มีโอกาสได้อ่านบทความ เรื่องบาปจากพ่อและแม่

ทำให้เกิดข้อสงสัยขึ้นมาว่า

1.หากเราทำสิ่งที่คิดว่าดีสำหรับท่าน(พ่อแม่)ให้ แล้ว แต่ท่านไม่ต้องการ เช่น จัดของให้ แต่ท่านต้องการให้รกเหมือนเดิม เพราะหาของไม่เจอ สิ่งที่เราได้กลับมาคือ โดนคนอื่นว่าลับหลังว่า ทำไมไม่ดูแล จัดเก็บสิ่งของให้พ่อ แม่ เป็นต้น
+ คำถามที่ตามมา คือ เราต้องสนใจสิ่งที่คนอื่นพูดแค่ไหน คำว่าอกตัญญู ใช้แค่ใจเราวัดได้หรือไม่

ในบางครั้งเรามักถูกคนอื่นตัดสิน ซึ่งโดยส่วนตัวเข้าใจว่า ผู้ที่ตัดสินผู้อื่นมักใช้ประสบการณ์ของตัวเอง
เป็นเครื่องตัดสินว่าคนอื่นดี- ไม่ดี อย่างไร เคยได้ยิน คำพูดที่ว่า ให้มองคนอย่างมีที่มา แล้วเราจะเข้าใจคนๆนั้น

ตอนนี้สับสนค่ะ ยังสรุปข้อมูลในหัวตัวเองไม่ได้ หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
ใครก้อได้ช่วยตอบที
ถ้าคุณเห็น ระหว่างคน 2 คน ครอบครัวต่างกัน ที่มาต่างกัน ทำงานที่เดียวกัน
คนหนึ่ง ลางาน พาพ่อ แม่ ไปหาหมอ บ่อยครั้ง ตามที่หมอนัด
คนสอง ไม่ลางาน จ้างคนพาพ่อไปหาหมอ

คุณมองคน 2 คนนี้อย่างไร
แน่นอน คุณย่อมไม่รู้ว่า ที่มา ที่ไป ของ 2 คนนี้ต่างกันยังไง
แต่คนที่หนึ่ง ดูได้ง่ายๆ เป็นคนกตัญญูรู้คุณ
คนที่สอง ละ คุณว่าเค้าเป็นยังไง เพราะคุณไม่รู้หรอกว่าคนที่พาพ่อเค้าไป เป็นใคร มีที่มาอย่างไร
........................................................................................................................

มีใครบ้างมั๊ยคะ ที่โดนพ่อตัวเองเอาไปพูดกับคนอื่นประมาณว่า ถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสนใจ
ช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่อยากรบกวนลูก แบบเอาดีเข้าตัวน่ะ (5555 อยากหัวเราะให้ฟันหักเพราะสงสัยแบบนี้
ก็บาป ก็เนรคุณแล้ว) ถึงแม้ว่าเราจะทำในสิ่งที่คิดว่าดีสำหรับเค้า เท่าที่เราจะทำได้แล้ว

ทุกวันนี้โดนประนาม มันปวดหัวใจจัง มีแต่แม่ที่เข้าใจ (สงสัยเพราะโดนมาพร้อมๆกัน )
เวลาปวดใจ จะหายจากท่านไปซักพัก ทำใจได้ กลับมาสู้ใหม่

เราคงไม่สามารถชี้แจง หรือเล่าเรื่องราวที่มาที่ไปให้ใครฟังได้หมด
แต่สิ่งที่เราคับข้องใจคือ พ่อ - แม่ เป็นคนเหมือนกันกับเรา ทำไมพ่อ - แม่ทำผิดไม่ได้หรอคะ
เท่าที่อ่านๆมา แค่คิดว่าท่านผิด ก็บาปแล้ว
เราเองก็มีลูก ถ้าเราทำผิด เราจะยอมรับ โดยไม่ใช้คำว่าเราเป็นแม่มาอ้าง
ไม่เคยด่าทอไม่ได้ทำร้ายร่างกายท่าน ให้ในสิ่งที่ท่านต้องการ ท่านต้องมี
ถามท่านว่าท่านพอใจหรือไม่
สิ่งที่ได้รับที่ผ่านมาในชีวิต มันทำให้เราคิดว่าเราทำให้ท่านได้เต็มที่เท่านี้

ยอมรับว่าไม่เข้าใจ สิ่งที่ท่านทำ มันค่อนข้างตรงกันข้ามกับคำว่ารักลูก
เรื่องปรับความเข้าใจหรอคะ ทำมานับครั้งไม่ถ้วน ไม่เคยได้ความจริงใจจากท่าน (ไม่น่าเชื่อจริงๆ)
ไม่มีใครเห็นว่าเราทำอะไรให้ท่านบ้าง .... สิ่งที่ลูกทำให้กับพ่อมันน้อยนิด ใช่มั๊ยคะ เทียบกับการที่ท่านให้ชีวิตมา

เราไม่ต้องการทำแบบประชาสัมพันธ์ให้คนทั่วไปเห็น แบบที่ท่านทำ (บาปอีกแล้ว )

แต่ มีหลายคนตัดสินว่า มันไม่พอ ตอนนี้เราทุกข์แล้ว อยากดับทุกข์นี้
รบกวนท่านผู้รู้เมตตาช่วย ชี้ทางให้เราด้วย เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม สำหรับคนเป็นลูกเลย

ลืมบอกเรื่องสำคัญ อีกเรื่อง เรารักท่านค่ะ จึงทุกข์ด้วยความไม่เข้าใจ และสิ่งที่ได้รับ

แม่เคยบอกว่า ท่านก็รักเรา แต่ท่านรักในแบบของท่าน ท่านทำให้เราได้เท่านี้

1. อย่างแรกเราต้องดูว่าพ่อแม่เราต้องการอะไร ความต้องการของท่านอยู่ในพื้นฐานของความดีหรือความชั่ว ถ้าอยู่ในพื้นฐานของความชั่วละก็ให้ตายอย่างไรเราก็ไม่ทำแม้ว่าจะเป็นความสุขของท่านก็ตาม แต่ถ้าความต้องการของท่านอยู่ในพื้นฐานที่ดีแต่ไม่ตรงกับที่เราปฏิบัติ เราก็พิจารณาด้วยปัญญาว่าเหมาะสมหรือไม่แล้วก็เปลี่ยนตามที่ท่านต้องการ

2.สิ่งที่คนอื่นพูดนั้นเราก็ควรนำมาพิจารณาว่าเขาพูดถูกหรือไม่ ถ้าเขาพูดถูกเราควรนำมาปรับปรุง ในส่วนคำว่าอกตัญญูแปลว่าไม่รู้คุณไม่ตอบแทนคุณ เราตอบแทนแล้วหรือยังแล้วคุณที่พ่อแม่ต้องการคืออะไรให้ย้อนไปดูข้อ 1.

จงจำไว้ว่าใครก็ตามไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือสัตว์หน้าไหนตัวใด กระทำกรรมใดไว้ไม่ว่าดีหรือชั่วก็ตามย่อมได้รับผลของกรรมนั้น

อะไรที่เป็นความพอใจของพ่อแม่ไม่ควรขัดครับ
ถ้าท่านจะไปทำชั่วอย่างไร ลูกที่ดีก็ต้องบอกต้องเตือนครับ แต่ถ้าจะบังคับฝืนใจนี่ไม่ควร

ป.ล. บอกคนอื่น แต่ตัวเองก็ยังทำไม่ค่อยได้เลย จะพยายามครับผม

เนื้อหาคล้ายๆกัน ขอระบายหน่อยนะคะ ..... (เรื่องพี่หนูอ่านแล้วน้ำตาซึม สัญญากับตัวเอง จะไม่ทำแบบนี้กับลูก
เด็ดขาดค่ะ)

มีแม่คนไหนบ้าง พูดให้ครอบครัวลูกต้องทะเลาะกัน
มีแม่คนไหนบ้าง คอยพูดหยิบยกเรื่องบุญคุณมาโดยตลอด
มีแม่คนไหนบ้าง ที่พูดกับลูกคำแรกว่า เดือนนี้จะส่งเงินให้แม่เท่าไหร่
มีแม่คนไหนบ้าง พูดกับลูกอีกอย่าง แต่ไปพูดกับคนอื่นอีกอย่าง ทำให้ลูกรู้สึกอับอายที่คนอื่นกลับมามองว่าเรา
เป็นลูกไม่ดี
มีแม่คนไหนบ้าง ที่รู้ว่าลูกเจ็บหนักขีดเส้นตาย แต่ห่างกันแค่ 2 กิโล มารับลูกกลับบ้านไม่ได้

ตอนนี้ลูกมีครอบครัว มีลูกน้อยที่กำลังจะคลอดอยู่มะรอมมะร่อ แฟนก็ไปเป็นทหาร เงินเดือนก็มีได้ไม่เท่าไหร่ เงินที่ลูกทำงาน ส่วนหนึ่งลูกก็เก็บ ในลูกน้อยจะใช้ในวันที่คลอด เพื่อทีว่า จะได้ไม่รบกวนเงินแม่ กับพ่อเลี้ยง ไม่อยากให้คนอื่นๆ ที่ไม่ใช่แม่มาว่า ว่าเกาะแม่กิน ลูกอยู่อย่างลำบาก ต้องจากแม่มาไกล ถามว่าลูกอยากกลับบ้านไหม อยากมาก อยากอยู่กับแม่ คิดถึงแม่ แต่กลับไปไม่ได้ เพราะสามีของแม่บอกลูกว่า อยู่ไปก็เป็นหนามตำใจแม่ ไปไหนก็ไป แม่จะได้สบายใจ คำพูดนี้ ลูกคนนี้เลวมากหรือไง ทุกครั้งที่โทรหา แม่กลับพูดแต่เรื่องเงิน แม่ลำบาก แม่ทุกข์ใจ ลูกอยากรู้เหลือเกินว่า พ่อเลี้ยงคนดีของแม่ เขาเลี้ยงแม่ไม่ได้หรืออย่างไร ลูกอายุ 20 ปี ลูกยังมีความคิด แล้วเขาหล่ะ เขาไม่มีความคิดที่จะหางานทำหรืออย่างไร ขอเงิน ตกเบิกแฟนลูก 15000 บอกจะไปให้เจ้าหนี้ ยืมก่อนนะลูก อ่ะ ลูกก็ให้ โดยไม่เสียดาย ลูกต้องขายรถมอเตอร์ไซด์ ให้พ่อเลี้ยงยืมเงิน ไปหางานทำที่กรุงเทพ ทำใบขับขี่ 4500 หมดไปโดยไม่ได้อะไร เวลาทะเลาะกัน ขนเสื้อผ้า มานอนกับลูก พอดีกัน ไม่เคยเหลียวหาลูกเลย อาทิตย์ที่แล้วกลับต่างจังหวัด ไปซื้อรถกระบะ ลูกลางานไป อยู่เป็นเพื่อนน้อง 1 อาทิตย์ แต่ก็ต้องอยู่เกือบ 2 อาทิตย์ เจ้านายลูกเขาไม่ไล่ลูกออกก็บุญเท่าไหร่ บอกไม่ให้ไปกับเขาก็ด่าก็ว่า ขัดขวาง ความเจริญ แม่หาได้เยอะกว่าที่ลูกหาให้แม่อีกเดือนๆ นึงเนี่ยย ใช้ไม่ได้เลย พึ่งแค่นี้ ทำบ่น ...... อีกหลายอย่าง ที่แม่ทำให้ ลูกทุกข์ ลูกท้อ แต่ที่ลูกยังยิ้มได้ เพราะลูกกำลังจะเป็นแม่คน เหมือนที่แม่ เป็นแม่ของลูกยังไงหล่ะ....

พ่อแม่คือพระพรหมของลูก คือพระอรหันต์ของลูก
ลูกที่ดีต้องมีความเคารพนบนอบ กราบไหว้บูชา เลี้ยงดูท่านอย่างดีที่สุด
และชักนำให้ท่านตั้งอยู่ในศีลธรรม

เคล็ดลับคือ กระทำต่อท่านด้วยเมตตา พูดกับท่านด้วยเมตตา คิดกับท่านด้วยเมตตา
และให้มีความกตัญญูประจำใจ