นมิติการมองที่น่าหลงใหล และช่างน่าประทับใจ การขึ้นสู่ที่สูงย่อมทำให้มองเห็นสิ่งต่างๆได้เด่นชัด และกว้างไกลกว่ามาก

จังหวัดเชียงรายมีคลื่นทะเลภูเขาที่สวยงามสะดุดตา และผู้คนก็ต่างก็สะดุดใจกับภูเขาหิน สิ่งมหัศจรรย์ที่ที่ธรรมชาติเองก็สร้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ หากแต่ภูเขาสิ..กลับไม่หวั่นไหวและยินดียินร้ายอะไร... แม้แต่แรงลม


"ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่าไม่งาม สำรวมดีในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณในโภชนะ มีศรัทธาและปรารภความเพียรอยู่ ผู้นั้น มารย่อมรังควานไม่ได้ เปรียบเหมือนภูเขาหิน ลมรังควานไม่ได้ ฉะนั้น" ขุ.ธ. ๖อรรถ๗ มก.๔๐/๒

สำนักงฆ์ดอยผาตั้ง ตั้งอยู่บริเวณก่อนถึงยอดดอยผาตั้งเพียงเล็กน้อย จากความสูงที่เหนือระดับน้ำทะเลถึง 1,635 เมตร ทำให้สถานที่แห่งนี้ มีอากาศหนาวเย็นตลอดปี จนกระทั่งห้องน้ำทุกห้องต้องติดตั้งเครื่องทำน้ำอุ่น

ถึงจะเป็นเพียงสำนักสงฆ์ และเพิ่งก่อสร้างได้ไม่นานนัก แต่ก็เป็นที่น่ายินดีว่า สำนักสงฆ์แห่งนี้ กลายเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวเขายุคใหม่ ซึ่งเดิมเคยนับถือผีบ้าง นับถือศาสนาคริสต์ที่เข้ามาเผยแผ่บ้าง

ถึงจะเป็นเพียง สำนักสงฆ์ขนาดเล็ก แต่ก็มีทำเลชัยที่เหมาะในการปฏิบัติธรรม เนื่องจากแวดล้อมไปด้วยภูผา และอยู่บนเนินเขาซึ่งห่างจากหมู่บ้านพอสมควร นอกจากนี้ยังต้อนรับนักท่องเที่ยว แผ้แสวงบุญที่หวังจะได้ทั้งความสงบจากการปฎิบัติธรรม และความใกล้ชิดธรรมชาติ

เต๊นท์สามสี่หลังที่ตั้งอยู่บริเวณใกล้เคียงกัน อุปกรณ์อำนวยความสะดวกเช่นคูลเลอร์น้ำ เครื่องทำน้ำอุ่น และอื่นๆ เป็นเครื่องบ่งบอกว่าที่นี่มีผู้มาเยี่ยมเยียนอยู่เสมอ

การมีสำนักสงฆ์บนดอยสูง เป็นประจักษ์พยานว่าพระพุทธศาสนาได้เผยแผ่มาถึงที่นี่ และแน่นอนว่าพุทธศาสนิกชนทุกคน ที่อุตสาหะขับรถขึ้นเขามาด้วยความยากลำบากจะต้องปิติใจเมื่อได้พบธรรมสถานของพระพุทธเจ้า

เพราะเมื่อธรรมะของพระพุทธเจ้าไปเผยแผ่สู่ ณ ที่แห่งใด ความเจริญรุ่งเรืองย่อมเดินทางไปถึงที่นั่น
และนี่เองจะเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรุ่งเรืองควบคู่ไปกับความสงบสุข

สำนักสงฆ์ดอยตั้ง ตั้งอยู่ภูมิสถานอันสวยงามเหลือเชื่อ บนยอดดอยอันสูงตระหง่าน จากระเบียงของธรรมสถานที่หันหน้าออกสู่ หน้าผา มองเห็นคลื่นภูเขา และสีขาวอันนุ่มนวลของเมฆหมอก ปกคลุมผืนป่า อากาศหนาวเย็นบนยอดเขา ทำเสียต้นสนบางครั้งยังเอนลู่ ทว่าผู้มาเยี่ยมเยือนกลับรู้สึกอบอุ่นใจ

บุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่บนยอดเขาหินล้วน พึงเห็นหมู่ชนโดยรอบ ฉันใด ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์เป็นผู้มีปัญญาดี มีจักษุโดยรอบด้วยพระสัพพัญญุตญาณ ก็ฉันนั้น เสด็จขึ้นสู่ปราสาทด้วยธรรม ทรงพิจารณา ทรงใคร่ครวญตรวจตราบุรุษผู้เกลือกกลั้วไปด้วย ความโศก ถูกชาติ ชราครอบงำ....

ข้าพระพุทธเจ้าขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น

โปรดติดตามตอนต่อไป ซึ่งนำเสนอทัศนียภาพบนยอดดอย ขี่ม้าชมทะเลหมอก และกราบนมัสการพระพุทธมังคลานุภาพ ลาภสุขสันต์บนยอดดอย ที่อัญเชิญมาจากวัดปากน้ำภาษีเจริญค่ะ

บนดอยผาตั้ง

ข้อเท็จจริงที่ว่ายิ่งสูงขึ้นไปจากผิวโลก ความเจริญยิ่งเข้าไปถึงได้ยาก แต่ความสูงที่เพิ่มขึ้นมักทำให้ความสวยของภูมิประเทศเพิ่มขึ้นอีกด้วย ดอกไม้ หลายชนิด ต้นหญ้า รวมถึงสนไม้เมืองหนาว มีให้ดูมากมายตามเนินเขา ภูเขาก็ยิ่งดูมีเสน่ห์เมื่อเราเข้ามาใกล้ยอดของมันมากยิ่งขึ้น เนื่องจากเห็นมันมีสีเปลี่ยนไป เป็นสีแดงบ้าง สีทองบ้าง สีเขียว หรือแม้แต่สีดำ ตามองศาที่เปลี่ยนไปของแสงจากดวงอาทิตย์

ขณะที่รถกำลังค่อยๆไต่ระดับสูงขึ้น ฉันเก็บทุกห้วงอณู เพื่อแนบชิดธรรมชาติให้นานที่สุด ให้มากที่สุด โดยไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า เปิดกระจกรับลมหนาวและสูดกลิ่นหญ้า พร้อมกับยื่นมือไปสุดแขนเพื่อวัดว่าภายนอกนั้นหนาวเย็นเพียงใด

และในที่สุดก็มาหยุดที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ฉันตัดสินใจพัก ณ ลานกว้างริมเขา เหนือจากหมู่บ้านไปอีกหน่อยหนึ่ง เด็กๆรีบเข้ามารายล้อมและแนะนำตัวเป็นภาษาไทย พวกเขาเล่าว่าเป็นมัคคุเทศก์น้อย พร้อมเชื้อเชิญให้ไป....”ขี่ม้าชมดอย” พร้อมกับชี้ไปที่ยอดเนินแห่งหนึ่งที่ดูเหมือนว่าไกลลิบตา

โห..ขึ้นไปถึงนั่นเลยหรือ..ฉันร้อง

แต่ก็ไม่รอช้า.. สวมถุงมือ สวมหมวกกันหนาว สวมเสื้อเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งตัว และรีบเดินตามเด็กไป

หากใครเคยเดินทางไปทิเบต หรือประเทศที่เป็นที่ราบสูง หรือแม้เพียงได้ชมสารคดีทางโทรทัศน์ ก็คงจะทราบว่า ภูมิประเทศที่เป็นภูเขาที่สูงชันและสลับซับซ้อนเช่นนั้น จะขาดสัตว์เลี้ยง อย่างม้าและลาไม่ได้

พวกมันเป็นพาหนะชั้นเยี่ยมและทรหดอดทน ม้าตัวเล็กๆตัวหนึ่งรับน้ำหนักได้มากถึง 120 กิโลกรัม โดยที่มันไม่รู้สึกเหนื่อยจนเกินไป และด้วยความที่หมู่บ้านนี้เป็นชาวจีนอพยพ จึงไม่น่าแปลกใจที่เลี้ยงสัตว์อย่างม้าและลา เนื่องจากถ้าเป็นชาวเขาโดยทั่วไปในภูมิภาคแถบนี้ ก็ดูเหมือนว่าจะไม่นิยมเลี้ยงสัตว์ประเภทนี้

ขี่ม้าเพื่อจุดประสงค์ในการเดินทางอย่างแท้จริง ต่างกับเต๊ะจุ๊ยขี่ม้าอยู่ตามชายหาดมาก เราจะต้องทำความรู้จักกับมันก่อนเล็กน้อย เพราะม้าที่เราเลือกจะเป็นเพื่อนไปตลอดเส้นทางการขึ้นเขา ฉันมองดูสภาพโดยรวมของมันก่อนว่าแข็งแรงดีและสามารถรับน้ำหนักของฉันได้..

ขั้นต่อไปไม่ต่างกับการพิจารณาคน... ฉันประสานดวงตากับมันครู่หนึ่ง และหยั่งใจว่ามันจะชอบฉันหรือไม่...พอพบว่าสายตาทั้งสองคู่ของเราไม่ขัดกัน หรืออาจเรียกว่า ถูกชะตากัน และฉันก็ตัดสินใจเลือกมันอย่างไม่รีรอ

ขี่ม้าที่ดอยผาตั้งเป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัวแต่น่ารื่นรมย์มากกว่า เจ้าของม้าซึ่งหน้าตาและภาษาพูดบ่งบอกว่ามีเชื้อสายจีน เดินขนาบไปตลอดทาง ลักษณะที่ต้องขึ้นเนินสูงชัน ทั้งคนและม้าไม่อาจใช้ความเร็วได้

ภาพที่เห็นทั้งเบื้องหน้า และเบื้องหลังจึงเป็นภาพที่สุดบรรยาย บรรยากาศก็สุดบรรยาย เมื่อเหลียวซ้ายแลขวาก็เห็นแต่เพียงว่า ฉันอยู่สูงขึ้นมาจากเชิงมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันหมอบลงเล็กน้อย ยามที่ม้าปีนขึ้นเขา ทั้งคนทั้งม้าก็เพลิดเพลิน เพราะบางครั้งม้าเห็นหญ้าอ่อน ก็แอบหยุดแทะเล็มไปบ้างเป็นระยะ

I Ride My Horse

I feel the wind
I hear the birds
I ride my horse
As I sing words

I see the grass
I feel the leather
I ride my horse
Upon the heather

I taste the dust
I see the heat
I ride my horse
To his own beat

I feel the joy
I taste the fun
I ride my horse
Into the yellow sun

-Horse Poet-