สวัสดีค่ะ เพื่อนสมาชิกทุกท่าน
ตอนที่ดิฉันมาสมัครเปงสมาชิกเวปนี้วันแรก เป็นวันที่ดิฉันเจ็บปวดในเรื่องของความรักมาก เมื่อได้มาเจอเวปนี้ ได้อ่านหัวข้อที่ทุกท่านโพสต์ ดิฉันก้อพยายามทำตามคำแนะนำด้วยการสวดมนต์ก่อนนอน ทำให้ทำใจได้มากขึ้น แต่ก็ยังเข็ดขยาดในความรัก ยังไม่อยากมีใคร
ผ่านมาแค่เดือนกว่า ตอนนี้มีผู้ชายเข้ามาจีบคะ เขาอายุน้อยกว่าดิฉัน 9 ปี เค้ายอมรับทุกสิ่งที่เป็นตัวของดิฉันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องมีลูกแล้ว เรื่องรูปร่างหน้าตา เขาบอกไม่สำคัญเลย แต่ใจของดิฉันมันยังเหมือนไม่เชื่อว่าจะมีใครมารักเราได้ หวาดกลัวว่าเค้าจะมาหลอกเรา เหมือนคำพูดที่เขาพูดกะเราเป็นแค่คำหวาน อีกทั้งยังตัดใจจากคนก่อนไม่ได้ด้วย พยายามปิดกั้นเขาไม่ให้เข้ามา ดิฉันควรเปิดโอกาสให้เขาไหมคะ ควรเชื่อคำพูดของเด็กที่อายุน้อยกว่าหรือเปล่าคะ ดิฉันกลัวเขาจะมาหลอกให้เรารัก แล้วก้อ ทิ้งกันไปอีก กลัวเหลือเกินค่ะ

การคบกัน มีหลายระยะ มีหลายสเตป ..

ลองถามตัวเองดูก่อนสิคะ ว่าต้องการอะไร ... กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่อีกไหม ..

ถ้าพูดในแง่ของธรรมะ ทุกอย่างมันมีเหตุปัจจัย ในการที่เราจะรักใครสักคนหรือชอบใครสักคน ทุกอย่างมันมีเหตุมาก่อนค่ะ เราเคยสร้างเหตุร่วมกับเขามาก่อนไหม หากไม่เคยสร้างร่วมกันมา จิตปฏิพัทธ์ย่อมไม่มีต่อกัน ...

เราเคยทิ้งเขา เขาก็ย่อมทิ้งเรา เราไม่เคยทิ้งเขา เขาก็ย่อมไม่ทิ้งเรา วนเวียนกันอยู่แบบนี้ ...

ส่วนเรื่องอายุ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญคือ ความเข้าใจซึ่งกันและกัน เวลาเป็นตัวคำตอบในการคบกันว่าจะไปรอดหรือไม่รอด ยิ่งคบกันนานมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้จักกันชัดเจนมากยิ่งขึ้น

เรื่องของความรักนี่ ยากที่จะเข้าใจนะคะ มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆ มันเป็นเรื่องของจิตใจ เมื่อคิดจะรัก ให้เตรียมใจเผื่อไว้ด้วย มันมีทั้งสมหวังและผิดหวัง ..

http://truemusic.truelife.com/home/p/so ... 650496219#

รัก คำเดียวคำนี้ได้ยินบ่อย
ฉันยังไม่รู้ มันมีความหมายว่าอะไร

** อาจจะร้อนจะแรงเหมือนกับไฟ
อาจจะเผาจนใจไหม้เกรียม
อาจเป็นฝนที่หนาวเหน็บ
ฉันก็ยอมเสี่ยง เพียงได้เจอรักแท้

*** จะเหน็บหนาวเท่าไหร่ ไม่กลัว
จะเปียกฝนเท่าไหร่ก็ยอม
ฉันหวังแค่ให้มีคน
ที่ฉันรักยืนคอยตรงนั้นก็ชื่นใจ
อยากมีรักจริงๆ ซักที
ไม่ว่าร้ายว่าดีฉันนั้นพร้อมแลกทั้งใจ
เพราะว่าหมดทั้งตัวและใจฉันให้เธอ

ขออนุญาตช่วยออกความคิดเห็นนะครับ

ผมว่าเวลามันเร็วไปครับ
แค่เดือนกว่า ๆ เองครับ
เรื่องอายุมันไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอกครับ
ความจริงใจเป็นเรื่องสำคัญกว่า

ผมขอแนะนำให้คุณใช้เวลาศึกษากันและกันสักนิดหนึ่งครับ
อย่าใจร้อนนะครับ
ชีวิตที่ผ่านมาเป็นครูสอนคุณได้ดีเลยละครับ
ที่ผมกล้าบอกคุณเพราะผมมีประสบการณ์ของการครองคู่มาหลายสิบปีครับ

ขอแสดงความคิดเห็นด้วยคนค่ะ คุณshernyค่ะ ดิฉันคิดว่าอายุไม่สำคัญ อยู่ที่ว่าเป็นคนดี มีศีลธรรมหรือเปล่าคุณต้องศึกษากันให้แน่นอนก่อน ที่จะตัดสินใจรักเขาคนนั้น หมั่นสวดมนต์ด้วยใจศรัทธาทุกๆวัน แล้วสิ่งที่ดีๆจะเกิดขึ้นกับคุณเอง อย่าลืมนะ รักมากทุกข์มาก รักน้อยทุกข์น้อย ไม่รักเลยไม่ทุกข์เลย เวลารักอย่ารักเต็มร้อยแค่ห้าสิบพอ เพื่อวันข้างหน้ามีอะไรเกิดขึ้น จะได้ไม่ต้องเสียใจมาก
ความรัก คือการเมตตาและให้อภัยซึ้งกันและกันค่ะ ทางที่ดีศึกษาธรรมะให้มากๆแล้วคุณจะเข้าใจเรื่องมีรักโดยไม่ทุกข์ ในเว็ปนี้มีให้ศึกษาเยอะมากๆค่ะ

เห็นด้วยว่าเร็วไปครับ

ขอเข้ามาร่วมแสดงความเห็นด้วยครับ

การจะมาใช้ชีวิตคู่ของคนสองคนข้อแรกสุดคือ..."สัจจะ" คือจริงใจ จริงวาจา จริงการกระทำ สัจจะไม่ใช่อารมณ์ที่วูบวาบไปตามกระแส คนเราจะรู้จักสัจจะที่แท้จริงต้องใช้เวลาครับ กาลเวลาจะช่วยพิสูจน์ความจริง ไม่ผิดหรอกครับที่จะหวาดระแวงในความรักครั้งใหม่ อดีตคือบทเรียน อนาคตคือความฝัน ปัจจุบันคือความจริง ค่อย ๆ เดินช้า ๆ อย่างมั่นคงพร้อมกับมีสติกำกับอยู่ อยู่กับปัจจุบันและพร้อมจะทำทุกวันให้ดีที่สุด.... เหมือนที่คุณ sherry ทราบ ความรักคือความทุกข์ เหมือนที่บอกกันว่า ถ้าไม่เคยรัก ไฉนจะรู้จักคำว่าร้องไห้... ถ้ามั่นใจในรักเมื่อไรก็ขอเป็นกำลังใจให้ครับ บทนิยามความรักบทหนึ่งซึ่งผมจำมาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น ชอบมาก ขอมอบให้ครับ

รักคือน้ำผึ้ง คือน้ำตา คือยาพิษ
คือหยาดน้ำ อำมฤต ที่ชื่นชุ่ม
คือเกษร ดอกไม้ คือไฟรุม
คือความกลุ้ม ความเหงา นั่นแหละรัก

มีบทความดี ๆ อีกนิดขอฝากไว้ครับ

มิตรภาพและความรัก
ก่อกำเนิดเกิดมาด้วยหลักการเดียวกัน
เปรียบได้เสมือนกองไฟกองหนึ่ง
หากเรารู้สึกเหน็บหนาว....
เราก็ต้องเข้าใกล้เพื่อหาความอบอุ่น
แต่หากรู้สึกว่าร้อน...
เราก็ต้องอยู่ห่างจากกองไฟบ้าง
ความรักและมิตรภาพก็เช่นกันครับ
ต้องมีระยะห่างที่พอดี
อย่าเข้าใกล้มากเกินไปและก็อย่าอยู่ห่างมากนัก

เหรียญยังมี 2 ด้าน
ความรักและมิตรภาพก็เช่นกันครับ
อยู่ที่ว่าเราจะใช้ด้านใดมากกว่า

ท่านที่มีความสุขในรัก
ก็จะมองในด้านดี ๆ ของความรัก
แต่....
ท่านที่มีบาดแผลจากความรักเล่า....
จะมองเพียงด้านที่ไม่ดีเท่านั้นหรือ
แท้จริงแล้ว
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร
หากเราทั้งผอง รักเพื่อที่จะรัก
รักโดยไม่หวังผลในรัก

โลกที่สับสนวุ่นวายกันอยู่ทุกวันนี้
เพราะคนส่วนมาก
รักเพื่อหวังผลที่สวยงามของความรัก
โดยมองข้ามเหตุปัจจัยอื่น ๆ

ขอร่วมแสดงความเห็นแต่พอสังเขป



เจริญในธรรมครับ

ต้องลองถามใจตัวเองดูค่ะ ว่าพร้อมจริงๆหรือยัง

ถ้ายังก็รักษาระยะไว้ที่ความเป็นเพื่อนที่ดี ศึกษากันไปเรื่อยๆก่อนก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร ยิ่งนานก็ยิ่งได้รู้จักนิสัยใจคอมากขึ้น และหากเขาจริงใจกับเรา น่าจะไม่ดึงดันและเข้าใจที่จะให้เวลากับเราได้ค่ะ

หากความรักที่พุ่งเข้าหากันไวเกินไป การดีดตัวจากกันก็อาจจะไวปานเดียวกันค่ะ

ขอแนะนำสั้น ๆ ให้ไปคิดดูนะครับ
ว่าห่างกัน 9 ปี มันห่างกันขนาดไหน ทัศนคติจะต่างกันขนาดไน จะไปกันนานแค่ไหน
สมมติ ว่า
ตอนคุณอายุ 19 ปี คุณเรียน ปี 1 ระดับมหาลัย
แล้วคุณที่มาชอบคุณอายุ 10 ปี เขาเรียน ป 4

คิดดูสิว่า มันจะไปกันได้ยังไง ความคิด ทัศนคติ ประสบการณ์ชีวิตแตกต่างกันมากมาย
ลำบากแน่ที่จะคบกัน

มีเพื่อนผู้หญิง ผมอายุ 30 กว่าๆ แล้วมีน้องๆ อายุ 20 ต้นๆ มาชอบ
ส่วนใหญ่เขามาชอบด้วยความหลงนะครับ
เพราะเขามักจะบอกว่าไม่เคยเจอใครเหมาะสมเท่าคุณ
แต่สุดท้ายพออายุมากขึ้น เขาก็เจอคนที่ดีกว่า และเขาก็ทิ้งไป

ธรรมดาจ๊ะ

โดนน้ำร้อนลวกมันแสบ ก็เข็ด เป็นเรื่องปกติ
น้ำเย็นมีถมถืดไป อยู่ไกลจากน้ำร้อนก้จบแล้วล่ะ

กลัวแต่ว่าน้ำร้อนๆมันแซ่บ อดใจไม่ไหว อยากจะเล่นด้วย อยากจะเล่นกับไฟ
อันนั้นก็ต้องยอมรับความเสี่ยงนะ ใครบอกอยากที่จะ..อยากเอง
โดนลวกแล้วจะโอดโอยว่าคนอื่นทำเรา ที่จริงเราน่ะทำตัวเอง หาเรื่องให้ตัวเอง

เหมือนกินส้มตำน่ะ รู้ทัง้รู้ว่าร้านนี้ไม่สะอาด เคยกินแล้วมันจู๊ดทุกที
แต่ด้วยความอร่อย อยากกินจัด เลยกินซะ
พอจู๊ดแล้วจะมาโอดโอยว่าเขาทำไม่ได้นะ ว่าแม่ค้าไม่ได้
ต้องว่าตัวเองที่รู้ทัง้รู้แท้ๆ แต่แพ้ความอยากกินส้มตำ
เลยได้ฟักทองปั่นเป็นของแถม ...