ตอนนี้รู้สึกเป็นทุกข์ทางใจมากค่ะหาทางออกไม่ได้ไม่รู้จะทำไงดีมีปัญหาเรื่องความรักซึ่งเป็นรักสามเศ้รามีคนมารักสองคน ก็เลยเป็นทุกใจไม่รู้จะทำไงดี คนหนึ่งเป็นคนที่รักกันมานานแล้วแต่มีปัญหากันช่วงหนึ่งคนหนึ่งก็เลยเข้ามาอาจเป็นเพราะความลังเลหรือเพราะไม่มีใครเลยทำให้ใจแอบไปรักอีกคนซึ่งตอนนี้คนรักเก่าก็ทำประชดทุกวันใจเลยรู้สึกเจ็บปวดทรมาน อยากจะบอกเลิกทั้งสองคนแล้วหันมาพึ่งทางธรรมะ คนรักเก่าไม่มั่นใจว่ายังรักเราหรือเปล่าปากก็บอกว่ายังรักแต่ทำประชดทุกวัน เลยอยากมีกัลณามิตรที่ดีทางธรรมเป็นเพื่อนคุยเพื่อหาทางออกที่ดีได้
ตอนนี้ไม่มีความสุขมากเลยทุกข์ใจ

ทางออกจากใจที่เป็นทุกข์ ให้รู้ว่าทุกข์ที่จริงก็ตัวหานั้นละ เป็นเหตุของทุกข์ จึงมักได้ยินว่าหยุดหาจึงจะเจอ คือไม่สร้างเหตุ ซะเองก็จะตรงคำว่าวาง ว่างอยู่เองแล้ว พ้นอยู่เองแล้ว สว่างขึ้นมาทันที ที่พ้นได้คือไม่สร้างเหตุ ไม่ใช่มีแต่สร้างเหตุโดยการหาแล้วจะพ้นย่อมไม่มีหรอก มันเลยความเป็นจริง

viewtopic.php?f=19&t=25309&st=0&sk=t&sd=a&start=105

ขอเพียงอย่านำดวงใจไปให้ใครเหยียบเล่น

เมื่อต้องการความสุขที่ยั่งยืน
มาเป็นรางวัลตอบแทนการเกิดมาของชีวิต
เราไม่ควรที่จะให้จิตใจไหลลู่
ตามแรงโน้มถ่วงของอารมณ์
ไม่ควรให้ความรู้สึกที่ติดลบมาเหยียบย่ำชีวิตจิตใจ
แล้วต้องทำให้เราเป็นได้แค่ผู้ยอมจำนน

...รัก โลภ โกรธ หลง ล้วนแต่ทำให้ทุกข์ใจทั้งสิ้น...
...รักมากคือเราอยากให้เขาทำตามใจเรา...เราสร้างทุกข์ไว้ก่อนแล้วค่ะ...
...เมื่อเขาทำไม่ได้อย่างที่ใจเราหวังเราก็ทุกข์เพิ่มมากขึ้น...
...เปลี่ยนความคิดที่เป็นรักแบบต้องการครอบครอง...
...มาเป็นรักและปรารถนาดีอยากให้เขามีสุขและพ้นทุกข์...

...ถูกแล้วในสิ่งที่คุณ(ใจเป็นทุกข์)คิดพึ่งพระรัตนตรัย...
...เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ที่เราทุกคนพบเจอ...
...ล้วนแต่ไม่เที่ยงเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...
...ไม่ว่าพ่อ แม่ ญาติ พี่ น้อง สามี ลูก สมบัติต่างๆ...
...มีไว้เอื้อประโยชน์ให้เราได้ใช้สอยตอนมีชีวิตอยู่ก็จริง...
...แต่ก็เป็นภาระที่ทำให้เราต้องดูแลรับผิดชอบช่วยเหลือด้วย...

...เพราะทุกคนมีจิตใจและมีกิเลสคือความอยากในใจ...
...ลองนึกดูว่าเฉพาะตัวเราคนเดียวอยากได้อะไรมากมาย...
...ก็หนึ่งคนที่ทุกข์...และเมื่อเอาหนึ่งทุกข์ของทุกคนมารวมกัน...
...หลายคนก็มากคนมากความ...มากไปด้วยความทุกข์ปัญหาสาระพัน...
...หันมาปฏิบัติธรรม...ฝึกกรรมฐานการรู้ปล่อยวางภาระ...ทุกอย่างจะเบาใจลง...

...อนึ่งพึงสังเกตว่า...ที่เราทุกข์เพราะเราคิดจะฝากชีวิตตนเองให้คนอื่นดูแล...จริงไหมลองคิดดู...

สวัสดีครับ คุณใจเป็นทุกข์..ปัญหาในโลก ไม่พ้นอะไรๆที่"มากหรือน้อย เกินไป"เลย ..ที่จริง คุณเองทราบดีว่าควรแก้ปัญหานี้อย่างไร เพราะรำพึงมาว่า อยากจะบอกเลิกทั้งสองคนแล้วหันมาพึ่งทางธรรมะ ...

แต่ที่ยังลังเลอยู่เพราะยังติดอยู่ในบ่วงเสน่หาที่ตนสร้างขึ้นผูกใจตนนั้นไว้แล้วอย่างเหนียวแน่น หากไม่มีบ่วงนี้แล้ว ถามว่่ายังอยากอยู่กับสิ่งที่ทำให้ตนเดือดร้อนหรือ??.. ลองดูสิ ใครๆที่ไม่รู้จักมาทำประชด เราจะหวั่นไหวใหม ? จะลังเลที่จะปลีกตนออกจากที่ๆคนนั้นอยู่ใหม? เราคงแล่นหนีไปทันทีและไม่เฉียดเข้าใกล้คนนั้นแน่ๆ..

คุณไม่ได้เล่ารายละเอียดว่าเหตุใดจึงเกิด"ช่องว่าง"ระหว่างคุณกะเขาคนเก่า แต่ไม่ต้องเล่าก็ได้ ให้พิจารณาดังนี้ ..

๑. หากเขาเคยตีจากไปเพราะมีใจเป็นอื่น พึงระวังให้มาก เพราะเขาจะเป็นอื่นอีกได้ในภายหน้า..

๒. หากเขาจากไปเพราะนิสัยบางอย่างเข้ากับเราไม่ได้ พึงระวังให้มาก เพราะจู่ๆ จะเปลี่ยนนิสัยให้เข้ากันทันทีนั้นทำได้ในระดับผิวเผินหรือแสร้งทำ แต่สันดานนั้นยากที่จะเปลี่ยนได้

๓. การแสดงอาการประชดของเขาหาใช่อาการของ"ความรัก"ไม่ ที่แท้เป็นการแสดงอหังการ อันเกิดแต่มานะจึงแสดงความ"หวงก้าง"ราวเป็นเจ้าของ คล้ายๆสุนัขที่อยู่ในรางหญ้าที่โคเข้ามากินไม่ได้เพราะกลัวสุนัขพาลนั้น พึงระวังคนพาลเช่นนี้ให้มาก..นี่ยังมิใช่เจ้าของจริงยังแสดงอาการนี้ ต่อไปคงล่วงทุจริตทางกายขั้นหยาบมีการทุบตีประหารด้วยเเข้งแลหมัดหรือฝ่ามือเป็นต้น..อายุเขาเท่าไรแล้วครับ ถ้าเกิน๒๐ก็ควรมีวุฒิภาวะให้อุ่นใจว่าจะมีความคิดที่สร้างสรรค์มีการพูดคุยแก้ไขสถานการณ์อย่างมีเหตุผล..

๔. เมื่อคุณอยู่โดยไม่มีเขา จะดีหรือแย่กว่าเวลามีเขาอยู่ คำว่าเขา นี้เขียนเหมือน"เขา"ในสัตว์ทั้งหลาย.. ก็ำึพึงตัดสินใจว่าอะไรเป็นประโยชน์หรือมิใช่ประโยชน์..

ชีวิตนี้สั้นนัก ให้ประพฤติศีล๕ให้มั่นคงแลอธิษฐานขอให้ได้คนดีมีศีลศรัทธาปัญญาเสมอกัน นอกนั้นขอให้ห่างไกล ย่อมได้ความสุขครับ..

ขอให้พ้นทุกข์ไวๆครับ...

ปฏิบัติธรรม อ่านหนังสือธรรมมะอย่างจริงจัง ปฏิบัติอย่างจริงจัง จิตใจมีบุญก็จะมีความเข้มแข็งไม่อ่านแอและหลังเล กาลเวลาก็จะช่วยได้เป็นอย่างมาก ถ้อยออกไปจากความรักทั้งสอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีความรัก อย่ารีบร้อน อย่าเอาความรักความหลงดำเนินชีวิต แล้วชีวิตของคุณจะไม่ต้องน้ำตาตกใน ไม่แน่คุณอาจเลีอกคนใหม่ คุณอาจทำนิสัยไม่ดีผู้หากิ๊กอีกคน คุณก็เศร้า หรือคุณเลือกคนเก่าคนเก่าเห็นว่าคุณยังกลับมาเลือกเค้าอีกเป็นของตายเลยหากิ๊กเพีมมาอีกคน คุณก็เศร้า เพราะฉะนั้นเวลาเท่านั้นพิสูจน์ความรักของเค้าทั้งสองคนและตัวคุณเอง ถอยออกไปเลยปัฏิบัติธรรมเยอะๆจริงๆแล้วปัญญาของคุณก็จะเกิดไม่ต้องเสียดายความรักที่คุณมีต่อเค้าทั้งสองคน ถ้าคุณมีรักแล้วเลือกคนใดคนหนึ่งบอกได้เลยความทุกข์จะถามหาคุณอีกไม่นาน ทุกข์เจ็บไข้ทนได้ ทุกข์ใจหนักหนาสาหัสหนักอย่างเช่น กัลยานิมิตรท่านทั้งหลายในหลานนี้



ตัวอย่างมีให้อ่าน ขอให้คุณมีบุญตัวคุณเท่านั้นที่จะสร้างบุญด้วยตัวเอง
โชคดีค่ะ

สวัสดีครับ

ขอให้มีความสุข ณ ลานธรรมจักรแห่งนี้ด้วยครับ

บางที บอกเลิกก็ดี
บางที ไม่บอก แต่ค่อยๆห่างมาจะดีกว่า

ต้องพิจารณาว่า อย่างไรจะดีกับ ใจเรา และใจเขามากกว่า
อย่างไร อันตรายกว่าด้วยครับ

ค่อยๆ ปล่อยวาง

ทุกอย่างไม่ใช่ตัวเราของเรา อันนี้จริงเสมอนะครับ ปล่อยวาง จึงจะละได้ครับ

ทุกข์ให้กำหนดรู้ ไม่นำมาคิดซ้ำซากอย่าไปทำให้มาก
ที่ต้องทำให้มากคือ มรรค อันได้แก่ ศีลสมาธิ และปํญญา

การปล่อยวาง คงยาก แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดนะครับ

ปัญหาที่มาจากภายนอกของแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ ดังนั้น วิธีแก้ไขขึ้นอยู่กับรายละเอียดของแต่ละคน ซึ่งตนจะรู้เหตุและปัจจัยดีที่สุด มากกว่ากัลยาณมิตรในลานฯเสียอีก ซึ่งเพื่อนพ้องน้องพี่ในลานฯ อาจจะแนะนำได้จาก case ที่เคยประสบมา ซึ่งเป็นเพียงแค่ guideline ในการแก้ปัญหาภายนอก ซึ่งก็มีประโยชน์ดีนะครับ แต่เจ้าตัวคงต้องพิจารณาถึงสิ่งแวดล้อมที่ไม่เหมือนกัน และนำคำแนะนำนั้นไปปรับใช้ให้เข้ากับของตน

แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นภายในนั้น เหมือนกันทุกคนตามปัจจัยแห่งทุกข์ที่เกิดต่อเนื่องกันมา (ปฏิจสมุปบาท) ซึ่งหนทางในการแก้ไขด้วยปัญญามีทางเดียวกันทุกคน (เอกายโน มัคโค) คือ ใช้สติและสมาธิที่ตั้งมั่น (มรรคให้เจริญ) ดูตรงๆเข้าไปที่สภาวะทุกข์ (ทุกข์ให้รู้) โดยไม่วกเข้าไปดูเหตุที่ทำให้ทุกข์ (สมุทัยให้ละ) จนเห็นทุกข์ดับไปเองเพราะหมดเหตุตามลักษณะสามัญของเขา จิตจะเป็นกลาง เบิกบาน ควรค่าแก่การใช้งานเพื่อคิดแก้ไขปัญหาที่มาจากภายนอกโดยไม่เจือไปด้วยกิเลสคือความหมดหวังท้อแท้เป็นทุกข์ (โทสะ + โมหะ)

หัดแรกๆอาจจะดูยากหน่อยนะครับ เพราะจิตเจ้ากรรมชอบตามไปจมอยู่กับเหตุ มากกว่ามีสมาธิจดจ่อตามรู้แต่ในสภาวะทุกข์ ทำให้ทุกข์ไม่ดับให้เห็นเพราะเหตุไม่ดับ แถมยังจะทับถมทวีเพราะจิตไม่ยอมปล่อยเหตุ

มีความเพียรเจริญสติด้วยวิธีนี้ไปเรื่อยๆ (หลวงพ่อบางองค์ท่านบอกให้ดูเป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านครั้งนะครับ ชาตินี้ดูไม่พอ ให้ตามไปดูต่อในชาติหน้า หรือเราเองในชาตินี้อาจจะดูมาในชาติก่อนๆสะสมแต้มเป็นแสนเป็นล้านครั้งแล้วก็ได้น๊ะ สะสมแต้มอีกนิดเดียวก็อาจจะหลุดพ้นได้ในชาตินี้ก็ได้ ) สุดท้าย เมื่อจิตรู้ในตัวสภาวะทุกข์ได้ไว ก็จะเห็นการดับได้ไว ระยะที่จิตจับทุกข์ก็จะสั้นลง ๆ จนกระทั่งจิตไม่เข้าไปจับกับสภาวะนั้นเองเพราะมีปัญญารู้ว่าเป็นของร้อนซะแล้ว

ปล. แต่ถ้าสถานการณ์ภายในใจของเรายังไม่เอื้อให้เจริญสติได้ ก็ต้องออกไปตั้งหลักกันก่อนนะครับ คือหาทางทำใจให้สุขและสงบเสียก่อน จิตถึงจะมีกำลังตั้งมั่นไม่ไหลตามการปรุงแต่งพอที่จะทวนเข้ามาดูสภาวะตรงๆให้เกิดปัญญาที่รู้เท่าทันโลกธรรม (อ่านว่า "โลก - กระทำ" ) ทั้งหลาย และปัญญาที่จะแก้ไขปัญหาภายนอกได้ (สุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ + สมาธิเป็นเหตุใกล้ให้เกิดปัญญา)

เจริญในธรรมครับ