มนุษย์ที่แสวงหาความรัก ล้วนแล้วแต่ต้องพบเจอกับความทุกข์เพราะความรักมักมาพร้อมกับความทุกข์เสมอ ทั้งที่รู้อยู่อย่างนี้แต่ก็ยังแสวงหาความรักไม่รู้จักจบสิ้น จนทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวด ทรมานและทุกข์ใจ ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ผิดหวังกับความรัก ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงทำใจให้ หายเศร้าค่ะ แต่ก็ทำใจไม่ได้สักที เรื่องราวที่เกิดขึ้นก็เป็นดังนี้คะ ดิฉันกับแฟนคบกันมาปีกว่า ตลอดระยะเวลาที่คบกันก็อยู่ไกลกันตลอด แต่ก็โทรศัพท์ และคุยผ่าน MSN นาน ๆที กว่าจะเจอกันครั้งหนึ่ง ซึ่งดิฉันก็ดูแลเอาใจใส่ ห่วงใยและซื่อสัตย์กับเขามาตลอดไม่เคยนอกใจเลย และไว้ใจเขาเสมอ แต่พอวันหนึ่งจับได้ว่าเขาแอบคุยกับผู้หญิงอีกคนอยู่คุยผ่านโทรศัพท์กับ MSN เหมือนกัน คุยประมาณแบบให้ความหวังผู้หญิงเขา แต่ดิฉันก็ไม่ได้โทษผู้หญิงหรอกนะคะเพราะเขาคงไม่รู้ว่าผู้ชายมีแฟนแล้ว ซึ่งดิฉันก็ถามแฟนไปว่าทำไมต้องคุยกับผู้หญิงคนอื่นแบบนั้นด้วยทั้งที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วไปให้ความหวังเขาทำไม ถ้าจะคุยเป็นเพื่อนเป็นคนรู้จักก็ยังพอเข้าใจ แล้วคำตอบที่เขาตอบคือ เขาไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไงและจะมีใครที่จะอยู่เคียงข้างเขา คนที่รักเขาจริงๆเท่านั้นที่จะอยู่เคียงข้างเขา ซึ่งมันเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลย ดิฉันก็เลยถามต่อไปว่าแล้วที่ผ่านมา การที่ดิฉันรอคอยเขา ซื่อสัตย์และจริงไจ มั่นคงกับเขามาตลอด มันไม่ได้ทำให้เขาคิดได้บ้างเลยเหรอ ฉันก็เลยบอกเขาไปว่า เขาเองนะแหละที่ไม่มั่นคงเอง จริงอยู่ที่เราทุกคนต่างไม่รู้อนาคตข้างหน้าว่าจะเป็นยังไง แต่การกระทำในปัจจุบันนี่แหละที่จะส่งผลไปถึงอนาคต แต่นับจากวันนั้นเขาก็ขาดการติดต่อไปเลย ค่อยๆหายไปจากชีวิตของดิฉัน ไม่มีคำลา ไม่มีคำบอกเลิก ไม่บอกว่าจะเอายังไงเลือกฉันหรือผู้หญิงคนนั้น แต่ ตอนนี้ก็เดือนกว่าแล้ว ดิฉันเลยคิดว่าเขาคงเลือกผู้หญิงนั้นที่เพิ่งรู้จักกันได้ 2 เดือน ที่ไม่เคยเห็นหน้า เห็นแต่รูป คำพูดจากโทรศัพท์ และตัวอักษรใน MSN แล้วทำร้ายจิตใจผู้หญิงคนหนึ่งได้อย่างร้ายกาจ(แต่ก็ยังดีที่รู้ข่าวจากเพื่อนเขาว่าเขาสบายดี ดิฉันก็โล่งใจแล้ว) ดิฉันเลยตัดสินใจที่จะพาตัวเองก้าวออกมาจากความเจ็บปวดนั้นเพราะทนเห็นตัวเองเจ็บปวดไม่ได้อีกแล้ว แต่ก็ยังทำใจไม่ได้สักที รบกวนกัลยาณมิตรทุกท่านให้คำแนะนำด้วยนะคะ ว่าดิฉันจะทำใจ ...และคิดในแนวทางไหนถึงจะหายจากความทุกข์นี้ได้ จะได้มีเวลาและจิตใจที่ดีที่พร้อมทำสิ่งดีให้สังคมสักที....

รัก...เผื่อ...เลือก
ตอนนี้ ต้องปรับ สภาพจิตใจของคุณ ให้ อยู่ในความ ปกติ
เหมือน ไม่มีอะไร ไม่รับรูอะไร เกิด ขึ้น หรือเมื่อก่อนนั้น ที่เราเคย ไม่มีใคร
เมื่อก่อน ถ้ายังไม่มี ...ผัสสะ..มากระทบ ทางกาย..ทางใจใดๆ ได้รับรู้ ได้ยินเสียง
มีใครมารู้จัก มาคบ เป็นเพื่อน..เป็นแฟน..เป็นอะไร ฯลฯ
เราก็จะไม่สุข..ไม่ทุกข์..ใจมันจะวางอยู่ เฉยๆ กลางๆ แบบนั้น
ตอนนี้ ต้องทิ้ง สัญญา ความจำได้ หมายรู้ ชั่วคราว ซะก่อน
สัญญา เก่าๆ ที่จะกั้น ปัญญาเราไม่ให้เกิด..สัญญาแบบทุกข์ๆ นี้ ละมันไป ปล่อยมันไป
เพราะถ้ายิ่งคิดถึงมัน..มันก็จะทุกข์ดังที่เห็นนั่นแหละ...ธรรมทั้งหลายมันเป็นแบบนี้
ขอแนะให้ทำจิตใจให้สงบ โดยการ เจริญสติ..สวดมนต์..ฟังธรรมะ..ปฏิบัติธรรมะ
ขอให้กำลังใจ...
เจริญในธรรม

ขอบคุณ คุณศรีสมบัติ มากคะตอนนี้ก็พยายาม ฝึกสมาธิ สวดมนต์ ฟังธรรมะ กำหนดจิตและความคิด แต่คงต้องใช้เวลาใช่ไหมคะ

รู้มั้ยครับ ว่าทำไมจิตพระอริยเจ้าท่านถึงไม่ทุกข์
ทั้งๆ ท่านก็มี กาย มีหัวใจเหมือนกับเรา
เพราะท่านมีสติอยู่กับปัจจุบันขณะเต็มรอบบริบูรณ์

ซึ่งอันนี้ก็เป็นคำตอบสำหรับคุณครับ
เพราะจิตท่านตั้งอยู่กับปัจจุบันขณะตลอดเวลา

พอได้จะจับหลักได้ยังครับ
เพราะทุกอย่างที่คุณเล่ามาทั้งหมด ล้วนแต่เป็นเรื่องราวที่ผ่านมาแล้ว
แต่ใจมันยังไม่ยอมวาง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของปุถุชน

หมั่นฝึกสติให้อยู่กับปัจจุบันครับ กวาดบ้านก็ให้สติมันอยู่กับสิ่งที่ทำ งานที่อยู่ตรงหน้า
พอจิตมันเริ่มคิด คร๋ำครวญอีก ก็สลัดทิ้ง กลับมาอยู่กับงานตรงหน้าของคุณครับ

ลองสังเกตดูนะครับ สิ่งที่หมดที่เป็นเรื่องเป็นราว
มันเป็นเหตูการณ์ที่เกิดขึ้นและจบไปแล้ว แต่เราไม่ยอมจบมันจริงๆสักที

แล้วทำไมเจ้าหัวใจที่ไม่รักดี มันกลับเก็บมาคิด ย้ำคิดย้ำทำ
บดขยี้หัวใจเจ้าของมัน ให้เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันก็ความคิดของคุณไม่ใช่หรือ
แล้วทำไมถึงควบคุม จัดการไม่ได้เล่า ฯ

เพราะคุณลืมให้อาหารใจคุณมานานมากแล้ว...

แค่รู้ว่าทุกข์เกิด รู้แบบซื่อๆ ทุกข์มันก็จะหายไปเอง
แต่ถ้าอยากให้ทุกข์หาย มันไม่หาย เพราะความทุกข์มันก็เกิดจากความอยาก
เอาความอยากไปดับความอยากไม่ได้ ยังแต่จะสุมกองทุกข์ให้โตขึ้นทวีคูณ

หมั่นดำรงสติอยู่กับสิง่ที่อยู่ตรงหน้า แล้วชำเลืองดูความคิดที่มันคร่ำครวญ
แล้ววิบากนี้จะหายไปอย่างรวดเร็ว จนคุณแปลกใจ

เป็นกำลังใจให้ครับ...

ขอบคุณ คุณ skygolo ค่ะ จริงอย่างที่คุณกล่าวมาคะ เพราะจิตและความคิดมันไม่เคยปล่อยวางเลย ยังกลับมาคิดและซ้ำเติมความเจ็บปวดให้ตัวเองอยู่ แต่ก็จะเป็นบางช่วงเวลาคะ เวลาที่คิดถึง คุณพ่อคุณแม่ ความทุกข์มันก็จะหายคะ แต่ถ้าว่างปุบ ความคิดอันเดิมและความทรงจำที่เป็นอดีตมันก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง แต่จะลองปฏิบัติวิธีที่คุณ skygolo ดูคะ

ช่อลัดดา:



กิเลส คือเยื่อใยแห่งตัณหาของท่านผู้ถามนั่นแหละที่ยังเหนี่ยวรั้งใจเอาไว้ ..
หากเปรียบเป็นเปอร์เซนต์ กรรมเก่าก็มีสักยี่สิบเปอร์เซนต์ที่นำมาให้พบเจอคนพาล เกเร แต่ทว่า กิเลสใหม่ที่เกิดเยื่อใยของท่านเองนั่นแหละ ที่ไม่ยอมสละออกจากของเสียๆ ..เปรียบเหมือนว่า เราเก็บอาหารที่บูดเนาเอาไว้ เหม็นทั้งกลิ่น และประกอบด้วยเชื้อโรคร้าย ก็ยังแสนเสียดาย อาลัยอาวรณ์ไม่เลิก .....

พึงเห็นความที่ท่าน"มีบุญ"มาป้องกันตนมิให้ต้องเสียเวลาไปกับบุรุษผู้โลเลไม่มั่นคงนั้นอีกต่อไป ดีกว่าต้องไปเสียใจในภายหน้าเมื่อทุกอย่างถลำไปมากกว่านี้จนเรียกว่าสายเกินไป เพราะเมื่อถึงเวลานั้นปัญหาจะสลับซับซ้อนขึ้น ความเสียหายอาจทวีคูณขึ้น ผู้เกี่ยวข้องอาจเพิ่มขึ้น (หากมีลูกด้วยกัน)...ฯลฯ..

ขอให้ปราโมทย์ปลื้มใจในความมีบุญนี้เถิด แทนที่จะเศร้าสลดหดหู่ ท่านควรแต่จะจัดงานฉลองความโชคดีที่ได้พ้นภัยจากพาลบุรุษนี้เสียโดยพลัน ด้วยการทำบุญเลี้ยงพระ เลี้ยงอาหารพ่อแม่ผู้ที่รักเราอย่างแท้จริงยิ่งกว่าคนอื่น ควรนึกขอบคุณพาลบุรุษที่เป็นเหตุปัจจัยพาท่านมาพบกัลยณชนในที่นี้ ท่านย่อมได้โอกาสที่ดีเยี่ยมในการได้ยินได้ฟังธรรมะอันเป็นปัจจัยแก่ปัญญาของตน ซึ่งย่อมเป็นอุปการะในการแก้ทุกข์ทั้งในปัจจุบันและในอัตภาพหน้าอีกหลายร้อยพันชาติ..เป็นบุญที่พิเศษยิ่งนัก เพราะสรรพสัตว์จำนวนน้อยเท่านั้นที่จะมีโอกาสเช่นนี้..

อดีตที่ผ่านไปแ้ล้วก็จบไปหมดแล้ว ประโยชน์อันใดที่จะคิดไห้หวลถึงสิ่งที่ล่วงไปเหมือนน้ำำไหลไปแล้วไม่ย้อนกลับ? การปล่อยตนให้จมอยู่กับความปวดร้าวระทมทุกข์ ชื่อว่าไม่รักไม่เมตตาตนเอง..

ก็ตนยังไม่รักตนเลย ..แล้วใครที่ไหนจะมารักตนเล่า? เพราะสัตว์ทั้งหลายมีความรักตนยิ่งกว่าใครอื่นเป็นปกติ.. ..

เราีมีวันนี้เพื่อ ทำ "เหตุใหม่ที่ดีๆ" ผลที่ดีจึงจะเกิดได้..เมื่อใจยังทุกข์ด้วยอำนาจโทสะคือเศร้าหมอง ก็เท่ากับกำลังทำ"เหตุใหม่ที่เสีย"อยู่ แล้วจะหวังผลดีมาจากไหน? ยุติความระทมขมขื่นเสีย เอาเวลามาทำสิ่งที่มีประโยชน์คือประโยชน์ในโลกนี้ มีการทำงานเลี้ยงตนและพ่อแม่..ประโยชน์ในโลกหน้า ได้แก่การทำทาน ประพฤติศีล..ประโยชน์อย่างยิ่ง มีการศึกษาพระธรรม เจริญวิปัสสนา สมาธิ สวดมานตร์เป็นต้น ให้มาก เพื่อความสิ้นไปแห่งกองทุกข์ทั้งมวล ไม่เสียเวลากับเรื่องไร้สาระที่ผ่านพ้นไป เพราะใครจะรู้ว่า ในนาทีหน้าอาจเป็น"ชาติหน้า"ของเราก็ได้ ..

เริ่มต้นใหม่อย่างสดใสดีกว่านะครับ..

ขอบคุณ คุณ-dd- ค่ะ ลืมคิดในแง่นี้ไปเลยคะ มัวแต่นั่งอาลัยอาวรณ์คนที่เขาทิ้งไปเพราะมัวแต่คิดว่าเขาจะกลับมารักเราเหมือนเดิม แต่ไม่ได้คิดไปในภาคหน้าว่า อาจจะทุกข์ใจมากกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ บางทีอาจเป็นเพราะความดี บุญบารมีของเราที่คัดคนไม่ดีออกไปจากชีวิต ขอบคุณค่ะ....

แวะมาให้กำลังใจค่ะ ขอให้คุณช่อลัดดามีจิตใจที่เข้มแข็ง นะคะ
รู้นิสัยเค้าตั้งแต่ตอนนี้ ยังดีกว่า พี่ใบว่าน และอีกหลายท่านในลานธรรม แห่งนี้นะคะ
ขออนุโมทนากับข้อคิดเห็นของท่าน -dd- ค่ะ
คุณช่อลัดดา ลองเข้าไปดูในกระทู้ของหลายท่านนะคะ จะพบว่า
ส่วนมากเกิดจาก สามี มีคนอื่น เค้าแสดงธาตุแท้ให้เห็นตั้งแต่ตอนนี้
ดีกว่าเราไปพบเมื่อแต่งงานกันไปแล้ว หรือ มีลูกแล้วนะคะ

ตอนนี้กำลังร้องไห้ค่ะ
อ่านกระทุ้ไปก็ร้องไห้ไปค่ะ
มันคล้าย ๆ กับชีวิตของดิฉันค่ะ
ดิฉันรู้จักกับใครคนหนึ่งที่ไม่เคยเห็นหน้า เห็นแค่รูป และเคยคุยแต่ใน camfrog msn และ โทรศัพท์ ค่ะ คุยมาจะ 2 ปีแล้ว ก็รู้สึกดีกับเขานะคะ เขามีความคิดเป็นผู้ใหญ่เหมือนผ่านโลกมาเยอะ แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เขาก็หายไปเฉย ๆ เมื่อคืนโทรไปก็ไม่รับ ตัดสายทิ้ง ตอนนี้รู้สึกแย่ มากกกกกกกกก ไม่รู้จะทำไงดี

แวะมาอยู่เป็นเพื่อนและให้กำลังใจค่ะ ขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้น่ะค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ช่วงนี้กำลังทำใจคะ เข้าไปอ่านในหลายกระทู้ก็จะมีปัญหาที่คล้ายๆกัน แล้วเกิดอาการปลงขึ้นมา ว่าทำไมผู้ชายถึงเป็นแบบนี้ ผู้ชายดีๆเริ่มหายไปจากสังคม จนเริ่มกลัวกับความรักซะแล้ว

สวัสดีค่ะคุณช่อลัดดา...
ตัวดิฉันก็มีช่วงผิดพลาดในชีวิตเพราะผู้ชายใจร้ายเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ก็พาตัวเองกลับมาอยู่ในที่ทางที่ควรจะเป็นแล้ว ผ่านพ้นคนใจร้ายมาได้ก็มีความสุขขึ้นเยอะเชียวค่ะ ในเรื่องที่เราผ่านมาก็ให้ถือว่าเป็นบทเรียนหนึ่งของชีวิตนะคะ มีหลายๆท่านเคยกล่าวไว้ว่า คนที่เราได้พบเจอเหล่านี้ ล้วนต้องเป็นผู้ที่เคยเกี่ยวพันกันมาทั้งสิ้น อาจเป็นเจ้ากรรมนายเวร เคยมีกรรมร่วมกันมา คิดเสียว่าที่เราต้องเป็นแบบนี้ ต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ก็เป็นการชดใช้กรรมให้จบสิ้นกันไป จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก...



ความจริงแล้วคนดีๆก็ยังมีมากในสังคมนี้แหละค่ะ ดิฉันเชื่อว่าถ้าเรามีสติในการใช้ชีวิต เราต้องเจอสิ่งดีๆแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ