คือมีแฟนเป็นทอมค่ะคบกันได้ประมาณสองปีแต่เป็นสองปีที่ทุกข์ทรมานมากเพราะเค้าไม่เคยรักเราเรยค่ะเหตุผลคือเราเป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้องเค้าค่ะแล้วพอคบไปได้สักพักเค้ามาสารภาพว่าเค้ากับลูกพี่ลูกน้องที่เป็นเพื่อนเราเค้าคบกันแล้วก็มีอะรัยกันด้วยค่ะเกินความเป็นพี่เป็นน้องกันเราระแวงเค้าตลอดเวลาค่ะไม่มีความสุขเลยค่ะเพราะเค้าอยู่ด้วยกันมาช่วงล่าสุดวันแม่ที่ผ่านมาทะเลาะกันจนทนไม่ไหวเพราะที่ผ่านมารักเค้ายอมทำทุกอย่างให้เค้าเป็นหนี้บัตรเครดิตเป็นแสนก็ยอมทำงานบ้านให้เค้าเค้าจะไปหาใครไปมีใครไม่เคยว่าเลยค่ะจนมาวันนึงเค้าบอกเราเลิกกันโดยไม่มีเหตุผลพยายามคุยแล้วก็ไม่เป็นผลทำให้คิดโง่ๆจะขู่ให้เค้ามาคุยด้วยเลยถือมีดไล่จะทำร้ายเค้าแต่ไม่ได้จะทำจิงๆค่ะแต่เพราะแบบนี้ถึงต้องเลิกกันจิงๆค่ะ เค้าก็กลับมาทำร้ายเราเหมือนกันค่ะ ปรึกษาเพื่อนๆทุกคนบอกให้เลิกตั้งนานได้แล้วจะทนทำไม ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันค่ะเป็นความผูกพันเป็นความรักหรือความหลงเพราะเค้าเป็นแฟนคนแรกของชีวิตเราก็พยายามฝืนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เค้ากลับมาค่ะแต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วค่ะ ตอนนี้อยากจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อจะมีชีวิตต่อไปแต่ก็ทำไม่ได้สักทีพอมาอยู่คนเดียวก็คิดถึงเค้าอีกค่ะทำยังไงดีค่ะช่วยแนะนำหน่อยค่ะเพราะมันทรมานมากจิตใจก็แย่มากๆงานการก็แย่ลงค่ะช่วยด้วยนะค่ะเพราะมันแย่จิงๆค่ะ

ผู้ซึ่งเขามีแฟนเป็นชายจริงๆหญิงแท้ๆ ก็ยุ่งๆเกือบตายชัก เป็นทุกข์เกือบตายวันตายพรุ่งอยู่แล้ว

คงต้องอาศัยเวลาครับ ตอนนี้พึงเอาใจมาอยู่กับงานซึ่งกำลังทำ ณ ขณะนั้นๆสะ ไม่เปิดช่องให้มันออกนอกงานเฉพาะหน้า

อย่าไปปรุงไปแต่งว่าเขาเป็นแฟนคนแรกในชีวิตเลย อย่าไปคิดว่าเคยดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ เพราะปัจจุบันนี้เขาก็ทำตัวให้เห็นแล้วว่าเขาเป็นคนอย่างไร ที่อยู่ด้วยกันมันเป็นสุขหรือเป็นทุกข์คุณก็น่าจะรู้ ถ้าอยู่แล้วเป็นทุกข์ จะอยู่เพื่ออะไร คุณยึดมั่นอะไรในตัวเขา ทั้งที่เขาก็ไม่ได้รักเรา คนที่รักเราก็มีมองดูเสียบ้าง แล้วทำไมไม่รักคนที่รักเรา ผู้ที่มีพระคุณต่อเรามากที่สุดคือผู้ที่ให้ชีวิตเราให้ข้าวให้น้ำเรา แล้วเราจะไปยึดมั่นอะไรกับคนพวกนี้ พ่อแม่อดทนทำงานเหนื่อยเพื่อให้ลูกได้มีกินเพื่อให้ได้ใช้สตางค์ แล้วเราตอบแทนท่านอย่างไรในหนี้ชีวิตนี้

หัดถามตัวเองเสียบ้างว่าตัวเองเกิดมาเพื่ออะไร ลืมตามองดูโลกเสียบ้าง ว่าชีวิตมนุษย์มันมีความสุขหรือมันมีความทุกข์ คนเราต้องทำงานเพื่อหาข้าวใส่ท้อง มันก็ต้องกระเสือกกระสนเพื่อให้ได้มาด้วยประการต่างๆ มีความทุกข์ต่างๆมากมาย ความแก่ก็เป็นทุกข์ ความเจ็บป่วยก็เป็นทุกข์ ความตายก็เป็นทุกข์ ความพลัดพรากความไม่พอใจก็เป็นทุกข์ มนุษย์ก็ต้องเจอสิ่งนี้ทุกคนไม่สามารถพ้นเรื่องเหล่านี้ไปได้แล้ววันคืนล่วงไปเราทำอะไรอยู่ดูตัวเองดูโลกเสียบ้างไม่ใช่ดูแต่คู่รัก

เอาใหม่นะคุณ ตั้งแต่นี้ต่อไปให้คิดว่าเราจะพ้นทุกข์เหล่านี้ได้อย่างไร

อาจจะเคยมีเวรมีกรรมเคยทำร่วมกันมานะคะถึงได้มาพบกันได้ในชาตินี้ แล้วตอนนี้ก็คงถึงวาระ

ที่ต้องจากกันไป หมดเวลาของกันและกัน กลับมาพิจารณาตัวเองตั้งสติทำสมาธิใหม่นะคะ มีสิ่งดีๆ

ในโลกนี้ให้เราทำได้อีกมากมาย มองคนรอบข้างและคนใกล้ตัวที่เค้ารักและหวังดีกับคุณๆคุณลืมให้

ความรักกับคนเหล่านี้ไปบ้างหรือเปล่า

แนะนำให้ลืมอาจจะทำได้ยาก แต่เวลาจะช่วยให้ทุกสิ่งทุกอย่าง

ดีขึ้นเอง ตอนนี้กลับมารักตัวเองก่อนนะคะ ทำสิ่งดีๆให้กับตัวเองและคนรอบข้างบ้าง

ไม่มีใครทำให้คุณสุขและทุกข์ได้ตลอดเวลาถ้าใจคุณไม่ยินยอม


เอาใจช่วยขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะคะ

ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่ทุกท่านมีให้ค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นมากๆแร้วค่ะแต่ยังคงมีปัญหาอยู่บ้างตรงที่เราพยายามที่จะลืมเค้าให้ได้แต่เหมือนเค้าจะพยายามให้เราเจอบ่อยๆค่ะเช่นบังเอิญเดินซื้อของเจอกัน บางทีเพื่อนเราเจอเค้า ส่วนใหญ่เค้าจะมากับแฟนใหม่เหมือนจงใจแกล้งให้เรามาเจอกันค่ะพอเราจะลืมเค้าได้ก็ยิ่งตอกย้ำเข้าไปอีกทำให้ทุกอย่างที่ทำมาศูนย์เปล่าเราก็ต้องมานับ1ใหม่มันทรมานค่ะตอนนี้เรยไม่กล้าไปไหนเรยกัวเดินเจอค่ะรบกวนช่วยแนะนำด้วยค่ะ