สวัสดีคะ หนูเป็นสมาชิกใหม่และก็กำลังมีเรื่องที่ไม่สบายใจอย่างมากคะ คือว่าหนูเกลียดพ่อคะ แต่หนูไม่อยากทำให้แม่หนูเสียใจ เหตุที่หนูเกลียดเพราะว่าหนูทราบมาว่าพ่อไปมีคนใหม่คะแม่ก็รู้นะคะ ทุกวันนี้มีหลักฐานจับได้ทุกอย่าง แต่พ่อก็ยังไม่ยอมรับ ปัจจุบันพ่อทำงานต่างจังหวัดคะ กลับมากรุงเทพเฉพาะวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ กลับมาแบบเสียไม่ได้ เมื่อคืนหนูโทรไปหาผู้หญิงคนใหม่ของพ่อมาคะ แล้วเช้านี้พ่อก็โทรมาหาหนู ทั้งๆที่พ่อกับหนูไม่เคยคุยโทรศัพท์กันตอนเช้าเลย ถ้าไม่มีเหตุการณ์อะไรฉุกเฉิน แล้วหนูก็ระเบิดอารมณ์ใส่พ่อของหนู ด่าทอว่าพ่อ พูดจาขึ้นมึงกูกับพ่อ พูดจาทำร้ายความรู้สึกของพ่อ ตอนนี้หนูปวดหัวมากเลย เพราะครอบครัวเรากำลังจะไปเที่ยวต่างประเทศกันอาทิตย์หน้า หนูควรจะทำตัวยังไงดีคะ ขอความคิดเห็นของทุกท่านนะคะ

ถือว่าอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันแล้วไป
แต่อย่าทำซ้ำอีกนะครับ นี่ก็เคยเป็นนะ
แต่พออยู่มาเรื่อย ๆ ก็รู้อะ ว่าเอาอะไรกับมันไม่ได้เลย
หาแก่นสารไม่ได้เลยเรื่องพวกนี้
แค่ท่านให้กำเนิดเราเลี้ยงเรามาก็มากพอต่อการแทนคุณแล้วนะผมว่า
ขอให้ทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีนะ ถ้ายังทำใจเรื่องพ่อไม่ได้
ก็หันไปดูแลเอาใจใส่แม่ให้มากขึ้นแทนที่จะมาทุกข์ใจอยู่นะ
เพราะแม่ก็ทุกข์อยู่แล้วใช่ป่ะ..เอ่อ..เราก็ต้องไม่เขวนะ
สาธุครับ
ดีจังที่วัยรุ่นหันมาสนใจธรรม
โชคดีครับ

ขอบคุณคะที่เข้ามาให้คำแนะนำ หนูควรจะปฏิบัติยังไงกับพ่อดีคะ เพราะความรู้สึกมันแย่ไปแล้วนะคะ
แล้วกำลังจะไปเที่ยวกันด้วย

สิ่งที่คุณควรทำที่สุดคือหน้าที่ของลูกที่ดี...ส่วนเรื่องพ่อแม่ และหญิงอื่น ปล่อยให้ท่านจัดการกันเอง

เคสตัวอย่าง
viewtopic.php?f=1&t=27758&st=0&sk=t&sd=a

อ่านแล้ว พอจะปรับความคิด ปรับใจได้ ก็ไปกราบขอขมาที่เท้าหรือที่หน้าอกคุณพ่อนะคะ
หากยังไม่มีโอกาสเจอกัน ก็โทร.ไป แล้วพูดกับท่านตรงๆ ว่า "ลูกสำนึกในสิ่งที่ได้ล่วงเกินท่านแล้วและอยากจะกราบขอโทษพ่อ" สั้นๆ ง่ายๆ ค่ะ
...คุณทราบมั้ยว่าลูกสาวน่ะเปรียบเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อทุกคนค่ะ
ท่านจะรักและทะนุถนอมเรามากกว่าลูกชาย
เมื่อคุณมีลูกเป็นของตัวเอง คุณจะซึ้งกับคำว่า..."เลี้ยงดู และ อุ้มชู"
คุณนึกภาพเด็กเล็กๆ ที่ร้องไม่ยอมหยุดเวลากลางคืน พ่อ(แม่)ต้องอุ้มชูกันทั้งคืน
เหตุผลเดียว เพื่อให้ลูกมีความสุข
กว่าลูกจะโตได้พ่อแม่เหนื่อยแค่ไหน บางคนพ้นอก มีครอบครัวไปแล้ว ก็ยังไม่วายเป็นห่วง

พระพยอม เล่ากรรมที่ทำกับพ่อ


สิ่งที่พระพยอมเสียใจที่สุดในชีวิต


โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า... หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก วันหนึ่ง โยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ ตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน....อยากพักผ่อน....อาตมารู้สึกโมโหมาก พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก....

“ ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มาอุ้มกรูขึ้นบ้านหน่อย... กรูขึ้นไม่ไหว ”

ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง.. ตึง.. ตึง..กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม..ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือ... ถึงหัวสะพาน จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรงเสียงดังโครม...พ่อแกร้องไห้.... แล้วพูดว่า

“ ไอ้ยอมนะ... ไอ้ยอม.. กรูอุ้มมรึงมาแต่เล็กแต่น้อย....
กรูนอนหลับ.. แต่มรึงไม่ยอมนอน... ร้องไห้กวน...
กรูต้องลุกมาอุ้มมรึง...ร้องเพลงกล่อมให้มรึงนอน
จะไปไหนมรึงไม่ไหว.. มรึงเหนื่อย. . กูก็ต้องอุ้มมรึง..
ทั้งที่กรูก็เหนื่อย กรูอุ้มมรึง.. มรึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กรู
แต่กรูไม่เคยทุ่มมรึงลงกับพื้นเลย....เพราะกรูรักมรึง......
วันนี้... มรึงอุ้มกรู เหล้ากรูไม่ได้หกโดนมรึงสักนิด มรึงทุ่มกรูลงพื้นทำไม......”

พอพ่อพูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า

“ พ่อครับ ต่อจากนี้ไป... ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ”

หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให ้พ่อสบายขึ้น แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้ จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต


แล้วคุณล่ะ เคยทำอะไรให้พ่อเสียใจบ้างหรือเปล่า

บางครั้งเราอาจเข้าใจท่านผิด บ้างครั้งท่านเฉยเราก็คิดว่าท่านไม่สนใจ แต่พอเราโตเราก็จะรู้เองว่า สิ่งที่ท่านทํากับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลา ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป

---------------------------------------------
สำหรับบางคน......

บางสิ่งบางอย่าง ลำบ๊ากลำบาก แต่เราสามารถ มุมานะทำเพื่อแฟนหรือคนรักของเรา แต่บางสิ่งง่ายๆ สำหรับพ่อแม่ของเรา เรากลับไม่ค่อยอยากทำให้ท่าน ทั้งๆที่ท่านลำบากเลี้ยงเรามา มาคิดได้เมื่อสายไปแล้ว.... เคยได้ยินมาว่า....

ข้าวร้อนๆกับปลาเค็ม 1 ชิ้น ตอนพ่อมีชีวิตอยู่

มีค่ามากกว่า "เนื้อมังกร...หน้าศพ" ตอนพ่อตาย...

----------------------------------------------
(ที่มา คู่สร้าง คู่สม จาก FW Mail)

หนูโทรไปขอโทษแล้วคะ แต่หนูยังทำใจกับเรื่องผู้หญิงใหม่ไม่ได้ หนูสงสารแม่มาก หนูรู้สึกแย่มากคะ

เสียใจในการกระทำนี้ด้วยครับ
ขอให้ใจเย็นๆ
เมื่อขอโทษแล้ว ก็ควรตั้งใจว่าไม่ควรทำอีกนะครับ

เรื่อง พ่อแม่ ทะเลาะกัน พ่อไปมีเมียใหม่ มีเมียน้อย
หนูในฐานะลูก ก็ไม่มีหน้าที่ที่จะไปด่าหรือหงุดหงิดกับเรื่องนี้
เป็นเรื่องของพ่อ แม่ ที่เขาจะต้องการปัญหานี้กันเอง
หนูต้องทำใจนะ

สิ่งที่หนูจะทำได้ ก็คือพูดคุยกับพ่อดีๆ
ค่อยๆ พูดให้เขาให้เปลี่ยนใจ ค่อยๆ ทำไป
ได้ผลหรือไม่ได้ผล ก็สุดแล้วแต่พ่อเขาจะตัดสินใจ
ทำแบบไหนก็เป็นเรื่องของพ่อเขา

หนูควรปฎิบัติในสิ่งที่บุตรที่ดี พึงกระทำต่อบิดามารดา
แต่ไม่ควรไปก้าวก่ายในสิ่งที่สามี พึงกระทำต่อภรรยา

ตอนนี้หนูควรทำใจให้ได้โดยเร็ว อย่าปล่อยให้แย่นาน
เพราะคนที่แย่กว่าหนู คือตัวแม่หนู
ถ้าหนูแย่ แล้วใครจะดูแลแม่หนูล่ะ
หนูต้องมีกำลังใจ และคอยเป็นหลัก
คอยปลอบโยนแม่หนู
ให้แม่หนูผ่านวิกฤตินี้ไปให้ได้ครับ

ขอเป็นกำลังใจให้
พยายามเข้านะครับ

หยุดให้ความสำคัญหรือสนใจผู้หญิงคนนั้นให้ได้เร็ว ๆ นะครับ
ให้ความสำคัญกับครอบครัวนะครับ

ขออนุญาติเรียกตัวเองว่าพี่นะคะ

การที่หนูมาเขียนระบายในนี้ นั้นแปลว่า หนูย่อมรู้สึกผิดกับการกระทำที่ทำลงไป
อย่างน้อยหนูก็มีจิตสำนึกที่ดี แต่พี่ก็ต้องบอกไว้ก่อนว่า
สิ่งใดก็ตามที่กระทำไปโดยความประมาทนั้นแล้ว...เราย่อมรับผลของการกระทำนั้นตามมาด้วยนะคะ

ในเมื่อเรากล้าด่าพ่อ เราก็ต้องยินดีรับผลกรรมในอนาคตที่จะตามมาด้วยนะคะ อันนี้พี่อธิบายหลักเพื่อให้หนูฝึกดำรงตนไม่ให้ประมาทแบบนี้อีก

ซึ่งพี่ก็มีประสบการณ์มาแชร์กับน้องให้ฟังด้วยกันนะคะ เผื่อจะได้เป็นข้อคิดอะไรได้บ้าง
บิดามารดาเปรียบเหมือนพระอรหันในบ้าน พี่รู้ดี...แต่เชื่อมั้ยว่าสมัยพี่ยังเป็นเด็กเมื่อก่อน พี่ก็ชอบมีปัญหากับพ่อพ่อพี่เป็นคนชอบสังสรรค์ (ทานเหล้า) พี่กับพ่อไม่ค่อยสนิทกัน ไม่ผูกพัน ไม่มีกิจกรรมพ่อลูก
ไม่มีไรเลย ห่างเหิน และบางครั้งพ่อก็ชอบทำร้ายจิตใจพี่ เช่น ไม่ให้พี่เรียนต่ออย่างที่อยากเรียน ไม่สนใจครอบครัว ชอบพูดให้พี่ท้อใจบ่อยๆ เช่น ปรามาสเรื่องการเรียนของพี่ ไม่ส่งพี่เรียน และชอบทะเลาะกับแม่พี่ คือในภาพความทรงจำดีๆของพี่ที่มีต่อพ่อ คือพี่คิดไม่ออกเลย โชคดีมากที่พี่ไม่เคยโดนโรงเรียนให้เขียนเรียงความเรื่ิอง "พ่อของฉัน" (กร๊าก...)
พี่จึงเก็บกดมาตลอด และ หมางเมินกับพ่อนับตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัย...
แต่เนื่องจากพี่เป็นคนมานะ และคิดดีมาตลอด และมุ่งมั่น พี่จึงฝ่าฟันอุปสรรค จนเรียนจบ (จนได้เกียรตินิยม) ซึ่งความสำเร็จในชีวิตช่วงนี้นั้น พ่อของพี่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆเลย เชื่อมั้ยว่า วันที่พี่รับปริญญา ไม่มีรูปพ่อพี่เลยสักบาน (เพราะท่านไม่ได้ไป) และในวันที่พี่แต่งงาน พ่อพี่ก็ไม่ได้มา (ทั้งๆที่พี่บอก)

พี่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร...เพราะสิ่งที่พี่เป็นและสิ่งที่พี่ประสบความสำเร็จ มันทำให้ท่านรู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่อให้ดีอย่างที่ควรจะเป็น ท่านเลยคิดว่าท่านไม่ควรมายุ่งกับพี่เสียจะดีกว่า

พี่โกรธพ่อมากที่ไม่ยอมมางานแต่งพี่ พี่แอบสะอื้นในใจอยู่พอสมควร แต่ก็ทนผ่านไปได้
จนกระทั่ง ย่าพี่เสีย ญาติทางพ่อพี่ไม่มีใครยอมโทรมาบอกพี่ พี่เลยไม่ได้ไปกราบขอขมาย่า พี่ก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เลยประกาศตัดญาติขาดกันนับแต่นั้นมา
รวมๆแล้วพี่ก็ไม่ติดต่อท่านเกือบ 2 ปีกว่า เพราะพี่รู้สึกว่า เรื่องระหว่างพี่กะพ่อที่มันร้าวอยู่แล้วก็ร้าวเข้าไปอีก จนพี่ไม่รู้จะต่อติดอย่างไร

ตลอดเวลาพี่ก็นึกถึงท่านเสมอ แต่ก็เหมือนคนสร้างกำแพงล้อมกรอบตัวเองด้วยความโกรธกับอดีตหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้น
จนวันหนึ่งพ่อพี่มาหาแม่พี่ และถามหาพี่ ตอนนั้นพี่เลยคิดว่า พี่ควรจะหยุดเสียที
และพี่ก็กลับไปเยี่ยมท่าน

ตอนนี้พี่ก็ตระหนักได้ว่าพ่อพี่แก่ลงไปมาก และพี่ก้ผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายมามากแล้ว คิดไรได้หลายๆอย่าง และเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตมากขึ้น จากเมื่อก่อนเราจะเข้าใจแต่ของเราเพียงฝ่ายเดียว

ปัจจุบัน พี่ก็ติดต่อกับพ่อพี่เรื่อยๆตามโอกาส ก็มีบ้างที่ยังมีทะเลาะกันแต่ก็ไม่มีไร เป็นเรื่องสนุกสนานไป พี่เริ่มตระหนักได้ว่า พ่อแม่พี่เริ่มมีแต่แก่ตัวลง คงอยู่กับพี่ได้อีกไม่นานแล้ว พี่เป็นลูกคนเดียว หมดท่านไปพี่ก็คงเหงา ตอนนี้ถึงแม้ว่าพ่อและแม่พี่จะเป็นยังไง พี่ก็พยายามทำความเข้าใจกับปัญหาของพวกท่านให้มากๆ และก็ตั้งตนชอบอยู่ในหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุดเท่านั้น

*****************************************
พี่อยากจะสอนว่า เรื่องของพ่อ-แม่ ที่เกิดนั้นคือ ปัญหาของหน้าที่ สามี-ภรรยา ของคุณพ่อคุณแม่นะคะ หนูเป็นลูก ควรตั้งตนในฐานะของลูก ทำหน้าที่ของลูกคือ
1. ตั้งใจเรียน
2. อย่าประพฤติตัวไม่ดี สร้างความทุกข์ใจให้พ่อแม่
3. กตัญญ กตเวที ตอบแทนคุณท่าน
4. สร้างความสุข ความภูมิใจ ไม่ทำให้วงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย

ส่วนปัญหาคุณพ่อ ถ้าหนูอยากมีส่วนร่วม มีจะบอกว่าหนูก็มีสิทธิ เพียงแต่วิธีที่แสดงออกมันไม่ถูกต้องนะคะ ถ้าหนูรู้สึกอึดอัดใจแทนคุณแม่ สิ่งที่พี่อยากจะแนะนำให้ลองปฏิบัติดู คือ
1. อยู่เคียงข้างคุณแม่ เป็นเพื่อนท่าน ให้กำลังใจท่าน พูดคุยกับท่าน นั้นเท่ากับว่าหนูกำลังทดแทนสิ่งที่ขาดไปในใจคุณแม่ของหนูนะคะ
2. เรื่องที่เกิด ขอให้เข้าไปขอโทษท่านเสีย กล่าวขอขมาและอโหสิกรรมกับคุณพ่อ
3. ถ้าอยากพูดกับคุณพ่อถึงสิ่งที่หนูรู้สึก ก็ขอให้เข้าไปขอเวลากับท่าน เพื่อที่จะพูดคุย เวลาพูดขอให้ใช้เหตุผล อย่าเอาอารมณ์นำ บอกท่านว่า ในฐานะของลูก หนูรู้สึกกับคุณพ่ออย่างไรก็พอ ขอให้พูดให้กับตัวเอง แต่ไม่ต้องพูดแทนคุณแม่นะคะ พี่เชื่อว่าคุณพ่อท่านโตพอที่จะคิดได้ แต่หนูก็ต้องเข้าใจนะคะว่า กิเลสตัณหา มันไม่เลือกชนชั้นวรรณะ มันมีได้ และ ยังคงอยากมีอยู่ต่อไป

พี่มีแนะนำได้แต่เพียงเท่านี้แหละค่ะ
โชคดีนะคะ

ขอบพระคุณทุกท่านมากเลยคะ หนูนอนไม่หลับมา 2 คืนแล้วตั้งแต่เกิดเรื่อง หนูสับสนต้องการที่พึ่งและก็มาได้จากที่นี้ ขอบคุณทุกท่านจริงๆคะ

เจริญในธรรมนะครับ
ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม อย่ากลัวอะไรครับ

ที่น้องทำไปอาจเป็นอารมณ์เชื่อวูบ พี่ว่าถ้าน้องมีสติและคิดไตร่ตรองมากกว่านี้

น้องจะไปทำแบบนั้นแน่ ๆ

เมื่อทำผิดและกล่าวขอโทษโดยออกมาจากใจจริง

ถือเป็นสิ่งดีแล้วครับ

พี่เอาใจช่วยให้ครอบครัวน้องกลับมามีความสุขอีกครั้งนะ

แต่สิ่งสุดท้ายที่ไม่อยากให้ลืมและละเลยก็คือ

น้องต้องมีความกตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่มาก ๆนะครับ

พี่เชื่อว่าถ้าน้องทำดี ๆสิ่งที่ดีย่อมบังเกิดแก่น้องแน่นอนครับ