ขอโทษนะค่ะอ่านกระทู้แล้วขำคะ

งงจังเลยครับ... ผมเป็นน้องใหม่...

หัวกระทู้แบบนี้ เท่าที่อ่านดู ไม่มีใครสนใจหรือ สงสัยว่า จะตาย ตายเพื่ออะไร ทำไมคิดแบบนั้น ใกล้ตาย ตายแบบไหนยังไง

กลับการเป็นการ อนุโมทนา และเป็นการเพิกเฉยคิดว่าเป็นธรรมดาของทางโลก หรือ อาจะเป็นภาษาที่ผมแทบไม่ค่อยเข้าใจเลยด้วยซ้ำ...

เลยงงครับ...

คุณChilling เขียน





พอดีเจอกระทู้เก่า น้องเค้าถามเห็นว่าเป็นคำถามน่าสนใจดีค่ะ
ช่วยตอบหน่อยสิค่ะ

คุณเต้สนใจแง่ไหนครับ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมเป็น มันผุดขึ้นมาจากหลุม ก็แล้วกัน
และผมพร้อมจะตอบข้อสงสัย

ผมขอเรียกคุณเต้นะครับ เพราะคนที่นี่หลายคน เรียกคุณว่าอย่างนั้น

ว่าแต่ ก่อนอื่น คุณเต้ลองย้อนกลับไปดูกระทู้ก่อนนะครับ คนที่เข้ามาร่วมแสดงความเห็นในกระทู้นี้ มีความแตกต่างแอบแฝงอยู่ แตกต่างจากกระทู้แนะนำตัวทั่วไป คุณเต้พอจะมองออกมั๊ยว่าตรงไหน

คุณคนฯเขียน




ประโยคนี้ไงล่ะกำกวมและ

นี่คือคำเฉลยที่คุณตอบเอง





ก็ขออนุโมทนาจิต กับผู้ที่ให้กำลังใจกับคุณคนฯด้วยค่ะ



คุณChilling เขียน




ทีนี้คุณตอบคำถามนี้ได้หรือยังค่ะ หรือว่าตอนนั้นคุณรู้สึกท้อแท้
เบื่อชีวิต ก็เลยประชดชีวิตโดย การใช้ชื่อคนใกล้ตาย เพื่อความสะใจ

ผมไม่ค่อยได้เห็น ท่านพล ท่านศรี ท่านชาติ ท่านdd ฯลฯ
จะออกมาต้อนรับสมาชิกในห้องแนะนำตัวมากนัก

เมื่อผมเห็นพวกท่านออกมาให้การต้อนรับผมอย่างอบอุ่นเช่นนั้น (ทุกท่าน)
ซึ่งพวกท่านต่างมาโพสต์ให้กำลังใจผม โดยไม่ได้นัดหมาย
ผม..................

ซึ่งจริง ๆ คนที่รักผม และคนที่ผมรัก ที่ผมเปรยถึง ก็ไม่ใช่ใครอื่นหรอกครับ
บรรดาเหล่าท่านนักปฏิบัติธรรม กัลยาณมิตรทั้งหลายในลานแห่งนี้นั่นล่ะครับ
ความรักของทุก ๆ ท่านที่เผื่อแผ่มายังผม ผมรับรู้ได้ และผมรู้สึกซาบซึ้ง
พวกท่านต่างอยากให้ผม และคอยเป็นแรงผลักดันให้ผม ไปสู่หนทางทีดี ครับ
และทำให้ผมอยากจะ ปลีกวิเวกให้รู้แล้วรู้รอด ...
คือ หมายความว่า ผมอยากจะหลบไปปฏิบัติให้แล้ว ... จริง ๆ

กระทู้นี้ ผมโพสต์ เพื่อจะได้รำพึงความรู้สึกที่มีอยู่ในใจนั้นล่ะครับ ออกมา

และพวกท่านก็เข้ามาให้การต้อนรับผม โดยไม่ได้นัดหมาย

ในใจผมไม่ได้มีหญิงสาวที่ไหนหรอกครับ...
สำหรับผม ในลานแห่งนี้มีแต่กัลยณมิตรที่ผมรัก

...

นั่นเป็นกระทู้ที่ผมโพสต์ไว้ตั้งแต่ปี 2010 นี่ก็ปี 2014
เวลาผ่านไป 4 ปีไม่ได้ทำให้ผมลืมความรู้สึกที่อยู่ในใจผมกับการโพสต์กระทู้นี้ในวันนั้นไปได้
เพราะมันเป็นความรู้สึกจากใจ จริง ๆ ครับ

....

ซึ่ง คนใกล้ตาย เป็นยูสเซอร์จำแลง ของ เอกอน เอง...



คุณเต้ ช่างไปขุดมันขึ้นมาจากหลุมได้ ...

ที่ขุดขึ้นมา คือสนใจคำถามของน้องเค้า
แต่ไม่มีคนตอบจ้าาาาา

อารมณ์ที่รู้สึกเหมือน คนใกล้ตาย เป็นอารมณ์ที่ปรากฎขึ้นได้ สำหรับผู้ศึกษาธรรม

เมื่อบางครั้ง มันเห็นอะไร ๆ มันไม่เป็นสาระ มันก็เกิดอารมณ์ที่อยากจะผละออก
อยากจะไปให้พ้นจากอัตภาพได้

และบางครั้ง ผู้ปฏิบัติก็กำลังอยู่ในนิมิตอารมณ์ของมรณสติ

และบางครั้ง ก็เป็นช่วงเวลาที่ผู้ปฏิบัติ ตกอยู่ในอารมณ์ที่เกาะติดอยู่กับลมหายใจ
อยากจะปล่อย แต่แกะไม่ออก
ลมหายใจมันก็บางเบา แต่ในความบางเบา มันกลับรู้สึกว่าเป็นภาระที่หนัก
จนอยากจะหยุดหายใจเสียให้รู้แล้วรู้รอด

สำหรับเอกอน...
คือ ตลอดเวลาหลายปี เอกอนมีอารมณ์ที่เกาะติดอยู่กับนิมิต ลมหายใจเฮือกสุดท้าย
จิตมันคอยวิ่งเข้าไปเกาะลมหายใจ ราวกับว่า ลมหายใจนี้จะเป็นลมหายใจเฮือกสุดท้ายอยู่ทุกขณะ
ซึ่งเอกอนนั่งมอง คือ มันมีอาการราวกับว่า
มันเหมือนคนใกล้ตาย ที่มันรู้สึกว่าลมหายใจแต่ละเฮือกนั้นมันเป็นลมหายใจสุดท้าย
ที่มันจะขาดลงเมื่อไรก็ได้
จิตมันคอยเกาะติดลมหายใจไปจนถึงที่สุด
เฝ้าดูลมหายใจที่มันกำลังจากเราไปอยู่ทุกขณะ พอมันเฝ้าดูลมจากไปครั้งแล้วครั้งเล่ามาก ๆ เข้า
มันก็เป็นอารมณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเข้าใกล้ความตายเข้าไปทุกที ทุกที เข้าไปสู่ความตายตลอดเวลา

ก็เลยเป็น "คนใกล้ตาย" ด้วยอารมณ์ในช่วงนั้นมันดำเนินไปอย่างนั้น

คุณเอกอนเขียน







ตามความคิดของพี่เต้ ตรงเครื่องหมายสีแดง มันหมายถึงอารมณ์ที่อยากจะตาย
ไม่รู้ว่าใช่หรือปล่าว แต่พี่เต้คิดอย่างนั้น

ไม่รู้สิ่ เอกอนเป็นแค่นักทำเรื่อยเปื่อยตามประสา
เรื่องบางเรื่องเอกอนก็ไม่แน่ใจหรอกว่า คำใดจะเป็นการใช้ที่ตรงกับสภาวะดังกล่าว

อาจจะใช้คำว่า ปราถนาที่จะพ้นไปจากสภาพที่มันดูไร้สาระ
เพราะพิจารณาธรรมจนเห็นความไม่มีแก่นสารของชีวิต
มันเป็นอาการที่รู้อารมณ์ที่ปรากฎ ซึ่งผู้ปฏิบัติก็ไม่ได้คิดจะกระทำการคิดสั้นแน่นอน
เขาเพียงแต่จะไม่หวั่นไหวกับความตาย เพราะความไม่มีแก่นสารในสิ่งที่เขาพิจารณา
ทำให้เขาไม่รู้สึกอาลัยกับชีวิตจะอยู่หรือจะไป เมื่อไร
และเขาก็ไม่ได้ปราถนาชีวิตอื่น ๆ ใด

เหมือนนักปฏิบัติบางคนที่บางครั้งเขาก็จะตั้งจิตก่อนนอนทุกคืน
ว่าเมื่อเขาหลับไป เขาก็อาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีก
ไม่ใช่ว่าเขาอยากตื่น หรือไม่อยากตื่น
เขาก็อาจจะรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ ใกล้ตายทุกคืน

อย่างเอกอนน่ะ เคยเห็นนิมิตว่าเอกอนหลับและได้ตายไปในขณะหลับ
และเอกอนเคยฝันว่าตนนั้นถูกฆ่าตายในฝันอย่างเหี้ยมโหดหลายครั้ง
ซึ่งเอกอนไม่มีอาการผวาตื่น ในฝันถูกฆ่าปาดคอวนเวียนอยู่สามสี่รอบ
จมน้ำตายอยู่สามสี่รอบ เอกอนก็ไม่ตื่น ในฝันเอกอนเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่จะไม่ต้องตื่นแล้ว
แต่ตอนเช้าก็ลืมตาขึ้นมา
ซึ่ง อาจจะมีวันไหนสักวัน ที่เอกอนจะเผลอตายไปในนั้นเลย ก็ได้
ด้วยเป็นอย่างนั้น ก่อนนอนเอกอนก็เลยมักจะวางใจว่าพร้อมที่จะหลับไม่ตื่นน่ะ

เอกอนก็เลยได้รู้สึกเหมือน คนใกล้ตาย อยู่เรื่อย ๆ

แต่ก็ไม่มีอะไร เมื่อยังลืมตาตื่นขึ้นมา เอกอนก็ใช้ชีวิต
อย่างสดใส ร่าเริง ซุกซน อย่างเป็นปกติ ลมหายใจที่ยังมีอยู่ก็ยังคงแสดงความมีชีวิตชีวา
ไม่ได้ว่าชีวิตจะต้อง ซึมเศร้า หม่นหมอง อะไร

ซึ่งก็ไม่ได้คิดอยากตาย หรืออะไร
แค่เห็นว่า มันเป็นเรื่องใกล้ตัว

ถึงสงสัยอยู่ว่า ผ่านไป4 ปี ทำไมคนใกล้ตายยังอยู่ ที่แท้เป็นคุณเอกอนนี่เอง