ตอนนี้เศร้ามาก ทุกข์ยังทำใจรับไม่ได้ ร้องไห้มาเกือบ 9เดือนแล้ว
รู้นะว่าจิตใจหดหู่ ขอความช่วยเหลือด้วยคะ

สามี(จะทะเบียนด้วยกัน) คือเรารักสามีมาก...และอยู่กินกันมา 10ปี.จนมีลูกด้วยกัน 1คน.
สามีรักลูกสาวมาก.ฐานะครอบครัวเราปานกลาง แต่นิสัยสามีเราเป็นคนเจ้าชู้(มาก) จะมีผู้หญิงเข้ามาตลอดเพราะเค้าเป็นคนปากหวานคารมดี พูดจาน่าเชื่อถือ และเอาใจผู้หญิงที่เป็นกิ๊กเก่ง.

คือเราก็รู้นะว่าสามีเป็นคนแบบนี้.เจ้าชู้. นอกกายเราไปมีอะไรกับกิ๊ก เราก็ทำใจลำบากอยู่แล้ว.แต่ก็ให้อภัยทุกครั้งถ้าจับได้สามียังมีความเกรงใจ เลิก กับ บรรดากิ๊ก.

แต่ที่ทำให้เราเป็นทุกข์และยังทำใจไม่ได้ เค้าไปคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นเวลาเกือบ2ปี เราไม่รู้อะไรเลย.ซึ่งเค้าเปลี่ยนจากกิ๊กมาเป็น (เมียน้อย.) อย่างเต็มตัว เต็มใจ และ ยังท้องมีลูกด้วยกัน. เสียใจมากไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเค้าจะทำกับเราได้ลงคอ. สามียอมรับว่ามีเมียน้อยแล้วเพราะเราจับได้แบบดิ้นไม่หลุด.
ก่อนหน้านี้ไม่ยอมรับ เรารู้ก็ช็อกไปเลย.

เราขอร้องให้เห็นแก่เรากับลูก ให้สามีเลิกกับเมียน้อย เราได้คำตอบว่า... ไม่สามารถที่จะเลิกกับเมียน้อยได้ เพราะมีลูกด้วยกัน.และเมียน้อย ก็รับสภาพคนมาที่หลังยอมกินน้ำไต้ศอก เค้าก็รักสามีเราเช่นกันถึงยอมที่จะมีลูกกับสามีเราโดยไม่เรียกร้องอะไรจากสามี.(ไม่ต้องไปขอขมา ไม่ต้องแต่งงานกัน)พ่อแม่ผู้หญิงก็รู้ว่าลูกสาวเป็นเมียน้อยสามีเรา. สามีบอกเค้าดี ไม่ต้องการมาแย่งใคร แย่งอะไรจากเรา. เพราะเค้ารักสามีเราไม่ใช่รักเพราะเงิน.เมียน้อยขอแค่เวลาไปหาเค้ากับลูกเค้าเช่นกัน.


สามีเสนอ ขออยู่กัน แบบ 3คนผัวเมีย 2บ้าน.เราทำใจไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ให้ทิ้งเราไปเลยดีกว่าหรือหย่ากันไปเลย สามีพูดกับเราว่าจะให้เค้ามาเป็นเมียหลวงแทนเราก็ไม่ได้.ตัวผู้หญิงคนนั้นก็ต้องยอมรับสภาพของเค้าไป. ก็อยู่กันไปแบบนี้จนกว่าจะตายจากกัน.

เราไปดูดวงกับหมอดูมา ต่างลงความเห็นว่า ดวงสามีเราจะมีเมีย2คน เค้าไม่ทิ้งเรา และไม่ทิ้งเมียน้อย เนืองจากลูก และหลังจากนี้ก็จะมีผู้หญิงเข้ามาอีก มีเมียกับลูกเพิ่ม ตามดวงแล้วจะมีลูก3คน 3แม่. เค้าพูดมาก็มีเรื่องจริงบ้างเรื่อง เพราะสามีนอนกับผู้หญิงถ้ามั่นใจจะไม่ใส่ถุงยางเลย เรากลัวมาก กลัวโรคติดต่อนะ. แล้วตอนนี้สามีไปทำงานต่างจังหวัดนานๆจะกลับ.ยิ่งหน้าที่การงานต้องมีย้ายไปมา.ลืมบอกสามีรับราชการ (สีกากี) เจ้าชู้มาก มีผู้หญิงเข้ามาตลอด

เราทุกข์ใจมาก เหมือนถูกแบ่งความรักจากสามีไปเลย กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียด ยังร้องไห้ไม่เข้าใจว่าเวลาออกไปหาเมียน้อยทำไมถึงโกหกกัน ทั้งๆที่เราทำดีมาตลอด ปากเค้าก็บอกรักเราไม่ทิ้งเรากับลูก แล้วไม่สงสารเราที่เป็นเมียและเป็นแม่ของลูกบ้างเหรอ เวลาเค้าเจ็บป่วยเราเฝ้าดูแลทำความสะอาดสิ่งสกปรกให้เค้า.

ใช่ว่าเราจะเกลียดเมียน้อย เพราะเรื่องนี้ถ้ามองตามความเป็นจริงสามีเราผิด เพราะตัวเค้าเองเจ้าชู้.ปากหวาน คารมดี ขนาดเราเป็นเมียยังเชื่อเลย รู้ทั้งรู้สามีโกหกเก่ง กะลอน เอาตัวรอดเก่ง

เราควรหาทางออกกับปัญหานี้ยังไงดี รบกวนแนะนำหน่อยคะ จิตใจมันยุ่งไปหมด

สามีดิฉันก้อนอกใจเหมือนกันมีลูก 1 คน เพิ่งจะจับได้ พอจับได้เขาก้อเลิกกับเมียน้อย
เมียน้อยเขาเลยโทรมาขอคุยกับดิฉัน เขาบอกว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะรักสามีของฉันหรอ
เขาบอกว่าเขา 2 คนรักกัน เขาแอบไปมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้วที่โรงแรม เขาบอกว่ารักสามีของดิฉันมากๆ เขาบอกว่าเขาไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับครอบครัวดิฉันเลย สามีดิฉันมีปัญหาอะไรก้อจะ
โทรปรึกษาเขาตลอด แต่สิ่งที่เขาทำเนี่ยมันคือการเป็น
มือที่สามของครอบครัวดิฉัน ดิฉันตัดสินใจเลิกกะสามี

พยายามทำใจยอมรับความจริงอยู่คะ แต่เนืองจากรักสามีมาก และยังทำใจไม่ได้เลย.สับสนไปหมด
(และมาที่นี้เพราะมีเพื่อนร่วมทุกข์กันเยอะ)

สามีก็ยอมรับว่าเค้าผิดพลาดให้อภัยเค้าได้ไหม.ก็อยู่กันไปแบบนี้ เราก็ยังเป็นทุกข์ได้มากมายขนาดนี้
จะให้ทำใจอย่างไรคะ ถ้าอยู่กันแบบนี้ตลอดไปจนตายจากกัน.

เรายังทนไม่ได้. เมียน้อย ทนได้ เก่งจัง เธอคงทนรับสภาพนั้นได้. บอกไม่ถูก.ยังคิดว่านี้คือกรรมของเรา อดีตชาติอาจจะไปทำกับเค้าไว้พยายามทำใจเพือปลง.ความโชคร้าย.

เราขอเลิกกับสามี (ไม่รู้ตลกไหม ) ขนเสื้อผ้าใส่รถให้เค้าไปอยู่ด้วยกันสมใจ. สามีไป 3วันก็ขนของกลับมาใหม่ เราบอกเค้าว่าเราอยู่กับลูกได้ไม่ต้องเป็นห่วงลูก. ( เราทำงานขายของคะ และขายอยู่ที่บ้านพอมีรายได้) สามีก็รู้ว่าเรารักเค้ามาก ทุกครั้งที่เราร้องไห้ เค้าจะบอกว่าอยากให้เค้าตกนรกเหรอ เราไม่ได้อยากร้องไห้เลยนะ มันไหลของมันเอง รู้สึกเจ็บปวดใจ ทรมานมาก เหมือนตายทั้งเป็นเลย.ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้สามีก็มีกิ๊ก

ปัญหาคือเราอยู่บ้านเราเอง.ไม่ได้อยู่บ้านสามี เราก็พยายามทำใจ ขอว่าไม่อยากเจอเค้าแล้ว.
เข้าใจนะถ้าต้องเลิกกันและจะให้อยู่กับแบบนี้คงเป็นไปไม่ได้. สามีบอกรุ่นพี่ที่ทำงานยังมีเมียตั้ง4คนได้เลย.มีการมาพูดแบบนี้กับเราอีก เราก็เข้าใจว่าอาชีพตำรวจมันเป็นแบบนี้.คนเป็นเมียต้องทำใจอย่างเดียว.และอายุสามีเพิ่ง34เองคงมีโอกาสที่จะเจอผู้หญิงอีกเยอะ ที่นับๆดู กิ๊กและเมียน้อยคนนี้รวมๆแล้วเป็นคนที่4.ยังไม่นับแฟนเก่าคนก่อนหน้าเราที่มีสามีแล้ว โทรมาปรึกษาอะไรไม่รู้กันดึกๆอีก.

ชิวิตไม่แน่นอนอีกแล้ว วันนี้พยายามทำหน้าที่แม่ของลูกให้ดีที่สุด และอยากลาออกจากตำแหน่งเมียหลวงที่ถูกยัดเยียดให้ .

ทุกข์ใดในโลกของหญิงทั้งหลาย จะเท่ากับการที่ถูกสามีนอกใจเป็นไม่มีอีกแล้ว...



อันความรักที่ติดยึด ด้วยเยื่อใยแห่งตัณหานั้น ย่อมนำแต่ความทุกข์มาสู่ตนเสมอ เพราะตนเข้าถึงความยึดถือว่า "นี่คือของเรา" เมื่อมี"ของเรา"ก็ตามมาด้วยความ"หวงแหน" คิดอยากให้สิ่งนั้นเป็นของ"เฉพาะตน" มั่นคงเที่ยงแท้ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่น... ความคิดเช่นนี้ย่อมสวนกระแสแห่งความจริงในธรรมชาติ ว่่า ไม่มีอะไรเป็นของใคร ..เพราะธรรมทั้งหลายเป็น"อนัตตา" เกิดขึ้นด้วยเหตุปัจจัยปรุงแต่ง จึงแปรเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา...เมื่อคิดผิด ก็ย่อมได้รับทุกข์ เพราะความคิด กับความจริงไม่สอดคล้องต้องกัน..ผลคือความโศกเศร้าโทมนัสย่ิอมตามมาเป็นธรรมดา..

ท่านผู้ถาม ย่อมทราบอุปนิสัยของสามีดีอยู่ แต่ไม่อาจยอมรับได้ .. การที่จะคิดให้สามีเปลี่ยนพฤติกรรมนั้น ย่อมไม่ใช่ฐานะที่คนอื่นใดจะทำได้ นอกจากตัวเขาเองเท่านั้นที่จะต้องอบรมเตือนตนเพื่อประพฤติศีล..แต่ดูจากที่เล่ามาแล้วน่าจะเป็นความหวังที่เลือนลางเสียแล้ว เพราะเป็นผู้สั่งสมอุปนิสัยที่จะล่วงศีลจนชำนาญ..การสั่งสมนิสัยอันยาวนานนี้หาได้เพิ่งมาทำเฉพาะในชาตินี้ไม่ แต่ทำมาหลายชาติจนสามารถเกิดขึ้นได้ราวอัตโนมัติเมื่อได้เหตุปัจจัยพร้อมเพรียง...เรียกว่าเป็นผู้มี"สันดาน"เจ้าชู้ มากด้วยตัณหาราคะ ย่อมยังบุคคลผู้เกี่ยวข้องให้เข้าถึงความทุกข์เสมอ..บุคคลเช่นนี้ ย่อมไม่อาจยุติการเบียดเบียนตนและคนอื่นได้ เพราะไม่เคยสดับพระธรรมของพระพุทธเจ้า ..จึงขาดปัจจัยที่จะให้เกิดสติและปัญญาอันจำเป็นแก่การอยู่ร่วมกันโดยสันติแบบมนุษย์ จึงบันเทิงในพฤติกรรมแบบขวาง(ติรัจฉาน)เพื่อให้ได้ไปสู่ภูมิอันเหมาะแก่ตนในภายหน้า..ท่านผู้ถามพึงมีใจกรุณาแก่บุรุษนี้เถิดว่า กำลังเจริญทางเพื่อไปสู่ความทุกข์อันสาหัสในภพต่อๆไปเป็นอันมาก...

ท่านผู้ถามเอง เมื่ออดีตชาติ ..จะกี่ล้านกัปป์ที่ผ่านมาก็ตาม.. ก็ได้เคยถูกตัณหาราคะลากจูงไปให้ทำการล่วงศีล ทำนองเดียวกับสามีนี้มาก่อน บัดนี้"เศษกรรม"จากบาปนั้น กำลังแสดงผลให้ทุกข์ด้วยการมีสามีที่นอกใจเช่นนี้..เพราะสิ่งทั้งหลายย่อมเกิดมาแต่เหตุทั้งนั้น ไม่มีอะไรเกิดเองเพราะฟลุคหรือโชคไม่ดี..เรื่องที่เกิดกับเราจึงสะท้อนให้เห็นเหตุเก่าที่ตนเองทำมาเองแล้วทั้งสิ้น ก็เมื่อทำเหตุเสียไว้เองแล้วจะโทษคนอื่นได้หรือ?..หรือจะปฏิเสธไม่รับผลได้หรือ? กรรมย่อมมีผลตามมาเสมอ และกรรมนั้นเที่ยงตรงยุติธรรมกว่ากระบวนการยุติธรรมใดๆในจักรวาล แม้เราจะรังเกียจผลนี้ แต่เมื่อได้ปัจจัยพร้อม กรรมนั้นย่อมนำผลมาส่งอยู่ดี..เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านผู้ถามควรเข้าใจและยอมรับให้เป็นด้วยปัญญาที่ทราบเกี่ยวกับกฏแห่งกรรม..หากจะโทษใคร ก็พึงโทษตนนั่นแหละที่ทำตนให้มาได้รับทุกข์ในบัดนี้ ไม่มีใครทำเราให้ทุกข์ได้เท่ากับเราทำตนเอง...

ในยุคปัจจุบัน หญิงจำนวนมากขาดหิริโอตตัปปะ ยินดียิ่งในชายที่มีครอบครัว เรื่องการเป็นเมียน้อยจึงเป็นของที่ทำได้ง่าย อาจกลายเป็นความภูมิใจลึกๆของเธอเหล่านั้น โดยไม่รู้เลยว่า กำลังสร้างทางไปสู่อบายทุคติภูมิอย่างเร่งด่วน น่าเสียดายที่มีบุญได้เกิดมาเป็นคน ในสมัยที่ยังมีพระธรรมของพระพุทธเจ้าให้ได้พบ..อนิจจา ก็พากันประพฤติในธรรมอันน่าติเตียนมีผลไปสู่ความวิบัติ ทั้งในปัจจุบันก็อยู่ด้วยความเดือดร้อนเพราะลึกๆจะรู้สึกผิด ทั้งต้องแอบซ่อนต้องโกหกชาวบ้าน ไม่อาจเปิดเผยฐานะแท้จริงแห่งตนได้ ฯลฯ..ท่านผู้ถามในอัตภาพต่อๆไปก็ย่อมได้ฐานะ อย่างที่ ท่านผู้ถาม กำลังได้อยู่นี่แหละ คุ้มใหมหนอ?...แม้พ่อแม่ผู้้ร่วมยินดีในบาปของลูก ก็มีส่วนในบาปนั้นด้วย เกิดมาชาติใดก็ย่อมถูกแย่งคู่เช่นกัน จึงว่า คนชั่วหรือคนพาลย่อมยังความฉิบหายมาสู่ตนและบริวารด้วยประการฉะนี้..

ท่านผู้ถาม เมื่อได้ทราบเหตุผลดังกล่าวมาแล้ว ขอให้พิจารณาว่า ควรจะรักตนหรือคนอื่นดี? ..

เราไม่อาจเข้าไปแก้ไขตัณหาของคนอื่นได้ แต่เราจัดการกับใจของตนได้..
ประการแรก เมื่อแก้ไขอะไรไม่ได้ ท่านก็ต้องวางใจให้"ยอมรับ"ในสิ่งที่เกิดขึ้น...ให้อภัยสามีและเมียน้อย เพราะการโกรธเคืองเป็นโทสะ เป็นบาปที่หากปล่อยให้ยืดเยื้อ ย่อมมีโทษมากแก่ตน ใจที่เป็นไปกับโทสะ อันเป็นอกุศลย่อมเป็นเหตุปัจจัยที่จะชักนำเอาบาปเก่าอื่นๆมาส่งผลท่วมทับเพิ่มเติม ควรแก้ไขโดยเร็ว..

พึงเห็นว่า สิ่งทั้งปวงไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาอะไรของเราหรือใครๆ แม้ใจของเราเองก็ยังบังคับไม่ได้(ถ้าได้ ลองบังคับไม่ให้เสียใจดูดเถิด)..เราจะไปคาดหรือกะเกณฑ์ให้ใครๆเป็นไปตามความคิดอยากได้ของเราก็ย่อมมีแต่ผิดหวัง..ของหรือคนที่อยู่กับเรามานาน ก็อาจแตกเสียหาย หรือจากไปได้ เป็นธรรมดาของโลก ดูเถิด ตั้งแต่เกิดมาเราเสียและจากอะไรๆมามากมายนับไม่ถ้วน บางอย่างเราทิ้งเอง บางสิ่งจากตายไปตามธรรมชาติ บางสิ่งจากไปตามวิถีทางของเขา เอาแน่อะไีรไม่ได้เลย..สามีก็ไม่ใช่วัตถุยกเว้นว่าจะไม่จากหรือหายไป หากเรายอมรับกฏไตรลักษณ์เป็น ทุกข์ย่อมลดลงหรือหมดไปด้วยปัญญานั้น..

อนึ่ง ท่านผู้ถาม พึงทราบว่า สัตว์สังขาร มีตั้งแต่บิดามารดาสามีญาติพี่น้อง หาใช่ที่พึ่งอันเกษมปลอดภัยไม่ พึงกระทำตนให้มีที่พึ่งอันเกษมปลอดภัย คือการถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ การให้ทาน ประพฤติศีล ศึกษาพระธรรมย่อมเป็นคุณเครื่องที่สามารถรักษาตนให้พ้นทุกข์ได้ทั้งในปัจจุบันและในภพหน้า...เมื่อประสบความทุกข์อยู่ก็ไม่พึงท้อแท้ ควรเพื่มพูนศรัทธาเชื่อมั่นในอานุภาพแห่งกุศลทั้งหลาย
เพราะ สัตว์ทั้งหลายมิได้ทำแต่บาปกรรมมาแต่ประการเดียว แม้บุญก็ย่อมทำไว้เช่นกัน เมื่อจิตใจเป็นกุศลอยู่ ผลของบุญย่อมได้ช่องมาส่งให้ได้เสวยเช่นกัน ...

ในเวลานี้ ท่านผู้ถาม พึงค่อยๆถอนคลายความยึดติดในสามีให้น้อยลง..เพราะบุคคลเช่นนี้ เอาแน่ไม่ได้ว่าจะถูกกิเลสตัณหาลากจูงไปทางใหน.. เวลานี้เขาอาจยังคิดเจือจานทั้งเราและลูก แต่ต่อไป ใครจะคาดเดาถูกว่าใจเขาจะไม่เอนไปทางอื่น.. ไม่ึต้องกดดันเขาให้เลือกทำสิ่งใด ..ขณะนี้ท่านต้องพึ่งพาสามีมากน้อยเพียงใด?.. ท่านควรเตรียมตัวเตรียมใจที่จะพึ่งพาตนเองให้มากขึ้น เก็บสะสมทรัพย์ไว้เพื่อดูแลตนและลูก ไม่ไปก้าวก่ายกดดันเมียน้อย ต่างคนต่างอยู่ไป แผ่เมตตาและกรุณาให้ทั้งคู่เสมอๆ..

กระทำไว้ในใจให้ยอมรับจนถึงที่สุดว่า เขาจะอยู่หรือไปก็ได้ ..ดังนี้ แม้จะเกิดอะไรขึ้นใจย่อมไม่หวั่นไหวเพราะเตรียมใจไว้อย่างดีก่อนแล้ว..

พึงขอบคุณความทุกข์ที่เกิดขึ้น จึงทำให้ได้มาพบเจอธรรมะที่เป็นทรัพย์วิเศษในบัดนี้ แม้ขณะอ่านอยู่จิตใจย่อมเป็นไปกับบุญมีอานิสงค์ให้เกิดสัมมาทิฏฐิอันเป็นปัจจัยสำคัญแห่งการพ้นทุกข์ั้ทั้งมวลในอนาคตกาล..ไม่สูญหายไปใหน..ทั้งยังเป็นปัจจัยแก่ปัญญาให้ทราบประโยชน์และโทษของการกระทำต่างๆ ยังหิริโอตัปปะให้เกิดขึ้นได้ จึงสามารถงดเว้นจากสิ่งชั่ว ประพฤติศีลได้เป็นปกติ เป็นอันพ้นจากความตกต่ำด้วยประการฉะนี้...

ขอให้พ้นทุกข์ไวไวครับ

เข้าใจ จขกท. นะคะ
อยากให้ใจเย็นๆเลิกคิดเรื่องสามีไปก่อน
แล้วหาหนังสือธรรมะมาอ่านเยอะๆ จนใจนิ่ง
แล้วจะเริ่มคิดอะไรออกคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

กราบขอบพระคุณทุกท่านคะ...

คือเราคุยกับสามีนะคะ สามีบอกเค้าไม่เลือกใครทั้งนั้น เค้าเลือกลูก ใครจะไปเค้าก็ปล่อย.
เราจะไปก็ปล่อย แต่ไม่หย่า. ส่วนเมียน้อยจะไปก็ไม่ว่าแต่ถ้าถึงเวลาจะเอามาให้เราเลี้ยง.
เราลำบากใจมาก เข้าใจนะว่าทางนั้นก็ลูกเล็กและคงไม่มีแม่คนไหนทิ้งลูกตัวเองได้ลงคอ นอกซะจากจะเป็นแม่ใจร้าย. เราเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่ใช่ความบังเอิญ.ความโชคร้าย.(เหมือนคุณ-dd-)

เราก็สงสารเด็กเค้าไม่ผิดเค้าเกิดมาแล้ว สงสารเมียน้อยที่หลงคารมความปากหวานของสามีหลอก เราก็โดนหลอกมาตลอดเพราะความไว้ใจ.จนเจอตอรู้ก็ตอนที่เค้าท้องกันแล้ว. ทำไมถึงยังทำใจไม่ได้เป็นคำถามในใจ ทั้งๆที่มันเป็นกลายเป็นอดีตไปแล้ว เราเคยแก้ปัญหาได้หลายๆเรื่อง.ด้วยปัญญา...

ถ้าถามตัวเองมันทุกข์คงใช้เวลา ก่อนหน้านี้เคยอกหักยังเสียใจเป็นปีๆ แต่เรากับเค้าเป็นสามีภรรยามา10กว่าปี.มันผูกพันธ์ เราเลยขอสามีว่าอยากอยู่คนเดียวกับลูกขอเวลาทำใจยังบอกหรือตอบอะไรไม่ได้.

เมื่อรู้ธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนั้นก็ต้องทำใจอย่างเดียวละคะเพราะมันเลยเถิด
มาไกลแล้วตอนนี้รักษาใจตัวเองให้ดีพึ่งพาตัวเองให้มากที่สุด ไม่วันไหนวันหนึ่ง
ก็ต้องจากกันอยู่ดีไม่จากเป็นก็จากตาย เมื่อวันนั้นมาถึงเราต้องยืนอยู่ได้ไม่ล้ม
เพื่อลูกและตัวเราเอง สู้ต่อไปนะคะไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไรก็อย่าให้ตัวเอง
ทุกข์นาน เพราะคนที่รักคุณก็จะทุกข์มากกว่าคุณอีก ไหว้พระสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขา
อาจทำได้ยากแต่ต้องทำเพื่อให้ตัวเราหลุดจากบ่วงเวรบ่วงกรรมนี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ
อย่าท้อ มองหน้าลูกไว้ เล่นกับเขา ดูแลตัวเขากับตัวเองให้ดี

มาเป็นกำลังใจให้คุณเพื่อนิพพานผ่านพ้นเรื่องร้ายๆในครั้งนี้โดยเร็ววันนะคะ

ขอให้ตั้งสติ ศึกษาธรรมะ สร้างแต่กรรมดี แล้วทุกอย่างจะดีเองนะคะ

สู้ๆค่ะ

กราบขอบพระคุณคะ และขออนุโมทนาบุญแก่ผู้เจริญใจธรรม ที่ชึ้ทางธรรม บัดนี้เห็นแสงแห่งธรรมแล้ว.

ตอนนี้เข้าใจทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว เราทุกข์เพราะยึดติด ทุกข์เพราะรักคิดว่าสามีเราเป็นของเรากลัวใครจะมาแย่งไป ล้วนไม่จริงไม่มีใครเป็นของใคร ใจทุกข์เพราะยึดติด หึงหวง ทั้งๆที่รู้แต่แรกว่าสามีเป็นแบบนี้.และไม่ว่าจะเวลาผ่านไปนานเท่าใดเค้าก็ยังคงเป็นเช่นนี้.

สามีเราเสพติดกามมาก มักของดูเวปโป๊เป็นประจำไม่ขาด อีกทั้งอาชีพชายในเครื่องแบบ มักมีสาวๆเข้ามาเวียนไปมา(เสนอมาสามีก็จัดไปสนองให้ ตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง) เลยทำความเข้าใจในความเป็นตัวของสามีเค้าเป็นแบบนี้.ถ้าเปลี่ยนใจสามี เปลี่ยนตัวเองยังดีซะกว่าง่ายกว่าด้วย.

ตอนนี้เริ่มคิดใหม่จะอยู่อย่างไร พิ่งตัวเอง เก็บเงิน ดูแลลูกไม่ให้ขาดความอบอุ่น อยู่ในส่วนของเรา เค้าจะไปทำอะไรก็เรื่องของเค้า ไม่ยิ่นดียิ่นร้าย เฉยๆแต่ไม่ละเลยหน้าที่ภรรยาที่ควรยกย่องสามี เค้าก็มีส่วนดียังส่งเสียเงินทอง ใช่ว่าหายไปเลย ความรักที่ผ่านมาไม่คิดจำเพราะมันเป็นอดีต แค่เราทำหน้าที่ในส่วนของเราไป คิดว่าถ้าขาดเค้าเราก็ยังหายใจอยู่ เคยอยู่คนเดียวมาก่อน ใจสว่างมาสว่างก็ไปสว่าง.


ส่วนทางนั้น เมียน้อย เราไม่คิดถึงเค้าเลย หลังจาก1วัน ที่หายไป ไปเจริญสติดูใจ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า. ขี้เกียจเก็บมาคิดให้เป็นทุกข์. เรื่องของเค้าแก้ปัญหาเอง.สามีอยากไปก็ไปคิดว่าเค้าไปสบายอยู่แบบนี้ก็ดี เชื่อกฎแห่งกรรมไม่ลำเอียง.


กราบขออนุโมทนาบุญ ท่านผู้เจริญในธรรม

สวัสดีค่ะคุณเพื่อนิพพาน ดิฉันอ่านเรื่องของคุณแล้วเข้าใจ เพราะสามีดิฉันก็เป็นสีกากีเหมือนคุณ
แต่ของดิฉันเขาจะมีหญิงหลายคน แต่ไม่ได้มีเป็นตัวตน ออกหน้าออกตา เมื่อก่อนดิฉันทุกข์ใจมาก
เคยแม้กระทั่งไปตบตีพวกผู้หญิงพวกนั้น แต่มาวันนี้ดิฉันรู้แล้วว่า ทุกสิ่งที่เราทำมันไม่มีประโยชน์
เวลาเรานั่งทุกข์ นั่งร้องไห้ ไม่มีใครมาทุกข์กับเราด้วย สามีเราเขาก็ยังมีความสุขอยู่ เราไม่รู้วันตาย
แต่เราสามารถทำวันนี้ให้มีความสุขได้ด้วยตัวเราเอง อยากให้คุณไปดูแนวทางปฏิบัติของท่านโกเอ็นก้า
บางทีสิ่งที่คุณคิดว่าทุกข์ มันอาจจะไม่ทุกข์ก็ได้ ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาก็ส่งเมลหาได้ค่ะ

คือ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย

ไม่เคยมีสามีด้วยแต่ อยากออกความเห็น

คือ..เท่าที่ฟังสภาพตอนนี้ คงแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกจากทำใจ เพราะผุ้หญิงคนนั้นเขาก็มีลูกกับสามีคุณ ลูกของเขา เขาก็ต้องรัก เขาไม่ทิ้งลูกเขาแน่นอน ถ้าเขาไม่ใช่คนใจดำ


เป็นผู้หญิงก็มี ทางเลือกไม่กี่อย่าง ไม่เป็นเมียหลวง ก็เมียน้อย หรือเมียเดียว ถ้าคิดจะมีคู่แล้ว ก็ต้องโดนเป็นอะไรสักอย่าง ในสามอย่างนี้

บางสมัย ผุ้ชายคนเดียวก็มีเมียได้หลายคนนะคะ เป็นค่านิยม ที่ไม่ผิดทางสังคม แล้วเมียทุกคนก็อยู่ร่วมกันได้ดีด้วย

บ้านเดียวกันเมียอยู่กัน สอง สามคน แต่ต้องช่วยกันทำงาน แบ่งหน้าทีกัน คนนั้นทำกับข้าว คนนี้ซักผ้า เคารพซึ่งกันและกัน ช่วยกันเลี้ยงลูกๆ นี่ลูกของผุ้หญิงคนนั้นก็ถือเป็นลูกเราด้วย บางทีกลับพออกพอใจที่จะอยู่กันแบบนี้

พอแก่ๆ เราก็ไม่ได้รู้สึกอยากยยึดครองสามีอีกแล้ว บางทีกลับเบื่อๆ อยากไปปฏิบัติธรรม เขาก็ผลัดกันไป อีกคนปรนนิบัติสามีอยู่ที่บ้าน อีกคนไปเข้าวัด อย่างนี้ก็มี

ถ้าแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส และคิดแบบไม่ทุกข์ใจแบบนี้ก็ดี (หรือไม่ดี ต้องสู้กันให้ชนะไปข้าง ก็ไม่แน่ใจ เพราะยังไม่ได้แต่งงาน แค่เห็นตัวอย่างคู่ของคนอื่นๆ ค่ะ ไม่ใช่ใคร คุณตาน้อมนี่ล่ะ เมีย 3 อยู่กันด้วยดีทุกคน ลูกๆก็รักกันเป็นพี่น้องกันหมด ไม่ว่าจากแม่ไหน)

กลับไปอ่านความเห็นของคุณ taktay แล้วประทับใจ "รักเขาก็ต้องรักผู้หญิงของเขาด้วย"

ทำได้ ล่ะก็เลื่อนขั้นเลยทีเดียว จริงแล้ว ทำยาก แต่ก็เชื่อว่า ทำได้ ถ้าจะทำ จริงๆแล้วก็เห็นด้วยกับคุณ taklay ค่ะ คนเรามีพบ มีจากพรากกันไป ไม่มีใครเป็นของๆใคร

ถ้ารักเขาและไม่อยากจากไป ก็ต้องยอมรับสิ่งอืนๆของตัวเขาด้วย ...คนเราก็แค่นี้

แต่น้อมว่านะพอสักพัก เราก็คลายความรู้สึกหวงแหนเองได้ล่ะค่ะ ดูอย่างคนแก่ๆ เขาก็ไม่ได้หึงหวงอะไรกันเท่าไรแล้ว ความรู้สึกพิสวาส มันหายไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่สัมพันธภาพ บางคนอาจเบื่อคู่ ตัวเองก็มี เพราะอยากปฏิบัติธรรม หรือมีเรื่องอื่นให้สนใจมากกว่า เช่นลูกหลาน

ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องจากกันอยู่ดี ตอนนี้เรายังไม่ได้จากกันสักหน่อย ถ้ารักแล้วล่ะก็ ทำดีต่อกันไว้ดีกว่า
จะเหลือเวลาสักเท่าไรกันเชียว คนเราอายุก็สั้น