ฉันอยู่กับสามีมา 6ปี มีลูก 1 คน ตลอดเวลาสามีเป็นคนเจ้าชู้ แต่ฉันก็ให้อภัยมาตลอด ฉันทำงานราชการอสามีออกมาเช่าอู่ซ่อมรถยนต์แรกๆ ทุกอย่างดูดีแต่ไม่นานสามีเริ่มออกลายมีผู้หญิง เขามาอยู่ด้วยกันตอนฉันไปทำงานพอเวลาฉันกลับบ้านสามีก็กลับมาทำเหมือนว่างานยุ่งขยันทำงานหามรุ่งหามค่ำ
คไม่มีรถซื้อของฉันเอารถยนต์ที่ผ่อนมา เขาอยากได้ฉันใจอยากกลับไปหาเขาแต่ไม่รู้ บุญหรือกรรม
มีคนมาเล่าให้พี่ชายฟังว่าเขาพุดกับเพื่อนเขาว่ากำลังหลอกเมียกลับมาอยู่ ถ้ามันมาแล้วจะหลอกเอาทุกอย่างคืนมาให้หมดแล้วถีบหัวส่งให้มันเหลือแต่ตัว เจ็บไหมคะ เขาไม่สบายโทรมาหาฉันไปแข่งรถฉันก็ยังหาซื้อยาไปให้เขาหายแล้วไปแข่งรถลืมฉันอีกตามเคย 1 สัปดาห์ต่อมามาหาฉันที่ทำงานพร้อมอ้อนวอนฉันให้พาไปหาหมอฉันโง่ตามเคยควักเงินทั้งหมดที่ตัวเองมีอยู่ให้สามีไปหาหมอ แต่เพื่อนๆ คะสามีกับเอาเงินที่ฉันให้พาผู้หญิงไปดูหนังที่ละ 2 คน โง่อีกตามเคย ร้องไห้ เจ็บปวด สามีมีหนี้ สัญญาเช่าบ้านหมดไม่มีที่อยู่ เพื่อนๆ หายหน้าไป เริ่มกลับมาอ้อนวอนขอลูกและเมียคืนแต่มีเงินยังเที่ยวหญิงอยู่นะ
ทางบ้านไม่ให้ฉันกลับไป แต่ฉันยังรักเขาอยู่ สงสารลูก แต่พี่บอกว่าคนๆ เดิมอย่างไรมันก็ไม่เปลี่ยนแค่ตอนนี้เขาต้องการคนใช้หนี้ช่วยเท่านั้น ฉันรับได้ไหมหากเขามีเมียอีกคน ฉันรับไม่ได้ แต่ฉันก็ตัดใจไม่ขาดเหมือนกัน ยิ่งตอนนี้เขามาหาฉันบ่อย ๆ ฉันก็ยิงทุกข็ใจมากเท่านั้นจะเลือกอะไรระหว่างสามีที่เลือกแล้วต้องทนเจ็บเหมือนเดิม เขาทำเพื่อต้องการเอาชนะบ้านฉันและทำตามที่เขาพูดว่าจะให้ฉันนเหลือแต่ตัวกลับมา ฉันทบทวนตลอดเวลาหากฉันเลือกเขาฉันอาจจะไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจกลับมาก็ได้แต่ฉันก็ยังรักเขาอยู่ทั้ง ๆที่รู้ว่าเขาไม่ได้รักฉันทุกวันนี้ฉันพยายามทำใจเลือกที่จะอยู่โดยไม่มีเขา แต่ฉันก็เจ็บปวด ทรมาน มาก ๆ ไม่รู้จะตัดใจอย่างไร ช่วยด้วยคะ แทบ จะบ้าตายอยู่แล้วคะ

รักสะอย่าง ต่อให้ทุกข์ยากลำบากยังไงก็ยอม ยอมทุกอย่าง รู้ว่าเลือกเขาแม้ตายก็ยอม ความรักนี่เอ็งช่างมีพลานุภาพแท้หนอ เขาหลอกใช้ก็รู้ หลอกเอาเงินเอาทองก็รู้ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยอม

http://www.youtube.com/watch?v=aFoIPLJjYvM

คนอื่นช่วยได้อย่างเก่งก็แค่ให้ข้อคิดให้กำลังใจ

คำสอนในศาสนาอื่นยังบอกว่า ช่วยตัวเองก่อน แล้วพระเจ้าจะช่วยท่าน

ระยะเวลาก็ประมาณว่า นานๆไปก็พอช่วยได้

ถอยออกมาถึงเจ็บในวันนี้ ดีกว่าเดินต่อแล้วเป็นผีในวันหน้า

เหตุ แห่งทุกข์นั้น คุณรู้ดีที่สุดแล้ว ทางออกนั้นคุณก็รู็ดีอยู่แล้ว

ตัดทุกข์นั้นได้อย่างไร ...ความกล้าหาญ...และความเด็ดเดี่ยวในใจคุณเท่านั้น
แหละค่ะที่จะช่วยคุณได้....
..... เดินหน้าคือตายทั้งเป็น
..... ถอยหลับมาตั้งหลัก
..... เพื่อเริ่มต้นต่อสู้ชีวิตเพื่อลูก

ความเจ็บปวดหลังการผ่าตัดมักเกิดขึ้นเสมอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปความเจ็บปวดก็จางคลายไปเอง

รู้ทั้งรู้ แต่ยังทนอยู่ในกองทุกข์นั้น ....สู้ๆนะค่ะ ต่อสู้กับใจของคุณเอง

ขอบคุณทุกคนนะคะที่มาให้กำลังใจ ฉันกำลังต่อสู้กับใจตัวเองอยู่คะและคิดว่าต้องอยู่ให้ได้
ต้องตาสว่างสักที ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก ยังมีคนอีกมากมายที่ยังรักฉันอยู่ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ

วันนี้สามีโทรมาถามว่ากินข้าวหรือยัง แม้ทำเป็นห่วง ฉันตอบไปว่ากินแล้วไปกินmk เหมือนเธอหละ
เขาเอากินที่ฉันให้ไปหาหมอพาหญิงไปดูหนัง กิน mk ฉันอยู่กับเขามาไปเคย ได้แตะอย่างดีสุดบะหมี่
ฉันบอกกับไปนี้สามีว่าอร่อยเหมือนเธอพาหญิงไปกินหละ ต่อไปนี้อะไรที่ฉันไม่เคยได้จากเธอฉันจะพาลูกไปกินไปเที่ยวให้มีความสุขมากกว่าเวลาที่ฉันอยู่กับเธอ เขายังมีหน้าบอกฉันว่างั้นไปเมื่อไหร่โทรบอกด้วย รู้ไหมตอนนี้ข้าวไม่มีจะกินแล้ว บ้านเขาก็มาไล่แล้ว เมื่อไหร่จะกลับมา ฉันเลยบอกเขาไปว่าเราต่างคนต่างอยู่เถอะอย่ามายุ่งกับฉันเลย เขาตอบว่าเธอมีผัวใหม่เมื่อไหร่ถึงจะเลิก ทำไมผู้ชายคนนี้ไม่ยอมปล่อยฉันสักทีในเมื่อฉันยอมให้อิสระแก่เขาแล้ว เพื่อนๆ บอกมันยังไม่ได้เงิน กำลังจะตาย ไม่มีที่อยู่
ขอกำลังใจหน่อยนะ อย่าปิดเครื่อง แม้คุณสามีขาเวลาคุณมีความสุดบนความทุกข์ของฉันไม่ต้องการกำลังใจเหรอ ไปเอากับผู้หญิงเธอสิ หรือเงินหมด หญิงหาย เพื่อนตาย เข้าขั้นเลย เลยคิดถึงหน้าเมียและลูก เห็นแล้วสมเพชผู้ชายคนนี้จัง อ่านเจอข้อความหนึ่งอย่าทำตัวตายซาก เมื่อเหี้ยตัวหนึ่งตีจาก ปล่อย
มันไป วันนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง จะพยามสู้ ๆๆๆๆ เจ้าคะ

วันนี้กลับมาจากทำงาน ได้ข่าวสามีอีกแล้วพาหญิงไปโชว์เต็นท์รถไม่ซ้ำหน้า เจ็บแต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าดีแล้วที่เหี้ยตัวนี้ได้ออกจากชีวิตของเรา ที่อู่เริ่มไม่มีรถมาซ่อมแล้ว คงกำลังจะย้ายที่อยู่ใหม่
แม้ยังอดหว่งไม่ได้ตามเคย สามีฉันมีหญิงไมซ้ำหน้าอย่างนี้ฉันเองกลัวเหลือเกินว่าจะได้รับของแถมจากเขามาด้วยแต่ฉันยังไม่กล้าไปตรวจ เฮ้อ กลุ้มตามเคย แต่ก็จะสู้ ๆๆ ต่อไป

วันนี้ฉันหยุดตื่นขึ้นมาเหมือนทุกวันที่รู้สึกเศร้า แต่พยายามบอกตัวเองเสมอว่าต้องสู้ ตอนนี้เราอยุ่ในห้วงของความมทุกข์ เหมือนที่ท่านว่า มีเหตุ คงอยู่ และดับไป ไม่รู้ถุกหรือเปล่า แต่พยายามว่าเราอยู่ในระยะ คงอยู่ อีกสักหน่อยคงถึงระยะที่ดับไป ทน ๆๆๆๆ หมดกำลังใจที่จะทำอะไรอ่อนหล้าเหลือเกิน
หยุดหลาย ๆ วันยิ่งแย่ แต่ก่อนเคยถามตัวเองว่าทำไมเวลาเร็วจังเลย ยังทำอะไรไม่ได้เท่าไหรค่ำแล้ว แต่ตอนนี้ทำไมมันช่างยาวนานเหลือเกิน เคยถามตัวเองว่าได้รับอิสระแล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ ที่ไม่ต้องตามเอาใจ ไม่ต้องคอยพะวงว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับ เขาไปอยู่กับใคร ลำบาก ทุกข์ใจกับเขายังไม่พออีกเหรอ ถามตัวเองรอบแล้ว รอบเล่า ยังไม่พอกับคนที่ไม่เคยรักเรา ยังไม่พอกับคนที่ไม่พอในกามรมณ์ คนที่ไม่พอใจทุก ๆ เรื่อง คนอย่างนี้เรายังต้องการเขาอีกเหรอ บอกตัวเองเสมอว่าต้องรักตัวเองบ้าง ตลอดเวลามาเราไม่เคยรักตัวเองเลย ทุกอย่างมอบให้เขาหมด สุดท้ายได้อะไรกลับมา ความไม่ซื่อสัตย์ ความหลอกลวง ความทรมาน ทำไมๆๆๆๆ เกิดคำถามขึ้นมาอีกแล้ว ทุกข์ตามเคย เคยถามตัวเองว่าเมื่อไหร่เขาจะคิดได้ เมื่อไหร่เขาจะกลับตัวแต่ก็ได้แค่คิด แม้แต่เราเองบอกตัวเองทุกวันทุกนาทีที่คิดว่าอย่าคิด อย่านึกถึงเขา อย่าห่วง อย่าหวัง หากเขาคิดได้คงไม่มีครั้งนี้อีกเพราะเขาผิดมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ภาวนาแค่ให้ตัวเองผ่านพ้นห้วงนี้ให้เร็วที่สุดก็พอ

อดทนนะค่ะ ช่วงที่มืดที่สุด คือช่วงที่ไกล้สว่างแล้ว
อีกนิดเดียว...คุณก็พบทางสว่างแล้ว

วิชาลืม นี่เ็ป็นหน่วยกิจสำคัญ เป็นวิชาบังคับไม่ใ่ช่วิชาเลือก
ขอเลือกลืมได้ยังไง ในเมื่อใจยังไม่จำ ว่าสิ่งที่เฝ้าคิดนึกมันได้
ผ่านมาผ่านไปอยู่ในหัว ล้วนเป็นอดีตไปหมดแล้ว

ไม่อยากเลือกให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการ อันนี้ก็มีแต่ผิดหวัง
เพราะไม่อาจสมหวังได้ในทางใดทางหนึ่งเลย!

สติชอบ การระลึกที่ถูกต้อง ที่ผู้รู้ท่านสอนกันแนะนำกัน คือการ
มีสติระลึกเอาไว้ใน ร่างกาย ในความรู้สึกสุขทุกข์เฉยๆ ๒ ประการนี้
สำหรับคนเมา คนหลงในตัวตน ในอารมณ์ที่ค่อนข้างสูง คนถูกตัณหา
ราคะครองงำอย่างรุนแรง ควรระลึก เอาสติไปไว้กับ ร่างกายตลอดทั่ว
ทั้งตัว พิจารณาถึงสภาพ เน่าเหม็นของตนเอง ภายใต้ผิวหนังที่
สดสวย มีเลือดเนื้อ เอ็น กระดูก น้ำดี เสมหะ ปอด ตับ ไต ลำไส้
กระเพาะอาหาร หัวใจ มันสมอง เส้นผม ขน เล็บ ฟัน หนังเนื้อ
ไขมัน อุจจาระ ปัสสาวะ สิ่งปฏิกูลไม่สวยงามเหล่านี้ เป็นเหมือนยา
ถอนพิษเป็นเหมือนของฝาด ที่เอาไว้ดับรสหวาน ดับรสของกาม
ของราคะตัณหา เหมือนยา่ถ่าย ยาสำรอก ยาปรับธาตุ ให้จิตใจ
ได้กลับมาสู่สภาวะ มั่นคงมีสติปัญญาดังเดิม ฯลฯ

ยาอีกชนิด คือการ มีสติระลึกรู้ ลงไปในความรู้สึก พอใจ ไม่พอใจ
เฉยๆ ใช้รับประทานหลังจาก ได้ทานยาชนิดแรกแล้ว ถ่ายสำรอก
อาการเมาในวัย ในชีวิต ในความเป็นตัวตนบุคคล ในอายุ ในความ
รู้สึกว่าสวยงามเป็นที่ตั้งแห่งความยึดถือ ความสงสารของตนเอง!


หรือเป็นคนเจ้าความคิดช่างคิด แต่ไม่หลงไปจมปักกับความคิด
และในเรื่องที่คิด สำหรับคนมีความคิดความอ่านที่กำลังทำร้าย
ตัวเองอยู่ โดยไม่รู้ตัว มักเป็นคนที่ช่างคิด แต่หลงจมปักลงไปใน
ความคิด พร้อมกับทั้งความรู้สึกต่างๆ ทั้งใหม่ทั้งเ่ก่า วนๆ เวียนๆ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะไม่ได้เคย ถอนพิษร้ายที่เคยเสพเคยกินเข้าไป
(ความรัก ความหลง) ดังนั้น จึงควรใช้ยา สำหรับคนเมาตัวตน
เมาอารมณ์ที่ยังรุนแรงเสียก่อน จึงสมควรมา นั่งคิด นั่งทบทวนว่า..


ทั้งหมดนี้ ผู้รู้ท่านแนะนำกันว่าเป็น มิจฉาสติ หรือสติผิด ระลึกผิด
กล่าวคือ ที่ผิดก็เพราะว่า ยิ่งระลึกไป อีกทั้งยังไม่เคยถ่ายพิษ ถอนพิษ
เมาชีวิต เมาอายุ เมาวัย เมาอารมณ์ ก็เท่ากับว่า จะได้แต่ช่างคิด
และช่างจมปักลงไปในความคิดก็เท่านั้นเอง ไม่สามารถยับยังความคุมสติ
หรือช่วยตนเอง ให้สร่างไข้สร่างพิษลงได้เลย เพราะยังขาดการเยี่ยวยา

รักษาตนเองที่ถูกต้อง สุดท้ายก็ต้องวนเวียน เสียเวลาอยู่กับปัญหา
เนิ่นช้าโดยเสียเวลาไปอย่างทรมานและเปล่าประโยชน์ ไม่ได้อาศัย
ทุกข์นั้น ทำให้เห็นธรรม เห็นแจ้งสภาพ ร่างกาย อวัยวะ ๓๒ เป็นเพียง
ธาตุน้ำ ธาตุดิน ธาตุลม ธาตุไฟ เป็นสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น เมื่อสิ้นลมหายใจ
สิ้นไออุ่น เนื้อตัวจะเย็นชืด ผิวซีดเศร้าหมอง น้ำเหลืองและเลือดไหลออก

ทางทวารทั้ง ๙ กลิ่นลำไส้ กลิ่นอาหารเก่าอาหารใหม่คลุ้งเหม็นโชยสบัด
เล็บเคยสดสวยเป็น สีดำคล้ำ ลิ้นบวม ริมฝีปากบวม ลูกระตาปูดบวม
จวนทะลัก ผิวบางแห่งขาวจนเห็นเส้นเลือดปริชัด คล้ายว่าจะแตกมีน้ำมัน
และไขมันไหลออกมา ตัวเราเองจะเป็นอย่างนี้ ร่างกายเราจะไม่พ้นไปจากนี้
คนที่เกิดมาทุกคนจะหญิงหรือชาย ยากดีมีจน ทุกคนก็ต้องเป็นอย่างนี้

อาศัยสิ่งเหล่านี้เป็น กรรมฐาน เป็นฐานะที่ตั้ง เป็นบริกรรม เป็นคำพูดคำท่อง
เป็นมโนกรรม มโนสุจริต(เพราะไม่ได้มีอารมณ์โลภ โกรธ หลง) อันนี้จึง
เรียกว่า เป็นกรรมฐาน เป็นที่ตั้งของการงานคือกุศลคือบุญ ที่เมื่อได้ฝึกแล้ว
ย่อมนำความสุขมาให้ ตัดความอาลัยอาวรณ์ได้ แม้ช่วงขณะสั้นๆ ที่อ่านนี้
ก็ถือว่าเป็นบุญเป็นกุศลแก่ตัว ยิ่งมีกรรมฐาน มีการระลึกถึง กาย ร่างกาย
อวัยวะ ๓๒ นี้ได้มาก ได้บ่อย ความคิดก็ไม่พลุ่งพล่าน ซัดส่าย

สติปัญญาก็เกิดขึ้น อารมณ์ก็สงบขึ้น ความรู้สึกเมาอายุ เมาวัย เมาตัวตน
เมาอารมณ์ เมาว่าสวยว่างาม ก็คลายลงไป

เมื่อสติปัญญาเกิด จิตถูกดัดถูกฝึก มีกรรมฐานเป็นเครื่องอยู่ ได้บ่อยได้มาก
มิจฉาสติ ที่จะระลึกผิด หลงผิด คิดผิด อารมณ์ผิดๆ ก็ไม่เกิดขึ้น อยู่กับ
ปัจจุบันตามความเป็นจริง แก้ไขปัญหา ชำระสะสาง ปัญหาเฉพาะหน้าไป
ด้วยเหตุด้วยผล ไม่ย่ำยีจิตใจตนเอง ด้วยความรู้สึกนึกคิดตนเองต่อไปอีก!

สัมมาสตินะครับ ระลึกชอบ สติชอบ ระลึกเอากายนี้ เป็นเครื่องอยู่ เป็นยา
ถอนยารักษา ขับพิษที่ทำให้ สภาพจิตใจเหมือนตกนรกทั้งเป็น วันดีคืนดี
ก็ดีก็มีสุขแบบชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนเปรตได้รับส่วนบุญ ได้รับอุจจาระปัสสาวะ
จากคนอื่นต่อ จากคนอื่นดื่มกิน คนอื่นขับถ่ายไว้ ฯลฯ

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จะยืนเดินนั่งนอน ก็คอยส่องใจสอดส่องลงไปว่าที่
ยืนเดินนั่งนอน เคลื่อนไหวไปมานี้ มันสวยงามจริงหรือ มันมีอะไรห่อหุ้ม
มันปกปิดไปด้วยอะไร มันยังอาศัยเพียงข้าว เพียงลมหยใจ ไออุ่น มันก็
อยู่ได้ ไม่มีความรักมันก็ไม่ได้ตาย นี่อะไรมันสิงใจเราให้ฉลาดน้อยลง
ได้ถึงเพียงนี้ เมื่อมันสอดส่องไปนอกกาย ก็กลับมาอยู่กับกรรมฐาน
กลับมาอยู่กะเนื้อกะตัว ผิวหนังก็เหมือนเสื้อผ้า ชำแหละออกแล้วทุกคน
ก็ไม่น่าดูไม่น่างามเหมือนกัน เสียเวลาเสียประโยชน์ตนเองอยู่เพื่ออะไร

ฝึกให้มาก ทำให้มาก สอดส่องระลึกถึงกาย อยู่กะเนื้อกะตัว ทำอะไรก็คอย
ดึงจิตดึงใจมาไว้กับ กาย กะตัว เป็นยาถอนพิษ เป็นหน่วยกิจให้เก็บ ก่อน
จะเก่งกล้าไปตัดจงตัดใจให้ขาด ยังเมาตัวเอง เมาร่างกาย เมาอารมณ์
เมาัตัวตน เมาวัย เมาอายุ เลิกพูดกันเรื่องตัดใจ ทำจนกว่าจิตใจจะสงบ
ทำจนกว่าจิตจะไม่ฟุ้งซ่าน หลงไประลึกผิด รู้ผิดอีก เห็นความแตกต่าง
ระหว่างมีสติ กับไม่มีสติ เห็นความต่างระหว่าง ระลึกผิด กับระลึกชอบ
อันไหนมันทำให้ใจสงบ อันไหนมันทำให้ใจฟุ้งซ่าน พิไรรำพัน ก็หลีกเว้น

ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งเห็นธรรม อย่าให้ทุกข์มันทำเราฝ่ายเดียว หาประโยชน์จากทุกข์
ศึกษาจากทุกข์ เรียนรู้ทุกข์ เก็บหน่วยกิจ วิชาบังคับเนาะ เจริญพร.

ขอบคุณมากคะสำหรับกำลังใจและคำแนะนำ/และสั่งสอน ฉันจะจำและนำไปพิจารณาร่างการของตนเองให้เป็นผู้เลิกเมา

ฉันยังมีปัญหาอีกอย่างหนึ่งที่อดีตสามียังไม่เลิกตอแย น่าจะเป็นรถยนต์ที่ผ่อนด้วยกนแต่มันเป็นชื่อของฉัน เขาอยากได้ เคยบอกเขาว่าจะขาย เขาตอบมาว่าขายทำไม ไม่รู้ว่าฉันคิดถุกหรือผิดบอกให้เขาเอาเงินมาห้าหมื่นเพื่อแลกกับรถ ซึ่งรถนั้นส่งมาแล้วเกือบสามแสนฉันให้เวลาเขาถึงสิ้นเดือน เม.ย. หรือฉันจะขายเองไม่ให้เขาโดยหากขายเองจะได้เงินไว้เลี้ยงลูกเกือบสองแสน ส่วนค่าเลี้ยงดูลูกจากสามีหรือ เขาไม่เคยถามจะให้ มีแต่จะมาขอเรา เฮ้อๆๆๆๆๆ เลือกข้อไหนดีคะ
1 ให้เขาเพื่อเขาจะได้เอาไปรับหญิงหาเลี้ยงหญิง ( ตามมโนคติที่ยังหว่งเขาอยู่)
2 ขายเพื่อเลี้ยงลูก ไม่ต้องนึกถึงผู้ชายห่วย ๆ คนนั้น

ชีวิตและความรักมีหลายรูปแบบ ก็เหมือนแบบทดสอบว่าเราจะได้แบบทดสอบแบบไหน เมื่อเราได้รูปแบบ
ของเราแล้วเราก็ต้องทำแบบทดสอบให้ถูกต้อง ค่อยคิดพิจรารณาไปอย่างละเอียดในแต่ละขั้นตอน
มันอาจเป็นแบบทดสอบที่ยาก หากเรามีสติรู้ทัน ค่อยๆ คิดไป บวกกับเวลาที่เราใช้ไปไม่ต้องรีบ
ทุกอย่างมันก็จะผ่านไปแบบง่ายดาย ตัวอย่างในการตัดสินใจมีให้เจ้าของกระทู้เห็นเป็นอย่างๆ ในการตัดสินใจ เช่นเขาหลอกเอาเงินเราไปเลี้ยงผู้หญิง เขาพาผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้า หลายๆอย่างที่เขาแสดงก็เท่ากับว่า
ตัวอย่างแบบนี้ให้เราทำอย่างงัยกับ มันบอกในตัวของมันอยู่แล้ว แต่อยู่ที่เราว่าจะตัดสินใจได้มั้ยแค่นั้นเองว่าจะกากบาทข้อ ก. หรือ ข มันมีให้เลือกไม่มากหรอกค่ะ อุ๋ยก็เคยผ่านมาแล้วอะไรที่เราบอกว่าทำไม่ได้
แค่เราตัดสินใจก้าวข้ามมันมาทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดีในแต่ละก้าวของเราที่ต้องก้าวแบบช้าๆ แต่มั่นคง
แล้วเราจะบอกว่า ขอบคุณความทุกข์ที่ผ่านมา อย่าโทษเวรกรรมนะค๊า เพราะธรรมชาติของมนุษย์ที่ไม่รู้จักพอมันมีเยอะ มีมากมายอยู่หลายๆที่ ไม่มีเราคนเดียวหรอกค่ะที่เป็นแบบนี้ คนอื่นเขาก็เป็นเหมือนกัน
คนที่ตัดสินใจได้ไว คนนั้นก็สบายก่อน (พี่สาวสอนไว้ค่ะ) เราอยู่กับปัจจุบัน อย่าคิดในเรื่องที่มันผ่านมาแล้ว ทำทุกวันของเราให้ดีที่สุดก็พอค่ะ มันอาจจะยากสักหน่อยแต่เวลาและความอดทน ทุกสิ่งทุกอย่างก็ผ่านไปได้ค่ะ สู้ๆๆนะค๊าเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำ ฉันกำลังพยามอยู่คะ คิดถึงอนาคตว่าจะอยู่อย่างไรให้ลุกและตัวเองมีความสุข ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับกำลังใจจากทุกคน

วันนี้พาลูกไปสวนสาธารณะเดินเล่นเพื่อที่จะได้คลายทุกข์ มีคนเห็นสามีมีความสุขล้างรถด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ยิ่งปวดใจ อืมเขามีความสุข แต่เราสิยังมัวเศร้าอยุ่อีก ไม่เห็นเขาทุกข์ เหมือนเรา แล้วเราทุกข์ทำไม น้ำตาจะไหลแต่ฝืนบอกตัวเองร้องไห้ทำไม ในเมื่อเขายังไม่แคร์เรากับลูก แล้วเราจะทุกข์ จะแคร์เขาทำไม สักพักน้ำตาก็หยุดไหล เราต้องอยู่ได้ พยามยอมรับความเป็นจริง ว่าวันนี้เรา ต้องอยู่คนเดียวกับลูก ไม่มีเขาแล้ว เครียดนะแต่เราต้องไม่ร้องไห้กับผู้ชายคนี้เหมือนเมื่อก่อน หากทนไม่ไหวก็ร้องไห้น้อยลงให้ได้ สักวันฉันต้องยืนด้วยตัวคนเดียวได้แน่นอน