ชื่อ ลี่ชิงค่ะ

จริงๆ หนูก็ยัง งง กับตัวเอง ว่าทำไมถึงอยาก
จะมาสมัครที่เว็ปนี้
แต่คงต้องขอบคุณความ ทุกข์ ต่างๆที่เกิดขึ้น
จนทำให้มาเจอ เว็ปไซด์นี้

เนื่องจากข้อคิดและคำพูด ที่ช่วยเตือนสติ
ให้พ้นทุกข์ได้ ในระดับหนึ่ง

ขออนุญาติเล่าเรื่องส่วนตัวเล็กน้อย
จริงๆหนูไม่เคยมีความคิดที่จะฟังเทศฟังธรรม หรือ จะใช้
ธรรมมะเป็นเครื่องพ้นทุกข์เลย

โดยภาพรวมแล้วหนูก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป
ยังกลับบ้านดึก ยังเที่ยวกลางคืน
ทำตัวเอาแต่ใจ ไร้เหตุผล
จนทำให้ปัญหาต่างๆๆเกิดขึ้น
จริงๆมันไม่ใช้ปัญหาใหญ่โต
แต่สำหรับหนู ถ้าพ่อแม่ได้มารู้ว่าหนู
เรียนไม่เอาไหน คงจะเป็นเรื่องที่แย่ที่สุด
ปัญหาที่ว่าก็คือ การทำการบ้านไม่ทันจนเกรดลดไปมากๆๆ
การถูกคนแถวบ้านนินทา
เงินไม่พอใช้

เมื่อมีปัญหาก็มีความเครียด
หนูไม่สามารถที่จะปรึกษาพ่อแม่ได้เลย
เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
อีกอย่างพ่อแม่หนูก็คงเครียดเรื่องงาน
ทุกๆที่หนูคุยโทรศัพพ์กับพ่อแม่ ก็จะพายามพูดให้ท่านสบายใจ

เพราะฉะนั้นเรื่องทุกข์ๆๆของหนูคงจะเป็นการยากที่จะเล่าให้ท่านฟัง
หนูร้องไห้หลายครั้ง นอนไม่หลับ
บางครั้งเหมือนคนไร้สติ
ทำข้อสอบไม่ได้
(เนื่องจากปัญหาต่างๆๆจะวนเวียนในหัวตลอด)

จนคิดว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป
ชีวิตเราก็ต้องมีแต่ความทุกข์

อยู่ดีๆๆ ก็พิมพ์ในกูลเกิล ว่าวิธีดับทุข์
ตอนแรกที่เห็นก็ไม่อยากจะอ่านเลย
เพราะมันยาวมาก

แต่แล้วมันก็อ่านจดจบ
หนู ก็ทำตามที่ บอก
หนูจำไม่ได้ว่า บ้อกอะไรตรงไหน เพราะติดใจก็เลย
เปิดอ่านไปหลายๆๆบ้อก
แล้วก็เลยมาสมัคร จนได้

หนูไม่ทราบว่าจะเป็นการผิดกฏหรือไม่
หากผิดก็ลบออกได้เลยนะค่ะ
เพราะ จริงๆหนูแค่อยากจะระบายออกบ้าง
ตอนนี้หนูยัง งงๆ กับภาษาธรรมมะมากๆเลย
แต่จะพายามเข้าใจมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณที่อ่าน ค่ะ

คะ ไม่เป้นไรคะ

ยินดีต้อนรับคะ ^^

เราเองก็วัยรุ่นเหมือนกัลลลลล พวกเดียวกันนะ ><~~~ อิอิ

อิอิ อันนี้ นู๊มะรุ้นะค้า ><~~~

ยินดีต้อนรับครับผม !!!

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ

ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน

อันที่พึ่ง อื่นใด ในโลกล้วน
พึงพอควร เป็นทาง สร้างวิถี
อันจะพึ่ง ตลอดไป เป็นไม่มี
แต่ตนนี้ พึ่งได้ ไม่เปลี่ยนแปลง

เจริญในธรรมครับ

สวัสดีครับ

ขอให้มีความสุข ณ ลานธรรมจักรแห่งนี้ด้วยครับ

...สวัสดีนะคะ...นู๋ลี่ชิงที่น่ารักของคุณพ่อคุณแม่...

...แถวนี้เค้ามีแต่วัยแรกรุ่นทั้งนั้นเลยนะ

...รุ่นแย้มโรงหนังอ่ะค่ะ...


...ชีวิตที่เกิดมาแล้ว...เราเลือกที่เกิดไม่ได้นะจ๊ะ...แต่เราต้องเลือกวิถีชีวิตให้ถูกทาง...
...การศึกษาที่เราเรียนมาตั้งแต่อนุบาลผ่านประถมมามัธยมเนี่ยเพื่อเป็นฐานก้าวต่อไปสู่อาชีพ...
...เอาไว้มาทำมาหากินเลี้ยงตัวเองให้รอดไปจนแก่ชรานะจ๊ะ...ตั้งใจเรียนให้มากๆขึ้นอีกสักหน่อยนะ...
...ทุกวันนี้จะไปสมัครงานต้องใช้วุฒิการศึกษา...ถ้าเรียนไม่จบจะลำบากนะ...อนาคตขึ้นกับปัจจุบัน...

...มาถึงจิตใจก็สำคัญ...ลี่ชิงเข้าเว็บนี้น่ะ...ถูกต้องแล้วจ้ะ...ไม่มีคำว่าสายไปที่จะเริ่มสิ่งดีๆในชีวิตนะ...
...ขยันเรียนให้มากขึ้น...หันหน้าเข้าเว็บขอคำปรึกษาดี...ทุกคำถามมีคำตอบและกำลังใจให้เสมอ...
...สู้ไป...อย่าได้ท้อถอย...ล้มแล้วต้องลุกขึ้นยืนให้ได้...ลี่ชิงยังโชคดีที่คุณพ่อคุณแม่ยังมีชีวิต...
...เด็กกำพร้าในสถานสงเคราะห์โชคร้ายกว่าลี่ชิงเยอะ...อย่าให้ชีวิตพลาดโอกาสเจริญก้าวหน้าเลย...

...ลี่ชิงต้องรักตัวเองให้มากขึ้น...ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของเราเอง...พ่อแม่น่ะอยู่ไม่ถึงร้อยปีนะจ๊ะ...


...ลูกเป็ดน้อยที่เกิดใหม่เค้าก็ต้องหัดเดินเพื่อหาอาหารเองให้ได้นะจ๊ะ...ขยันมากๆหน่อย...น่านะ....

ขอบคุณมากๆๆๆ เลยค่ะ

ดีใจนะค่ะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคนอ่าน (แหๆ)
เพราะตัวเองยังไม่อยากอ่านเลย
จริงๆหนูว่าตัวหนูเองคนติดนิสัยไปแล้ว
ถ้าเห็นอะไรยาวๆ ก็จะไม่อ่านแล้ว แย่จริงๆค่ะ
แต่จะพายามขยันเหมือนที่ พี่ๆๆ หลายคนบอกนะค่ะ
ว่า ทำตัวใหม่ยังไม่สาย
ต้องขอบคุณอีกรอบนะค่ะ พี่ๆๆๆๆทั้งหลาย(55)

ต้องขอขอบคุณ
พี่ kanalove
หลวงจีนงมงาย
taktay
ningnong
สาวิกาน้อย
วรานนท์
Rosarin

ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ คือหนูไม่ทราบชื่อจริงๆค่ะ

แต่ทุกคอมเม้น มีแต่กำลังใจให้กันทั้งนั้นเลย.....

มะเปงไรจร้า ><~~~~

เวลาศึกษาธรรมะ ต้องดูก่อนว่าธรรมะให้อะไรเราได้บ้าง
ทำให้ใจของผู้อยู่ในธรรมะแล้ว เยือกเย็น มีสติ มีอารมณ์ใจที่ผ่องใส เผชิญหน้ากับปัญหาด้วยเหตุและผล
และมีพรหมวิหาร 4

เมื่อมีความบริสุทธิ์ทางใจ ใจก็จะมีความสุข
และส่งผลให้คนรอบข้างมีความสุขด้วย

มีความร่มเย็น จากพรหมวิหาร 4 คะ ><