พึ่งถูกกิ้ก หรือเรียกอะไรดี ภรรยาน้อย หรือมือที่สาม หรือบรรดาเด็กๆ อะไรก็ตามของ

คุณสามีตัวดีโทรมาป่วน โทรมาถามหาคุณสามี แต่โทรเข้ามือถือเราค่ะ ถามหาสามี ไอ้

เราก็นึกว่าลูกค้า เลยบอกไม่อยู่ค่ามีอะไรจะฝากมั้ย กลับมาจะให้โทรกลับ ให้บอกว่าใครโทรมาคะ

เค้าบอกว่า เมียโทรมา 5555 ไอ้เราก็เอาล่ะสิงานเข้า แต่ขำนะคะ เพราะเสียงทางโน้นเด็กๆ แต่พูด

จาหยาบมากเลย เค้าถามว่าเมื่อไหร่จะเลิกกันซะทีล่ะป้า เห็นคุณสามีบอกว่า......... โห สารพัดเลย

ไอ้เราก็.....เออใหนๆก็เรียกพี่ว่าป้าแล้ว งั้นป้าก็ขอสอนหน่อยนะ มาพูดจาแบบนี้ไม่คิดถึงพ่อแม่เรา

บ้างรึไง ถ้าพ่อแม่รู้ว่าลูกสาวตัวเองพูดจาแบบนี้ เป็นแบบนี้ เรื่ิองที่ไม่ควรพูดก็พูดมาได้ เค้าจะรู้สึกยัง

ไง บลาๆ..........ก็พูดไปเรื่อยในระหว่างนั้นก็ขำนะคะ ก็อดหัวเราะไม่ได้ เด็กเค้าก็ด่าบอกขำอะไร

เมื่อไหร่จะเลิกกันซะที? สามีก็ไม่รัก ไม่น....ด้วยแล้วจะเก็บเค้าไว้ทำไม อะไรประมาณ้เนี้ย มากมาย

ไอ้เราก็ น้องๆน้องชื่ออะไร ป้าจะได้บอกกับเค้าถูกว่าให้เลิกกันยกให้น้องคนนี้ ไม่งั้นน้องเข้าคิวไม่ทัน

นะ เพราะน้องไม่ใช่คนแรกที่โทรมา เดี๋ยวเลิกกันแล้วน้องเข้าคิวแย่งเค้าไม่ทันนะ

แต่เดี๋ยวป้าจะสอนให้นะว่า รักตัวเองให้มากๆ เห็นค่าของตัวเองเยอะๆ ผู้หญิงมีคุณค่ากว่าเป็นเครื่อง

เล่นของผู้ชายนะ.....ก็พล่ามไปไม่ทันจบ ไอ้เจ้าน้องนั่นปิดโทรศัพย์หนีเลย

สักพักก็มานึกขึ้นได้ว่า ใจเราไม่กระเทือนเลยนี่นา มีแต่ความสงสาร ว่าทำไมน้องคนนี้เอาความสุข

ในชีวิตตัวเอง มาล้อเล่น มาโยนทิ้ง มาแย่งผู้ชายที่ไม่รู้จักดีพอ ระหว่างที่พูดกะเค้าก็เหมือนไม่ใช่เรื่อง

ของตัวเอง ไม่มีความโกรธทั้งในตัวสามีและเด็กคนนี้ ต้องขอบคุณบทเรียนในชีวิต

ขอบคุณบรรดากิ้กๆ เหล่านี้ ที่ผลัดกันเข้ามาทดสอบใจเรา ขอบคุณประสบการณ์ในชีวิตที่สอนให้เรารู้จัก

ปล่อยวาง ขอบคุณความรู้เท่าทันของสติจนไม่เกิดอารมณ์ ขอบคุณสามีตัวดี ที่ขยันหาบทมาทดสอบ

จิตเรา 55555 โทรไปเล่าให้สามีฟัง สามีก็ขำนะคะ แต่สามีบอกขำไปเหงื่อตกไปอิอิ

ขอบคุณกิ้กๆ ทุกท่านนะคะ กับแบบทดสอบจิตที่หาไม่ได้อีกแล้วอิอิ

ยินดีด้วยครับ เป็นคนคิดบวกจริงๆ

มีปัญหาต้องแก้ไข ไม่เข้าใจก็พูดจากัน

ชึวิตคู่นั้นเราควรซื่อสัตย์ต่อกัน
ไม่เห็นแก่ตัวโดยไปหาความสุข(สุขปลอม)นอกบ้าน

อัพพะยา ปัชฌัง สุขัง โลเก
การไม่เบียดเบียนกันเป็นความสุขในโลก

การไม่เบียดเบียนกันก็ต้องมีความรัก ความเมตตากัน
ความรักที่เป็นพื้นฐานของชีวิตเราก็คือ
เราควรรักพระพุทธเจ้า เรารักพระธรรม พระสงฆ์ ให้มาก
เมื่อมีปัญหาใดใดเราก็ใช้สติ ปัญญา
เอาธรรมะเป็นดวงประทีปส่องทาง
ทำให้เราเดินถูกทาง ไม่หลงทาง
ชีวิตจะไม่ตกตำ เป็นไปด้วยดี
ขอเป็นกำลังใจให้เหล่ากัลยาณมิตร...........

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ..................

เคยคิดเหมือนกันนะคะ ว่าชีวิตคู่ต้องซื่อสัตย์ต่อกัน เราซื่อสัตย์ต่อเค้า เค้าก็ควรจะซื่อสัตย์ต่อเรา

มีเราคนเดียว แต่ในความเป็นจริงมันไม่เป็นเช่นนั้น คนสองคน ถูกสอนมาคนละแบบ ถูกเลี้ยงดูมา

ต่างกัน ต่างจิตต่างใจ ถ้าเราไปกะเกณท์ให้เค้าต้องเป็นอย่างที่ใจเราคิด ใจเราก็จะเป็นทุกข์ เพราะไม่

ได้ดังใจ ไม่มีใครเป็นของใครค่ะในโลกนี้ ถึงเป็นสามีภรรยากันก็ไม่ใช่จะไปสามารถเปลี่ยนแปลง

เค้าให้เป็นอย่างที่ใจเราค้องการ ถึงมันจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องและควรเป็นก็ตาม แต่ระดับของความเข้าใจใน

ธรรม ความเข้าใจในโลกและชีวิตของคนต่างกัน คนก็จะมองคนละแบบ ทำคนละอย่าง คิดคนละมุม

การยอมรับเค้าอย่างที่เค้าเป็น แต่มีจุดยืนของเราเอง และรู้จักมองชีวิตให้เข้าใจ จะทำให้ใจเป็นสุข

แหมแต่กว่าจะมาได้ถึงตรงนี้ ใจก็ถูกปั่นไปถูกทุบซะน่วมเหมือนกัน กว่าจะยอมรับได้ว่าความทุกข์เกิด

จากความอยาก แหมดอยากก็หมดทุกข์ค่ะ พอใจนิ่งเป็นสุขก็

จะมองมันแบบเข้าใจ แบบขำๆ เหมือนเป็นเรื่องของคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกะตัวเอง ไม่มีตัวเองเป็นผู้แสดง

ไม่ต้องทุกข์เพราะความอยาก(อยากให้ซื่อสัตย์ อยากให้รักเดียวใจเดียว อยากให้รักเราคนเดียว)

ในขณะเดียวกันก็จะมีความเข้าใจกันมากขึ้น แต่กว่าจะถึงตรงนี้ได้ ใจก็ถูกทุบมาจนน่วมแหละค่ะอิอิ

ถึงต้องขอบคุณประสบการณ์เหล่านี้ ที่หาไม่ได้จริงๆ ถ้าใจไม่เจ็บเจียนตาย มันคงไม่หาทางออก

คงพายเรือในอ่างวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วก็ไปโทษคนอื่น จริงๆเป็นเพราะความ

อยากของใจเราเอง พอหลุดจากตรงนั้นได้ มองย้อนไปแล้วขำตัวเอง แต่ถ้าไม่มีบรรดากิ้กๆเหล่านั้น

เราก็คงไม่มีวันนี้ วันที่ใจสงบนิ่ง มีความสุข มีความเข้าใจในชีวิต ต้องขอบคุณจริงๆค่ะ

หาคนทำได้อยาก สาธุๆๆ

...........(ไม่มีคำพูด)...

คุณเก่งมากเลยคิดได้ดิฉันพยายามคิดให้ได้เหมือนคุณคงต้องเวลาเท่านั้นขึ้นอยู่กับว่าใครจะหลุดพ้นได้เร็วกว่ากันระหว่างความคิดดิฉันกับการทนกับเหตุการณ์ เห็นด้วยกับคุณมากๆๆเจอเรื่องแบบนี้จะทำให้เราเข็มแข็งขึ้น



อนุโมทนาสาธุ

เข้าใจคุณแม่ลูกสามดีค่ะ ลองอย่างนี้ดีมั้ยคะ อย่าไปพยายามทนมัน บางทีการพยายามทำสิ่งใดนั้น

เรายิ่งเจ็บปวด เช่นพยายามเข้าใจ พยายามลืม ใจเราก็จะไปโฟกัสอยู่ตรงสิ่งนั้น ทำให้ไปไหนไม่ได้


เปลี่ยนอารมณ์ไปเลยค่ะ เอาเรื่องที่เป็นปัญหาของเรามาใส่อารมณ์ขันเข้าไป สังเกตุดูสิคะถ้าเรามี

อารมณ์ขันเรื่องใหน แสดงว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ทำให้กระทบกระเทือนจิตใจเรา แล้วใจเราจะค่อยๆ


ยอมรับเข้าใจและสุดท้ายก็ไม่มีผลใดๆกับจิตใจ ปัญหาก็จะไม่เป็นปัญหา เป็นเพียงเรื่องขำๆที่หยอกล้อ

กันในครอบครัว โดยไม่กระทบกระเทือนจิตใจใคร เคยได้ยินอาจารย์ท่านว่า กระดาษขาวแผ่นนีง


เอามาวาดจุดสีดำเล็กๆตรงกลางกระดาษ ใครผ่านไปผ่านมาก็เห็นแต่จุดสีดำนี้ ทั้งๆที่กระดาษทั้งแผ่น


มีเนื้อที่ที่เหลือมากมายกว่าจุดนี้ ก็เหมือนชีวิตแหละค่ะ มีเรื่องดีๆอีกตั้งมากมายในชีวิตนี้ ที่จะเกิดกับ

เรา ที่จะให้เราค้นหา ไม่ใช่เฉพาะด้านชีวิตคู่ แต่ใจเราไปจับจุดนี้ไปโฟกัสเฉพาะจุดนี้เสียแล้ว


ชีวิตก็จะเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ แก้เขาไม่ได้แก้ที่เราดีกว่าต่ะ ง่ายกว่า แก้ที่ความคิดเรา แก้ที่ใจเรา

สุขทุกข์อยู่ที่ใจเราค่ะ อยู่ที่ความคิดเรา คิดง่ายๆถ้าเรายังแก้ที่ตัวเราไม่ได้ จะไปแก้คนอืนได้ยังไง


เอาใจช่วยค่ะ เมื่อถึงจุดนึง พอมันคลิ้กขึ้นมา ที่ว่ายากๆๆ ก็จะเป็นเรื่องขำๆสำหรับเรา พอใจนิ่ง ก็จะ

เข้าใจ จะสงบ และเห็นทุกอย่างเป็นอย่างนั้นเอง โดยไม่มีเราเข้าไปเกี่ยวข้อง

ลองดูนะคะ

เก่งจังเลยครับ นับถือ

ขอบคุณคุณ lek767 มากค่ะดิฉันได้อ่านแล้วสบายใจขึ้นมากเลยดิฉันพยายามทำทุกทางเพื่อที่ให้ตัวพ้นจากความทุกข์ใจขอให้เวลาช่วยพาความเศร้าในใจของดิฉันพัดผ่านไปโดยดี...ตอนนี้ดิฉันคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรที่ร้อนใจเข้ามาในชีวิตดิฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องขำๆและเป็นปัญหาที่ต้องแก้กันเองระหว่างเขาและคนของเขาเราเอาเวลาไปคิดเรื่องอื่นอีกมากมายขอบคุณจากใจจริงค่ะถึงแม้ว่าความคิดไม่ได้ร้อย % แต่ดิฉันก็จะพยายามซักวันจะคิดให้ได้เหมือนคุณค่ะ

ชอบมากค่ะ....อยากให้ทุกคนอ่านอีกครั้ง เผื่อจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ

พิม

รู้สึกดีจริง ๆ อยากทำใจให้ได้อย่างนี้บ้างนะ
สักวันเราต้องทำได้รับรอง
ตอนนี้ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลย

อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆค่ะและจะลองนำไปปฎิบัตดูนะค่ะ