มีใครเคยเป็นบ้างมั้ย
จู่ๆ ก็กลายเป็นคนอ่อนไหวง่าย
แต่ดันปากไม่ตรงกับใจซะอย่างนั้น

เคยใจแข็งอย่างไร
ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่เป็นอย่างนั้น
ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ค่ะ

ที่รับรู้ตอนนี้ คือ ทุกข์
ไม่รู้จะทำไงดี

บางทีตอนนี้อาจสายเกินไปแล้ว
ขอระบายหน่อยนะคะ อึดอัดใจจัง

ความเปลี่ยนแปลงทั้งหลายเกิดขึ้นเสมอเพราะ สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ ไม่ใช่ตัวตนที่ใครๆจะบังคับบัญชาได้อย่างแท้จริง ..

การแปรเปลี่ยนทั้งหลายเกิดมาจากการประชุมของเหตุปัจจัยมากมายหลายอย่าง ..ปัจจัยที่สำคัญคือการถูกทุกข์เบียดเบียนทั้งทางกายและใจ จึงเป็นเหตุให้พฤติกรรมเปลี่ยนเพื่อแก้ทุกข์..แต่การแก้ทุกข์ก็พึงอยู่ในขอบเขตของการไม่เบียดเบียนตนและคนอื่น ดูท่าว่าท่านผู้ถามกำลังหดหู่ท้อแท้อย่างไรอยู่ ก็ไม่ทราบว่ากำลังเบียดเบียนตนหรือใครอยู่..

หากการเปลี่ยนแปลงของเราทำให้เราล่วงทุจริตมีการผิดศีลเป็นต้น ก็พึงพยายามสำรวมระวัง ละเลิกการทำบาปอกุศลนั้นเสีย แต่ถ้าเปลี่ยนแล้วไม่ได้ทำใครให้เดือดร้อน ก็ไม่มีเหตุผลอันใดที่ตนจะเสียใจให้ใจเสีย..คนทุกคนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา นี่เป็นเรื่องธรรมดาในโลกครับ..ถ้าเป็นพระอริยบุคคลตั้งแต่โสดาบันขึ้นไปนั่นแหละ ความเปลี่ยนแปลงก็จะลดลงจน ไม่เปลี่ยนอีกในด้านจิตใจ เมื่อเป็นพระอรหันต์ครับ..

ปัญหาตอนนี้เกิดที่ใจล้วนๆ
แค่นี้ก็ทุกข์มากแล้ว

จะเลิกปากแข็งก็คงสายไปแล้ว

กำลังพยายามควบคุมจิตตัวเองอยู่ให้ตัดใจ
แต่ยากเหลือเกิน

ทุกข์ตรงไหนก็วางตรงนั้นค่ะ
สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่สามารถแก้ไขได้
เก็บอดีตไว้เป็นบทเรียน
และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

ยิ่งควบคุม บังคับให้ตัดใจ ก็จะอึดอัดและตัดใจไม่ได้ อาจจะทุกข์มากกว่าเดิม
แค่รับรู้ว่าเรารู้สึกอย่างไร แล้วก็ปล่อย ก็ว่างลง ไม่ยึด ไม่ปรุงแต่งต่อ
ความสุข ความทุกข์ ไม่มีอยู่จริงค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ

สงบบ้าง วุ่นวายใจบ้าง เป็นอยู่อย่างนี้

จิตใจแกว่งได้ตลอดเลยค่ะ
รู้สึกตัวเลยว่าเป็นเช่นนั้น

พาลให้อารมณ์ฉุนเฉียวใจร้อนเกิดขึ้นง่ายๆ ด้วย
สงสัยว่าคงต้องขัดเกลาจิตใจตัวเองอยู่อีกมากทีเดียว

ขอกำลังใจด้วยละกันนะคะ