ดิฉันมีเรื่องที่ไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้ คือ สามีกับดิฉันทำงานคนละจังหวัด มีบุคร 1 คน โดยที่ ชื่อบิดาในสูติบัตรเป็นชื่อของรุ่นพี่สนิทกัน (ไม่มีสัมพันธ์ทางกาย แต่มีความรู้สีกที่ดีทางใจ)เหตุเพราะสามีเคยขอเลิกไปมีคนอิ่นตอนที่ลูกอายุ 4 เดิอน ตอนนี้ลูกอายุ 9 ปีแล้ว สามีไม่เยี่ยมลูกเลย ได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ ดิฉันเพิ่งจะทราบเมื่อต้นเดือนกุมภาฯ 2553 สามีอยู่กับ ญ อิ่นในบ้านของ ญ ผู้นั้น และ 2 คนนี้ ยังทำงานที่เดียวกันด้วย หลังจากนั้นดิฉันขอให้เลิก สามีขอตัดสินใจ(กำลังชั่งใจ) และสุดท้ายก็ต้องการกลับมาในเดือนนี้ (มิถุนา 2553) โดยยังต้องการทำงานที่เดิม (ที่เดียวกับผู้หญิงของสามี) ตอนนี้ดิฉันกับลูกก็อาศัยอยู่บ้านเดียวกับรุ่นพี่ โดยรุ่นพี่ก็ไม่มีครอบครัว (จนคนทั่วไปคิดว่าเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก) รุ่นพี่เข้าใจและสงสารพร้อมจะอยู่ช่วยเหลือแบบนี้ โดยที่ให้ดิฉันเลิกติดต่อกับสามีและปล่อยสามีไป ถ้าทำแบบนี้จะบาปในการแยกพ่อลูกหรือเปล่า พี่คนนี้เป็นคนที่ใส่ใจลูกมากว่าตัวดิฉัน ดูแลทุกอย่างที่ทำได้ ที่สำคัญลูกก็ติดมากด้วย ถ้าต้องพาลูกออกจากบ้านไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับสามี กลัวว่าลูกจะเป็นทุกข์ใจที่ต้องจากกับพ่อ(ในนาม)คนนี้ (ลูกเคยเจอพ่อจริงเมื่อตอนเดือน พฤษภาคม 2553)
ตอนนี้ยังไม่มีบ้านเลย (เพราะตอนแรกคิดว่าสามีจะไม่กลับมาแล้วก็เลยไม่ขวนขวายที่จะเป็นหนี้) และตอนนี้สามีก็รีบให้ออกมา หาซื้อบ้านใหม่ โดยที่สามีกลับมาพร้อมหนี้ประมาณ 300,000 บาท) ตอนนี่ดิฉัน 41 ปีแล้ว ทำงานเป็นสัญญาจ้าง(ไม่มั่นคง) กลัวจะต้องเป็นภาระที่ต้องใช้เงินเก็บที่มีอยู่ และกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายในเรื่องการศึกษาของลูกค่ะ รบกวนท่านผู้มีเมมตาจิตช่วยแนะนำทางสว่างที่ถูกต้องด้วยค่ะ

จากผู้ที่อับปัญญาชีวิต
ขอบตุณล่วงหน้าสำหรับทุกคำชี้แนะค่ะ

แปดปีกว่าๆที่ทิ้งเรากับลูกไปอยู่กับหญิงอื่น

ตอนนี้จะให้เราไปอยู่กับเขา แถมมีหนี้สินติดตัวตั้งสามแสนบาท บอกจะซื้อบ้านใหม่อยู่กัน จะเอาเงินที่ไหน

ไปซื้อบ้านล่ะครับน่า ตนเองยังต้องอาศัยบ้านหญิงคนนั้นอยู่เลย

อนึ่ง จะให้เราไปอยู่ด้วย แล้วตนเองยังจะกลับไปทำงานที่เดิมซึ่งเป็นที่เดียวกับหญิงคนนั้น

แล้วคุณกับลูกจะอยู่ยังไงที่ไหน บ้านก็ไม่มีอายุก็มากแล้ว

คุณอย่าเผลอใจนะครับ จะเป็นหนีสามแสนเงินก็ไม่ได้ใช้ เอากระดูกแขวนคอ

สวัสดีคะคุณนกประภัสสร
ก่อนอื่นอยากถามคุณว่า รุ่นพี่คนนี้เขารู้สึกกับคุณมากกว่าคำว่ารุ่นพี่รุ่นน้องหรือเปล่า เคยจับเข่าคุยกันบ้างไม๊คะ แต่จากที่อ่านเรื่องราวของคุณเราว่ารุ่นพี่คนนี้เขาเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะคะ และคิดว่าเขาคงต้องมีใจให้คุณไม่มากก็น้อยนะคะ คนเราถ้าไม่ได้คิดอะไรเลยเขาคงไม่มานั่งสนใจลูกและตัวคุณหรอกเราว่านะคะ (หรือถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรเลยเขาก็เป็นคนที่มีจิตใจดีมากๆ) อยากให้คุณลองพูดคุยปรึกษากับรุ่นพี่เขาดูว่าคุณกำลังจะดำเนินชีวิตไปอย่างไร เผื่อว่าเขาจะมีข้อคิดหรือมีทางเลือกที่ดีให้คุณก็ได้นะคะ สำหรับเรื่องสามีคุณ ถ้าเป็นความคิดเห็นของเราเราคิดว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย ลูกเต้าก็ไม่เคยสนใจ จนลูกอายุ9 ปี แล้วก็ยังไม่เคยมาหาลูก พึ่งได้เจอกันเมื่อเดือนพ.ค.นี่เอง นี่หรือคนเป็นพ่อ แล้วอย่างนี้คุณจะคิดไปมีชีวิตครอบครัวกับคนแบบนี้ได้หรือคะ อยากให้คุณคิดให้ดีนะคะ อย่าคิดเพียงเพื่อต้องการให้ลูกมีพ่อ เพราะถ้าลูกต้องมีพ่อแต่พ่อไม่ดี ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกลับไปอยู่กับเขา ลองคิดดูนะคะว่า คุณก็เลี้ยงลูกมาได้ด้วยตัวเองมาตั้ง9ปี (และมีรุ่นพี่ที่แสนดีคอยช่วยเหลือและรักดูแลลูกเรายิ่งกว่าพ่อแท้ๆเขาอีก) ลองชั่งใจดูนะคะว่าควรจะกลับไปร่วมชีวิตกับคนที่เรียกว่าแทบไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย แถมมีหนี้สินมาให้ดูเล่นอีกตั้ง300,000 กับรุ่นพี่คนหนึ่งที่ไม่ได้เป็นอะไรและไม่มีความสัมพันธ์เกินเลยกับเราเลยแต่เขากลับเข้ามามีส่วนรับผิดชอบอะไรต่อมิอะไรที่เขาไม่ได้ก่อ ทั้งให้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก(บุญธรรม) ทั้งให้ที่พักพิง และยังให้ความห่วงใยในตัวลูกของเราอีก เป็นยิ่งกว่าญาติคุณอีกนะคะ ถ้ายังไงลองถามความรู้สึกในใจของรุ่นพี่คุณดูดีกว่าว่าเขาคิดเกินกว่าคำว่ารุ่นพี่รุ่นน้องรึเปล่าถ้าเป็นอย่างที่เราคิด เราว่าคุณเลิกคิดที่จะกลับไปร่วมชีวิตกับสามีคุณเถิดคะ คิดถึงจิตใจของลูกคุณด้วยนะคะเ็ด็กเขาจะรู้สึกอย่างไรในเมื่อตั้งแต่เกิดมาเขาก็รับรู้ว่าพี่คนนี้เขาเป็นพ่อของเขา และพี่คนนี้ก็ไม่ได้รังเกียจลูกคุณเลยแถมยังเอาใจใส่ด้วย เหตุผลทั้งหลายที่ได้กล่าวมาทั้งหมดอยากให้คุณนำไปพิจารณาดูนะคะแต่ทว่าคุณอยากกลับไปหาสามีของคุณ และคิดว่าสามีจะปรับปรุงและมอบความรักให้ทั้งคุณและลูกได้ เราก็ขอให้คุณโชคดีกับการตัดสินใจในครั้งนี้ของคุณด้วยนะคะ เป็นห่วงคุณคะ

เจ้าของคำถาม เห็นทางออกแล้วกระมัง

หากเขาเร่งให้ไปอยู่กับเขาเร็วๆ ลองตั้งโจทก์ถามเขาดูก็ได้ว่า สามคนพ่อแม่ลูกจะไปอยู่กันที่ไหนตอนนี้น่ะ

บ้านก็ยังไม่มีเงินก็ไม่มี

ซื้อบ้านก่อนใช้หนี้เขาให้หมดก่อนนะคะ

ดูสิเขาจะว่ายังไง

คุณกับรุ่นพี่คนนั้นมีกรรมที่ดีร่วมกันมาเขาจึงเกื้อหนุนคุณ เลือกทางที่จะเป็นผลดีต่อทั้งตัวคุณและลูกเถอะค่ะ เรื่องพ่อของลูกก็ให้ลูกรู้และให้ติดต่อกันได้ในฐานะผู้ให้กำเนิด ไม่ผิดอะไรค่ะคุณไม่ได้สอนให้ลูกเกลียดพ่อนี่คะ อโหสิกรรมให้พ่อของลูกคุณเพื่อตัดกรรมกันไปค่ะ

ถ้าเราเป็นลูก ความผูกพันธ์กับพ่อผู้ให้กำเนิดคงไม่มีนะครับ ขอให้พิจารณาให้ถี่ถ้วนนะครับ
ขอให้ตั้งสติให้มั่นตัดสินปัญหา เป็นกำลังใจห้ครับผม

เรื่องนี้ การตัดสินใจอยู่ที่คุณคะ
มองปัญหาแล้ว คนที่เป็นพ่อจริงๆ ไม่ได้ทำหน้าที่ ที่ควรทำในเวลาที่ควรเป็น
วันนี้ปัญหายังค้างคา เราควรหรือไม่จะกลับไปร่วมชาตากรรมกันอีก
ถ้าวันนี้ เราสามารถดูแลลูกได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร น่าจะดีกว่า
มีอีกหลายคนที่มีชีวิตอยู่กับลูกได้โดยไม่ต้องมีสามี ขอเป็นกำลังใจ
ให้คิดและทำให้สิ่งที่ถูกต้อง ปฏิบัติธรรมเมื่อมีโอกาส ชีวิตจะมีหนทาง
ที่ดีที่สุด รออยู่เสมอ...

นกประภัสสร:



ไม่ทราบว่า มีเหตุผลใดหรือข้อติดขัดอันใดที่ทำใหุ้คุณนกประภัสสร:ไม่สามารถตัดสินใจได้ครับ? ..

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกความเห็นและคำชี้แนะที่ดีของทุกๆท่านนะค่ะ
ตามที่คุณ dd ได้ถามว่า "ไม่ทราบว่า มีเหตุผลใดหรือข้อติดขัดอันใดที่ทำใหุ้คุณนกประภัสสร:ไม่สามารถตัดสินใจได้ครับ?" ขออนุญาคตอบดังนี้ค่ะ
เมื่อประมาณ 15ปีที่แล้ว ได้เคยไปจดทะเบียนกับรุ่นพี่ (มีเหตุผลที่ยากกับการอธิบายค่ะ) และหลังจากนั้นก็เพิ่งมาจดทะเบียนสมรสกับสามี(จดที่หลัง เพราะโดนข่มขู่ แต่ไม่ทราบว่าทำไม เขตยังจดให้ได้อีก) ก็เลยกลัวว่าทางสามีจะฟ้องศาล เพราะตอนนี้สามีได้รู้แล้วว่าได้อาศัยอยู่บ้านของรุ่นพี่ (สามีไม่รู้ว่าจดทะเบียนกับรุ่นพี่) กลัวว่ารุ่นพี่จะเดือดร้อน และที่กลัวที่สุดคือสามีอาจได้สิทธิการเลี้ยงดูบุตรไป
1. เขาทำงานประจำ ส่วนตัวของดิฉันทำงานเป็นสัญญาจ้าง
2. สามีถือ ทะเบียนสมรสซ้อน ถ้าเขาฟ้องศาลเรื่องลูก กล้วว่าศาลสั่งตรวจ DNA คงจะต้องเสียลูกให้ทางสามี
เคยถามลูกว่าถ้าจะออกไปอยู่ที่อิ่นจะไปหรือไม่ ลูกตอบว่าอยากอยู่บ้านที่เกิด และอยากอยู่กับพ่อ(บุญธรรม) ลูกรักพ่อคนนี้มากกว่าพ่อจริง โดยที่พ่อจริงไม่รู้ว่าลูกรู้สึกแบบนี้และดิฉันก็ไม่กล้าบอก กล้วว่าเขาจะเสียใจ ลูกบอกให้ดิฉันเลิกยุ่งเกี่ยวกับพ่อจริงและไม่อยากเจออีกเพราะกลัวพ่อบูญธรรมเสียใจและอาจทำให้ดิฉันเดือดร้อนได้ และลูกบอกว่าพ่อตัวจริงจะดูแลลูกไม่ได้ดีเท่าพ่อบุญธรรม
(ดิฉันไม่เคยเล่าอะไรให้ลูกฟังเลยแต่ทำไมลูกถึงมีความคิดและความรู้สึกแบบนี้ได้)

ขอขอบคุณทุกท่านที่กรุณาเข้ามาให้คำแนะนำที่ดีดีค่ะ

ขอให้บุญกุศลทั้งหลายช่วยอำนวยความสุขให้กับทุกท่านด้วยนะค่ะ

จาก ผู้ที่อยากมีปัญญาเห็นทางแก้ปัญหาชีวิตค่ะ

นกประภัสสร

ปัญหานี้มีความซับซ้อนเช่นนี้เอง จึงทำให้คุณนกฯตัดสินใจลำบาก ดูจากรูปการณ์แล้ว คุณนกฯจดทะเบียนสมรสกับรุ่นพี่"ก่อน" แล้วจึงจดกับสามีทีหลัง ในทางกฏหมายเจาถือว่าคุณนกฯเป็นภรรยาของรุ่นพี่..ทะเบียนที่จดภายหลังย่อมเป็นโมฆะ ดังนั้นเรื่องสถานภาพการเป็นภรรยาของคุณนกกับสามีจึงไม่มีจริงในทางกฏหมาย (ท่านใดทราบกฏหมายช่วยแนะนำด้วยหากผมเห็นไม่ถูกต้อง)..

แต่การที่คุณนกไปจดทะเบียนในภายหลังกับสามี น่าจะเป็นความผิดทางก.ม.เช่นกัน ดูท่าว่าหากสามีจะเอาเรื่องก็ต้องกระทบถึงรุ่นพี่นี้แล้ว ทางที่ดีควรปรึกษากับรุ่นพี่เพื่อหาทางป้องกันแก้ไขไว้ก่อนดีกว่า..


สำหรับการตัดสินใจเรื่องสามีนั้น เมื่อลูกไม่มีความผูกพันธ์กับพ่อ ก็เป็นอันหมดกังวลเรื่องปัญหาด้านจิตใจของลูก คราวนี้ก็พิจารณาปัญหาด้านจิตใจของตนเองเถิดว่ายังต้องการร่วมชีวิตกับชายคนนี้หรือไม่ืื เพื่อนกัลยาณมิตรทั้งหลายแนะนำไว้ชัดเจนแล้ว คุณนกเพียงพิจารณาว่าจะจัดการอย่างไรกับเรื่องทะเบียน สมรส หากจะตัดสินใจเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ..

เรื่องนี้ ให้คิดถึงประโยชน์ของลูกด้วย ไม่ทราบว่า พ่อของลูกได้ส่งเสียเงินทองแก่ลูกบ้างหรือไม่?

อ้างอิงคำถาม : ไม่ทราบว่า พ่อของลูกได้ส่งเสียเงินทองแก่ลูกบ้างหรือไม่? [/color]

ขออนุญาตตอบว่า เมื่อประมาณ 4 ปีมาแล้ว สามีเคยขอให้ดิฉันเปลียนนามสกุลของลูกเป็นนามสกุลของเขา แต่กิฉันก็ไม่ได้ทำตามและบอกสามีว่าไม่เห็นประโยชน์อันใดที่จะต้องทำเรื่องให้วุ่นวาย (แต่เหตุผลที่แท้จริงคือ พ่อ(บุญธรรม) ไม่ยินยอมเปลี่ยนให้ ถ้าอยากได้ก็ให้ไปฟ้องเอา (สามีกับรุ่นพี่ยังไม่เคยพบกันเลย การสื่อสารจะผ่านการบอกต่อโดยตัวดิฉันเอง) ตอนนี้ทางสามีต้องการพบกับรุ่นพี่เพื่อขอคืนครอบครัวกลับและต้องการเจรจาซื้อบ้านต่อจากรุ่นพี่ (สามีเคยให้ดิฉันขอให้รุ่นพี่ยกบ้านให้กับลูกของดิฉัน แต่ดิฉันไม่ถามเพราะมันดูใจดำและเห็นแก่ตัวกินไป) สามีเป็นคนอารมณ์ร้อน ส่วนรุ่นพี่เป็นคนใจเย็นและเงียบซึ่งบางทีไม่รู้ว่าแกคิดหรือรู้สึกอะไร ถึงกระนั้นดิฉันก็ยังกังวลว่าจะมีเรื่องราวบานปลายที่รุนแรงได้ถ้า 2 คนมาเจอกัน

สามีเคยโอนเงินมาให้ลูกบ้าง ตอนลูกอายุ 3 ปี (ไม่มาก บางเดือน 5,000 บางเดือน 10,000 ประมาน 3-4 เดือนให้ที่ให้อยู่ประมาณเกือบ 2 ปี และไม่ให้อีกเลย จนตอนนี้) สามีบอกว่าถ้าให้ไปแล้วเขาจะเอาเงินที่ไหนใช้เมื่อยามแก่ ดิฉันก็ตอบว่าดิฉันก็ต้องแก่เหมือนกัน ถ้าดิฉันมีแนวคิดเดียวกันกับเขาแล้วใครจะต้องรับผิดชอบชีวิตของลูก ลูกต้องกินใช้ทุกวัน สามีเงียบและเลิกพูดและเลิกโอนเงินด้วย
(เท่าที่ทราบสามีอยู่กับ ญ ของเขาก็ไม่ได้ให้เงิน แต่ตรงนี้อาจจะโกหกก็ได้ เราไม่ได้อยู่ตรงนั้นไม่อาจรู้ได้ค่ะ เพราะคนเจ้าชู้ มักจะมีนิสัยควบคู่กับการโกหกด้วย) สามีขอกลับมา โดยบอกว่าเลิกกับ ญ คนที่ไปอยู่บ้านกับหล่อนมาตั้ง 3 ปี ในความคิดของทุกท่านว่าเขา 2 คนจะเลิกกันได้จริงหรือเปล่า ตอนนี้ทั้ง 2 คนทำงานที่เดียวกัน และ เมื่อประมาณ 2 สัปดาห์ก่อน ทางผู้หญิงโทรมาหาเรื่องกับดิฉันและต้องการคบกับสามีต่อ ดิฉันได้สอบถามสามีว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ สามีตอบว่าไม่รู้และยังคงยืนยันว่าเลิกพร้อมกับย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่เอง (บ้านเช่านี้ดิฉันไม่เคยไปเลย) ดิฉันเลยตอบสามีว่าขอให้สามีคบกับ ญ ของเขาต่อไป ขอให้เราต่างคนต่างเดิน ดิฉันไม่อยากจะต้องแย่งชิงสามีกับใครมันน่าอาย แต่สามีก็ข่มขู่ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อดึงลูกกลับคืนไป และจะฟ้องให้ดิฉันกับรุ่นพี่เกิดความเดือดร้อนด้วย
ไม่ทราบว่าควรทำอย่างไรดี ชีวิตถึงจะสงบ (พยายามสวดมนต์เกือบทุกคืน แทบไม่ช่วยเลยค่ะ)
ขอขอบคุณทุกคำชี้แนะค่ะ
นกประภัสสร

[color=#BF00BF]ขอขอบคุณในความห่วงใยของ คุณแสงอาทิตย์ และขอเป็นกำลังใจเล็กๆในโลกนี้ให้กับคุณด้วยค่ะ และภาวนาให้เรื่องราวของคุณผ่านไปสู่วันที่สดใสกว่าเดิมค่ะ

[color=#40BF40]ขอขอบคุณในการสละเวลาของคุณ dd ที่มีเมมตาจิดในการช่วยให้คำชี้แนะ เท่าที่ทราบไม่เฉพาะดิฉันเท่านั้นแต่ยังเผื่อแผ่ถึงกัลยาณมิตรท่านอื่นด้วย ขออำนวยพรให้คุณมีสุขภาพดีในจิตที่ดีดวงนี้ค่ะ

[color=#80BFFF]ขอขอบคุณ คุณ yokfa, คุณ PENYA, คุณกรัชกาย, คุณ chulapinan และ คุณ sun shine ในความห่วงใยและคำชี้แนะที่ดี ซี่งช่วยให้ดิฉันได้มองเห็นอะไรที่ชัดเจนขึ้น ขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านได้ประสบแต่ความร่มเย็นเป็นสุขนะค่ะ เหมือนอย่างที่ทุกท่านได้มอบมาให้กับผู้อื่นก่อนหน้านี้แล้วค่ะ

นกประภัสสร

เขาขู่มากกว่าครับ จะฟ้องข้อหาอะไร?

ตัวเองทิ้งลูกทิ้งเมียไปอยู่กับหญิงอื่นตั้ง 8-9 ปีนั่นก็ผิดแล้ว ไม่ง่ายอย่างปากพูดหรอก

ดูๆชายคนนี้เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ อะไรกันจะขอบ้านเขา แล้วจะให้เจ้าของบ้านไปนอนสะพานลอย

นอนใต้ทางด่วนหรือไง

จขกท. ปรึกษากับรุ่นพี่ครับ ไหนๆก็จดทะเบียนกันแล้ว

ขอขอบคุณ คุณกรัชกาย นะค่ะ ที่ช่วยให้ความเห็นและคำชี้แนะ ตอนนี้ดิฉันก็กำลังรอดูท่าทีของสามีอยู่ และพยายามทำใจให้นิ่งๆค่ะ (พี้นฐานนิสัยเดิม ใจร้อนมาก) เอาเวลาที่เหลืออยู่ดูแลเรื่องลูก (ตอนนี้ใช้ลูกเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอยู่ค่ะ) ไม่อยากทำอะไรมาก เพราะกลัวลูกจะเกิดความเครียด อยากให้ชีวิตของลูกสงบสุขเท่าที่เค้าควรจะได้รับค่ะ

ขออำนวยพรให้มีความสุขมากๆนะค่ะ

นกประภัสสร