เคยไหมที่รู้สึกบอกกับใจตัวเอง ว่าเหมือนรอใครคนหนึ่งอยู่ โดยที่เราก็ไม่รู้ได้เลยว่าเป็นเขาเป็นใคร
เคยไหมที่เมื่อมีใครเข้ามาในชีวิตก็ไม่สนใจ เพราะจิตใจหวังเพียงเฝ้ารอคนๆนั้น
เค้าจะมีอยู่จริงไหมบนโลกใบนี้ จะมีตัวตนรึปล่าว ไม่มีใครตอบได้ เพราะแม้แต่ฉัน ก็ยังไม่รู้เลย
มันท้อมานกับการที่รู้สึกเช่นนี้ กับคนคนนึงที่ไม่มีตัวตน เป็นเหมือนฝันนึกคิดไปเอาเอง
แล้ววันนึง มันเป็นความบังเอิญ หรือความตั้งใจของใครสักคน ในที่สุด เธอเป็นใครมาจากไหน ฉันไม่รู้
เธอยืนอยู่ตรงหน้าฉัน เรามองเธอผ่านสายตามันบอกความหมายได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด เราเจอกันในที่ที่แสนพิเศษ
ที่ที่มีความหมาย เธอใส่ชุดสีขาว ฉันก็ใส่ชุดสีขาว ท่ามกลางพระพุทธรูป ท่ามกลางกลิ่นธูปเทียนแววตาเธอที่มองมาที่ฉันฉันจำมันได้ดี มันเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษ เราไม่มีโอกาสแม้แต่เพียงได้พูด แต่ถึงแม้จะไม่ได้พูดแววตามันกลับบอกความหมายได้ว่าเธอกับฉันรู้สึกเช่นไร
ในที่สุดคนที่ฉันไม่รู้ว่าใครที่รอมานาน ฉันก็ได้เจอซ่ะที่
แต่แล้ว เธอก็ต้องไป เราเจอกันเพียงไม่กี้เสี้ยววินาที ต่างคนต่างต้องไป ฉันได้แต่เฝ้ารอ ว่าวันนึงฉันจะได้เจอเธออีก และฉันก็รู้สึกว่าเธอก็คิดเหมือนฉันเช่นกัน
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะยังอยู่ตรงส่วนไหนของโลกใบนี้ ฉันเชื่อในพรมหรลิขิต แต่ถ้าเกิดสุดท้ายเราไม่ได้เจอกันจริงๆ ฉันก็คงต้องยอมรับมัน………

"คนที่รอคอย"

http://www.lyrics5.com/videos.html?vid=bpBMDWwNeDI

เคยคิดและรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แต่เมื่อวันและเวลาผ่านไป เมื่อชีวิตได้อยู่กับธรรมะทุกวัน ทุกๆขณะ ก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้อีกเลย เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง แม่แต่ตัวเรา ก็ไม่ใช่ตัวเรา ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงสมมติ ไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้ และยั่งยืน
ทุกๆวันจึงมีแต่มุ่งปฏิบัติธรรม และทำดี เพื่อให้สู่การหลุดพ้น คิดดี พูดดีและทำดีเสมอ และเชื่อว่า ความดีจะคุ้มครองตัวเอง ไม่ให้พบกับอันตรายทั้งปวงแคล้วคลาดเสมอ
เอาเวลาที่จะมานั่งรอคอยใครสักคน ไปดูแลพ่อและแม่ให้ดีที่สุดจะดีกว่า
จะกลัวอะไรกับการอยู่คนเดียว ในเมื่อมาก็มาคนเดียว ไปก็ไปเพียงคนเดียว มีติดตัวไปได้ก็ เพียง บุญที่ได้ทำ กรรมที่ได้ก่อไว้เท่านั้น จึงควรตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท สร้างกรรมสร้างบาปอีก

ใครอื่นหลอกเรายังไม่แนบเนียนเท่ากับเราหลอกตัวเอง น่าเห็นใจครับ..