สวัสดีคะกัลยาณมิตรทุกท่านตอนนี้หนูมีเรื่องไม่สบายใจคะ สามีของหนูไปมีผู้หญิงอื่นนี่เป็นครั้งที่สองแล้วไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กรรมของหนูและสามีจะหมดเสียที ตอนนี้หนูมีลูกกับเขาหนึ่งคนคะหนูควรจะประคองครอบครัวของหนูต่อไปดีไหมคะหนูเบื่อมากเลยทำไมต้องเกิดเหตุการณ์นี้ด้วยแต่ตอนนี้หนูตัดสินใจแยกกันอยู่ชั่วคราวคะอาจจะตลอดไปก็ได้ถ้าใจแข็งพอ(กำลังพยายามอยู่)หนูเลิกกับเขาดีไหมคะหนูเพิ่งรู้วันนี้นอนไปหลับสวดมนต์แล้วแต่ใจไม่เป็นสมาธิตอนนี้หนูสับสนมากต้องการคำตอบให้กับตัวเอง
การที่สามีหนูไปมีคนอื่นก็อาจเป็นเพราะหนูด้วยเพราะการที่สามีเคยทำผิดมาครั้งหนึ่งแล้วทำให้หนูเกิดความระแวงว่าเขาจะทำผิดอีกจึงคอยจับตาดูเขาตลอดใหม่ๆเขาก็ไม่ว่าอะไรพอผ่านมา 2 ปีมันก็เกิดอีกจนได้เขาบอกว่าเขาอึดอัดมากหนูไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นอีกหนูคิดว่าหนูจะตัดใจจากเขาเสียทีเพราะว่าตอนนี้หนูมีลูกแล้วหนูต้องดูแลลูกให้ดีไม่ให้มีปมด้อยหนูไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาทำได้อย่างไร.........
ขอโทษด้วยนะคะที่เขียนวกไปวนมาตอนนี้หนูสับสนจริงๆ คะไม่รู้จะบอกใครไม่กล้าบอกแม่กลัวท่านเป็นห่วงเพราะท่านเคยให้เลิกกับเขาแล้วแต่หนูยืนยันที่จะให้โอกาสเขาแต่เขากลับทำหนูเจ็บแสบมาก

ปัญหาบางปัญหาอาจจะดูยุ่งยากมากสำหรับเรานะครับ
อาจจะแคบ ๆ อะ ถ้าเราเก็บไว้คนเดียว ถ้ามันทำร้ายตัวเองแล้วจะยุ่งครับ
บางทีคนที่รักคุณ เป็นห่วงคุณอาจช่วยได้จริง ๆ นะ
ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว เพราะใจเราอาจมีพื้นที่ไม่พอสำหรับปัญหาใหญ่ ๆ อย่างนี้นะครับ
ในความคิดเห็นของผม ถ้าเขาไม่ได้แคร์ว่าเราจะอยู่อย่างไร
มุ่งหาแต่คนใหม่เรื่อยไป นั่นเราก็ควรคิดได้แล้ว
ส่วนที่สองคือลูก เขาทำหน้าที่พ่อได้ดีอยู่หรือเปล่า
ตรงนี้ลองตอบตัวเองนะครับ

กำลังใจที่สำคัญที่สุดของภรรยาก็คือสามีหากสามีเหลวแหลกภรรยาควรหันมาดูใจตัวเองครับเพราะคนที่จะรับเต็ม ๆก็คือลูกครับ เพราะฉะนั้นใจที่อ่อนโยนควรมีความแกร่งในตัวครับ

ขอขอบคุณในทุกกำลังใจและคำแนะนำดี ๆคะโดยเฉพาะคำแนะนำคุณtaktayโดนใจอย่างแรง(น้ำตาไหลเลยคะ)ตอนนี้กำลังพยายามทำใจให้สงบและคิดลองคิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาหนูคิดว่าหนูและลูกสามารถอยู่ได้ด้วยไม่มีเขาคะ(กำลังพยายามตัดใจ)เพราะหนูมีครอบครัวของหนูที่สามารถเติมความอบอุ่นให้หนูและลูกได้ แต่สำหรับหน้าที่ของพ่อที่มีต่อลูกเขาทำได้ดีทีเดียวคะ จริง ๆแล้วสามีหนูเขาก็มีความดีอยู่เหมือนกันยกเว้นเรื่องผู้หญิง เมื่อวานหนูและสามีมานั่งคุยกันถึงความต้องการของแต่ละฝ่ายเขาบอกว่าเขาไม่มีผู้หญิงอื่นแต่เขาอึดอัดที่ไม่มีอิสระไปไหนมาไหนต้องคอยบอกหนูต้องคอยระวังว่าทำอย่างนี้หนูจะว่าเขาไหมอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันเขาเบื่อก็เลยตกลงว่าจะแยกกันอยู่ซักพัก ส่วนหนูการที่แยกกันอยู่ทำให้หนูไม่ฟุ้งซ่าน คิดมาก เพราะเจอหน้ากันเหมือนต้องหาเรื่องคอยจัดผิดเขาทุกที หนูก็รู้ว่าตัวเองก็มีส่วนในผิดคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะทนอยู่ในสายตาภรรยาตัวเองตลอดแต่หนูไม่สามารถทำใจให้ไม่คิดไม่ได้และการที่แยกกันอยู่เป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับการรักษาใจของหนูเพราะอย่างน้อยหนูก็มีกัลยาณมิตรทุกท่านที่คอยให้คำแนะนำมีเวลาให้กับการสวดมนต์เจริญภวนามากขึ้น แต่มันก็มีอยู่บ้างที่คอยกังวลว่าเขาทำอะไรที่ไหนยังไง ส่วนลูกพอตื่นมาไม่เห็นพ่อก็ถามหาตามประสาเด็ก
เราตกลงกันว่าต่างคนต่างให้เวลาตัวเองกลับไปคิดทบทวนว่าเรายังต้องการที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหรือเปล่า เราจะอดทนอยู่ด้วยกันเพื่อลูกได้ไหม แต่สำหรับหนูหนูคิดว่าคำพูดของเขาแต่ละคำไม่มีเยื่อใยให้หนูแล้ว เพราะสำหรับเขาแล้วสุดท้ายจะลงเอยยังไงเขาบอกรับได้หมด ขอบคุณทุกท่านนะคะที่สละเวลามาอ่านเรื่องของหนูและให้กำลังใจหนู หนูต้องการมันมากจริง ๆคะ

ก่อนอื่น ขอส่งกำลังใจมาอีกแรงนะครับ... ..

อ่านข้อความทั้ง๒ข้างบนแล้วมันขัดแย้งกันอย่างไรอยู่นะครับ.. ตอนแรกว่าแยกกันเพื่อไม่ฟุ้งซ่าน แต่ตอนหลังว่ากังวลว่าเขาจะทำอะไรที่ไหน ..แล้วจิตใจจะสงบได้จริงหรือครับ..

ผมเข้าใจว่าคุณเป็นคนขี้หึงมากจึงคอยสอดส่องสามีและจับผิดเขาตลอดเวลา เขาจึงอึดอัด..เรื่องนี้คงต้องแก้ไขนิสัยตัวเองให้เพลาการจ้องจับผิดด้วยฤทธิ์หึงแล้วมังครับ ขออภัยหากทำให้ขัดเคือง
ไม่ว่าชายหรือหญิงหากมีคู่ที่ขี้หึงอย่างแรงก็คงจบแบบไม่ happy endingนะครับ..เป็นห่วงก็แต่ลูกที่ต้องมาเกิดในครอบครัวไม่ครบพ่อแม่เท่านั้น อย่างไรก็ลดมานะทิฏฐิกันลงบ้าง..บางทีชีวิตคู่อาจ..ยืนยาวต่อไปได้ ทั้งเจ้าตัวน้อยก็จะอบอุ่นด้วยไอรักของพ่อและแม่ครับ..

แต่เอาละ ไม่ว่าจะเลือกทำอย่างไรก็ขอให้มีความสุข พ้นทุกข์นะครับ

พี่ขออนุญาตให้ความเห็นนะคะในฐานะนักปฏิบัติที่เข้าใจในสัจธรรม

สามีของน้องเป็นคน เป็นผู้ชายที่มีกิเลสตัณหา และผู้ชาย ธรรมชาติของเขาคือต้องการมีเซ็กส์ เพราะมันเป็นรสชาติที่ผู้ชายชอบ

พี่ขอพูดตรงๆนะคะ พี่ว่าตั้งแต่น้องมีลูก น้องเติมความต้องการตรงนั้นของเขาไม่พอ เขาเลยไปหาใหม่ที่พอจะบรรเทาอาการนั้นของเขาได้ แล้วเขาก็ติดใจ แต่เขาก็ยังรักน้องมากกว่า จึงยอมเลิกจากคนแรกได้

พอมาครั้งที่สอง มีรัก มีหวง ก็ต้องมีระแวง เป็นสัจธรรมค่ะ การกระทำจึงเป็นเครื่องบ่งบอกได้อย่างดี และน้องก็แสดงออกให้เขาเห็นอย่างชัดแจ้ง ในขณะที่เขาคิดว่าเขายอมเลิกกับคนแรกมาเพื่อน้อง น้องควรทำอะไรให้เขาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่จับผิด นั่นทำให้เกิดครั้งที่สองขึ้นค่ะ

แต่พี่คิดว่าสามีน้องรักน้องนะคะ เขาแค่ขาดเรื่องตรงนั้นมากกว่าที่หนูให้ และ ผู้ชายไม่ชอบให้ใครมาตอแย

การครองคู่กัน ความไว้ใจเป็นสิ่งสำคัญ ในเมื่อเขาแสดงให้น้องเห็นแล้วว่าเขาเลือกน้องในครั้งแรก เขาก็คาดหวังให้น้องเชื่อใจเขา แล้วน้องไม่ได้ทำให้ นั่นแหละค่ะคือสาเหตุ

พี่ว่าคู่ของน้องคุยกันได้ค่ะ น้องใจกว้างขึ้นอีกหน่อย ลดความระแวงลง คิดถึงลูกให้มากๆ เพราะเขาเองก็คิดถึงลูกค่ะ อย่าเอาความที่น้องสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเขาเพราะครอบครัว support ไปพูดกับเขา เพราะเขาเองก็มีศักดิ์ศรีและอยากเลี้ยงลูกด้วยกำลังตัวเอง การพูดถึงประเด็นนั้น รังแต่จะทำให้เกิดความร้าวฉาน เพราะอีโก้ค่ะ

และถ้าน้องทำได้ตามนั้น ปล้วเกิดครั้งที่สาม น้องก็ควรเลิกกับเขาซะ

พี่แนะนำแค่นี้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่ดี ๆคะพี่Chulapinan (ขอสมัครเป็นน้องสาวนะคะ)
เป็นจริงทุกประการคะแต่ความต้องการของเขาไม่เคยพอคะ เขากลัวว่าสักวันหนึ่งเขาจะบังคับใจตัวเองไม่ได้และถ้าเป็นอย่างนั้นหนูก็ต้องเสียใจอีก ทางออกที่ดีคือเราต้องเลิกกัน(เขาบอกเอง) แต่เขาก็บอกว่าเขายังเป็นห่วงหนูกับลูกอยู่และยังไม่อยากเลิก คือเขาว่าเขาก็สับสนคะ หนูลืมบอกพี่ไปคะว่าเขาเคยมีภรรยาและลูกมาแล้วและภรรยาเก่าเขาก็เหมือนหนูนี่แหละเขาเลยหนีออกมาแต่ตอนนั้นเขากินเหล้าด้วย แต่ตอนที่คบกับหนูเขาจะกินเป็นบางครั้งคะ เขาก็เลยคิดว่าเขาไม่สามารถจะหยุดพฤติกรรมของเขาได้บางทีหนูก็อยากหนีไปไกล ๆคะเพราะถ้าเลิกกันจริง ๆหนูคงอยู่ที่เดิมไม่ได้แน่ ๆแต่เขาก็ถามว่าเราจะเลิกกันได้จริงหรอ????เพราะเราเคยเลิกกันแล้วตอนเกิดเรื่องครั้งแรกและก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีก และเขาก็บอกอีกว่าถ้าเลิกกันครั้งนี้ให้มันเด็ดขาดไปเลยเขาบอกว่ามันเป็นสันดานของเขาแล้วเขาเปลี่ยนมันไม่ได้ หนูสับสนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคะพี่ หนูควรต้องทำอย่างดีคะ

ยินดีรับน้อง junggum เป็นน้องสาวเลยค่ะ

ตามที่น้องรู้ เขาเป็นโรคติดเซ็กส์ ขอโทษนะคะที่พี่จะขอแนะนำอะไรตรงๆ

ถ้าน้องรักเขาอยู่ และ เขาเองก็ยังรักน้อง แต่น้องให้ตรงนั้นกับเขาได้ไม่มากพอ ถ้าเป็นพี่ พี่จะยอมใจกว้างพอจะให้เขาไปอาบอบนวดค่ะ เพราะเราต้องยอมรับกันว่าทุกสมัยตั้งแต่พุทธกาลเลยก็ว่าได้ ผู้ชายได้เปรียบเรื่องเซ็กส์มากกว่าผู้หญิง แต่ข้อแม้คือ เขาต้องเป็นพ่อที่ดี และป้องกันทุกครั้งที่มีกิจกรรมทางเพศ

มันรับยากค่ะ พี่เข้าใจ แต่เชื่อมั้ยคะว่าพี่สะใภ้พี่รับได้ และพี่ชายพี่กับพี่สะใภ้ก็อยู่กันยืดมาสิบกว่าปีแล้ว และไม่มีแนวโน้มว่าจะเลิกกัน เขาเหมือนเป็นเพื่อนกันไปแล้ว ลูกสองคน เขาก็ดูแลรับผิดชอบดี แบบนี้ พี่สะใภ้พี่ก็สบายใจ

แต่ถ้าน้อง junggum รับไม่ได้ พี่ก็แนะนำให้เลิกกันค่ะ เพราะน้องมีครอบครัวสนับสนุนอยู่ คำนึงถึงลูกไว้ก่อน เพราะเขาจะเป็นเยาวชนของชาติต่อไป พ่อของเขา น้องมีสิทธิ์เรียก child support ค่ะ

เสียใจด้วยครับ
สำหรับคำแนะนำส่วนใหญ่
คุณพี่ taktay ก็ตอบได้ดีจนผมก็ไม่ต้องตอบอะไรมากมายครับ
คำตอบก็คงคล้ายๆ กัน

ก่อนที่จะคิดเลิก ก็ลองกับไปคิดทบทวนนะครับ
ว่าเราเป็นเหตุผลหนึ่งด้วยหรือมั้ย ที่ทำให้เขาไปมีผู้หญิงใหม่
เราขี้หึง ขี้บ่น ทำอะไรจนเกินความพอดีมั้ย
รักมากจนเขารำคาญเกินไปมั้ย
จุ้นจ้านชีวิตเขาเกินไปมั้ย
ลองคิดว่า อะไรที่เราไม่ดีกับเขา
ก็ให้รู้ แล้วก็รีบแก้ไขครับ
ถ้าเราทำดีกับเขาแล้ว แต่เขาไปมีคนใหม่
ก็สุดแล้วแต่คุณจะตัดสินใจครับ

สำหรับเรื่องที่จะต้องระวังตอนจะเลิกกันสำหรับผู้หญิงคือ
ผู้หญิงจะมีปัญหา ต้องพึ่งพาผู้ชายมากเกินไป
ถ้าเลิกไป ก็ลำบาก จะหาเงินยังไง จะอยู่ยังไง
เพราะไม่ได้เตรียมตัว
ถ้าจะเลิกก็ขอให้แน่ใจว่า
สามารถเลี้ยงตัวเองรอดได้นะครับ
แล้วจึงบอกเลิกครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทุกท่านคะ หนูจะลองพยายามแก้ปัญหาที่ตัวหนูเอง เมื่อวานหนูบอกกับเขาว่าหนูและลูกจะรอเขาอยู่ที่นี่ถ้าเขาอยากได้ครอบครัวกลับมาเมื่อไหร่มาหาเราได้เสมอ แต่ถ้าวันไหนมาแล้วไม่เจอฉันก็แสดงว่าฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธอ และขอให้เขาทำหน้าที่พ่อให้ดีก็แล้วกัน วันนี้หนูพยามไม่คิดเรื่องของสามีถ้าคิดก็กำหนดสติ คิดหนอ และทั้งวันหนูก็ไม่โทรไปหาเขาเลยไปรับลูกตอนเย็นที่บ้านเขาก็พยามไม่พูดและออกมาให้เร็วที่สุด และตั้งแต่นี้ไปหนูจะทำแต่ความดี คิดแต่เรื่องดี จะพยายามไม่คิดถึงเขา
การที่เราทะเลาะกันนั้นหนูนี่แหละคะเป็นสาเหตุส่วนใหญ่ หนูยอมรับข้อบกพร่องของตนเองและกำลังพยายามปรับปรุงแก้ไขโดยการกำหนดสติให้รู้ทั่วตัวพร้อมตลอดเวลา(ยากมาก) ถ้าหากว่าหนูทำใจได้แล้วหนูจะไม่กลับไปใช้ชีวิตร่วมกับเขาอีกแล้วคะ หนูจะทำทุกวิถีทางเพื่อเลี้ยงปากท้องของตัวเองและลูกให้อยู่สุขสบายโดยไม่หวังพึ่งเขาสักบาทเลยคะ(ทำแต่สัมมาอาชีพคะ)
ขอบคุณกำลังใจจากกัลยาณมิตรทุกท่านจริง ๆ คะยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจและฝากคำแนะนำดี ๆมาให้หนูด้วยนะคะตอนนี้สบายใจมานิดหน่อยคะ

ตอนนี้หนูเลิกกับสามีแล้วคะโดยที่สามีของหนูเป็นฝ่ายบอกเลิก หนูรู้คะว่าสิ่งแรกที่หนูจะต้องทำคือทำใจยอมรับกับความเป็นจริงแต่มันยาก บางครั้งก็ดีใจ เสียใจ เศร้าใจ หนูไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้เลยคะหนูต้องทำอย่างไรดีคะใจหนูถึงจะสงบเพราะต้องเห็นกันอยู่ทุกวัน ความจริงหนูเคยกินยาแก้เครียดประมาณ 2 ปีมาแล้วหนูไม่อยากกลับไปพึ่งมันอีก

ก่อนอื่น ขออย่าได้หันไปพึ่งยาแก้เครียดเลย เพราะยานั้นไม่ได้แก้เครียดได้จริง ความเครียดนั้นเกิดขึ้นที่ใจ ต้องแก้ที่ใจเท่านั้นความเครียดจึงจะหมดไป ส่วนยานั้นออกฤทธิ์เฉพาะที่กายเท่านั้นไม่อาจรักษาอาการในจิตได้...ใช้มากก็จะเกิดโทษได้...

เวลานี้เรื่องที่เลวร้ายที่สุดก็ได้ผ่านไปแล้วเพราะการตัดสินใจของเขา .. เราเองเคยเตรียมใจไว้บ้างแล้วมิใช่หรือว่า...
..

บัดนี้ เราควรจะเสียเวลาไปกับความเสียใจ หรือควรสลัดอดีตไปและอยู่กับสิ่งที่เรามีอยู่คือปัจจุบัน?..
การเฝ้าเศร้าโศกระทมทุกข์จะมีประโยชน์อันใดแก่ชีวิตตนและลูกเล่า?..คนเรานั้น ต่างคนต่างเกิดมาคนเดียว เวลาตายก็จะไปคนเดียวอีกเช่นกัน..

เรื่องที่จิตใจสลับเดี๋ยวดีเดี๋ยวเศร้านั้นเกิดเพราะเราไม่ยอมคลายความติดยึดในตัวเขา ...เเละยังสร้างความหวังไว้ลึกๆว่า เขาจะกลับมาเหมือนเดิม แต่ใครจะอาจบังคับบัญชาสิ่งใดในโลกนี้ที่แปรผันไปตามเหตุปัจจัยที่ไม่คงที่ได้เล่า? ความเปลี่ยนแปลงเป็นกฏธรรมชาติ แม้เราไม่อยากให้มันเกิด มันก็เกิดพระพุทธเจ้าท่านทรงทราบสิ่งนี้ ทรงสอนว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง ตกอยู่ภายใต้กฏไตรลักณ์เท่าเทียมกันหมด..ดังนั้น หากเราหวังว่าความรักของเรากับเขาจงคงมั่นถาวร ซึ่งเป็นไปไม่ได้ในความเป็นจริง เราก็ย่อมตกอยู่ในความทุกข์อย่างยิ่งแน่แท้ เพราะสร้างความหวังบนพื้นฐานทวนกระแสความจริง..

จึงขอให้คืนคลายความโศกเสียใจลง แล้ววางแนวทางดำเนินชีวิตใหม่อย่างที่ควรจะเป็น แม้การได้เห็นเขาก็ทำให้หวั่นไหวเพราะเคยอยู่กันมาก่อน จึงต้องคอยเตือนใจตนว่า บัดนี้เราต่างคนเหมือนคนแปลกหน้าในคราที่ยังมิได้พบและรักกัน.. เราและเขาเิลิกบทบาทของคู่รักแล้ว แต่จะยังอาจแสดงบทบาทของความเป็นพ่อแม่แก่ลูกน้อยได้ การเลิกกันไม่ได้หมายถึงการต้องเป็นศัตรูกันเสมอไป..หากมีความรับผิดชอบต่อชีวิตน้อยๆของลูกและมีวุฒิภาวะพอ ก็อาจเป็นเพื่อนกันได้เพื่อหน้าที่นี้..

ข้อสำคัญ อย่าเผลอคิดว่าเขาเป็นคนในปกครองของเรา ที่เราจะสั่งหรือบังคับเอาตามใจปรารถนา..เขาและเราต่างมีอิสระพอกันในยามนี้ เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เขาจะทำหรือไม่อย่าไปเพ่งเล็งเขา..
หากเรามีบุญอุปถัมภ์อยู่ ย่อมได้รับอุปการะจากบุญแน่นอน กรรมใดๆที่ทำมานั้นย่อมจัดแจงวิบากที่สมควร และลงตัวมาให้เสมอ ..ขอให้หมั่นเจริญกุศลให้มาก โดยเฉพาะการประพฤติศีล๕ ย่อมมีอานิสงค์คุ้มครองตนให้พ้นทุกข์ภัยได้แม้ในปัจจุบัน ขอเป็นกำลังใจให้ครับ