เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ไปเป็นคนกลาง
ระหว่างเพื่อนสนิทผมกับแฟนมัน ....
ทั้งสองคนเป็นเพื่อนผมทั้งคู่

สรุปคร่าวๆ ว่าตอนนี้มันไปรักผู้หญิงคนใหม่ ....ก็เพื่อนผมอีก
มันบอกว่าจะกลับไปรักคนแรก แม้จะรักไม่่เท่าเดิม เพราะสำนึกผิด
่ผมไม่สามารถตัดสินได้ว่าลึกๆแล้ว ว่ามันเห็นแก่ตัวหรือเปล่าอย่างไร

"แต่เรื่องราวลึกๆ คือมันมีเพศสัมพันธ์กันแล้วทั้งสองคน"

ประเด็นมันคือประโยคข้างบนนั่นแหละครับ
ผมยึดถือคำสอนที่แม่ผมสอนมาตลอด อย่าทำร้ายผู้หญิงด้วยเรื่องแบบนั้น ว่าถ้าเกิดจะมีแฟนก็ควรรับผิดชอบเค้าให้ได้ก่อน
แล้วก็ถ้าจะมีอะไรกันควรมีหลังแต่งงาน

แต่พอมารู้ความจริงของความรักแบบนี้เข้า ... ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ
มันรู้สึกสับสน รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับฝ่ายหญิง รู้สึกว่ามันเห็นแก่ตัวเกินไป
แล้วก็รู้สึกเหมือนกับว่าโลกที่ผมเคยคิดเคยฝันไว้พังทลายไปหมด ผมอยากเป็นคนดี
แต่เพื่อนผมกลับทำในสิ่งที่ผมตัดสินว่าผมจะไม่มีวันทำเด็ดขาด ผมสับสนมากครับ
เหมือนกับเกิดมาผิดยุค ยุคสมัยที่คนรักกัน/หลงกันมีอะไรกันง่ายๆ โดยไม่สนเลยว่าตัวเองจะมีแต่เสียกับเสีย (หมายถึงฝ่ายหญิง)
หรือว่าพ่อแม่ผมหัวโบราณเกินไป หรือว่าสมัยนี้ ชายหญิงคบกันเพราะเรื่องเพศสัมพันธ์อย่างเดียว...
ตอนไปคุยกับมันมาแล้วยิ่งจี๊ดมากครับ
" ก็ไม่มีอะไรชดใช้ได้แล้ว "
...

ตอนนี้ผมถอนตัวออกมาจากการเป็นคนกลางแล้ว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีก มันลำบากใจมากครับ กลัวทำร้ายจิตใจเพื่อน

แต่ที่ผมอยากรู้คือ
สิ่งที่มันทำลงไป(เฉพาะข้อความสีน้ำเงิน) เรียกได้ว่าผิดรึเปล่า
และผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ
ป.ล. เป็นชีวิตในมหาลัยนะครับ

อย่าคิดมากเลยครับ โลกนี้คือละคร เรื่องพันยังงี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกครับ

คุณทำถูกแล้วที่ถอนตัวออกมาจากการเป็นองค์กรกลาง หรือ ปธ.ปรองดองระหว่างเพื่อนหญิงและ

ชาย ตั้งใจเรียนให้จบแล้วพบกับหญิงที่ถูกแม่สอนไว้เหมือนแม่คุณสอนคุณนะครับ

http://www.youtube.com/watch?v=ASmX41yQ ... re=related

สิ่งที่แม่สอนคุณมานั้นดีอยู่แล้ว ขอให้เก็บเอาไว้เป็นสิ่งสอนใจตลอดไป
ส่วนเรื่องเพื่อนของคุณ
พยายาม ตักเตือนเค้าเท่าที่โอกาสจะอำนวย
ส่วนเค้าจะคิดได้และทำได้หรือไม่ปล่อยให้เป็นเรื่องของเค้า

ส่วนสำคัญที่สุดคือ แม้ว่าคุณอยากรักษาใจผู้อื่น แต่คุณก็ต้องรักษาใจของตัวคุณเองด้วย

ขอบคุณมากครับ ตอนนี้ใจผมสงบลงไปมากแล้ว

ถ้าพูดตามจริงแล้ว ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ
เพราะปุถุชนทุกคนต่างก็ยังมีอวิชชา(ความไม่รู้)
ทำอะไรไปตามกิเลสตัณหาสั่งการ เป็นเจ้านายที่ฉลาดที่สุด
หลอกให้เราดึงเข้าหรือผลักออกตลอดเวลา พอทำแล้วก็จะโยนรางวัลมาให้นิดหน่อย
แล้วก็บงการเราไปตลอดชีวิต ไม่ใช่แค่ชีวิตนี้ตราบที่เรายังทำลายอวิชชาไม่ได้
บางทีเราไม่รู้ทันมัน หลงทำตามคำสั่งตลอดก็อาจถูกลางลงเหวไม่รู้ตัว
ผู้ร้ถึงบอกว่าไม่ให้ประมาทกิเลสแม้ตัวเล็กๆ
เผลอแป๊บเดียว มันจะใหญ่โตขึ้นมาแล้วก็ลากเราไปทางนั้นทีทางนี้ที

ขอโทษค่ะ ยาวเลย
เท่าที่อ่านมาคุณจขกท.ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่คะ
หากเราแสดงความเมตตา กรุณา มุทิตาต่อเพื่อนของเราอย่างถึงพร้อมแล้ว
อุเบกขาก็เป็นธรรมอีกข้อที่ควรนำมาใช้ค่ะ
ถ้าคิดซ้ำๆให้ตัวเองไม่สบายใจแบบนี้ จิตจะขึ้นวิถีอกุศลตัวนั้นขึ้นมาใหม่นะคะ

สวัสดีคร๊า

พี่ทักทายได้ตอบไปหมดแล้วค่ะ ...

อ่านเอานะว่ามันถึงยุคมันแล้ว
สุบินนิมิตข้อที่ 2
พระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงสุบินนิมิตเห็นต้นไม้นานาชนิด ยังไม่ใหญ่โตพอที่จะมีดอกออกผล แต่ต้นไม้นั้นเต็มไปด้วยดอกและผล จนกิ่งก้านสาขาจะรับดอกผลนั้นไม่ไหว
พระพุทธเจ้าให้คำทำนายว่าอนาคตต่อไปในภายภาคหน้าโน้น กุมารีที่มีวัยยังไม่สมควรจะมีสามี แต่กุมารีนั้นอยากแต่งงานให้เป็นครอบครัว เพราะมีความกระสัน ใฝ่ฝันในกามราคะตัณหา ใจมีความกำเริบในกามคุณ มีความยินดีใน รูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ เป็นอย่างมาก มีความอยากในกามารมณ์แห่งความรักความใคร่ จึงได้แต่งงานกันเมื่ออายุยังวัยเด็ก ถูกต้องตามประเพณี
บางคนมั่วสุมกัน ไม่มีความละอาย เยี่ยงสัตว์ดิรัจฉาน เมื่อตั้งครรภ์ขึ้นมา ก็หาวิธีฆ่าลูกในท้องของตัวเอง จึงเป็นบาปกรรมต่อไปในการภายหน้ายิ่งนัก
เด็กบางคน ยังมีพ่อแม่เลี้ยงดูอยู่บ้าง เด็กบางคนพ่อแม่เลี้ยงดูไม่ไหว จึงได้ปล่อยปละละเลย ให้หาขอทานกินตามลำพัง เป็นเด็กแร่ร่อนจรจัด ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีตระกูล ไม่มีการศึกษา ไม่มีที่พึ่งพาอาศัยในบ้านเรือน ค่ำที่ไหนนอนที่นั่น อดบ้าง อิ่มบ้าง น่าเวทนายิ่งนัก
เหตุการณ์อย่างนี้ จะมีในภายภาคหน้าโน้น ใครได้ไปเกิดยุคนั้น สมัยนั้น ก็จะต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้แล

คำสอนของแม่ ดีมากค่ะ สอนได้ดีจริงๆ
ทำให้คุณเป็นคนคิดดี

เรื่องของเพื่อนช่วยแนะนำเค้าในทางที่ถูก ที่ควร
ส่วนเค้าจะเชื่อหรือเปล่า ก็เป็นอีกเรื่องนึง
อย่าเอาตัวเองไปผูกไว้กับเรื่องของเค้าค่ะ

น้องก้อย่าไปสนใจกับเรื่องความรักที่เกิดขึ้นกับเพื่อนมากไป สนใจความรักและการเรียนตัวเอง
จะดีกว่า ความรักที่พูดถึงรักครอบครัวและรักตัวเอง ส่วนเรื่องรักๆใคร่แบบชิงสุกก่อนห่ามก้เปน
เรื่องของคนอื่นคิดไปมันไม่มีคำตอบหรอก เราก้ทำตัวเองตามที่เคยได้ทำมา ไม่ต้องเอาธุระ
คนอื่นมาใส่ใจแล้วทำให้เสียสมาธิ ผู้ใหญ่สอนมาแสดงว่าถูกต้องแล้ว ยึดถือได้ไม่ต้องสับสน
พอน้องมีแฟนจริงๆแล้วก้จะเข้าใจและบริหารความรักแบบถูกวิธีได้เอง แต่ตอนนี้ถ้าไม่มีก้ดี
แล้วครับ ไม่ต้องเอาอย่างใครเราเป็นตัวของตัวเองนี่ดีมากๆแล้ว เพราะต้องใช้สมาธิในการเรียน
มากเพื่อจะให้จบ

และควรจะศึกษาหัวใจของพุทธศาสนาไปด้วยว่าทำอย่างไร ทำแบบไหนวิธีไหนแล้วจะได้ผล
ตอนที่ว่างไม่มีสอบไม่มีงานส่งอาจารย์ แล้วจะได้คำตอบที่เปนที่น่าพอใจแก่น้องเองครับ
ไม่มากก้น้อย แต่คงได้มากแน่นอนขอยืนยัน แล้วจะทำให้ชีวิตวิ่งไปข้างหน้าไม่หลงทางอีกด้วย


ปล ขอให้เข้าใจตามนี้จะได้ทำอะไรได้ง่ายขึ้น และไม่ต้องมาคิดมากให้เปนขยะสมองสมองมีไว้
คิดเรื่องที่เป็นประโยชน์จะดีกว่า

...การล่วงเกินหญิงที่มีผู้ครอบครองอยู่หรือเป็นชู้เป็นกิ๊ก...ถือว่าทำผิดศีลข้อกาเมสุมิจฉาจารค่ะ...
...ยังไม่แต่งงานความครอบครองก็อยู่ที่พ่อแม่ถ้าพ่อแม่ตายก็อยู่ในความดูแลของตา-ยาย...
...หรือไม่ก็น้า อา พี่ น้อง และญาติ จะต้องมีการไปสู่ขอแต่งงานจึงถูกต้องตามทำนองครองธรรม...
...ถ้าแต่งงานมีครอบครัว...ความครอบครองก็อยู่ที่สามี...ทุกคนจึงต้องซื่อสัตย์และไม่เห็นแก่ตัว...

...ผู้ชายเป็นฝ่ายโลภอยากได้โดยไม่มีหิริโอตัปปะ...ไม่รับผิดชอบทั้งทางโลกและทางธรรม...

...ผู้หญิงทั้งสองคนก็ไม่รักนวลสงวนตัวให้กิเลสทางกามารมณ์เข้าครอบงำ...ไม่มียางอาย...
...ขายก่อนซื้อ...ชิงสุกก่อนห่าม...ขายหน้าบรรพบุรุษ...ระแวงและทุกข์เพราะกลัวถูกทอดทิ้ง...
...หญิงที่ถูกทิ้งจะทุกข์เพิ่มมากขึ้นไปอีก...และถ้าเกิดการไม่ยอมความลองคิดดูว่ามีแต่เสีย...

...ส่วนเจ้าของกระทู้...ความชั่วอยู่ที่ตัวผู้ทำ...อย่าคิดแทนพวกเขาทั้งสามเลย...
...เพราะความไม่ดีทั้งหลาย...ความไม่สบายใจทั้งหลายไม่ได้อยู่ที่ตัวท่าน...
...พวกเขาทั้งสามคนต้องแก้ปัญหาเอาเอง...ส่วนท่านได้แค่มองดูความเปลี่ยนแปลงเท่านั้น...

...ถ้าตัวเราไม่เลิกคิดวุ่นวาย...มันก็เป็นกรรมที่เราแบกเอากรรมของคนอื่นมาไว้...จะโทษใครกันเล่า...