ผช.ของคุณแฟ จะคล้ายกับของน้ำนะคะ คืออยาก อยาก แล้วก้อยากให้เราพุดคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องการรู้สึกว่าตัวเองเลว ทำไม่ดี แต่น้ำจะบอกว่าการที่เค้าพุดว่าเค้าอยู่ส่วนเค้า เราอยู่ส่วนเรา แม้ฟังดูแยกกันออก แต่ความจริงที่เราต้องยอมรับคือ ผช.แคร์ผญ คนใหม่มากกว่าเรา ไม่เช่นนั้น ต้องเลือกที่จะอยู่กับเรา ไม่ใช่ทางนั้น หรือทั้งสองคน และไม่มีทางปฏิบัติได้เท่าเทียมกันด้วย สุดท้ายคนที่แบกทุกข์ไว้คือตัวเราเอง เพราะจิตใจ น้อยใจ คิดว่าทำไมเค้าทำแบบรั้น แบบนี้กับอีกคนแต่ไม่ทำกับเรา ทำไมเค้าได้เราไม่ได้เท่าเค้า นานไปจะเกิดการเปรียบเทียบในใจ สุดท้ายการเป็นเรื่องเศร้าคือ เราเจ็บ แต่เค้าลอยตัวเพราะไม่มีเรา เค้าก็มีอีกคน ในขณะที่เราไม่มีใครมีเค้าคนเดียว

ที่บอกเล่าทั้งหมดเพราะน้ำเจอมาแล้ว ไม่อยากให้คุณแฟเจอแบบเดียวกับน้ำ อยากให้เข็มแข็ง น้ำรู้ว่าการที่เค้าทำเหมือนมีเยื่อใยวันนี้ อีกสองวันดูเฉยๆกับเรา มันทรมานมากกว่าทำตัวห่างเหินกับเราไปเลยดีกว่า เพราะเจ้บมากครั้งเดียว อย่าให้คนเห็นแก่ตัวมาครอบงำเราให้เจ็บเรื้อรังคะ เจ้บแล้วค้องจำ รักตัวเองดีกว่ารักผช.แย่ๆคนนึง มันไม่คุ้มจริงๆคะ เข็มแข็งไว้นะคะ

ความคิดเห็นที่ 29 : (นายโจโจ้)

มาเขียนต่อจากเมื่อคืนครับ :11:

ดังนั้น วิธีแก้แบบพุทธเมื่อรู้สึกว่าโดนว่า ก็คือปฏิบัติตามทางสายเอกที่พระศาสดาทรงสอนไว้ คือสติปัฏฐาน ซึ่งเป็นกระบวนการในการศึกษาวิจัยจนกระทั่งเห็นความจริงโดยกระจ่างชัดตลอด สาย ว่าเหตุใดเราจึงโกรธ เริ่มตั้งแต่การมีคนว่า หูไปรับเสียงเข้า ได้ยินเสียง ประสาทสัมผัสทำงาน สมองรับไป วิญญาณขันธ์รับรู้ สัญญาขันธ์หมายรู้ สังขารขันธ์ปรุงแต่งสิ่งที่รับรู้มาไปในแนวทางของตนเอง กระทบกับความยึดมั่นถือมั่นว่ามีตัวฉัน คือกระทบความถือมั่นว่าตัวฉันต้องไม่ผิด ฉันดี ซึ่งเมื่อเชื่อไปตามนั้นแล้ว เวทนาขันธ์ให้ทุกขเวทนาอันแรงกล้าอย่างไร

รบกวนพิจารณาตามคำถามต่อไปนี้ทุกข้อโดยละเอียด ว่าคำถามทุกข้อนำให้เกิดความเข้าใจอะไรเกี่ยวกับความโกรธ

ถ้าถูกว่าเป็นภาษาเอสกิโมหรือภาษาอะไรก็ได้ที่เราฟังไม่เข้าใจจะโกรธหรือไม่

ถ้าผู้พูดที่ว่าไปพูดอยู่คนเดียวในห้องเก็บเสียง เราไม่ได้ยิน จะโกรธหรือไม่

ถ้าผู้พูดๆขณะที่เราหลับหรือสลบ หรือถ้าเราเป็นคนหูหนวก จะโกรธหรือไม่

ถ้าเรากำลังดีใจมากๆ เช่นเพิ่งฟังวิทยุบอกเลขหวยบนดินว่าเราถูกรางวัลใหญ่มากให้ติดต่อไปรับเงิน 40 ล้าน ถ้าถูกว่าตอนนั้น จะโกรธหรือไม่

ถ้ากำลังเหนื่อย ท้อแท้ เพราะเพิ่งถูกเจ้านายตำหนิมา ถูกว่าซ้ำเข้าไปอีก จะโกรธมากหรือน้อย

ลองนึกถึงความดีใจตอนแฟนบอกรักและขอแต่งงาน กำลังมีความสุขที่สุด ถ้าถูกว่าในตอนนั้น จะโกรธหรือไม่ เพราะอะไร

ที่ถามทุกข้อ เพื่อนำให้เห็น ว่าความโกรธจะเกิดขึ้นได้ ต้องมีสภาพหรือเงื่อนไขบางอย่างอยู่ และสิ่งนั้นเรียกว่า ความเหงา ซึ่งก็คือความอยากรู้ว่าฉันมีตัวตน

ความอยากรู้และยึดมั่นว่าฉันมีตัวตน เป็นผลให้โกรธ เมื่อมีสิ่งกระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ(อายตนะหรือเครื่องดึงดูด(จิตให้ส่งออกนอก)ทั้ง 6)ที่ลดความเป็นตัวเป็นตน เช่น ฉันผิด ฉันไม่ดี ฉันไม่สวย ฉันจน ฉันเลว ฉันขี้อิจฉา ฉันโง่ ฉันไม่มีคุณค่า ฉันไร้ประโยชน์ ไม่มีคนยอมรับ ไม่มีใครรัก ไม่มีใครมองเห็นความสำคัญ ใครๆก็เกลียด ไม่พอใจ ไม่อยากมอง แม้แต่หมายังเมิน ฯลฯ

ความอยากรู้และยึดมั่นว่าฉันมีตัวตน เป็นตัวเดียวกันที่ทำให้เกิดความดีใจเมื่อมีสิ่งกระทบที่ยืนยันหรืออาจปรุง แต่งได้ว่า เพิ่มความเป็นตัวตน ยืนยันความเป็นตัวตน เช่น(อยากรู้และยึดมั่นว่า) ฉันถูก ฉันดี ฉันสวย ฉันหล่อ ฉันรวย ฉันมีเงินมาก ฉันมีเพื่อนมาก ฉันมีความสำคัญ ใครๆก็รัก ชอบ ชื่นชมและต้องการฉัน ฉันไปไหนก็มีคนรู้จัก จำได้

ความยึดมั่นตัวนี้ทำให้คนที่มีสิ่งนี้มากพยายาม "แต่งเปลือก" ให้ตัวดูดี ให้สะดุดตาผู้พบเห็น ให้ผู้พบเห็นเกิดความชอบใจ ชื่นชมและยกย่อง ซึ่งเป็นการเพิ่มความเป็นตัวตนของผู้ที่มีความงามน่าสะดุดตานั้น เช่นแต่งหน้า แต่งตา แต่งคิ้ว หวีผม ทาริมฝีปากให้ดูดี ทาแก้มให้ดูดี แต่งหูด้วยตุ้มหู สวมเสื้อผ้าที่ดูดี เสริมความงาม เสริมดั้ง เสริมแก้ม ผ่าตัดศัลยกรรม ดึงหน้า ทำตาโต ตาสองชั้น ใส่คอนแท็คเลนส์ที่เพิ่มความน่าสะดุดตาต่อผู้พบเห็น สวมแว่นตาราคาแพงที่ไม่ใช่เพื่อผลทางการมองเห็นสายตา แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ออกแบบเป็นพิเศษเพื่อความสะดุดตาโดยไม่ใช่เพื่อปิด บังอวัยวะที่ยั่วความละอายและความร้อนหนาวของดินฟ้าอากาศ สวมใส่เครื่องตกแต่งร่างกายและเสื้อผ้าเช่นเพชร อัญมณีที่เป็นไปเพื่อเพิ่มความน่าสะดุดตาหรือความน่าประทับใจแก่ผู้พบเห็น

นอกจากนั้นก็เป็นการ "แต่งนิสัย" เช่น รักเด็กค่ะ พยายามช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความหวังว่าจะมีคนชอบ ทำตัวให้ดูดีเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ พูดจามีเหตุมีผลน่าประทับใจ หยิบยกความดีของตนเองมาพูดเพื่อจูงใจผู้ฟังโดยปิดบังไม่พูดถึงด้านไม่ดีจน ถึงระดับโกหกบิดเบือนความจริงเพื่อให้ตนเองดูดีน่าเชื่อถือ ได้รับความนับหน้าถือตาจากผู้ฟัง ฯลฯ

สำหรับผู้ที่เชื่อว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง เพื่อให้หาเงินให้ได้มากๆเพื่อจะได้ซื้อทุกอย่างที่ต้องการ ก็จะทำโดยไม่สนใจว่าจะเป็นการเอาส่วนของผู้อื่นมาเป็นของตน เช่น โกงหุ้นส่วนทางการค้า เอาเปรียบอย่างไม่คิดชีวิตในการเจรจาต่อรองราคา ซื้อของต้องถูกที่สุด ไม่ให้คู่ค้าได้กำไรเลย หาทางเพิ่มรายจ่าย ร่วมมือกับคู่ค้าโดยให้ราคาสูงๆแล้วเอาขอแบ่งส่วนต่างเข้ากระเป๋าตนเอง สร้างรายจ่ายเทียมในองค์กรเพื่อลดกำไร ย้ายเงินออกจากบริษัทไปเป็นของตนเพื่อจะได้ไม่ต้องแบ่งผู้ถือหุ้น ฯลฯ

กลับมาที่ความเหงาหรือความอยากรู้และยึดมั่นว่าฉันมีตัวตน จะดับความเหงาได้ ก็ด้วยความรู้ตัว - เพราะความเหงาคือความอยากรู้ว่าฉันมีตัวตน คืออยากรู้ตัวนั่นเอง จึงดับลงได้ด้วยการทำความ "รู้ตัว" หรือสติปัฏฐาน

เมื่อกล่าวถึงความรู้ตัว ตรง "รู้" นี้ ที่ถูกคือ รู้ตามจริง รู้อย่างเป็นกลาง โดยการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ถัดมาคือ "ตัว" คือสิ่งใดก็ตามที่เราหมายมั่นว่าเป็นเรา เช่น กายของเรา ความรู้สึก(เวทนา)ของเรา (ชอบ-ไม่ชอบ-เฉยๆ) จิต(ผู้รู้)ของเรา คือเมื่อมีความรู้ตัว เริ่มจากรู้กาย รู้เวทนา รู้จิตไปเนืองๆแล้ว จะเกิดความรู้จักตัวเอง และรู้จริง รู้ซึ้งว่าความเป็นตัวเป็นตนนั้น แท้ที่จริงแล้วมีหรือไม่มี และที่เส้นทางที่จะนำไปสู่ความพ้นทุกข์อย่างถาวรไม่มีย้อนกลับ ก็มาจากการที่เห็นความจริงแล้ว ว่าจิตนี้ไม่ใช่เรา คือทิ้งความเห็นผิดว่าจิตนี้เป็นของเรา ไม่ต้องพยายามรักษาสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา ซึ่งก่อนที่จะไปถึงจุดนั้น เพียงเริ่มที่การเฝ้ารู้อยู่ที่อะไรก็ตามที่มี "ฉัน" หรือ "เรา" ไป ก็จะค่อยๆเห็นความมหัศจรรย์ของความ "รู้ตัว" ขึ้นมาทีละเล็กละน้อย เริ่มจากการทำความรู้จักกับความโกรธจนถ่องแท้ คือจำหน้าความโกรธได้เหมือนจำหน้าคนที่มาหลอกเราได้ ที่เมื่อจำได้ ก็จะเริ่มไม่ถูกหลอก การไม่ถูกหลอกก็คือความรู้ตัว มีการหมั่นสำรวจการกระทำ คำพูด ความคิดของตนเองอยู่เสมอๆ

ทางที่พระศาสดาได้ทรงประทานไว้ คือมรรค 8 ที่ย่อลงเหลือทาน ศีล ภาวนา หรือถ้าจะจัดตามหลักปฏิบัติก็คือ ไตรสิกขาอันประกอบด้วย ข้อปฏิบัติที่ต้องศึกษา ๓ อย่าง คืออธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา อธิปัญญาสิกขา ที่เรียกกันง่ายๆ ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา

ทานก็ต้องทำ ไม่ทำก็ไม่ก้าวหน้า เมื่อทำทานที่เป็นทานจริงๆแล้ว จะเกิดความสงบร่มเย็นของใจ เกิดกุศลหรือความฉลาดอย่างไร ซึ่งพอเปรียบได้กับการรู้วิธีเดินทางให้เหนื่อยน้อย เดินทางด้วยความสนุกและสบายไม่เครียด ถัดมา เรื่องศีล ที่ต้องปฏิบัติเพื่อศึกษาถึงผลของการรักษาศีล เมื่อเข้าใจเรื่องศีลอย่างชัดเจนแล้ว ก็จะเกิดความเบิกบานในการรักษาศีล และเข้าใจอย่างแจ่มชัดว่าเหตุใดจึงต้องมีศีล ศีลเป็นเหตุของอะไรอย่างไร จำเป็นต่อสมาธิอย่างไร และสมาธิเป็นสิ่งจำเป็นต่อการภาวนาให้ก้าวหน้าอย่างไร และเมื่อภาวนาแล้ว ให้ผลดีอย่างไร ความเหงาลดลง ความเศร้าลดลง ความทุกข์ลดลง โกรธน้อยลง ก่อกรรมใหม่กับผู้มีพระคุณ ก่อกรรมใหม่กับพระอรหันต์ในบ้านน้อยลงหรือไม่ก่อเลย หรือก่อแต่บุญ ฯลฯ

เมื่อภาวนาแล้ว ชีวิตมีความสุขมากขึ้น เข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น ไม่ถือโทษในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ไม่ยึดถือเรื่องไร้สาระ ไม่ถือมั่นกับการกล่าววาจาตามอารมณ์ที่เหมือนเป็นเพียงเมฆที่ลอยผ่านไป เห็นอารมณ์เป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนเมฆที่เห็นแต่จับตัวไม่ได้ ลอยผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

ยิ่งเขียนก็ยิ่งยาว เอาเป็นว่า ชักชวนมาปฏิบัติภาวนาครับ รับรองว่าถ้าตั้งใจทำสักหน่อยแล้ว จะเห็นความแตกต่าง คือมีความสุขในชีวิตขึ้นอีกมาก บ้านอุ่นจนร้อนก็จะกลายเป็นอุ่นพอดีหรือร่มเย็นเลยก็ได้ ที่กล่าวนี่เคยสอนน้องคนหนึ่งจนทำได้แล้วจริงๆครับ เปลี่ยนที่เด็ก ทั้งพ่อทั้งแม่ก็ค่อยๆเปลี่ยนตาม ชีวิตมีความสุขมากขึ้นมาก

ไปล่ะครับ โชคดีครับ

ที่มา http://larndham.org/index.php?/topic/34 ... e__st__140

ขอบคุณพี่ทักทาย คุณอ้อ คุณน้ำ คุณโจโจ้และทุกท่านค่ะ

ที่มอบความหว่งใย เสียสละเวลา ในการอ่านและพิมพ์ ให้กำลังใจ

ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจกันอย่างสม่ำเสมอ

แฟเข้ามาอ่าน เพื่อให้มีสติ กำลังใจ จากที่แห่งนี้ประจำ ได้สติกลับไปทุกครั้ง

เมื่อวาน

เค้าก็พยายามติดต่อ และเดินมาผ่านที่ห้องทำงาน หลายครั้ง แต่แฟทำเป็นไม่เห็น เค้าโทรมาที่โตะ แฟ

ก็ดึงสายโทรฯออก เค้าก็ส่งข้อมความมา ซื้อของมาให้ทานโดยฝากคนอื่นเอามาให้

และพยายามแสดงตัวให้ทราบว่าเค้า เป็นคนซื้อมาให้ เนื่องจากแฟ ทำไม่ได้สนใจเลย

ก็มีความรู้สึก เหมือนว่าเราชนะ ซึ่ง เป็นความรู้สึกที่ยังไม่ตัดขาดจริงๆๆๆ

สู้ต่อไปค่ะ

บททดสอบเราค่ะ สู้ต่อไปนะคนเก่ง
ทุกอย่าง แฟ รู้อยู่แล้วว่าแฟ เลือกที่
จะเดินยังงัย
เป็นกำลังใจเช่นเดิมนะค่ะ

เป็นอีกหนึ่งกำลังใจคะ เข็มแข็งและอดทนไว้นะคะ

น้ำเข้าใจคุณแฟนะ เยื่อใยที่อยู่ในใจนี่มัรรบกวนจิตใจมากๆ อยากให้เป็นแบบตัดบัวไม่เหลือใยจริงๆ ใครมีวิธรก้มาแชกันนะคะ น้ำกะคุณแฟจะได้สบายใจสักที

แฟ หายไปหลายวัน เพราะอ่อนแอลงเรื่อยๆๆ แฟเข้ามาอ่าน แต่ไม่กล้าเล่าสิ่งที่แฟไม่เอาไหน

เรื่องแฟมันจิ๊บจ้อยนักเมื่อเที่ยบกับเพื่อนๆท่านอื่น แต่ทำได้ไม่ดีเท่าหรือใกล้เคียงเลย..


เริ่มแย่อีก จนรู้สึกทำไมเราแย่แบบนี้ เคยทำได้ดี แต่กลับ ตกลงมาอีก

ร้องไห้คนเดียว รู้สึกแย่กับตัวเองที่เราอ่อนแอ ทานแต่ยานอนหลับเพื่อจะได้ไม่ต้องคิด

หงุดหงิดตัวเอง ว่าทำไมเราไม่เอาไหน แค่สามีเก่า เค้าทำห่วงใยนิดหน่อย

คุยด้วย แฟก้ทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้า เค้ายังคงทำเมือนจะแคร์ แต่จริงๆๆเค้ารักตัวเอง

เค้าทั้งโทร ทั้งส่งข้อความ แต่เค้าก็ ไม่เลือกแฟ เจ็บที่สุด เค้ายินดีที่แฟถอย จะได้ไม่รู้สึกผิด

รู้ทั้งรู้แต่ยังยึดติด หวนคิดถึงอตีต มันเป็นอดีต

ไม่เอาไหนจริงๆๆค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านแฟพร่ำไร้สาระ

และเสียสละเวลาเข้ามาให้คำแนะนำและกำลังใจเสมอค่ะ

สวัสดีคะคุณแฟ อยากให้คุณแฟตั้งสติ และอย่าพึ่งโทษตัวเอง คุณแฟไม่ได้แย่หรือไม่เอาไหนหรอกคะ เราเข้าใจและรับรู้ได้ว่าการตัดใจจากคนที่เรารักมันยากและทรมานแค่ไหน เพราะเรื่องราวของเรามันก็ไม่ได้ต่างจากกันมากมาย เพียงแต่ว่าคุณแฟเลือกที่จะตัดใจ แต่สำหรับเราเลือกที่จะอยู่ เพราะเรารู้ตัวเองดีกว่าเราตัดใจจากเขาไม่ได้คะ อยู่แบบหวังว่าสักวันเขาจะคิดได้ เราพยามรักษาจิตใจให้อยู่ให้ได้ เขาก็บอกกับเราว่าต่างคนต่างอยู่ ผญ ของเขาไม่สามารถทำอะไรเราได้ แต่กรณีคุณแฟทำใจให้อยู่สามคนไม่ได้ ก็ต้องพยามตัดใจให้ได้ วันนี้ไม่ได้พรุ่งนี้ก็ต้องพยามต่อไปคะ สักวันถ้าถึงวันที่คุณตัดใจได้แล้วจริงๆวันนั้นคงเป็นวันที่คุณแฟมีความสุขในชีวิตขึ้นอย่างแน่นอน เพราะฉนั้น ณ วันนี้เรายังอ่อนแอก็ไม่เป็นไรคะ มันได้ตัดกันง่ายๆ ทุกคนเข้าใจคุณแฟคะ เข้มแข็งไว้นะคะ เหนื่ือยก็พักคะ อยากร้องไห้ก็ร้อง เต็มที่ไปเลย แล้วสักวันคุณแฟต้องเข้มแข็งขึ้น คุณต้องผ่านบททดสอบนี้ไปให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

คุรแฟ สถานการณ์ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ทำใจ อย่างเดียว ถ้าคุณแฟเข้าไปอ่านกระทู้ของน้ำ คุณแฟก็จะเห็นว่า น้ำก็ไม่ได้เข็มแข็งทุกวัน บางทีมีจิตตกหลายๆวันเหมือนกัน การที่ผช.เข้ามาทำเหมือนแคร์เรา เค้าไม่รู้หรอกว่ามันทำให้เราสับสน และหวั่นไหว แอบมีความหวังเล็กๆว่าเค้าจะกลับมา แต่ที่เราลืมไม่ได้คือ เค้าหมดรักแล้วถึงมีคนอื่น และไม่เลือกเรา ความจริงแม้ว่าจะเจ็บ แต่เราต้องรับมันให้ได้ เวลาน้ำจิตตก น้ำจะอยู่กับตัวเองจริงๆ ปิดมือถือ อ่านหนังสือธรรมะ อ่านหนังสือปรัชญา บางทีก็อ่านหนังสือตลกๆขำๆ อ่านนิตยสารบ้าง เพื่อย้อนกลับไปหาอดีต กิจกรรมที่เราเคยทำ ตอนที่เราไม่เคยมีเค้า เราก็มีลมหายใจนี่ ตอนนี้ก้ยังมีอยู่ น้ำเรียนรู้ว่าการคาดหวังแม้เพียงน้อยนิดมันก็ทำให้เราทุกข์ เพราะไม่ได้ดั่งใจก็ทุกข์ ได้มาก็ทุกข์อีกเพระกลัวมันหายไป

รู้คะว่ามันยาก เพราะน้ำก็เป็นอยู่และเข้าใจความรู้สึกคุณแฟทุกอย่าง ตอนนี้ลองคิดใหม่ว่า ช่างมันเหอะ เดี่ยวมันก็ผ่านไป เค้าไม่รัก ก้ช่างเค้า เราก็หัดมาดูแลรักตัวเอง ขนาดหมอดูหลายๆคนทำนายน้ำว่า น้ำไม่มีคู่ แรกๆก็เสียใจ เดี๋ยวนี้ก้คิดว่า เออ ช่างมัน มันเป็นกรรมจากที่เราทำอดีตส่งผลมา ชาตินี้ชั้นจะทำบุยเยอะๆ ชาติหน้าขอมีความสุขบ้างนะ

เข้มแข้งไว้นะคะ อย่าทานยาอีก พยายามหลับเอง ดื่มนมอุ่นๆก่อนนอน ก้ช่วยได้ ตอนมาเราก้มาคนเดียว ตอนไ ปก็ไม่มีใครไปด้วย แล้วเรายังอยากจะยึดเค้าไว้ทำไม วันนึงก้ต้องแยกกันเดิน ต่างคนต่างไปอยู่ดี ใช่มั้ยคะ?

เมือวานไปพบจิตแพทย์ ที่ปรึกษากันอยู่ เป็นอุธาหรณ์กันนะคะ

แฟทานยานอนหลับ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิด หลับ ไม่รับรู้

แต่ จริงๆๆแล้วเป็นยาเสพติด ดีๆๆนี่เอง อาการข้างเคียง นอกจากติดแล้ว ยังสามารถ

ที่จะทำอไรโดยที่เราไม่ได้รู้ตัว นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก แฟลุกมาต้ม มาม่าทาน

ส่งข้อความ สั่งงานลูกน้องเพียบ รวมทั้งส่งข้อความไปอ้อนวอนสามี

กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ตอนสามีตอบข้อความกลับมา และน้องๆๆ แซวตอบกลับมาว่าขยันดึกดื่น

งง? รีบกลับไปเปิดดูข้อความที่เราส่งไป อืม เราส่งเองทั้งหมดหรือนี่ นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก

นี่ถ้าทำอะไรโดยขาดสติกว่านี้จะเป็นไง

เคย ทานยา แล้วขับรถ ไม่รู้ว่าถึงบ้านได้ไง เหมือนมีสติแต่ มองไม่ชัด เพียงแค่อยากเจอหน้าสามี

แต่ ปรากฎว่า เค้าม่ายได้ใส่ใจซักเท่าไหรเลย ถ้าเราตายจริงๆๆ เค้าคงเสียใจ1วันมั้งเฮ้อ

คุณหมอบอกว่า นี่ยังดี บางคนเดินแก้ผ้า ไปไหนต่อไหนไม่รู้เรื่อง หรือทำร้ายตัวเองขั้นรุนแรงก็มี

เป็นผลจาก Domicum เลย

อย่าทำแบบ แฟ กันนะคะ

อย่าทานยาอีกเลยนะคะ เป็นห่วง ส่งข้อความไปอ้อนวอนสามี ??? งง

จิตใตดีขึ้นหรือเปล่าคะ น้ำเมื่อวานโดนสบถหยาบว่า ฟัค ต่อหน้าคนอื่นด้วย (เล่าไปแล้วที่กระทู้คะ) อดหสิให้ จะได้เป็นเวรแก่กัน ทำใจให้สบายนะคะ ขอให้พระคุ้มครองคุณแฟคะ