วันเวลาปัจจุบัน 19 ก.ค. 2025, 19:14  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 4 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 21:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 20:36
โพสต์: 1

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ
เป็นสมาชิกใหม่ที่นี่น่ะค่ะ ถือโอกาสตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกเลย

คือว่าในชีวิตเรา...ไม่เคยรู้สึกประทับใจใครตั้งแต่แรกพบเลย
จะชอบใครก็มักต้องรู้จักกันก่อนสักระยะ แล้วเค้ามาทำดีด้วย หรือแสดงความสนใจ ถึงจะหวั่นไหว

แต่แล้วก็ได้มาเจอคนๆนึง ที่หน้าตาธรรมดา แต่ค่อนข้างโดดเด่น วางตัวดี
รู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกพบด้วยตัวของเราเอง เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างให้หยุดมอง หยุดฟังสิ่งที่เค้าพูด
แต่ก็เชื่อและบอกตัวเองว่าแค่ความประทับใจ แค่ชื่นชมเค้ามากกว่า เดี๋ยวความรู้สึก็หายไป
และมีคนอื่นหลายคนที่ชื่นชมคนๆนี้อยู่เหมือนกันน่ะค่ะ คงเป็นธรรมดา

แม้ว่าจะอยู่ในมหาลิทยาลัยเดียวกันอยู่แล้ว
จากแต่เดิมไม่เคยสนใจ ก็กลับเจอกันบ่อยขึ้น (อาจเพราะเราใส่ใจ และรุจักเค้าแล้ว)
รู้ว่ายังไมได้รู้สึกอะไรมากกว่านั้น แต่ทุกครั้งที่เจอมันมีความคาดหวังอยากให้เค้าทักทาย
แต่ยิ่งเจอเค้าก็ไม่ทัก เหมือนไม่เห็นเรา ก็ยิ่งรู้สึกใจเต้นแรง ตื่นเต้นเวลาจะได้เจอและใกล้
จนทำอะไรไม่ถูก เป็นอาการประหม่านั่นเอง...

ต่อมาได้มีโอกาสทำกิจกรรมบางอย่างร่วมกัน แต่ก็ไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันจนรู้เห็นนิสัยในทุกอย่าง
รู้แต่ว่าได้แชร์ความคิดกันมากขึ้น ได้พูดคุยกันทางแช็ท ทำให้เปิดใจต่อกันมากขึ้นในฐานะพี่น้อง
จนกระทั่งเวลาเจอกันก็ทักทาย อาการใจเต้นแรงหายไป ไม่ประหม่าเหมือนเดิม แต่รู้สึกว่าคนๆนี้คือคนที่ "ใช่" สำหรับเรา

รู้สึกคุยได้หลายเรื่อง รู้สึกว่าคนๆนี้ทำให้เราอยากพัฒนาตัวเอง อยากทำสิ่งดีๆ
และได้มีโอกาสทำในสิ่งที่อยากทำมากขึ้นจริงๆ เป็นแรงบันดาลใจดีๆ
รู้สึกว่าพูดอะไรก็เข้าใจกันได้ไม่ยาก ทั้งที่ปกติจะเป็นคนที่พูดคุยกับผุ้ชายได้ยาก สื่อสารได้งงๆ
รู้สึกอุ่นใจ รู้สึกเหมือนเค้ารู้ใจในหลายครั้ง รู้สึกว่าบางสิ่งที่ได้ทำร่วมกันมันมีโอกาสจะเป็นไปในทางที่ดี
และมีโอกาสที่จะได้ร่วมกันสร้างสิ่งดีๆเพื่อคนอื่น เพื่อส่วนรวม...
มีหลายอย่างที่เป็นความบังเอิญอย่างลงตัว...

แต่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่าความเป็นพี่น้อง
และวางระยะความสนิทไว้แค่ระดับหนึ่ง ไม่ได้สนิทเป็นพิเศษเกินไปค่ะ
ซึ่งก็เท่ากับว่าเรารู้สึกไปเองคนเดียว
และเราก็ไม่ได้มีส่วนทำให้เค้ารู้สึกอยากเป็นคนดีเพิ่มขึ้นอะไร
รู้สึกว่าเค้าสูงกว่าเราในหลายด้าน
บางทีก็รูสึกถึง "กำแพง" ที่เค้าตั้งขึ้นมา
แต่ยังไงเราก็ยังรู้สึกดีกับเค้าอย่างลึกซึ้ง จนรู้สึกว่าไม่อาจเจอใครที่ทำให้รู้สึกสว่างได้อย่างนี้อีกแล้ว
แต่เค้าก็ไม่ใช่ความสงบ เย็นใจทั้งหมดตลอดเวลา เพราะบางครั้งเวลาเจอกันแล้วเราคาดหวัง
เราก็จะรู้สึกแย่เมื่อเค้าไม่ทำ ไม่เดินเข้าหา ไม่มองว่าเราพิเศษอย่างที่เราแอบหวัง
เราก็รู้สึกแย่ เจ็บปวด เสียใจ
แต่ผ่านมาเท่าไร ก็ยังรู้สึกอบอุ่น รู้สึกดีต่อเค้า มีเรื่องอะไรก้นึกอยากปรึกษา

เลยอยากรู้ว่านี่เป็นกรรมหรือคะ? กรรมที่เราต้องชดใช้โดยการถูกดึงดูดเข้าหาเค้า?
แล้วทำไมมันมีความรู้สึกผูกพันลึกซึ้ง และสัมผัสได้ถึงความสว่าง ความสงบบางอย่างทีอยากให้เราหยุดอยู่กับคนๆนี้ และรู้สึกอยากผลักดันตัวเองไปในทางที่ดียิ่งกว่าที่เคยเป็น :b18:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 21:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ส.ค. 2009, 19:31
โพสต์: 169

แนวปฏิบัติ: ดูจิต
งานอดิเรก: ทำดี
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มที่ชอบ
ชื่อเล่น: เก็บเกี่ยว
อายุ: 0
ที่อยู่: ในธรรม

 ข้อมูลส่วนตัว


เมื่อก่อนผมชอบรักคนอื่น แต่ปัจจุบันนี้ผมรักตัวเองและพยายามรู้จักตัวเองให้มากขึ้น ครับ cool

.....................................................
รักษาที่ดีไว้ ก่อความดีใหม่ๆ ละๆๆชั่วต่อๆไป


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 22:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 ก.ค. 2006, 22:20
โพสต์: 5976

โฮมเพจ: http://walaiblog.blogspot.com/
แนวปฏิบัติ: กายคตาสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: สมุทรปราการ

 ข้อมูลส่วนตัว


Little Star เขียน:

แต่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่าความเป็นพี่น้อง
และวางระยะความสนิทไว้แค่ระดับหนึ่ง ไม่ได้สนิทเป็นพิเศษเกินไปค่ะ
ซึ่งก็เท่ากับว่าเรารู้สึกไปเองคนเดียว

แต่เค้าก็ไม่ใช่ความสงบ เย็นใจทั้งหมดตลอดเวลา เพราะบางครั้งเวลาเจอกันแล้วเราคาดหวัง
เราก็จะรู้สึกแย่เมื่อเค้าไม่ทำ ไม่เดินเข้าหา ไม่มองว่าเราพิเศษอย่างที่เราแอบหวัง
เราก็รู้สึกแย่ เจ็บปวด เสียใจ



ตรงนี้คือคำตอบของเรื่องราวทั้งหมดที่คุณเล่ามา


Little Star เขียน:
เลยอยากรู้ว่านี่เป็นกรรมหรือคะ? กรรมที่เราต้องชดใช้โดยการถูกดึงดูดเข้าหาเค้า?
แล้วทำไมมันมีความรู้สึกผูกพันลึกซึ้ง และสัมผัสได้ถึงความสว่าง
ความสงบบางอย่างทีอยากให้เราหยุดอยู่กับคนๆนี้



กรรมคือ การกระทำ
แต่เวลาพูดว่า นี่เป็นกรรมหรือเปล่า ทำให้ดูเหมือนศรัทธาแต่ขาดปัญญาในการพิจรณา
สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของทุกๆคน ล้วนเกิดจากเหตุที่กระทำไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบัน
ที่ไม่สามารถไประลึกรู้ได้ทั้งหมด

เหตุที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นก็เช่นเดียวกันค่ะ


Little Star เขียน:
รู้สึกอยากผลักดันตัวเองไปในทางที่ดียิ่งกว่าที่เคยเป็น



ความรู้สึกตรงนี้ ตัวเราเองเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดว่า ทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นค่ะ

ตรงนี้เป็นเพียงหนึ่งความคิดเห็นค่ะ

.....................................................
มิจฉาปณิหิตจิต จิตที่ตั้งไว้ผิด ย่อมตามพิชิตตัวเอง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำของแต่ละคน (ตามความเป็นจริง)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2010, 22:23 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 03 มิ.ย. 2010, 12:05
โพสต์: 282

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


เกิดจากเหตุทั้งที่เค้าและเราสร้างไว้ค่ะ
แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว ไม่สำคัญเท่ากับปัจจุบัน

เค้าเป็นแรงบันดาลใจให้เราทำสิ่งดีๆก็ดีแล้วค่ะ
แต่ก็ควรระวังกุศลอาจจะพลิกเป็นอกุศลได้
ไม่ควรประมาทแม้กิเลสตัวเล็กๆนะคะ หากเราให้อาหารมันเรื่อยๆ
วันนึงมันจะใหญ่โตขึ้นมา และลากเราลงเหวโดยไม่รู้ตัว

ขอธรรมคุ้มครองรักษานะคะ :b8:

.....................................................
อย่ามัวเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา อย่าปล่อยให้ชราแล้วตายไปเปล่า อย่ามัวแต่ตำหนิตนเองหรือผู้อื่นอยู่ คิดอยู่เสมอว่าจะพัฒนาจิตใจตน และทำประโยชน์ให้ผู้อื่นอย่างไร แล้วเร่งกระทำทันที อย่ามัวรีรอ


แก้ไขล่าสุดโดย จันทร์ ณ ฟ้า เมื่อ 07 ส.ค. 2010, 22:27, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 4 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร