รู้สึกไม่สบายใจ....
ไม่รู้ว่าตอนนี้ทำผิดศีลข้อ 3 หรือป่าว ที่ไปมีสัมพันธ์กับคุณผู้ชายคนหนึ่ง..ที่ต้องอาศัยอยู่บ้านเดียวกับผู้หญิงอีกคน โดยเรียกอีกฝ่ายว่าแฟนเก่า.....และต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่างในบ้านหลังนั้น.....

ซึ่ง รู้ตัวเมื่อสายไปแล้ว รู้ในวันที่รักหมดใจ....จะกลับตัวหยุดความสัมพันธ์ก็ไม่มีแรง หรือเข้มแข็งเพียงพอ......จะสอบถามการเป็นอยู่ในบ้านหลังนั้นของคนทั้งคู่ ก็ไม่กล้าและกลัวคำตอบที่จะได้รับ..ก็ต้องหยุดตัวเองปิดหู ปิดตาไป...

ฝ่ายชายเป็นคนที่ใฝ่ทางธรรม ทำบุญทำทานประจำ ถือศีล 8 ทุกวันพระ เสาร์อาทิตย์ เข้าวัด ทำบุญ......และพยายามพูดให้เราทำบุญ เข้าวัด ถือศีล ไหว้พระ นั่งสมาธิ ควบคุมสติ และจิตใจ..ให้มากที่สุด ..

ก็พยายามทำ ทำทุกอย่างที่อีกฝ่ายบอกนะค่ะ....แต่ในใจได้แต่คิดว่า เพราะอีกฝ่าย(คุณผู้ชาย) รู้ดีหรือป่าวว่าตอนนี้เราทั้งคู่กำลังทำผิดศิลธรรมกันอยู่.... และพยายามทำบุญให้มาก เผื่อว่าผลบุญที่ทำ จะทำให้ชีวิตเราทั้งคู่ดีขึ้น.......

อยากทราบความคิดเห็นค่ะ ว่าการที่เราเฝ้าเพียร ทำบุญ รักษาศิล เจริญภาวนา ...มันจะสามารถลบล้างหรือช่วยพยุงชีวิตไม่ให้ตกต่ำจากการทำผิดศิล โดยไม่ได้ตั้งใจ..ได้หรือไม่...ทั้งๆพยายามคิดเข้าข้างตัวเองค่ะ ว่าที่ทำอยู่นี่..ไม่ได้ผิดศีล เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้อยู่กิน เฉกเช่นคู่สามี ภรรยา อื่นๆ.....แต่สุดท้ายก็นั่งไม่สบายใจ...

ความเห็นส่วนตัวดิฉัน เห็นว่าผิดศีลข้อ 3 แล้วค่ะ
ความผิดเริ่มตั้งแต่คุณเริ่มมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น (แม้ว่าเขาจะไม่มีพันธะก็ตาม) เขาเองก็ผิดต่อคุณ เพราะ คุณเป็นหญิง และคาดว่า คุณเองก็มีญาติๆรักษาอยู่ (ลองอ่านเรื่องละเมิดศีลข้อ 3 ดูนะคะ)
ผลสะท้อนต่อมา คือ คุณเองก็ไม่สบายใจ ที่ทราบภายหลังว่า ชายคนนั้นก็อาจจะมีพันธะแล้ว

ศีล 5 เป็นกำแพงป้องกันความทุกข์ทั้งปวงค่ะ คาดว่าผู้ชายคนนั้นก็ไม่สบายใจเท่าไหร่ ที่ได้ละเมิดศีล 5 ไป เขาอาจจะพยายามบรรเทาความรู้สึกผิดโดยการรักษาศีล 8 ทุกวันพระ แทน

>>การที่เราเฝ้าเพียร ทำบุญ รักษาศิล เจริญภาวนา ...มันจะสามารถลบล้างหรือช่วยพยุงชีวิตไม่ให้ตกต่ำจากการทำผิดศิล โดยไม่ได้ตั้งใจ..ได้หรือไม่

การรักษาศีลเป็นพื้นฐานของการปฏิบัติธรรมค่ะ คนที่รักษาศีลไม่ได้ มักจะไม่ก้าวหน้าในทางธรรม
การทำความดี รักษาศีลภาวนา ไม่สามารถลบล้างความผิดได้ แต่จะช่วยให้ รู้สึกละอาย และเกรงกลัวต่อผลกรรมนั้น จนไม่กล้าทำผิดศีลต่อไป

ลองพิจารณาดูนะคะ ขออภัยถ้าความเห็นของดิฉัน ทำให้คุณ piyaphat ไม่สบายใจ

เลิกเถอะค่ะอย่าทำร้ายพวกเค้าอีกต่อไป อีกคนเค้าก็เจ็บไม่ต่างจากคุณตัวคุณเองก็เจ็บ ยังมีผู้ชายอีกมากมายที่คุณจะรักได้และมีความสัมพันธ์ได้ (ต้องไม่มีครอบครัว เอาตรงนี้เป็นบทเรียนทางใจ)จะได้ไม่ใจง่ายอ่อนแอ เค้ามีปัญหาอะไรปล่อยเค้าไปในครอบครัวเค้าอย่าไปแสดงความเห็นใจด้วยการมีความสัมพันธ์กับเค้า แล้วต่อไปก็ต้องการให้เค้ามาเป็นของคุณ
ปฏิบัติธรรม อ่านหนังสือธรรมมะเยอะๆแล้วคุณจะมีบุญจิตใจของคุณก็จะเข้มแข็งพอ ไม่ต้องนึกถึงว่าเป็นกรรมเก่าที่เราร่วมสร้างกันมา คิดแต่ว่าไม่ทำให้อีกคนเจ็บเพราะคุณก็พอแล้วตัวคุณเองแหละที่จะเป็นคนที่มีความสุขที่สุ๊ดดดดดดดดดเลยจะบอกให้

เจ็บเท่านี้ไม่ตายหรอก ถ้าถูกปาดคอลึกตายแน่นอน ธรรมะคุ้มครองค่ะ

แม้ยังไม่คำนึงเรื่องศีล
การที่รู้สึกไม่สบายใจก็เป็นการสั่งสมอกุศลกรรมให้จิตอยู่แล้ว
ผู้รู้ท่านว่าก่อนจะตายเราไม่สามารถบังคับควบคุมให้จิตระลึกถึงแต่กุศลที่ทำไว้ได้
อาจิณณกรรมที่ทำเป็นประจำจึงสำคัญมาก
หากทำกุศลแต่ยังไม่ละอกุศล ความเสี่ยงจะไปอบายภูมิก็ยังมีสูง
แต่ถึงยังไม่ตาย บางทีนรกก็คล้ายอยู่ในใจเรานี่เอง

ตอนมีชีวิตเราแทบไม่เคยเห็นความสำคัญของลมหายใจ
แต่มีหลายคนที่กลัวว่าจะมีเวลาทำดีไม่พอก่อนจะตาย
หลายคนที่ไม่กล้าที่จะทำบาปแม้เพียงเล็กน้อยอีกเลย
เข้มแข็งเจริญในธรรมนะคะ ก้าวออกมาจากเหตุแห่งทุกข์นี้ให้ได้เร็วๆเถอะค่ะ
อย่าให้ลมหายใจสุดท้ายมาพร้อมกับคำว่าสายเกินไปเลย

ขอบคุณทุกท่าน ในทุกความเห็นนะค่ะ
วันนี้จะไปถือศีลที่วัด 3 วันค่ะ เอาตัวเองเข้าหาศีล
อุทิศผลบุญกุศลทุกอย่างให้เจ้ากรรมนายเวร หากเหลือให้ตัวเองอาจนำพาชีวิตให้ดีขึ้น