หลายท่านอาจจะได้อ่านเรื่องราวของดิฉันมาบ้างแล้วในกระทู้ที่ผ่านมา หลังจากที่ได้รู้ว่าสามีนอกใจติดเด็กร้านคาราโอเกะอายุยี่สิบกว่าปี คิดมากจนต้องล้มป่วยเข้านอนโรงพยาบาลหลายวัน หลังจากออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์สามีก็โทรมาสารภาพว่าคบกับเด็กมาได้สี่ห้าเดือนแล้วต้อนนี้เขาก็จะเลิกกับเด้กคนนั้น(ทั้งที่เขาปฎิเสธเรามาตลอดไม่เคยยอมรับ)แต่อยู่ๆเขาก็โทรมาสารภาพดดยที่เราไม่ได้ถามไม่ได้พูดเขาเล่าทุกอย่างระหว่างเขากับเด็กคนนั้นให้เราฟังทุกอย่าง เขาบอกว่าเขาสบายใจที่เลิกกับเด็กคนนั้นได้ เขาสงสารลูก ต่อไปครอบครัวเราจะต้องมีความสุข เขาขอโทษที่เขาทำให้ฉันกับลูกเสียใจและเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ตอนนั้นแันดีใจมากคิดว่าเขาคงคิดได้สงสารลูกสงสารฉัน แต่ความระแวงในใจมันไม่เคยหยุด หลังจากที่เขาบอกฉันได้แค่อาทิตย์เดียว ฉันแอบเห็นเขายังติดต่อทางไลยกับเด้กคนนั้น นี่เขาโกหกฉันเพื่่อให้ฉันตายใจหรือนี่ๆคือคำถามแรกที่ถามขึ้นในใจฉัน ฉันถามเขาๆบอกว่าเด้กมันไม่ยอมเลิกแต่เขาเลิกแล้ว หลังจากที่เขากลับกรุงเทพได้ไม่กี่วันเด็กก้ตามลงไป สุดท้ายทุกอย่างก็เหมือนเดิม ฉันพยายามที่จะตัดใจจากเขา ท้งที่รู้ว่าเขาทำให้เราเจ็บ ใจหนึ่งก็ยังรักใจหนึ่งก้สงสารลูกไม่อยากให้ครอบครัวแตกแยก ไม่อยากให้ลุกมีปัญหา ใจหนึ่งก็แค้นเขาที่นอกใจและทำให้เราเจ็บ ฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็นอาทิตย์แล้ว จิตใจร้อนรนที่รุ้ว่าเขาอยุ่ด้วยกัน อยากโทรหาเขาทั้งที่เขาไม่โทรมา บางทีเจ็บแค้นอยากแก้แค้นเขาให้สาสมเหมือนที่เราเจ็บ ฉันจะทำยังงัยต่อไปดี ฉันจะเดินต่อไปทางไหน ฉันจะทำยังไงถึงจะปล่อยวางและพ้นจากทุกขืนี้ไปได้เสียที หลายครั้งที่ฉันโกรธตัวเองที่โง่เง่าแบบนี้ พยายามสวดมนต์แต่ทำไม่ได้เพราะใจไม่สงบ คิดถึงแต่เรื่องอดีตที่ผ่านมาที่เขากับฉันผ่านมาด้วยกัน มันทรมารเหมือนตายทั้งเป็นแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรก หรือว่าฉันเป้นคนบาปหนาถึงไม่อาจผ่านความทุกขืนี้ไปได้เสียที

คุณกาลเวลาค่ะ อย่าท้อแท้ หรือยอมแพ้กับโชคชะตาชีวิตนะค่ะ เพราะว่าคุณกาลเวลายังมีลูกที่เป็นกำลังใจให้ ดิฉันอยากให้คุณกาลเวลามองไปที่ลูก อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งชีวิต ที่เราต้องคอยเฝ้าดูเค้า เมื่อวันก่อนดิฉันได้ฟังพระท่านเทศน์ให้ฟังว่า การที่คนเราเป็นทุกข์ สิ่งที่เราจะผ่านมันไปได้ อันดับแรกก็คือ ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว หากยอมรับได้แล้ว เราต้องปรับใจ ไม่ใช่ทำใจนะค่ะ เพราะท่านบอกว่าไม่มีใครทำใจได้หรอก ปรับใจเพื่อให้ใจเราเป็นปกติ ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน หากเราผ่านข้อนี้ไปได้ ข้อสุดท้าย คือ การมองถึงปัญหาที่เกิดขึ้น ว่าเป็นเพราะอะไร เราจะสามารถแก้ไขมันได้ไหม หากไม่ได้ ก็ต้องปล่อยมันออกไป และเวลาจะเป็นยาที่รักษาใจคุณกาลเวลาได้ค่ะ ดิฉันเคยผ่านเหตุการณ์นี้มาแล้ว คิดอย่างเดียวว่าชดใช้กรรมให้เค้าไป ถึงเวลาที่เราใช้หมด เราก็จะต้องกลับมาเป็นคนเดิม ที่มีหัวใจเป็นอิสระ มองโลกได้กว้างขึ้น และมีความสุขมากกว่าเดิมนะคะ คุณกาลเวลา ต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ก่อนนะคะ ต้องอดทน ต้องสู้เพื่อลูก ดิฉันขอให้กำลังใจคุณกาลเวลานะค่ะ

มาเป็นกำลังใจอีกคนค่ะ รักมากก็ทุกข์มาก ไม่ได้ดังใจเราก็เป็นทุกข์

ของเราก็เกิดเหตุการณ์คล้ายกับของคุณน่ะค่ะ แต่ของเราเขาไม่ยอมเลิกกับคนที่มาที่หลัง ใจคนเราไม่สามารถบังคับกันได้ค่ะ ใจเราเองเรายังบังคับมันไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่จะต้องทำ คือ ยอมรับความจริงค่ะว่าตอนนี้มันได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

ถ้าสวดมนต์เองไม่สามารถทำได้ เราใช้วิธีนี้ ฟังจาก youtube ที่เขาลงไว้มีเยอะ ที่เราฟังบ่อยคือของท่านพุทธทาส เรื่องการมีชีวิตด้วยจิตว่าง

ที่สำคัญที่สุดคุณต้องรักตัวเองให้เป็นก่อน ดูแลใจและกายของตัวเอง เพราะตอนนี้คุณลืมตัวเองและกำลังทำร้ายตัวเองอยู่

สู้ๆน่ะค่ะ

หวัดดีค่ะคุณกาลเวลา
เป็นกำลังใจให้คุณกาลเวลานะค๊า สู้ๆๆ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วอยู่ที่ตัวเราค่ะ ลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเรา ลองมองกระจกแล้วยิ้มให้ตัวเองนะค๊า แล้วบอกรักตัวเองให้มากๆ ผู้ชายมากรักเพียงเพราะความไม่พอ ก็ต้องปล่อยมันไปค่ะ ตัดใจเป็นสิ่งที่ตัดยาก เราต้องยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นกับเรา รักแล้วทุกข์ เราก็ควร
ปล่อยมันไป การฟังธรรมะ หรือการสวดมนต์ ก็เป็นสิ่งที่ดี ฟังบ่อยๆ คิดบ่อย ๆ เดี๋ยวก็มีแสงสว่าง
เกิดขึ้นในใจเอง เป็นกำลังใจให้คุณนะค๊า.. สู้ๆๆค่ะ เด๋วมันก็ผ่านไปค่ะ คำๆนี้ใช้ได้เสมอค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจค่ะ หลังจากที่เป็นทุกข์ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าเขาไปอยู่ด้วยกัน จนถึงวันนี้สองอาทิตย์แล้วสินะ ที่ฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับคิดถึงแต่เขา ยิ่งพยายามที่จะลืมเขาเรายิ่งคิดถึงอยากโทรหา อยากคุย โทรหาทั้งที่เขาไม่รับโทรศัพท์ ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าพอแล้วแต่ใจก็ไม่เข็มแข็งพอที่จะทำได้ จิตใจยังโหยหาเขาคิดถึงเขาอยู่อย่างนั้น ยังคงส่งข้อความหาเขาทั้งที่เขาไม่ตอบ ไม่รักตัวเองเรามันคงบ้าไปแล้

บางครั้งการที่เราเอาแต่โทษเวรกรรมหรือโชคชะตา....มันก็ไม่ส่งผลดีกับชีวิตในปัจจุบันของเรา...เหมือนเราไม่พยายามที่จะแก้ไขปัญหาหรือแก้ไขที่ตัวเราเพื่อลดความรุนแรงของปัญหา...ลดการสร้างเหตุปัจจัยที่จะส่งผลไม่ดีกับชีวิตของเรา...
ดูเหมือนไม่สนใจที่จะแก้ไขและทำชีวิตในปัจจุบันให้ดีขึ้น...มัวแต่ไปยึดติดกับความสุข ความทุกข์ในอดีตที่มันผ่านไปแล้ว...และก็ยังต้องทุกข์ต่อไปอีกในอนาคต....แล้วเมื่อไหร่ที่ชีวิตของเราจะเป็นสุขหรือมีความสุขกันเสียที?
ความสุขที่เกิดจากข้างใน(ใจ)...ไม่มีใครสร้างให้คุณได้...นอกจากตัวคุณเองจะสร้างขึ้นมา...ถ้าคุณไม่พยายามช่วยตัวเองก็ไม่มีใครช่วยได้....
ความสุขที่คุณพยายามไขว่คว้า...มาครอบครอง...เป็นเจ้าของ...มันเป็นสุขแบบชั่วคราว สุขที่ต้องอาศัยสิ่งอื่น บุคคลอื่น หรือวัตถุสิ่งของ...เพื่อมาตอบสนองปรนเปรอให้ตนเป็นสุข...ซึ่งสิ่งเหล่านี้คุณไม่อาจควบคุมให้เป็นไปดั่งใจ..ได้อย่างแท้จริง...โดยเฉพาะสุขที่ต้องพึ่งพิงบุคคลอื่น...เมื่อไม่ได้อย่างใจ...ก็เป็นทุกข์...
...หาความสุขให้ได้จากชีวิตที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน...เมื่อมีปัญหาให้ต้องทุกข์ใจ..ก็ให้รีบหาทางแก้ไขปัญหาให้ได้โดยเร็ว....อย่าขังความทุกข์เอาไว้ในใจ...คุณเท่านั้นที่จะต้องช่วยเหลือตัวเอง...คนอื่นเป็นแค่ผู้บอกทาง...

อีกสักหน่อย? สักเดี๋ยวเดียว? เป็นไปได้ไหมที่จะอาศัยระยะเวลาสั้นๆ
ในการสลัดหนีไปจากความโศกเศร้าเสียใจ จากปัญหาพัวพันเหล่านี้
ยิ่งพยายามยิ่งเป็นทุกข์ ถ้านี่เป็นปัญหาของจิตใจเรา เราก็ควรลองที่จะ
ไม่นำภาระปัญหาไปเพิ่มนักหนักให้กับความรู้สึกของเรา ด้วยการเติมความ
คิดที่ต้องการหนีไปจากความโศกเศร้าเสียใจนั้นๆ หยุดมันซะถ้ารู้สึกตัว


บางที ในระหว่างการเดินทางของความรัก จากจุดเริ่มต้นไปถึงจุดหมาย
กับภาระปัญหา การตัดสินใจ ความรับผิดชอบ ระหว่างเหตุผล กับความรู้สึก
มันมักสวนทางกัน ขึ้นอยู่กับว่าเรา เป็นคนใช้เหตุผล กับความรู้สึกต่างกัน
อย่างไรในแต่ละสถานการณ์แต่ละปัญหา

ถ้าเราเลือกที่จะืยืนอยู่บนเหตุผลโดยไม่สนใจต่อความรู้สึก ตึงต่อเหตุผล
หย่อนต่อความรู้สึก สักวันหนึ่งเราจะเริ่มตั้งคำถามกับตัวเราเอง ว่าเรา
เป็นคนมีหัวใจรึเปล่า อาจรู้สึกว่าเข้มแข็ง สามารถผ่านปัญหาอุปสรรคต่างๆ


ไปได้อย่างกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว แต่อาจผ่านไปแบบมีปมร้ายในใจ
นั่นเป็นสัญญาที่บอก โดยเราไม่รู้ตัว ว่าเราได้เปลี่ยนไปเป็นคนอีกคน
และไม่มีวันกลับไปเป็นได้เหมือนเดิม จนกว่าจะ ทำลายปมนั้นได้


ส่วนถ้าเราเลือกที่จะยืนหยัดมั่นคงต่อความรู้สึก ไม่ทรยศหัวใจตัวเอง
และหรือเลยไปกว่านั้น เราหน้ามืดตามัว ทำลายเหตุผลทั้งหมดที่มี
แล้วเลือกใช้แต่อารมณ์ แต่อ่อนต่อเหตุและผล สักวันหนึ่งเรา็ก็จะกลับ
มาตั้งคำถามกับตัวเราเองว่า ทำไมเราถึงต้องทน ต้องมาเสียใจกับ
ตัวเองในภายหลัง อาการคล้ายผีเข้าผีออก ไม่เด็ดขาดและแก้ไขต่อ


ปัญหาที่รุมเร้าไม่ได้ ช่วงเวลาที่กำลังอยู่ในสถานการณ์ ที่กำลังเกิด
ความเปลี่ยนแปลง ค่อยๆ ปรับตัวปรับใจ ก็เพียงแต่นึกถึงเหตุผล
ใส่ใจต่อเหตุผล เพราะตัวเราเอง ซื่อตรงและมั่นคงต่อหัวใจเราเอง
ทำไมจะต้องมาทุกข์ มาเสียใจ ในเมื่อ เรายังปรารถนาดีและรักเขาได้
โดยไม่ว่าเขาหรือเธอคนนั้นจะอยู่หรือกำลังจะจากเราไปแล้วก็ตาม

โดยที่เราไม่ต้องไปสนใจใส่ใจ กับความรู้สึกหรือเหตุผลของคนอื่น หัน
กลับมาดูแลรับผิดชอบ ต่อเหตุผลของตนให้มากยิ่งขึ้น และดูแล
ความรู้สึกรักษาให้มันยังคง ซื่อตรงต่อหัวใจของเรา ปรับให้เหตุผล
และอารมณ์ให้มันอยู่บนความพอดี อย่าสิ้นเสื่อมศรัทธาแบบมีปม
ค้างคา เพราะนั่นคือปัญหาที่รอวันแก้ไข เป็นข้อสอบ รอเราอยู่ดี
สักวันหนึ่งในอนาคตข้างหน้า เพราะความรักและชีวิตนี้ คือการเรียนรู้
คือการทำความเข้าใจ ต่อเหตุผลต่อความรู้สึกนึกคิด ต่อจิตใจของเราเอง
มากกว่าของคนอื่นๆ ถ้าต้องรับผิดชอบและดูแลก็ควร ดูแลตนเองก่อน

อย่าแบกรับหรือใส่ใจต่อความรู้สึกนึกคิดเหตุผล อารมณ์ของคนอื่น
ให้คนอื่นมายืนอยู่เหนือเหตุและผล หรืออารมณ์ของตัวเราเอง ^^

ก้าวข้ามปมร้ายๆ ที่ยึดถือในจิตใจ เพราะความทรยศต่อหัวใจตัวเอง
ก้าวข้ามความรู้สึกและอารมณ์ ที่โง่งมงาย ที่เฉอะแฉะไปด้วยน้ำตา
และความหลังความทรงจำของตัวเรา เมื่อเราเรียนรู้และพัฒนา
ความรู้สึกนึกคิดและอารมณ์ จนสมเหตุสมผลอย่างมั่นคงยั่งยืน
เหมาะสมกระทั้งความรู้สึกและเหตุผลของตัวเราเอง ไม่ได้ทำร้าย
ตัวเราเองคนรอบข้างและคนอื่นๆ อยู่อย่างมีปัญญามีความสุข
ในแต่ละนาทีอย่างเท่าทัน ปลอดโปร่งสงบมั่นคงในจิตใจ

อันนี้นี่เอง จะเป็นพลังในการแก้ไขปัญหาและอุปสรรค์ต่างๆ ทุกๆ
เรื่องราว อย่างคนที่รู้จักตนเอง! รู้เหตุรู้ผล รู้อารมณ์ความรู้สึก
เท่าทันตนเอง หาศูนย์กลางของเหตุผลกับอารมณ์ให้ลงตัว
ความสุขก็จะรอเราอยู่ อันนี้เป็นอะไรที่เอาไว้เตือนตัวเองครับโยม
นำมาแชร์ในครั้งก่อนๆ เก่า มีสตินะครับ เจริญพร.

มาเป็นกำลังใจให้อีกคนคะ ฉันนเองก็นึกว่าคุณผ่านพ้นเรื่องร้ายไปแล้วแอบมาดูกระทู้คุณอยู่คะ เห็นเงียบคิดดีใจด้วย สู้ๆๆๆ นะคะ คุณเองเคยผ่านจุดนั้นมาครึ่งหนึ่งแล้วนิ สู้นะคะ (ต้องท่องว่าเราพยายามมากพอหรือยัง) ฉันเองเคยเป็นเหมือนคุณแต่พอเวลาผ่านไปสักพักเวลาช่วยเราได้บ้างคะ ฉันเคยเป็นแบบคุณทุกอย่าง ทรมานเป็นที่สุด เราทุกข์เขาไม่รู้กับเราหรอกคะ เขาบอกว่าการแก้แค้นคนที่ทิ้งเราไปให้เขาเจ็บปวดที่สุดคือการทำตัวเองให้มีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับเขา ท่องเอาไว้คะว่าเราจะต้องแก้แค้นเขาแต่ต้องแก้แค้นตามคำที่บอกนะคะไม่ใช่่อย่างอื่น(มีคนอื่นบ้าง) หากคุณคิดจะแก้แค้นไปในทางไม่ดีขอห้ามเลยคะเราทำไม่ได้เหมือนเขาหรอก อีกอย่างการคิดจะกลับไปหาคนเก่าก็เหมือนการอ่านหนังสือเล่มเดิมที่เรารู้ว่าสุดท้ายจะจบอย่างไร(จริงไหม) และเราอยากเป็นควายในร่างคนเหรอ(ซึ่งเราเป็นมานานแล้ว) , เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนเป็นควาย (อยากเป็นไรคะ คนหรือควาย) อันนี้คือข้อคิดที่ฉันท่องเวลาคิดถึงเขานะคะ สู้ต่อไปคะ ทบทวน พิจารณาดูดีๆ (ฉันเองก็คิดเหมือนคุณกลัวลูกเป็นกำพร้า ไม่อยากให้ครอบครัวแตกแยก แต่หากเราทนอยู่ครอบครัวเราจะดีขึ้นเหรอ ในเมื่อเขายังไม่พอ และที่สำคัยความหวาดระแวงคะ ผู้หญิงมีทุกคนเราเองที่จะทุกข์ ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ฉันเองก็ยังไม่ผ่านพ้นหรอกคะ แต่ก็หยุดคิดบ้างเป็นบางเวลา แล้วจะแวะมาคุยด้วยนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับคำแนะนำ หลังจากที่กินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็นสองอาทิตย์ที่รู้ว่าเขาไปอยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้ ยังคงดูเฟสความเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนั้นอยู่ ทั้งที่หลายคนบอกว่าทำไมต้องไปรู้ไปเห็นให้ตัวเองเจ็บเมื่อรู้ทุกอย่างอยู่แก่ใจ จะไปดูให้มันไม่สบายใจทำไม ใช่ฉันเจ็บทุกครั้งที่ดูหน้าผู้หญิงคนนั้นคนที่มันไปนอนกับคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีในทุกวันนี้ ที่ฉั็นอยากดูอยากเห็นในทุกวันเพื่อที่ฉันจะได้เจ็บให้มันสุดๆใจมันจะได้เกียจผู้ชายคนนี้ และตัดใจออกจากเขาได้เสียที เป็นงัยล่ะบ้าไหมละฉัน ที่เลือกวิธีที่จะให้ตัวเองเจ็บโดยที่ผู้ชายมันไม่ได้รู้และคิดสงสารเราเลย ในวันนี้ความกระวนกระวายที่อยากจะโทรหาเขา
ลดลงกว่าหลายวันที่ผ่านมา แต่เขาโทรมาหาน้ำเสียงอ่อนลงเขาไปติดต่อเรื่องเอกสารในการสอบให้แต่พอเราโทรกลับเขาอยู่ดวยกันเขาก็ไม่รับ เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขายังคงส่งเงินและค่าใช่จ่ายเหมือนเดิม แต่เขาไม่โทรมาหาเราแม่ลูก เขาโกรธที่ถูกลูกวัยเจ็ดขวบด่าและหาว่าเราสอนลูกในทางไม่ดี สอนให้ลูกด่าเขา แต่ด้วยความจริงแล้วไม่ได้บอกได้สอน ลูกพูดเองทั้งนั้น เพราะเห็นแม่เศร้าและร้องไห้ และได้แต่หวังว่าวันหนึ่งฉันจะเข็มแข็งกว่านี้ และลืมผู้ชายคนนี้ได้เสียที

อ่านแล้วเหมือนตัวเองอีกครั้ง คุณเหมือนกระจกเงาของฉันเลยคะ ผู้ชายพุดได้เหมือนกันเลยอะ
ไม่รู้จะพุดอย่างไร แต่ขอบอกว่าพยายามให้ถึงที่สุดนะคะ (ดีที่สามีคุณยังส่งเงินให้ ของันไม่มีเลยไม่แ้แต่จะเอ่ยถาม ขนาดฉันขี่รถตากฝนกบัลบ้านเขาเปิดกระจกลงแล้วยิ้มคะและก็ขับรถจากไป เจ็บปวดไหมคะกับคนที่เราทุ่มเท เป็นหว่งทุกอย่าง จะเอาอะไรกับคนที่หมดใจ ) สู้ๆๆๆๆๆๆ

เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่มีแต่ความทุกข์ แม้พยายามที่จะเข้มแข็งให้ได้ ไม่อยากร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลอีกครั้ง เมื่อได้ยินคำพูดของลูกชายวัยแค่เจ็ดขวบที่เหมือนสอนและปลอบแม่ เมื่อเห็นเราดูเฟสของผู้หญิงคนนั้น แม่ครับแม่จะดูมันทำไม ดูแล้วแม่ก็เสียใจ แม่ไม่สบายใจ แล้วแม่ก็ร้องไห้อีก แม่ไม่ต้องไปคิดถึงป๋า มันไม่คิดถึงเรา เราก็ไม่ต้องไปคิดถึงมัน มันไม่โทรมาหาเรา เราก็ไม่ต้องโทรหามัน เพราะป๋ามันไม่รักเราแม่ และเราก้ไม่ต้องรักมันด้วย น้องโกรธป๋าที่ป๋ามันชอบด่าและทำให้แม่ร้องไห้ น้องไม่รักป๋า เราอยู่สองคนก้ได้นี่แม่ อยู่กับตากับยาย กับป้า ไม่ต้องไปสนใจป๋า เพราะป๋ามันมีเมียน้อย นี่คืคำพูดของเด้กแค่เจ็ดขวบที่ผ่านมาการที่ร้องไห้ เศร้าซึมให้ลูกเห็นเป็นประจำ ไม่คิดว่ามันจะทำให้ลูกฝังใจและทำร้ายลูกขนาดนี้ ไม่เคยบอกให้ลูกเกียจพ่อของเขา เดี๋ยวนี้แม้โทรมาเขาเห็นว่าเป็นเบอร์พ่อเขาก้ไม่รับเลย นับวันลูกยิ่งโต และรับรู้ทุกอย่าง ไปมาฉันเลยกลายเป็นแ่ม่ที่ไม่ดีทำร้ายลูกเองเสียอย่างนั้น ทั้งที่พ่อเขาเองไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย เขายังคงมีความสุขและหลงกับของใหม่แบบไม่ลืมหูลืมตา ต่อไปนี้ฉันจะไม่ร้องไห้ให้ลูกเห็นอีก ฉันจะพยายามเข็มแข็งกว่านี้

อ่านเรื่องคุณแล้วเหมือนกระจกเงาตัวเองฉันก็มีลุกชายเหมือนคุณ 4 ขวบครึ่ง คอยเตือนคอยปลอบเวลาร้องไห้และเขาก๊บอกว่าพ่อเจ้าชู้ พ่อไม่ดีเหมือนกัน แต่เด็กก็คือเด็กสักวันหากพ่อเขามาเราก็ต้องให้เขาไปอยู่ด้วยกัน เหมือนฉันที่เขามารับลูกไปนอนด้วยศุกร์เสาร์ ลูกชายก็ไปกับเขาคะ แต่เราสิลำบากตัดใจยังไม่ได้เห็นเขามาเราก็ช้ำใจไม่จบ หว่งลูก คุณเตรียมรับมือกับข้อนี้ด้วยนะ เพราะฉันกำลังเจอและเขาทำเหมือนเราไม่มีความหมาย แต่ปากอยากให้เราไปอยู่ด้วยแต่การกระทำตรงกันข้ามคะ สู้ๆๆนะ

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันต้องร้องไห้ให้ลูกเห็น เมื่อเขาโทรมาแล้วฉันก็ไปเอ่ยถึงเรื่องผู้หญิง เขาโมโห พูดกับเรามึง กู บอกว่าเราเป็นแม่อะไรทำไมสอนลูกให้พูดกับพ่อไม่ดี สอนลูกไม่ให้รักพ่อ โกรธพ่อ ทำอะไรกลัวแต่ลูกไม่รู้ กลัวว่าลูกจะไม่รู้ว่าพ่มีเมียน้อย ลูกเหมือนผ้าขาว ทำไมต้องเอาสีไปเทใส่ ทำตัวหน้าเบื่อ งี่เง่า ไม่เคยมีประโยชน์ หาแต่เรื่อง ว่างมากคิดแต่เรื่องผู้หญิง แล้วเป็นบ้า อยู่เฉยๆไม่เป้น คนอื่นที่ผัวเขามีเมียน้อยเขาตายไหม ไม่เห็นมีใครตายสักคน ถ้าคิดว่าเขามันเลวมากก็ไม่ต้องมาสนใจเขา ไปหาเอาคนที่ดีกว่าเขา เลิกกับเขาไปเลย ถ้ารับไม่ได้ที่เขามีก็เลิก แต่ถ้าคนอื่นนิสัยแบบดิฉันเขาเลิกไปนานแล้ว นี่ไม่ใช่เพราะรักหรือถึงอยู่ด้วยมาขนาดนี้ และที่เขาเป้นแบบนี้เพราะเมียมันดีเกินไป มองดูตัวเองซะบ้าง ถ้านิสัยสันดานแบบนี้จ้างเขาก็จะไม่กลับมา ถ้าอยากดีและมีทุกอย่างก็ต้องอดทนและรับให้ได้ทุกอย่างอยู่เฉยๆแล้วทุกอย่างจะดีเอง แม้พ่อมันจะชั่วแม่ก็สามารถเลี้ยงลูกให้ดีได้ และต่อไปถ้าคุยเรื่งผู้หญิงของเขาๆจะไม่คุยและไม่โทรมาอีก และถ้าดิฉันพูดอีกทุกอย่างระหว่างเราจบ เขาบีบที่จะให้ฉันยอมรับเรื่องผู้หญิงของเขา เขาให้ตำแหน่งเมียและแม่ของลูกในหน้าสังคม เขาให้ดิฉันตัดสินใจเองว่าจะเลือกเอาอันไหนระหว่างทำใจให้สามีมีเมียน้อย กับไม่มีสามีและครอบครัว แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปดี กับคำพูดที่ดูถูก ไม่รักษาน้ำใจเราๆก็เจ็บมากพอแล้ว แต่ทำไมฉันยังต้องการเขาและยังตอแยเขาอีกทำไมเมื่อเขาทำเราเจ็บ ฉันนี้มนโง่จริงๆ ฉันเกียจตัวเองเหลือเกินที่อ่อนแอ และตัดใจจากเขาไม่ได้เสียที

เห็นใจนะคะ สงสารด้วย แต่ทุกอย่างอยู่ที่คุณแรกๆๆ ทุกคนเป็นเหมือนคุณคะ แต่สักพักทุกอย่างจะดีเอง พยายามนะคะ พยายามให้ถึงที่สุดก่อน หากคิดว่าถึงที่สุดขอให้คุณเจอแต่สิ่งดีๆๆ คะ

ขอบคุณคุณคนโง่งมงายมากนะค่ะ ที่แวะเวียนมาให้กำลังใจตลอดมา ในตอนนี้บางครั้งรู้สึกอ่อนแอจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ รับไม่ได้ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ แม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกก็เถอะ แต่ทุกครั้งมันไม่ถึงขนาดนี้คือผู้หญิงไม่ได้ไปอยู่ด้วยแบบนี้ กับทุกครั้งที่ผ่านมาก็แค่นับพบหรือแอบไปนอนไหนด้วยกันเท่านั้น แต่รายนี้มันเป็นเด็กและไปอยู่ด้วยตลอด ฉันกลัวเหลือเกินกับความผักพันธ์ของเขาสองคน มันเลยทำให้ช่องว่างระหว่างเขากับฉันมากขึ้นเรื่อยๆ ความห่างเหินเพิ่มขึ้นทุกวัน จนถึงวันนี้ที่เหตุการณ์มันเริ่มบานปลายแบบนี้
จนสุดท้าย ยังคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะเดินทางต่อไปทางไหน เมื่อรู้ว่าเขาเกียจเรามากขนาดนี้ แต่สิ่งแรกที่ต้องทำคือทำใจที่จะไม่โทรหาเขา และพยายามทำใจให้เกียจเขาให้ได้