ฉันเป็นคนนึงที่สามีมีเมียน้อย ฉันคบกับเขา12 ปี เราแต่งงานกัน 4 ปีแล้วคะ แต่ยังไม่มีลูก ซึ่งฉันสงสัยมานานแล้ว วันนึงฉันก็จับได้จากคลิปวิดีโอ ซึ่งสามีบอกฉันว่าเขาไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คลิปเขาก็ไม่ได้ถ่ายซึ่งเขาไม่รู้เรื่องซึ่งเขาก็เจ็บปวด ถ้าเขารู้เขาจะไม่ให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นฉันรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เกิดการทะเลาะกัน เขาขอโอกาสและให้ฉันอภัยให้ แล้วเขาก็บอกว่าเขาจะเลิก แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมเขาพยายามทำทุกทาง แม้กระทั่งเข้าหาทางผู้ใหญ่สามี ทำให้ฉันระแวง มาตลอด ฉันไม่แน่ใจว่าเขาเลิกกันจริงหรือเปล่า ฉันจึงใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขเลย มีความทุกข์อย่างแสนสาหัสเพราะสามีเขาไม่เคยมีเรื่องอย่างนี้และเอาใจใส่ดูแลฉันดีมาตลอดแต่ก็มีเรื่องให้ระแวง เพราะเขาเล่นสงครามประสาทกับฉันเรื่อย ๆ ฉันไม่เคยมีความสุขเลย ฉันคิดว่าเขายังคบกันเพราะเขาทำงานที่เดียวกันด้วยคะ

จนสุดท้ายแล้วฉันจับได้ว่าเขาสองคนยังไม่ยอมเลิกกัน เขายังคบกัน หนักไปกว่านั้นคือทางผู้ใหญ่ของสามีจะรู้เห็นเป็นใจด้วย ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ฉันรู้ว่าสามีเป็นคนรัก พ่อ แม่ พี่ น้อง เขามากผู้หญิงเขายอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของสามีและก็ยอมลงทุนทุกอย่าง สุดท้ายสามีฉันก็ยอมให้เขาก้าวเข้ามาในครอบครัว แต่ให้เหตุผลกับดิฉันว่าถูก พ่อ แม่ พี่ น้อง กีดกัน และให้เราสองคนห่างกันเพราะทะเลาะกันและเหมือนกับว่าแก้วที่มันร้าวคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจถ้าเขาทำผิดและมีความตั้งใจจริงที่จะแก้ไขกับสิ่งที่ผิดพลาด อย่างน้อยฉันก็ได้เห็นความเป็นลูกผู้ชายของ เขา แต่ฉันต้องทำใจยอมรับความจริงสิ่งที่เกิดขึ้นว่าอดีตไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ขอให้เขาแก้ไขในปัจจุบัน ถ้าเขาตั้งใจอย่างนั้นจริง ๆ ฉันคงดีขึ้น

แต่ซ้ำร้ายหนักขึ้น เมื่อรู้ว่าทางผู้ใหญ่สามีก็ให้ท้ายยอมให้เขาเข้ามารับผิดชอบเกี่ยวกับครอบครัวสามีมากมาย เมื่อฉันจับได้ ฉันก็ร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมาก ที่ผ่านมาฉันก็ร้องไห้แทบทุกวัน สามียังไม่เคยเห็นใจ แต่เมื่อฉันจับได้ว่าเขายังคบกันอีกและความสัมพันธ์มากขึ้นกว่าเดิม ทำให้เราตัดสินใจที่จะแยกทางจากกัน และเมื่อถึงเวลาเมื่อเราทั้งสองพร้อมก็คงจะจบด้วยการหย่า ฉันร้องไห้ และสามีก็ร้องไห้บอกว่าเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยเหตุผลอะไร และบอกว่ารักฉันมากด้วยเหตุผลอะไร คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้หรอก

สับสนและเป็นทุกข์มาก พยายามปล่อยวาง และปล่อยให้เขาไป แต่มันก็ทรมานเหลือเกิน

ขอกำลังใจและคำแนะนำด้วยคะ

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งคะ

ไม่รู้จะปลอบใจว่าไงดี เอาใจช่วยแล้วกันนะครับ

พอดีเห็นที่คุณทักทายใช้คำว่า "ชอกช้ำไม่มีวันจาง"

นึกถึงเพลง "เจ็บนี้ไม่มีวันจาง" ได้

http://www.kateep.com/music/song/musico ... d-4486.htm

ผญ.ปัจจุบันก็เยอะสะเหลือเกิน แล้วก็นะคนที่สองนี่ก็ฉลาดใช้มายาเอาอกเอาใจชายเก่งสะเหลือเกิน

ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ เพราะบางทีด้วยหน้าที่และภาระต่าง ๆ ก็ต้องสู้ต่อ

แต่บางทีก็อ่อนแอเหมือนกันคะ พยายามตัดเขาออกไปจากใจเหมือนกันคะ แต่ตอนนี้เขาก็พยายามช่วยเหลือเราทุกอย่างไม่ว่าเรื่องอะไรและก็ยังติตต่อกันคะ

เข้าอ่านกระทู้นี้หลายครั้งแล้ว อ่านแล้วรู้สึกสบายใจขึ้น อยู่ได้ด้วยตัวเองมากขึ้นคะ

ดิฉันก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เจอปัญหาผิดหวังจากความรักค่ะ
ได้มาเจอลานธรรมจักรแห่งนี้ ถือว่าโชคดีมาก
เพราะตั้งแต่วันแรกจนมาถึงวันนี้ เห็นว่าตัวเองเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
เรื่องหัวใจเวลาเยียวยารักษาให้ความเจ็บช้ำค่อยจางลงได้
แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้น คือการได้มาพบกัลยาณมิตร ณ ที่นี้
แต่เนื่องด้วยประสบการณ์ชีวิตของดิฉันยังมีไม่มาก และเพียงแค่อกหักเท่านั้น
จึงไม่กล้าให้คำแนะนำกับท่านใด ได้แต่เข้ามาเก็บเกี่ยวประสบการณ์
วิธีการแก้ปัญหา และนำคำแนะนำของท่านอื่นๆไปปรับใช้ในชีวิตตัวเอง
ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง ดิฉันก็พยายามศึกษาและทำความเข้าใจค่ะ
ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนไม่มีอะไรแน่นอนทั้งสิ้น จะอยู่ให้มีความสุขได้นั้น
ก็ไม่ควรยึดติดกับความสุขและความทุกข์ที่เกิดขึ้น เพราะทุกอย่างที่เราเห็นและรู้สึกได้นั้น
มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ไม่คงทนถาวรหรอกค่ะ
อยากให้คุณทำความเข้าใจกับสภาวะของจิตใจตัวเอง ความเศร้าใจและทุกข์ใจคงคลายลงได้บ้าง
เป็นกำลังใจให้นะคะ

แม้จะชอบคน (สาว)จีน คือ ชอบที่นิสัยอดทนประหยัดขยันทำมากินเหลือจากกินก็เก็บ

แต่จะให้หนีไปอยู่เมืองจีนกับหลิวเจียหลิง คงไม่ไปอ่ะคับ กัวถูกทิ้ง

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คะ
ทุกๆสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลง ไม่ควรจะคิดเรื่องอดีตมันผ่านไปแล้วคะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด มองโลกในแง่ดีนะคะ
คุณยังมีสามีที่เป็นเพื่อนที่ดีช่วยเหลือทุกอย่าง
คุณโชคดีที่ยังไม่มีลูก คุณรู้มั้ยคะถ้าคุณมีลูกแล้วเห็นลูกคุณเศร้า
คุณจะทุกข์กว่านี้อีก

ทำวิกฤตให้เป็นโอกาส ได้เวลาศึกษาธรรมะแล้วคะ
มารไม่มีบารมีไม่เกิด ธรรมะรักษาคะ

อ่านเรื่องของคุณแล้วน่าเห็นใจอย่างมาก
เหตุ เพราะไม่รู้ว่าเราทำสิ่งใดไว้แต่เมื่ออดีตชาติที่แล้ว
จึงต้องได้รับ ผล ที่เป็นเช่นนี้

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณเข้มแข็งเอาธรรมะเข้าช่วย
แล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองค่ะ

ขอให้สู้ต่อนะคะ วางเฉยซะกับสิ่งที่เป็นทุกข์ แล้วจะรู้ว่ามันทำอะไรเราไม่ได้
อย่าเก็บกรรมไว้กับตัวไว้กับใจเพราะมันจะเป็นกรรมถาวร มองกลับกันถ้าเรารักใคร
เราจะไม่ทำอย่างนั้น เช่นกันถ้าเขารักเราเขาก็ไม่ทำอย่างนั้นเช่นกัน
แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ก็ควรยินดีในสิ่งที่ได้รับรู้ ว่าเราจะไม่เป็นผู้โง่เขลากับความไม่รู้อีกแล้ว
และเมื่อได้รู้แล้วก็อย่าไปยึดติดกับความทุกข์ ทุกข์นั้นเพราะใจเราไปยึดต่างหาก
เมื่อไม่ใช่ของเรามันก็คือไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของเรา ถ้าเป็นของเรามันต้องอยู่กับเราๆต้อง
บังคับมันได้ และอย่าไปโทษตัวเอง
.....วางลงแล้วคุณจะรู้ว่า ไม่มีอะไรทำให้คุณทุกข์ได้....
.....เมื่อพิจารณาพบว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ทำอะไรไม่ดี.....
.....ก็ควรคิดยินดีอยู่ตลอดเวลาว่า ดีแล้ว พ้นแล้วจากความไม่ดีทั้งปวง....
.....อย่าไปยึดติดกับกิเลสของใจ ที่จะต้องรักต้องหลงกับก้อนเนื้อกระดูกน้ำเลือดน้ำหนอง
ที่รอวันเน่าวันดับ.........

เข้มแข็งไว้ เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ไม่สบายใจก็ทำบุญเยอะปฎิบัติธรรมเยอะๆ คิดว่าสิ่งเหล่านี้จะช่วยสร้างความเข้มแข็งให้กับคุณได้ อนุโมทนาบุญล่วงหน้าค่ะ (เพราะเคยเจอคนที่มักง่ายลักษณะแบบนี้เหมือนกันแต่นั่น มันทำให้คิดได้ว่า คนที่รู้สึกมากที่สุดคือตัวเราไม่ใช่ใครอื่น ฉะนั้นไม่มีประโยชน์
ที่จะมานั่งยึดติดกับความไม่ดีของคนอื่น แค่เกิดมาร่วมโลกใบเดียวกัน)

เข็มแข็งไว้นะคะ ที่ลานธรรมนี้ทำให้น้ำตาสว่างและเข็มแข็งจากคำแนะนำๆของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆทุกท่านที่นี่ ตอนนี้เข็มแข้งขึ้นและพอจะเข้าใจว่า ยึดมั่นถือมั่น ว่าเป็นของเรา เป็นเรา ถึงได้ทุกข์ พอทุกข์ก็ให้คิดว่าเออ ทุกข์อยู่ เสียใจอยู่และพยายามหันความสนใจไปทำอย่างอื่น แรกๆน้ำทำไม่ได้เลย ตอนนี้ทำได้ดีขึ้น อยากให้อดทน ฝ่าฝันกับโจทย์นี้ให้ผ่านนะคะ เป้นกำลังใจให้จริงๆคะ

ตื่นมาตอนเช้า ต้องบอกตัวเองว่าต้องลุกขึ้น ถ้าลุกนั่งได้แล้วต่อไปก็ต้องยืน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เข้มแข็งวันนึงเราจะผ่านไปได้

อยากหนีไปให้ไกล ๆ แต่ก็รู้ว่าหนีใจตัวเองไม่พ้น ฉันหนีออกมาจากบ้านที่เขาเคยปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม ฉันจึงย้ายออกมาอยู่ที่อื่นทั้ง ๆ ที่เป็นบ้านตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้หนีไปไหน ฉันก็หนีความเจ็บปวดไม่ได้ หลังจากที่ออกมาจากบ้าน เขาก็ไม่กลับบ้านเช่นกัน ถ้าฉันไม่กลับด้วย หลังจากเกิดเรื่องขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเราต่างรู้ว่ามันไม่มีทางที่จะให้เราเดินต่อ เขาก็เลือกทางเดินของเขาเอง บ้านหลังนั้นจึงเป็นบ้านร้าง ไม่มีใครอยู่ทั้งที่เป็นบ้านที่เราตั้งใจที่จะสร้างครอบครัวด้วยกัน มีแต่ความว่างเปล่าและเจ็บปวด

มาวันนี้ฉันจะเริ่มศึกษาธรรมมะและเอาชนะใจตัวเองให้ได้ เดินหน้าต่อไป เวลาคงช่วยให้ดีขึ้นคะ

ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและคำแนะนำดีๆ ทำให้ฉันดีขึ้น และใจเย็นลงคะ

พ่อแม่ยังอยู่รึปล่าวครับ
ถ้ายังอยู่ ลองกลับอยู่และดูแลพวกท่านซักพัก
น่าจะช่วยให้ดีขึ้นนะครับ

แอนขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะค่ะ อาจจะช่วยไม่ได้มาก แต่ก้อยากให้รู้ไว้ว่ามีคนที่เป็นทุกข์เช่นเดียวกับคุณเหมือนกัน สู้ๆไปด้วยกันนะค่ะ