สมาชิกใหม่ค่ะ
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ถูกสามียัดเยียดตำแหน่งสตรีหมายเลข1ของเขาอย่างไม่ได้ตั้งตัวช่วงแรกก็เกือบไม่รอดแต่ด้วยความเป็นแม่ของลูก2คนฉันต้องสู้แต่สู้แบบมี"สติ"ตอนแรกพอรู้ตัวว่าสามีมอบตำแหน่งให้ก็มีปากเสียงกันตลอดแต่เพราะฉันเป็นคนใจเย็น(จนแทบเป็นน้ำแข็ง)และชอบฟังนิทานธรรมมะที่สำคัญเชื่อสนิทเรื่อง"กรรม"จึงนำมาใช้แก้ปัญหาชีวิต
ปัจจุบันดิฉันปลูกบ้านใหม่และขอแยกกันอยู่กับสามีให้เขาไปอยู่กับคนใหม่ฉันเคยขอหย่าแต่ส่ามีไม่ยอมอ้างว่าขอมีแม่ของลูกกับภริยาที่ชอบด้วยกฎหมาย"คนเดียว"ฉันจึงต้องนอนกอดทะเบียนสมรสแบบจำใจแต่หลังจากแยกกันอยู่ฉันกับสามีได้ปีกว่าไม่เคยทะเลาะกันและฉันรู้ว่าเขาไม่เคยมีความสุขเหมือนตอนอยู่กับฉันเพราะฉันให้เกียรติไม่เคยตามจิกเวลาเขามีสังสรรค์กับเพื่อนเขาและเขาก็พยายามเลิกกับผู้หญิงคนนี้แต่ฉันคิดว่าเขาทั้งสองเคยสร้างกรรมร่วมกันมาและจองเวรกันไม่สิ้นสุดจึงต้องทนทุกข์อยู่กันไปฝ่ายหญิงตามหึงหวงแม้แต่กับฉันก็ไม่เว้นไม่ว่าเขาจะไปไหนก็จะตามไปทุกที่เพราะกลัวว่าจะถูกแย่งเช่นเดียวกับที่ตัวไปแย่งเขามา
ตอนนี้ฉันมีความสุขกับลูกๆขณะที่เขาทั้งสองต้องทุกข์ใจไม่มีวันสิ้นสุด
ฉันคิดว่าการถอยออกมาไม่ใช่ยอมแพ้แต่เราเลือกที่จะพ้นทุกข์เพราะไม่ต้องแย่งชิง"ทุกสิ่งทุกอย่างเราไม่สามารถเอาติดตัวไปได้มาแต่ตัวก็กลับไปแต่ตัว"

ขอเข้ามาในบ้านคุณแสงธรรมนะค่ะ คุณเป็นคนแข่งแกร่งจังค่ะตอนนี้พยายามอย่างเป็นที่สุดในการทำใจยอมรับกับการเปลี่ยนไปของสามี อยากเก่งแบบคุณจังเลยค่ะ หวังวันหนึ่งความสุขจงอยู่กับเรา พนา

เพราะคุณมีธรรมมะในใจ
คุณจึงอยู่กับปัญหาเสมือนไม่ใช่ปัญหา
แข็งแกร่งจริงๆ ค่ะ ขอยกย่อง ค่ะ

ขอให้มีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไปนะค่ะ

เรียน ผู้หญิงหมายเลข 1
ดิฉันมีปัญหาเหมือนกันค่ะ เมื่อ 3 ปี ที่แล้ว สามีเจอเพื่อนสมัยเรียน ติดต่อกัน โทรศัพท์ อีเมล์ พอมาปี 53 หายไปนอนด้วยกัน แต่ไม่ยอมรับ ดิฉันมารู้เอาเมื่อปี 53 ใหม่ ๆ พอรู้ เสียใจ เศร้าใจมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่รู้จะหาทางออกอย่างไร หลัง ๆ มาพอทำใจได้บ้าง อยากไปก็ไป ทำเป็นไม่สนใจ ดิฉันไม่สามารถเลิกแบบคุณได้เนื่องจาก ลูกชายขอร้องบอกว่าหนูอยากอยู่ทั้งพ่อกับแม่ พ่อเขาก็ไม่ได้ทิ้งเราไปไหน เขาไปแค่เสาร์อาทิตย์ แล้วก็กลับ อีกทั้งลูกสาวก็รักพ่อมาก ดิฉันทั้งเจ็บทั้งแค้น บอกไม่ถูก พยายามจะอโหสิกรรมให้ แต่ยังทำใจไม่ได้ ทุกวันนี้เราไม่พูดคุยกัน ต่างคนต่างอยู่ ผู้หญิงมีพันธะ มีลูกเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว บางวันดิฉันก็จิตตกค่ะ บางวันก็เหมือนทำใจได้ เท่านี้ก่อนนะคะ

ฉันมีเรื่องเล่าและเรื่องนี้อาจเป็นตัวอย่างและแนวทางของเพื่อนๆที่มีสถานภาพเช่นเดียวกันฉันเคยฟังประวัติของพระปฏิบัติรูปหนึ่งด้วยความเขลาของฉันจึงจำนามของท่านไม่ได้เรื่องของท่านไม่ต่างกับเรานักคือตอนเป็นฆารวาสท่านมีภรรยาอาชีพท่านคือทำนาท่านจะออกทำนาแต่เช้ามืดแล้วกลับค่ำเป็นวิสัยเช่นนี้เรื่อยมาอยู่มาวันหนึ่งวันที่ชีวิตท่านต้องหักเหถึงขีดสุดคือท่านกลับบ้านตอนกลางวันแล้วกลับไปเห็นภรรยานอนกับชายอื่นท่านลงจากเรือนมาลับมีดหวังใจว่าจะฆ่าให้ตายทั้งคู่แต่ขณะที่ท่านลับมีดอยู่ท่านดูเงาตัวเองที่อยู่ในหน้ามีดแล้ววูบหนึ่งของความคิดท่านว่าหากฆ่าเขาเสียพวกเขาก็แค่ตายแต่เราต้องถูกลงโทษตามกฎบ้านเมืองแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรแล้วท่านก็หนีออกจากบ้านไปเดินไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมายแล้วไปขออาศัยนอนในวัดตกดึกท่านก็เกิดนิมิตรว่ามีพระรูปหนึ่งแนะให้ท่านลงใต้ไปหาพระปฏิบัติอีกรูปหนึ่งแล้วให้ศึกษาธรรมกับพระรูปนั้นพอเช้ามืดท่านก็ออกเดินทางไปทางใต้ได้พบกับพระรูปนั้นจริงๆและได้ศึกษาธรรมจนตัดสินใจบวชและเพียรศึกษากับพระปฏิบัติอีกหลายท่าน
ในที่สุดท่านก็บรรลุและลำลึกได้ว่านี่เป็นเพราะภรรยาของท่านแท้ๆหากไม่เกิดเหตุการวันนั้นท่านก็ไม่ได้มาบวชเช่นนี้ท่านจึงคิดกลับไปโปรดอดีตภรรยาแต่สายไปแล้วภรรยาท่านเสียชีวิตไปนานาแล้ว
นับแต่นั้นท่านก็จะอุทิศบุญกุศลให้ภรรยาท่านทุกวันตลอดมา
และนี่คือตัวอย่างหนึ่งที่ฉันคิดว่าสามีกับผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นบันไดที่ทำให้ฉันสร้างบุญมากขึ้นเพื่อสะสมบุญไว้ใช้ภายหน้าและจะได้นำบุญที่ทำอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของฉันซึ่งอาจรวม2คนนี้ด้วย

อนุโมทนาเช่นกันค่ะ คุณแสงธรรมส่อง

อ่านแล้วรู้สึกดีมาก เหมือนได้ข้อคิดในการดำเนินชีวิต มีคนเคยบอกว่าเมื่อเจอปัญหาร้ายๆ มันจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นแต่เราจะมัวแต่เสียใจเลยจะมองไม่เห็นเรื่องดีที่เกิดขึ้น

อนุโมทนาค่ะคุณแสงธรรม อ่านแล้วให้ความรู้สึกดีกับความคิดใหม่ๆ พนา

ดีใจค่ะสิ่งที่นำมาเล่าเป็นประโยชน์กับเพื่อนผู้เข้ามาอ่าน
แต่บางครั้งสิ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะหลุดพ้นแล้วกับปัญหาของคน2คนนี้มันกลับยังไม่จบโดยเฉพาะผู้หญิง
เมื่อวันเสาร์ฉันพาลูกๆไปเที่ยวทะเลกันเพราะเพิ่งสอบเสร็จเลยอยากผ่อนคลายสมอง(ฉันเรียนเสริมป.ตรีนิติรามฯค่ะเรียนยากมาก)สามีฉันเขาก็ต่อว่าไม่ชวนเขาไปด้วยเขาอยากไปพร้อมหน้ากันฉันแกล้งส่งข้อความล้อเลียนเขาเล่นๆว่าไม่ไปแหละดีแล้วเดี๋ยวเพลี้ยกระโดดตามจิกฉันอีก
เจ้ากรรมฉันคิดว่าเขาอยู่ที่ทำงานที่ไหนได้เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่สำคัญผู้หญิงแย่งไปอ่านเอง(ปกติเขาอ่านแล้วจะลบเลยจะไม่เก็บข้อความไว้เพราะผู้หญิงเขาแรงส์)เพื่อนๆคะฉันโดนยำจานใหญ่เลยทั้งขึ้นอีพวกดีแต่ปากแล้วทำไม่ได้เอาลูกมาเป็นตัวล่อไม่มีปัญญาหาผ..ใหม่ละซีเขาไม่เอายังมาเรียกความสนใจฯลฯ คุณพระช่วยตกลงผู้ชายคนนี้ไม่ใช่สามีฉันซะแล้วกลายเป็นฉันกำลังจะแย่งสามีเขาซะงั้นฉันเลยต้องบอกให้คุณผู้ชายดูแลผู้หญิงของเขาหน่อยเธอวีนจนฉันแทบตะบะแตกเลยเกินคนจริงๆสงสัยฉันยังไม่แข็งแกร่งพอยังมีอารมณ์โกรธเวลาโดนโจมตีจากคนเป็นวิตกจริตระยะสุดท้าย

บางทีคนที่เขาโกรธเรา หากเราโกรธตอบ ก็จะเป็นการตอบรับกระแสเหมือนการโทรศัพท์ ถ้าอีกฝ่ายไม่เปิดรับโทรศัพท์อีกฝ่ายที่โทรถึงก็หมดสิทธิ์จะคุยกับเรา ฝ่ายที่โทรถึงก็หมดสิทธิ์จะคุยกับเรา เพราะกระแสไม่สามารถส่งถึงกันได้ การตอบรับซึ่งกันแลกัน ถ้าเป็นความดี เป็นความรัก ความอบอุ่นก็ดีไป แต่ถ้าเป็นความเกลียด ความโกรธ สิ่งที่ตามมาคือการรับรู้และเก็บอารมณ์ทั้งโกรธและเกลียดนั้นไว้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ฝากไว้ให้คุณแสงส่องธรรม อ่านแบบสบายๆ นะคะ เป็นกำลังใจในการต่อสู้กับสิ่งไม่ดีต่างๆรอบๆตัวคุณ เอาชนะตัวเองให้ได้นะคะ

วันนี้รู้สึกดีขึ้นค่ะรีบตื่นใส่บาตรแต่เช้ากรวดน้ำอุทิศบุญกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรและผู้หญิงคนนั้นและขออโหสิกรรมให้เขาในสิ่งที่เขาทำมา
รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปว่าเขาเป็นเพลี้ยกระโดดเขาคงโกรธเลยเหวี่ยงใส่มา1โครมเข็ดเลย
แถมโดนพี่สาวสามีบ่นรู้ว่าเขาแรงโต้ตอบเขาไม่เป็นก็ไม่น่ารับโทรศัพท์เขาพี่สาวและครอบครัวเขารักฉันมากคอยเป็นห่วงฉันกลัวทำใจไม่ได้และเลิกกับเขาจริงๆนี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ฉันต้องอยู่ต่อไปแม่เป็นอัลไซเม่อระยะเริ่มแรกใครพูดอะไรก็ไม่ฟังแต่ยอมฟังฉันคนเดียวส่วนพ่อเวลาป่่วยพี่สาวพาไปหาหมอหลายที่ไม่หายจนอ่อนใจโทรมาปรึกษาฉันรับอาสาพาไปให้เองก็แปลกดีคุณหมอให้ยามาชนิดเดียวกันกินยาตอนเย็นตอนเช้าหายเลยแบบนี้เขาเรียกโรคใจสั่งมาใช่ไหม แต่ฉันก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ปรนนิบัติท่านทั้ง2ถึงไม่ใช่พ่อแม่เราแต่เขาก็รักเรามาก
ส่วนพ่อแม่ของฉันเองท่านรู้เรื่องทุกอย่างแต่ฉันไม่เคยให้ท่านเห็นน้ำตาฉันเลยสักหยดฉันรู้ว่าท่านต้องเสียใจมากกว่าฉันร้อยเท่าฉันจะบอกท่านเสมอว่าฉันเข้มแข็งเหมือนท่านทุกอย่างเป็นกรรมฉันไม่เป็นไรไม่ต้องห่วงท่านก็สบายใจและไม่ถือโทษโกรธลูกเขยนี่แหละกำลังใจฉันที่มีเหลือเฟือ
ฉันถือว่าฉันโชคดีกว่าอีกหลายคนและขอให้กำลังใจทุกคนให้สู้กับปัญหาที่ลูกผู้หญิงอย่างเราต้องแบกภาระหนักอึ้งทั้งหน้าที่ลูกหน้าที่ภรรยาและหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือหน้าที่ "แม่"สู้ต่อไปตราบยังมีลมหายใจค่ะ

วันนี้มีโอกาสทำบุญซื้อโลงศพและอุปกรณ์ตั้งหน้าศพให้ญาติคนหนึ่งที่เขาฐานะยากจนมากๆ
เลยนำบุญมาฝากให้เพื่อนๆได้อนุโมทนาร่วมกัน
คืนนี้ก็ไปฟังพระสวดฯมาแต่ก็มีเรื่องน่าคิดอยู่คือคนที่งานศพเขาพูดกันว่ามีการเข้าสมาชิกชาปณกิจศพกันโดยปกติส่วนมากจะเป็นคนในครอบครัวหรือญาติสนิทที่เขาจะช่วยออกให้กันเพราะเวลาตายญาติที่ส่งให้จะเป็นผู้รับเงินค่าชาปณกิจนั้นแล้วนำมาเป็นค่าใช้จ่ายการจัดงานศพที่เหลือจะจัดการกับเงินอย่างไรก็แล้วแต่ส่วนมากจะไม่ค่อยเหลือ
ปรากฏว่ามีคนที่หากินกับคนตายเพราะมีคนที่เห็นแก่เงินที่รู้ว่าคนเจ็บป่วยหรือยากจนมากๆเขาก็จะอาสาจ่ายค่าชาปณกิจโดยให้ตนเป็นผู้รับผลประโชน์เสียเองเมื่อคนป่วยตายคนที่จ่ายค่าชาปณกิจก็เอาใบมรณบัตรไปรับเงินแล้วแบ่งให้คนจัดงานศพเพียงส่วนเล็กน้อยของเงินที่ได้ส่วนที่เหลือทั้งหมดเก็บเอาเองสบายไป
คนหากินกับคนตายเขาไม่ละอายต่อศีลธรรมกันเลยจริงๆ

สาธุ...
จริงแท้เลยครับ...นอกจากบุญกับบาปแล้ว..เราเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง..

ส่วนใหญ่ของชีวิต..เราใช้เวลาไปกับ..สิ่งที่เราเอาไปไม่ได้..แล้วก็ไปทุกข์กับมันอีกต่างหาก

มันยากนะคะที่เวลาเห็นความเลื่อมล้ำหรือการเอาเปรียบผู้ที่ด้อยกว่าแล้วจะไม่ให้นึกไม่ให้คิดว่า"ทำไมเป็นต้องแบบนั้น/แบบนี้"แค่เขาเกิดมาด้อยโอกาสหรือแย่กว่าที่เขาควรจะเป็นเขาก็ทุกข์พอแล้วแต่คนที่เจริญกว่ายังคิดเบียดเบียนเขาอีก
ถ้ามนุษย์รู้จักพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่สังคมคงน่าอยู่ขึ้นนะคะ

สวัสดีค่ะคุณกบฯ หากทุกคนคิดได้ว่าสิ่งที่เขาใส่ลงไปในกล่องไม้สี่เหลี่ยมผืนผ้าพร้อมกับตัวเรานั้นได้ คือดอกไม้จันท์เพื่อเป็นเชื้อไฟเผาผลาญซากที่เริ่มเน่าเปลื่อยมันก็แค่นั้นเอง
ไม่ได้มีแก้วแหวนเงินทองหรือคนที่เราอยากอยู่ด้วยตลอดกาลลงใส่ไปในกล่องไม้นั้นด้วยเสียที่ไหนแล้วทำไมเรายังคิดยึดติดอยู่อีกนะ
พูดเหมือนง่ายจังแต่ทำยากน่าดูเลย