สวัสดีค่ะ เป็นคนหนึ่งที่สามีนอกใจ กับพนง.ในออฟฟิศของสามีเอง เขานอกใจดิฉันมาตั้งแต่ปี 51 หลังจากที่ดิฉันรู้เรื่อง ดิฉันคุยกับสามี สามีบอกว่า "ขอเวลา" ดิฉันถามว่า "นานแค่ไหน" เขาตอบว่า "ตอบไม่ได้หรอกว่า นานแค่ไหน แต่ว่าไม่ใช่วันสองวันนี้แน่" หลังจากวันนั้นดิฉันอดทนๆๆๆๆๆ กินน้ำตาแทนข้าว กินยาคลายเครียด ต้องไปพบจิตแพทย์ น้ำหนักหายไป 10 กก. ดิฉันอดทนอยู่เพื่อลูกตอนนั้นอายุ 3 ขวบ แต่จากวันที่คุยกับสามีเรื่องนี้ เหตุการณ์ยิ่งหนักขึ้น จากที่กลับบ้าน 5ทุ่ม-เที่ยงคืนทุกวัน ก็กลับบ้าน ตี1-2 ทุกวัน จนดิฉันทนไม่ได้และบอกเขาว่าช่วยเอาเวลาที่ไปอยู่กับผู้หญิงกลับมาหามาเล่นกับลูกบ้างก่อนลูกนอนได้ไหม ก็ไม่เคยมีค่ะ ทะเลาะกันทุกครั้ง เขาได้แต่บอกว่า "เขาก็ทำหน้าที่พ่อดีที่สุดแล้ว(ดีที่สุดพูดได้ไงค่ะ ดีที่สุดสำหรับตัวเองเท่านั้นใช่ไหมค่ะ) ผู้ชายคนอื่นที่เขานอกใจเมียตัวเอง เขายังไม่กลับบ้านกันเลย เขาไม่ได้รักดิฉันแล้ว เขาอยากไปตั้งนานแล้ว เขาไม่กลับมาเป็นครอบครัวแล้ว ที่เขาทนอยู่ก็เพราะลูก" ดิฉันก็ได้แต่อดทนมาตลอด เราทะเลาะกันทุกครั้งที่พูด เขาก็ทำเหมือนดิฉันไม่มีหัวใจ ไม่มีตัวตนอยู่ เย็นชา และไม่พูดกับดิฉัน ดิฉันถามตัวเองว่าดิฉันทำอะไรผิดมากมาย ในชีวิตดิฉันมี 3 ที่ ที่ดิฉันใช้ชีวิตอยู่(บ้าน-รร.ลูก-ที่ทำงานสามี(ดิฉันลาออกจากงานมาทำงานช่วยสามีที่บริษัทเขา) เราคบ-แต่งงานอยู่ด้วยกันมา 15 ปีแล้วค่ะ วันเวลาที่ผ่านมาสามี มีแต่งานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดิฉันก็อดทน เฝ้ารอ ว่าสักวันเขาจะมีเวลาให้ครอบครัว มีเวลากลับบ้านมาเล่นกับลูกบ้าง แต่สิ่งที่ได้รับก็คือ เขานอกใจค่ะ ในวันที่เขามีเวลา เขาใช้เวลานั้นไปมีผู้หญิง เขาใช้ความไว้ใจ เชื่อใจที่ดิฉันมีให้ นอกใจดิฉัน บางวันที่เขาแต่งตัวออกไปทำงานเขาจริงๆแล้วก็ไม่ได้ไปทำงาน ทุกวันเขากลับบ้านตี1-2 เขาออกจากบริษัท 5-6โมงเย็น บางวันก็ไม่เข้าบริษัท เขาไปอยู่กับผู้หญิง ดิฉันทนอยู่กับความเจ็บปวด ทนทุกข์ทรมาน มาตลอด (ดิฉันรู้ที่อยู่ เบอร์โทร รู้ชื่อพ่อแม่ของหญิงชู้หมด แต่ดิฉันไม่เคยโทรไปค่ะ เพราะเขาเป็นพนักงานของบริษัทของเรา หญิงชู้เห็นทุกอย่างว่าดิฉันและสามี ทำงานด้วยกัน มีลูกด้วยกัน ดิฉันเคยพาลูกไปที่บริษัทบ่อยๆ เขาสองคนยังเป็นชู้กันได้ลง หัวใจพวกเขาทำด้วยอะไร? ดิฉันที่ไม่เคยโทรไปหาหญิงชู้เลย ดิฉันคิดว่า ถ้าคนของเราดีพอ รักครอบครัวจริง เขาจะไม่ทำอย่างนี้ ที่เขาเป็นชู้กันเขาก็ไม่เห็นหัวใจคนอื่นอยู่แล้ว แล้วเราจะได้ประโยชน์อะไรถ้าพูดไป มีแต่สามีเราจะว่าให้เราช้ำใจเอง) ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะรู้สึกตัวบ้างว่าได้ทำอะไรลงไป แต่ก็ไม่มีวันนั้น เราเคยทะเลาะกันให้ลูกเห็นค่ะ ดิฉันทะเลาะกับสามีให้ลูกเห็นมาปีนี้แหละค่ะ ที่สติแตกแล้ว หัวใจมันรับความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วค่ะ คิดแล้วคิดอีกนะค่ะว่า จะหาทางออกอย่างไรดี แล้วก็อดทนจนวันหนี่งรู้สึกว่าถ้าทนต่อไปตัวเองจะบ้าก่อน เพราะไม่อยากเห็นวันพรุ่งนี้อีกแล้ว ไม่อยากหายใจต่อไปอีก ทุกข์เหลือที่จะทนแล้ว ถ้าไม่ฆ่าตัวตายก็อาจจะฆ่าคนอื่นได้ ก็เลยตัดสินใจว่าถ้ามีวันที่เขามาพูดว่าจะไม่กลับบ้านก็จะไม่ทนอีกแล้ว ก็เลยเป็นที่มาของการขอแยกกันอยู่ค่ะ จนในที่สุดเมื่อเดือนที่แล้ว เขาบอกจะไม่กลับบ้าน จะไปเที่ยวกับหญิงชู้ ดิฉันบอกว่าดิฉันทนไม่ไหวแล้ว ขอแยกกันอยู่ ก็ไม่ต่างอะไรกับการเลิกกันใช่ไหมค่ะ แต่ดิฉันยังรักเขาค่ะ รักทั้งหมดของชีวิตทีเดียว เราคุยกันตกลงกันเรื่องค่าใช้จ่ายและเรื่องลูกค่ะ เขายอม แล้วเขาก็หายไปไม่กลับบ้าน ดิฉันก็ร้องไห้เสียใจ เมื่อเวลาผ่านไป ไม่เห็นเขา ไม่รับรู้เรื่องเขา ก็เริ่มทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้บ้างและก็มีชีวิตอยู่กับลูกเท่านั้น แต่ตอนนี้เขามาบ้านค่ะ เขาบอกว่ามาหาลูกไม่ได้มาหาดิฉัน ดิฉันเสียใจ เครียดอีกแล้วค่ะ พอถึงวันศุกร์ทีไรกลัวค่ะ ถ้าเลือกได้นับจากวันที่บอกว่าขอแยกกัน ชั่วชีวิตนี้ไม่อยากเจอเขาอีกแล้วค่ะ ดิฉันไม่อยากเจ็บปวดอีก ดิฉันไม่รู้จะทำใจอย่างไรอีก สงสารลูกก็สงสาร ลูกไม่รู้ว่าเราแยกกันแล้ว เขาคิดว่าพ่อเขากลับบ้านดึกเท่านั้น แต่พอลูกตื่นมาตอนเช้าเขาไม่เจอพ่อเขา เขาก็ไม่ถามถึงพ่อแล้ว ดิฉันทำบาปกับลูกใช่ไหมค่ะ ดิฉันเห็นแก่ตัวหรือเปล่าค่ะที่ไม่อดทนต่อไป ดิฉันกำลังรู้สึกผิดต่อลูกอย่างมากค่ะ ดิฉันกำลังจะไม่รอดอีกแล้ว ช่วยด้วยค่ะ ดิฉันจะต้องทำใจอย่างไรอีก..............

สวัสดีค่ะคุณหัวใจช้ำ

คุณไม่ได้ทำผิดต่อลูกหรอกค่ะ ดิฉันคิดว่าคุณมีเหตุผลเพียงพอแล้วที่จะขอแยกกันอยู่ พ่อแม่ของดิฉันก็เลิกรากันตั้งแต่ดิฉันอายุได้ 4 ขวบ ตอนนี้ดิฉันผ่านวันเวลามาครึ่งชีวิตแล้ว มีความสุขและประสบความสำเร็จในชีวิตได้ไม่ต่างจากคนที่ครอบครัวอบอุ่น ในทางกลับกันดิฉันรู้สึกภูมิใจในตัวแม่ของดิฉันที่เก่ง อดทน เลี้ยงลูกสาวเล็กๆได้ด้วยตัวเองทั้งที่ไม่ได้มีการศึกษาสูงและฐานะดีเลย

ตอนนี้คุณควรมีความสุขให้ลูกเห็นก่อน คุณเป็นหลักของลูก ถ้าคุณอยู่ได้ ลูกก็อยู่ได้ ถ้าคุณทุกข์ลูกก็ต้องทุกข์ ตัดสามีและชู้ออกไปจากความคิดก่อนดีกว่าไม๊ค่ะ เพราะเป็นความคิดด้านอกุศลแน่ๆ ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ หัวใจช้ำ
ขอเป็นกำลังใจ ให้อีกหนึ่งกำลังใจค่ะ....คิดเสียว่า "ไม่มีบุคคลใดที่จะสมหวังในทุกเรื่อง และไม่มีบุคคลใดที่จะผิดหวังไปเสียทุกเรื่อง" ในชีวิตคนเรานั้นมีทั้ง สุข และทุกข์เป็นของคู่กัน เรียกว่า "โลกธรรมแปด"
มันมีอยู่อย่างนี้และเป็นอยู่อย่างนี้เป็นธรรมดาของโลก และเป็นของคู่โลก...
สุข ก็อยู่ไม่นาน ทุกข์ก็อยู่ไม่นาน สุข ๆ ทุกข์ๆ อยู่อย่างนี้เองคิดให้เป็นเรื่อง "ธรรมดา" อย่าไปซ้ำเติมตัวเอง ย้ำคิดย้ำทำว่า "ทำไมต้องเป็นเรา" คนอื่นๆ ก็ทุกข์ทั้งนั้น บางคนยิ่งกว่าคุณเสียอีก ในเมื่อคนอื่นๆ ก็ได้รับทุกข์ แล้วเราจะหนีพ้นได้อย่างไร เพียงแต่รูปแบบต่างกันไปเท่านั้นเอง....คิดเสียว่า เป็นเรื่อง
ธรรมดาของโลก...
การจะออกจากทุกข์ได้ ต้องใช้ "ปัญญา" ในการพิจารณา ผู้ที่เคย "ปฏิบัติธรรม" มาเมื่อเกิดทุกข์จะเห็นทุกข์และวางทุกข์ได้เร็วกว่า ผู้ไม่ได้ปฏิบัติธรรม.....
ดังนั้นในกรณีของคุณให้พยายามรวบรวม "สติ"มองเข้าไปที่ปัญหาตรงๆ ให้พิจารณาว่าเหตุปัจจัยภายนอกควบคุมไม่ได้ให้ปล่อยวาง เหตุปัจจัยภายในแก้ไขได้ด้วยตัวคุณเอง ....ตัดสินใจบนพื้นฐานของสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตนเองและลูกของคุณ....เอาคำว่า "สามีของคุณ" ออกไปจาก "หัวใจ" ของคุณเสีย เอาไปวางไว้ข้าง ๆ ตัวคุณก็ได้เพราะมันจะทำให้ใจของคุณ "คับแคบ" และไม่อาจมองเห็นความจริงได้
หวังว่าคำแนะนำนี้จะเป็นประโยชน์ให้กับคุณได้บ้าง....

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

เข้าใจคุณนะคะ
อยากให้คุณเข้มแข็งเพื่อลูกนะ ต้องมีความสุขให้ลูกเห็น
ถ้าเศร้าให้ลูกเห็น ลูกก็คงไม่มีความสุข เล่นกับเขาแทนพ่อเขา
เวลาที่เขามาก็ให้เมตตาเขา เพราะเขาก็คิดถึงลูกเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้คะ

อืม....

คนที่ไม่เจอกับตัวเองคงตอบลำบาก

ประเด็นแรก สามี

ความรัก ความผูกพันธ์ต่อสามีมันมีมานาน จนเข้าใจว่า "เขาเป็นของเรา" ทำให้ตัดใจยาก

แต่ถ้าเขาแสดงให้เห็นชัดขนาดนี้ว่าไม่ต้องการคุณแล้ว คุณคงต้องตัดใจ ตัดอุปาทานนี้ให้ได้

ทำได้ ทำไม่ได้ ขึ้นกับตัวคุณเองครับ

ประเด็นที่สอง ลูก

ตอนนี้ลูกยังเป็นผ้าขาว ต่อไปสามารถสั่งสอนได้ตามกำลังความสามารถของคุณเอง เป้าหมายให้เขา

เป็นคนดี เลี้ยงตัวเองได้ น่าจะพอ เรื่องไม่มีพ่อต้องมีการอธิบายกันในอนาคต แนะนำว่า อย่าเพิ่งคิดตอน

นี้ มันจะทุกข์ใจไปโดยเปล่าประโยชน์ ลูกอาจเข้าใจคุณและยืนอยู่เคียงข้างคุณก็ได้

ต่อให้ลูกไม่เข้าใจ ก็ขอให้คุณเข้าใจว่า มันเป็นธรรมชาติ ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา

ไม่สามารถควบคุมหรือบังคับอะไรได้ดังใจ แต่สามารถสร้างเหตุที่เหมาะสม เพื่อผลที่ดีได้

ประเด็นที่สาม ตัวคุณเอง

มีความสำคัญมาก ดังที่หลายๆท่านได้ให้ความเห็นไว้ คุณต้องยืนหยัดเลี้ยงตัวเองและลูกน้อย เป็นคนดี

ต่อสังคม เป็นตัวอย่างให้ลูกเห็นว่าคนดีเป็นอย่างไร สอนลูกให้รู้ว่า อะไรเป็นอะไร และจะปฏิบัติต่อสิ่ง

ต่างๆในโลกนี้อย่างไร


ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

โกเมศวร์

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ คุณTooptien คุณTaktay คุณปลีกวิเวก คุณSiyapat คุณโกเมศวร์ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจที่ให้ค่ะ หลังจากที่ได้เข้ามาขอกำลังใจจากสมาชิกของเวปนี้ และได้อ่านเรื่องราวของคนอื่นๆ รู้สึกดีขึ้นและมีกำลังใจที่จะอยู่เพื่อดูแลลูก มีแรงใจที่จะทำตัวเองให้มีความสุข แล้วลูกก็จะมีความสุขใช่ไหมค่ะ ดิฉันจะทำให้ได้ค่ะ ได้อ่านเรื่องราวของผู้หญิงหลายคนในนี้ ทุกท่านแบ่งปันประสบการณ์เพื่อช่วยให้ผู้หญิงอีกหลายๆคนเช่นดิฉันคนหนึ่ง ได้มีกำลังใจลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งเพื่อตัวเองและลูกนะค่ะ
คำแนะนำของคุณTaktay ช่วยสร้างแรงใจดิฉันได้เยอะค่ะ ที่ดิฉันไม่อยากเห็นเขาอีกเพราะดิฉันไม่อยากมีความรู้สึกชิงชังเขาอีกแล้วนะค่ะ เมื่อดิฉันขอแยก ดิฉันก็ได้อโหสิกรรมให้เขาแล้วทุกอย่าง แล้วพอดิฉันต้องเจอเขาอีกที่บ้านความรู้สึกไม่ดีมันก็กลับมาอีกนะค่ะ ก็ไม่รู้ทำไมค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าดิฉันไม่ได้ให้อภัยเขาอย่างจริงใจหรือเปล่าค่ะพี่ทักทาย(ขออนุญาตเรียกพี่นะค่ะ) อยากถอนเอาความรักความผูกผันที่เคยมีออกไปจากใจให้ได้ในเร็ววันจังเลยค่ะ ทำยังไงดีค่ะพี่ทักทาย..
คุณSiyapat ค่ะ ดิฉันจะท่องไว้ในใจนะค่ะว่า ถ้าเขามาบ้านก็ให้เมตตาเขา จะย้ำไปที่จิตตัวเองค่ะ เพราะทุกวันนี้ ยังไม่สามารถมองหน้าเขาได้อย่างเต็มตาเลยค่ะ
ขอถามพี่ทักทายอีกค่ะ ว่าที่เราไม่สามารถมองหน้าเขาได้เต็มตา เป็นเพราะอะไรค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกคำแนะนำนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ ขอมาให้กำลังใจคุณนะค่ะ
ขอให้มีสตินะค่ะ คิดถึงคนที่คุณรัก และคนที่รักคุณนะค่ะ

ปัญหาของแต่ละคนก็มีความแตกต่างกันออกไป
เพียงแต่ว่าใครจะปล่อยวางได้เร็วกว่ากัน

ทุกขณะที่เจอปัญหาแบบคุณนี้ ไม่มีใครสามารถ
ปล่อยวางได้ ณ ปัจจุบันหรอกค่ะ

ทุกคนเจ็บปวดแสนสาหัสมาแล้วทั้งนั้น
อย่างหนึ่งที่จะสามารถช่วยคุณได้นั้นคือ "เวลา"
ซึ่งคนที่ไล่ให้เราออกจากชีวิตเขา เป็นคนพูดกับเราค่ะ

และอย่าพยายามหาคำตอบของคำว่า "ทำไม" ในเหตุการณ์
ที่พบนะค่ะ เพราะคุณจะไม่ได้รับคำตอบ และจะทำให้คุณ
ยิ่งเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นค่ะ

กำลังใจเล็กๆให้คุณค่ะ สู้สู้ นะค่ะ

บุญรักษาค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณดั่งกัน ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้ค่ะ ดิฉันก็จะขอสู้กับใจตัวเองต่อไปค่ะ ก็มีบางครั้งค่ะที่รู้สึกเหงา โหยหา แต่ทุกๆสิ่งต้องผ่านไปใช่ไหมค่ะ สักวันดิฉันจะต้องชนะค่ะ ชนะใจตัวเองนะค่ะ ดิฉันจะไม่ให้ความรู้สึกต่ออดีตสามีมามีอิทธิพลต่อชีวิตของดิฉันอีกต่อไปค่ะ
สู้ๆๆ ด้วยกันนะค่ะ ........... ธรรมรักษาเช่นกันนะค่ะ

วันที่เจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ ไม่เคยตั้งตัวรับมาก่อน
สภาพจิตใจ และร่างกายคงไม่ต่างจากคุณมากนัก
จิตใจทรุดโทรม ร่างกายผ่ายผอม ไม่ต่างอะไรกับ
ซากศพเดินได้เลยค่ะ
ที่มีเป็นเพื่อนได้เกือบทุกวัน นั้นคือ "น้ำตา"
อยู่กับเราและพร้อมที่จะไหลออก ทุกขณะ
ที่คิดวนเวียนอยู่กับเรื่องนั้น

และที่สำคัญได้กำลังใจที่ดีจากคุณแม่ พี่ น้อง
และลูกสาวค่ะ

"เวลา" มันสามารถทำให้เราดีขึ้นค่ะ
การได้ พูดคุย ทำให้พบทางออก ไม่ต้องอยู่
ทางตันคนเดียวค่ะ

เป็นกำลังใจให้กันเสมอค่ะ

บุญรักษานะค่ะ

http://radio.sanook.com/music/player/%E ... 8C/124665/

: ฝากเพลงให้ฟังนะค่ะ ช่วงที่มีปัญหาเพลงนี้โดนมากกก
เนื้อหาของเพลง พอฟังแล้วทำให้เราฮึดสู้
และมีพลังเพิ่มขึ้นที่จะก้าวเดินต่อไปค่ะ
เนื้อเพลงอาจจะแรงนิดนึงนะค่ะ

เขาใจนะค่ะว่าการทำใจมันยากค่ะ แต่ค่อยๆทำไปนะค่ะ
อย่างไร เขาและเรา ก็ไม่ได้ตายพร้อมกันค่ะ
เราต้องสามารถยืนด้วยขาของเราเองได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้มีความสุขในเร็ววันค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับคำปลอบที่มีให้กันค่ะ


บุญรักษาคุณและลูก นะค่ะ

เป็นเรื่องหากที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองเราคงรู้ได้ไม่ลึกซึ้งพอ

แต่ในฐานะที่ผมเป็นลูกคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นพ่ออีกเลยตั้งแต่อายุ3ขวบ อาจจะมีเรื่องราวความเจ็บที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อแม่ลูกใกล้เคียงกัน

เพราะแม่ก็อยู่อย่างกล้าหาญรับมือกับความทุกข์ได้ดีมาก แม้พ่อไม่อยู่ก็สามารถพูดให้เรารู้สึกได้ว่าพ่ออยู่ใกล้เรา
มีหลายครั้งที่อยากเห็นพ่อแต่ในที่สุดก็ต้องมาสุดความคิดว่าเป็นไปไม่ได้ เราอยู่กับแม่สู้ร่วมกับแม่ดีกว่า

แม้แม่จะจากโลกนี้ไปนานแล้ว แม่ก็จากโลกไปอย่างลูกผู้หญิงที่เข้มแข็งและกล้าหาญที่สุดในโลกคนหนึ่งที่สามารถเลี้ยงลูกให้เติบโตได้ไม่แพ้และเทียบเท่าลูกของคนอื่นที่มีครบทั้งพ่อแม่ลูก

แม้ว่าเราเคยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพ่อกับแม่ตอนเด็กๆแต่พอโตและเข้าใจกลับทำให้เรารู้สึกว่าแม่เก่งมากที่ต่อสู้ได้ตามที่แม่เฝ้าบอกว่าเพื่อลูกต้องทำให้ได้ ก็อยากบอกว่าสู้ๆ ให้ถึงที่สุดสำหรับคนกำลังท้อแท้

สวัสดีค่ะ มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
สู้ต่อไปด้วยกันนะคะ