สามีที่แยกกันอยู่ป่วยเพราะใช้ยาเสพติด ตอนแรกเหตุผลที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือเขา ก็เพื่อลูก อย่างน้อยไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ไม่อยากให้ลูกมีพ่อเป็นไอ้คนบ้า ไอ้ขี้ยา ต่างๆนาๆ ไม่อยากเห็นเขาอยู่ในสภาพนี้เลย อยากเห็นเขามีชีวิตที่ดี หากมีครอบครัวใหม่ก็ให้ชีวิตเป็นไปด้วยดี อย่าให้ชีวิตเขาต้องเป็นแบบนี้เลย ที่ขุ่นข้องหมองใจกันอโหสิกรรมให้ทุกอย่าง มีแต่ความปราถนาดี
ทุกท่านเห็นข้อความนี้อาจจะมองว่าเหมือนเขาเป็นคนเสเพลอย่างมาก แท้ที่จริงแล้วตอนอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว เขาเป็นคนหนักเอาเบาสู้ เอาใจใส่ดูแลภรรยาและลูกเป็นอย่างดีถึงดีมาก ไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวเลย พอสะดุดเสียหลักต้องแยกกันอยู่ เขาเกือบต้องฆ่าตัวตาย เขาเสียใจมาก กลายเป็นคนอ่อนแอ เขาเปราะบางมาก และให้อบายมุขครอบงำ
ระหว่างได้ดูแลรักษาเขา ได้พูดคุยใกล้คิด ก็มีใจอ่อนไหวมีความรู้สึกว่าอยากได้ครอบครัวกลับมาเหมือนเดิม ซึ่งไม่ได้เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรกว่าที่ช่วยก็เพื่อลูก เพื่อมนุษยธรรม
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามฉันตัดสินใจง้อขอคืนดีกับเขา อย่างน้อยให้เขารู้ว่าเรารักและต้องการเขา ให้เขารู้จากที่เขาตัดพ้อน้อยใจกับดิฉันมาตลอดว่าดิฉันไม่รักเขาไม่เลือกเขา..... ........เขาปฏิเสธไม่พร้อมจะคืนดีตอนนี้ ก็ไม่เป็นไรก็จะรอ คือได้คืบจะเอาศอกน่ะค่ะ ระหว่างนี้ก็อยากให้เขาเลิกกับผู้หญิงของเขาด้วย ดิฉันโทรไปบอกผู้หญิงของเขาให้รู้ว่าเรากำลังจะคืนดีกัน เธอร้องไห้....เธอไม่รู้มาก่อนเข้าใจว่าเลิกกันเด็ดขาดแล้ว เธอรักเขาจริงๆหวังอยากใช้ชีวิตกับเขาไม่สบายใจเลยค่ะ
๑. ลูก อยากให้ลูกมีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก
๒. สามี เชื่อมั่นว่าเขาจะเลิกยานรกนั่นได้ ที่เขาเป็นเช่นนี้เพราะเสียหลักในชีวิต อยากให้รู้ว่าเรารัก ห่วงใยเขาจริงๆ และไม่ได้ทิ้งเขาอย่างที่เขาเข้าใจ
๓.ตัวเรา อยากได้ครอบครัวกลับมาเป็นอย่างมาก แต่ก็เตรียมรับสถานการณ์ ทั้งด้านผิดหวัง สมหวัง ก็เคยเสียใจมาแล้ว เคยทำใจให้เข้มแข็งมาแล้ว เคยอยู่ได้แล้ว ครั้งนี้ทำให้สุดใจ ทำเพื่อให้ได้ครอบครัวกลับมาอีกครั้งอาจต้องผิดหวังแต่จะตั้งหลักทำใจให้เข้มแข็งและอยู่ต่อไปให้ได้
๔.ผู้หญิงของเขา (ในมุมมองของฉัน) เธอไม่ผิดเขาสองคนคบกันระหว่างที่เราแยกกันอยู่ มันเป็นสิทธิของเขา ไม่สบายใจเลยห่วงความรู้ของเธอเป็นอย่างมาก / จะโทรไปขอโทษเธอจะดีมั๊ยคะ /แต่อีกใจก็อยากให้เธอถอนตัวเพื่อการกลับคืนของครอบครัวฉันเป็นไปอย่างราบรื่น
สับสนเหลือเกินค่ะ............................ ธรรมะช่วยด้วย

หากยังสับสน อย่าเพิ่งทำอะไร รอให้จิตใจสงบก่อน แล้วค่อยทำ

ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำและกำลังใจ

อาการเขาดีขึ้นมาก เขาทานยาโรงพยาบาลทำให้ไม่หิวยา..นั่นเลย และพฤติกรรมเขาเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้น ไม่ดิ้นรนอยากออกข้างนอกเหมือนเมื่อสองสัปดาห์แรกที่รับการรักษา ไม่ต้องคอยควบคุมพฤติกรรมเขาแล้ว ปกติจะโทรตามเขาเพื่อติดตามสังเกตพฤติกรรมตามที่หมอบอก เดี่ยวนี้ไม่ต้องค่ะเพื่อไม่เป็นการกดดันเขา
เขามารับลูกที่โรงเรียนทุกวัน หยุดเสาร์อาทิตย์เขาขอเป็นคนดูแลลูก ลูกคือหัวใจในการรักษาเขาค่ะ ตอนนี้เขามีสภาพเป็นปกติมากกว่า 90%

ส่วนดิฉัน ตอนนี้เย็นนี้ก็สงบสติอารมณ์ลงได้บ้าง พยายามคิดย้อนหลังเมื่อตอนแรกที่ตั้งใจเข้ามาช่วยเขา และได้อ่านกระทู้ของคุณทักทาย ทำอย่างไรไม่ให้ทุกข์จัง....เมื่อรักจาง? ก๊อปไปไว้ที่หน้าจอ ปริ้นออกมา อ่านแล้วอ่านอีก ทำให้สบายใจขึ้นมากๆ ค่ะ จะพกติดตัวไว้อ่านเตือนสติบ่อยๆค่ะ
ใจคนนี่ยากจะบังคับได้ โดยเฉพาะ "ผู้หญิงกับความรัก"
นึกถึงเพลงเก่าเพลงหนึ่งที่ว่า
"แปลกจริงหัวใจ นี่มันก็ใจฉันเอง...สั่งใจฉันเองยังทำไม่ได้"
และต่อด้วยเพลง
"เจ็บก็ทน...ช้ำก็จะทน รักเธอจนไม่มีหัวใจให้ใคร"

ใช้ได้กับผู้หญิงทุกยุค ทุกสมัย....เพราะคิดว่าสิ่งที่เราพบพานอยู่นั้น
คือ "ความรัก" ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว คือความหลง หลงว่าเขาเป็นของเรา
หลงว่าทุกสิ่งทุกอย่าง แน่นอน ไม่มีเปลี่ยนแปลง หลงว่าพบกัน
แล้วจะต้องครองอยุ่ด้วยกันตลอดไป ไม่มีวันจากกัน ไม่มีวันเป็นอื่น

ถ้าทำความเข้าใจกับคำว่ารัก ให้ดีอีกสักนิดว่า ความรักที่แท้จริงนั้น
คือ "ความรู้สึก"ที่ดี... ที่มอบให้แก่กันและกัน อย่างไม่มีข้อแม้และเงื่อนไข
จะรักใครก็ไม่หวังผลตอบ มอบให้แก่ใครก็ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ถ้าเราไม่หวังผล ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนจากความรุ้สึกที่ว่า "รัก"
เราจะไม่มีวันเจ็บปวดกับความรักนั้นเลย

เราจะสามารถมองดูคนที่เรารัก ทำอะไรเพื่อตัวของเขาเองได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าเขาจะพึงพอใจใครอีกสักกี่คน ไม่ว่าเขาจะอยู่กับใครในสถานะอะไร?
หรือแม้กระทั่งเขาจะมาให้เราเห็นหน้าหรือไม่? ใจเราจะไม่เร่าร้อน วุ่นวายเลย
เพราะเราไม่ได้หวังว่าเขาจะต้องรักเราคนเดียว ไม่ได้หวังว่าเขาต้องอยู่กับเรา
และเป็นของเราคนเดียวตลอดไป

เราจะเข้าใจและแยกแยะได้ว่า เขาก็คือเขา การกระทำของเขา ก็เป็นเรื่องของเขา
เราก็คือเรา การกระทำใดๆของเรา ก็เป็นเรื่องของเรา เขาไม่ได้ขอร้องให้เราเป็นไป
ในแบบอย่างที่เขาอยากให้เป็น เขาไม่ได้ขอร้องให้เรา มั่นคง ซื่อสัตย์กับเขาคนเดียว
เราทำเอง เราเป็นเอง เพราะใจลึกๆแล้วเราหวังผลตอบแทนจากการกระทำนั้นของเรา

ที่ทุกข์กันอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะเราใช้ความรักไม่เป็น ใช้ความรักเพื่อผลประโยชน์
ของตัวเราเอง ทุกคนมักจะพูดว่า รักเขามาก เราขาดเขาไม่ได้ ทำไมเขาทำกับเราอย่างนี้
แค่คำว่า "ขาดเขาไม่ได้" ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า เราหวังผลจากความรักในครั้งนี้
เมื่อไม่เป็นดังที่เราหวัง....เราจึงทุกข์จัง

ถามใจตัวเราเองดูว่า หากรักใครสักคน แล้วเขาไม่สามารถทำในสิ่งที่เราต้องการ
และวาดหวังจะให้เขาเป็นอย่างที่ใจเราคิดไว้ เราจะยังคงรักเขาได้ไหม?
ที่เจ็บปวดกัน ไม่ใช่เจ็บปวดเพราะความรัก แต่เจ็บปวดเพราะไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวัง
เจ็บปวดเพราะไม่เป็นไปในทิศทางที่เราอยากให้เป็น....แท้ที่จริงแล้วเราใช้ความรัก
เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ให้กับตัวเราเองต่างหาก...

เป็นวิธีที่ดีที่สุดเลยนะคะคุณ mommy หากเราทำอะไรตอนที่จิตใจสงบ เราก็จะตัดสินใจได้ไม่ผิดพลาดค่ะ หากยังสับสน การตัดสินใจผิดก็อาจจะมีสูงนะคะ ใจเย็นๆค่ะ ค่อยๆทบทวนไป จนแน่ใจแล้วจึงตัดสินใจดีกว่าค่ะ อย่ารีบด่วนตัดสินใจเพราะอารมณ์ชั่ววูบหรือเพราะความสงสารเลยนะคะ ผู้หญิงอย่างเรา ที่ตัดสินใจผิดพลาดส่วนนึงก็เพราะความสงสารนี่แหละค่ะ

สงสารก็ส่วนสงสาร แต่ความจริงก็คือความจริง ขอให้คุณ mommy เข็มแข็งไว้นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ