คือว่าเรื่องมีอยู่ว่า แฟนผมอะครับต้องไปอยู่ที่บ้านญาติซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมไม่ถึงกิโลอะครับ ตอนที่ผมไปส่งเค้า เค้าก็ร้องไห้อะครับ กลัวผมจะทิ้งไปอะครับ แล้วผมก็รับปากว่าสัญญาว่าจะไม่ทิ้ง บอกรักอย่างที่เคยเป็นที่เค้าไปบ้านญาติทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เค้าต้องไปประมาณ15วัน เค้าบอกผมว่าเค้าสัญญาว่าจะโทรมาหาทุกวันอะครับ วันแรกเค้าโทรมา หลังจากนั้นเค้าก็ไม่โทรมาอีกเลยโทรไปหาแม่เค้า แม่เค้าก็บอกว่าเค้าก็โทรคุยกับแม่เค้าตลอด สามารถที่จะโทรศัพท์ได้ แม่เค้าบอกว่าจะบอกตัวเค้าให้โทรหาแต่ก็ไม่มีวี่แววเลยครับ ผู้หญิงคนนี้ผมทุ่มเททั้งตังค์และใจไปเยอะพอสมควร ปกติแล้วแม้แต่ห่างกัน1วันยังไม่ได้เลยสำหรับตัวเค้านี่ก็28วันแล้วอะครับผมยังไม่เคยได้ยินเสียงเค้าโทรมาเลยอะครับ ผมจะไปอยู่หอแล้วอีก12วันนี้ ผมอึดอัดมากเลยไม่รู้ว่าจะทำไงดี เวลาผ่านไปยิ่งนานยิ่งหมดหวัง ยิ่งเสียใจ เวลาผ่านไปที่เก่าๆที่เคยไปซึ่งผมต้องไปประจำอดเก็บมาคิดและเสียใจไม่ได้ ผมยึดถือคำพูดเค้ามากเลยครับจากวันนั้น โดยปกติแล้วผมเป็นคนที่รักษาคำพูด แย่จริงทำไมเวลาผ่านไปผมยิ่งเสียใจ
สับสนไปหมด อะครับ ไม่รู้จะทำไงดีอีกอย่าง ผมรักเค้ามากด้วยครับ
รบกวนนะครับ ขอความคิดจากท่านผู้รู้ทุกท่านทั้งหลาย ขอบพระคุณมากครับ

ถ้าเรื่องเป็นอย่างที่เล่าจริง แสดงว่าคุณเป็นคนรักษาสัจจะ เขาเป็นคนไม่รักษาคำสัญญาที่ให้ไว้ก็คือสัจจะนั่นเอง

สัจจะเป็นคุณธรรม ผู้ใดทำได้แล้วจิตเก็บสั่งสมเป็นบารมี ผู้ที่มีสัจจะบารมี คิด พูดหรือทำสิ่งใดแล้วจะสมปรารถนาได้ง่าย คำพูดใดที่ออกจากปากไปแล้ว ผู้พูดมีสัจจะทำได้ตรงตามที่พูด จะให้ผลเป็นความศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ผู้ฟังเชื่อถือศรัทธา ปรารถนาสิ่งใดสำเร็จได้ง่าย



สิ่งที่คุณทุ่มเทนั้น ถ้าทำให้ไปแล้วแนะนำว่า อย่าเสียดาย ให้กลับคิดนึกถึงเมื่อไหร่ ก็มีความสุขว่าอย่างน้อยก็มีวันที่เราได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุขจากสิ่งที่เรามอบให้ดีกว่านะครับ
เงินหาใหม่ได้ ใจแค่เป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่ ดับไป ตามกฏไตรลักษณ์



อย่าสับสนและเสียใจเลยครับ ความรักไม่จำเป็นต้องสมหวังเสมอไป ถ้าเขามีความสุขกับการไม่มีเรา ผมว่าคุณน่าจะมีความสุขด้วยนะครับ คนไม่ฉลาด ย่อมแสวงหาที่พึ่งอันเป็นกำพร้า คือไม่มีอยู่จริงในวันข้างหน้า ผู้รู้จริงแสวงหาสิ่งที่ไม่กำพร้ามาเป็นเพื่อน มาเป็นที่พึ่ง คือธรรมะในพุทธศาสนา ใครผู้ใดมีธรรมะเป็นเพื่อน เป็นที่พึ่งแล้ว ชีวิตย่อมพบแต่ความสวัสดีทั้งในชีวิตนี้และชีวิตหน้า ... แน่นอน ขอให้คุณมีธรรมะ ยิ่งตอนนี้ ถ้าฟุ้งซ่าน ก็สวดมนต์ นั่งสมาธิ ศึกษาพระธรรมดีกว่านะครับ ธรรมรักษาครับ

ช่วงเวลาของความรัก พบเห็นอะไรก็เป็นสุข

พอพบเจอช่วงเวลาของความทุกข์ ความเสียใจก็ตามมา

ลองดูใจที่เรารัก ดูอย่างเป็นกลาง ดูด้วยเหตุผล
ถ้าเกิดว่าติดต่อเค้าได้ และเค้ามีเหตุผลในการที่ไม่ได้ติดต่อเรามา
เป็นเหตุผลที่ถูกต้อง รับได้ ก็น่าจะอภัยได้นะคะ

แต่ถ้า..เค้าไม่มีเหตุผลให้ ลองตรองดู ว่ามีการเปลี่ยนแปลงของเค้าเกิดขึ้นหรือเปล่า?

รักได้ ทุ่มเทได้ อย่ามากมายจนกลายเป็นงมงายนะคะ
ใช้สติกับความรัก ยังมีเวลาอีกเยอะค่ะ

สวดมนต์ให้บ่อยๆ แล้วจิตจะสงบมากขึ้น จิตจะเย็นลงกับเรื่องต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาค่ะ

ตัดใจค่ะ ทำใจดีกว่า เค้าเป็นฝ่ายจากคุณไปเอง อย่าเสียใจนานเลย มองอนาคตข้างหน้าดีกว่า เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ตอนนี้กำลังไม่มีสติครับ

ผมอยากให้คุณ อย่าเพิ่งคิดอะไรฟุ้งเกินไป ณ ตอนนี้ เพราะจิตเรามันยังสับสน อย่าไปจมกับสิ่งเหล่านั้นมันจะยิ่งแย่ หาเพื่อนคุย อย่าทำหรือไปในที่ที่มันผูกพันธ์กับเขา

ผมเองเพิ่งผ่านไป 10 วัน วันนี้เป็นวันที่ 10 อาการมันก็มีมาแวบ ๆ เหมือนคุณครับ ไปในที่ที่เคยไปด้วยกัน คิดถึงช่วงเวลา แล้วมันทำร้ายจิตใจเรามาก นั่นแปลว่าเรากำลังทำร้ายตัวเอง ..ผมรู้ครับว่ามันยาก แต่ต้องค่อย ๆ ทำ เพราะไม่งั้น จิตเราจะไม่ก้าวข้ามสิ่งต่าง ๆ นั้นได้

ทุกคนในที่นี้ พร้อมให้คำแนะนำ และเป็นกัลยาณมิตร ต้องการให้มนุษย์พ้นทุกข์ ผมยืนยันได้ครับ เพราะผมเองก็มา post ในที่นี้เช่นกัน

เป็นกำลังใจ ให้นะ

ความรักคือความทุกข์ รักตัวเองให้มาก การท่องอยู่ในภพทั้ง ๓ก็มีทุกข์