จะเป็นไปได้ไหมครับ ถ้าคนสองคนรักกัน ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ อาจจะเห็นเพียงแค่เพียงรูปภาพ แต่ก็ทำให้เราหัวใจเต้นแรงแล้ว มีความรู้สึกว่าเวลาคุยกันถูกคอกัน เค้าทำให้เรายิ้มได้ อะไรประมาณนี้อ่ะครับ แล้วคนที่ไม่เคยเจอกัน จะเป็นเนื้อคู่กับเราได้ไหม (คำถามไร้สาระไปเปล่าครับ) เพื่อนผมบอกว่ามันเป็นพรหมลิขิต !!! ผมสงสัยมานานแล้ว เห็นหลายคู่คบกันทั้งๆที่ไม่เคยเจอหน้ามาก่อนเลย แล้วอย่างนี้จะเรียกว่ารักแท้ได้ไหมครับ

ตอนแรกใจนึงผมก็คิดว่าคงเป็นพรหมลิขิตแหละครับ เพราะบนโลกนี้มีตั้งหลายร้อยล้านคนที่ให้เราคุยให้เราเจอ แต่เรากลับมาถูกชะตากับคนๆนี้ที่ไม่เคยเจอกัน มันก็แปลกอ่ะครับ!!!
แต่อีกใจนึงก็คิดว่า มันจะเรียกพรหมลิขิตได้หรอ ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกัน ไม่เคยเห็นหน้ากัน

ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำดีๆครับ

พอ่แม่ พี่น้อง ญาติมิตรสหาย ผมเชื่อคับว่าเกี่ยวพันกันมาตั้งแต่อดีตชาติ แต่ที่ผมสงสัยคือ
ทำไมต้องพบรักบนโลกออนไลน์ ทำไมเรากับเค้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน ไม่ได้เจอกัน ทั้งๆที่มีใจที่ตรงกัน หรือมันยังไม่ถึงเวลาอ่ะคับ

เขาเรียกว่า "ปิ๊ง" ถูกอกถูกใจกันตามธรรมชาติเท่านั้นเองครับ

ถ้ามีใจให้กัน แรกๆก็จะพูดกันถูกคอ
เพราะต่างก้พากันเอามุมด้านดีของตนมาอวดกัน เพื่อจะผูกจิตใจเขาไว้ให้อยู่กับเรา
เขาเรียกว่าช่วง "โปรโมชั่น"

ช่วงโปรนี่ เขาว่ามะม่วง เป้นมะนาว เราก้ยังว่าตามเขาเลย ไม่เถียง ไม่ขัด
แต่พอหมดโปรนี่นะ ไม่อยากจะเล่าเลย

ผมเดาว่าคุณคงจะเป็นวัยรุ่นและเพิ่งจะสัมผัสกับความรักในวัยรุ่น
รักกันก็ดีแล้ว ไม่ต้องไปหาพระพรหมมา back หรอกครับ
รักกันเพราะรักกัน นั่นก็เป้นเหตุผลที่เพียงพอแล้วที่จะรักกัน
ไม่ต้องไปหาเหตุผลอื่นมาสนับสนุนหรอก

ก็ส่วนมากเจอกันและรักกันเพราะไม่เคยเห็นกันมาก่อนแหละครับ ถ้าเจอกันเห็นกันมาก่อนก็เบื่อและรู้นิสัยจริงๆของกันจนเอือมระอาทั้งนั้น.. ก็ยิ่งอยู่ด้วยกันนานเข้ายิ่งเอือมเพราะ"เจอกัน"มากจนบ่นขึ้นมาง่ายๆว่า ทำไมถึงแก่ง่ายตายยากเสียจริง..ว่าแล้วก็ไปหาคนที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อนอีก ทำนองนี้แหละครับ



ครับมีตาก็ต้องเห็น เมื่อเห็นรูปที่น่าพอใจ ใครจะไม่ยินดีล่ะครับ ใจก็เต้นแรง..เพราะจิตนั้นมีอำนาจยังรูปให้เกิดได้ อาการเต้นแรงของหัวใจก็เกิดได้เพราะความโสมนัสที่เกิดจากตาเห็นรูปสวยนั่นเอง ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่อะไร ..ครั้นใจเกิดโลภะในรูปนั้นเเล้วก็ยินดีติดใจที่จะได้เกี่ยวข้อง อะไรๆก็ดูดีไปหมด มีแต่ความแช่มชื่นเบิกบานใจ..แม้เขาจะใช้คำไม่สุภาพมาบ้างก็ยังเห็นเป็นความน่าเอ็นดูอยู่ดีจริงใหมครับ..
แต่ถ้าเป็นรูปหญิงสาววัยเกิน๕๐ปี..ใจจะเต้นแรงไปอีกแบบนึงได้เหมือนกันนะครับ..คราวนั้นจะเต้นด้วยโทสะนึกถามว่า ยายแก่นี่ไม่รู้สถานะตนเล้ย มาทำไรในเว็บฟระ ควรแต่จะพิจารณาสังขารหรือพิจารณาธรรม--บทว่าด้วยมรณานุสติ--.. ซวยตาจิ๊บเป๋งเลยตรู..!!

และนี่คือสาเหตุของการเกิดความรักละครับ ไม่ใช่พรหมที่ใหนมาบันดาลให้หรอก ตาและใจเราน่ะเองบันดาลให้เป็นไป พรหมน่ะท่านไม่มีเวลาว่างมากจนเที่ยวได้บันดาลใครให้มาเจอกันดอกครับ หากท่านว่างๆ..ท่านก็มี"ฌานกีฬา"เป็นเครื่องบันเทิงอยู่แล้ว อย่าหลงเชื่อใครไปดายๆว่าพรหมลิขิต ไม่มีครับยืนยัน..

..... และที่คุยกันถูกคอก็เฉพาะตอนนี้ล่ะครับ มันจะถูกคอไปได้นานเท่าไรนั่นอีกเรื่องหนึ่ง เพราะสภาวธรรมของแท้คือความไม่เที่ยงแท้เเน่นอนของอะไรๆทั้งหมด ไม่เว้นแม้การพูดคุยในเรื่องเดียวกันที่เคยคุยแล้ว"ถูกคอ" ต่อมาสักระยะหนึ่ง ที่ว่าคุยแล้วถูกคอ จะไม่ใช่แล้วครับ อาจคุยแล้วแตกคอได้..ตัวอย่างมีให้เห็นโต้งๆในบอร์ดนี้ ลองศึกษาดูเถิดครับ..



เป็นคำถามที่ดีมีประโยชน์ครับ ไม่ไร้สาระอะไร ..เพราะมันเป็นเรื่องน่าสงสัยจริงๆ ..
ส่วนคำตอบนั้น อยู่ข้างบนคงพอเข้าใจนะครับ ย้ำครับ ไม่มีพรหมที่ใหนมีเวลาบันดาลอะไรๆให้ใครหรอกครับ..พึงทราบว่าท่านที่ไปเกิดเป็นพรหมเพราะท่านเจริญสมาธิจนไ้ด้รูปฌานบ้าง อรูปฌานบ้าง ท่านเหล่านี้ไม่มีใจนิยมกามอยู่แล้ว เรื่องอะไรท่านจะเที่ยวส่งเสริมชาวบ้านให้เสพคุ้นกันด้วยเรื่องกาม เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอดสูสำหรับพรหมครับ..

ผมเจอความรักแบบนี้มานับไม่ถ้วน แต่พอได้เจอได้คบกลับไม่ใช่
ในส่วนตัวผมแล้ว นี้คือ กรรม ที่จะต้องเจอ ต้องผูกผัน ต้องดำเนินวิถีของกรรมนั้น
ความบังเอิญ ไม่มีในโลก มีแต่เหตุผลที่เราไม่รู้
ที่บอกว่าพรหมลิขิต ก็ถูกต้องแล้วเพราะ พรหมท่านลิขิตโดยยึด กรรมเก่าเป็นที่ตั้ง นับได้ว่าท่านเป็นทายาทแล้ว

ผมไม่รู้นะความรักของชาย - หญิง จะเป็นเหมือนเกย์ไหม (ผมเป็นเกย์)
เพราะผมยังไม่เคยเจอเลยที่จะเป็นรักที่ยั่งยืนอยู่กันยาวนาน ผมต้องประสบแต่การจากลา โดยการจากลามีเหตุผลหลายๆอย่างด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเจอแล้วไม่ถูกใจกัน คบกันแล้วนิสัยเขากันไม่ได้ (แต่ตอนคุยกันรับกันได้ทุกอย่าง มีความสุขมากเวลาได้คุยกัน ใจจะขาดเมื่อวันไหนไม่ได้โทรหา)

กรรมนี้แบ่งเป็น 2 ทาง คือกรรมเก่า และ กรรมที่กำลังจะก่อใหม่ เราไม่สามารถรู้ได้ว่ากรรมนี้คือวิบากกรรมทางไหน เพราะฉะนั้นเราควรมีสติ คิดให้ดีก่อนที่จะคิดและทำอะไร

สำหรับผมแล้ว ถ้าผมเจอเหตุการณ์เช่นนี้อีก ผมคิดของผมว่า คงเป็นความหลง อันเนื่องจากความเหงา การต้องการใครสักคนอยู่ใกล้ๆเป็นเพื่อนคู่คิด (ณ ตอนนี้ก็ยังต้องการอยู่ แต่จะพยายามให้อยู่ในกรอบ) ผมจึงคิดว่าการแค่คุยกันรู้สึกดีต่อกันยังไม่ได้เรียกว่ารักครับ เป็นแค่การหลง

แต่ทั้งนี้ ทั้งนั้น ผู้ที่จะตัดสินได้คือผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ หาคำตอบให้กับตัวเอง ว่าสิ่งนั้นคืออะไร ควรปฏิบัติแบบใดให้เข้ากับชีวิตในตอนนี้ ในเมื่อเลือกทางธรรมเพื่อหาหนทางหลุดพ้นจากทุกข์แล้ว ควรรักกันแบบใด.

ตัวท่านเองเท่านั้นที่กำหนด

รักเพราะใจเราปรุงแต่งด้วยอ่ะมั้งคะ อ่านข้อความเขา,ได้ยินเสียงเขาแล้วก็ประทับใจ..เขาน่าจะอย่างนั้นอย่างนี้..

พูดแล้วก็..เข้าตัวเอง เราก็เพิ่งช้ำใจมา