สมาธิว่าตามเนื้อหามี 2 อย่าง 2 ทาง 2 ที่มาที่ไป
หนึ่งสมาธิแบบโลกียะ คือแบบโลก แบบปุถุชน ไม่ประกอบด้วยสัมมาทิฐิ มีตัวตน ต้องไปทำ ไปดำเนินการ ต้องรักษา ต้องได้ ต้องให้มี ต้องให้ถึง ต้องให้เป็น และเมื่อมีก็ยึดติดในสมาธิ พยายามทรงดำรงรักษา แช่อาการ แช่สมาธิ บุคคลที่ฝึกแบบนี้ ดำเนินตามนี้จะมักแสวงหาความสงบ และมักขัดแย้งความวุ่นวายทั้งหลาย จึงไม่อาจหลุดพ้น พ้นทุกข์ได้ สรุป สมาธิเกิดจากการทำเอา
สองสมาธิแบบโลกุตระ คือแบบอริยะ ตามองค์พุทธะ ที่ประกอบด้วยความเข้าใจ มีสัมมาทิฐิ พร้อม ที่ต่อตรงสัจธรรมคือความไม่ยึดติด จึงเกิดการวาง ปลงใจ ไม่มุ่งไปทำเอา ที่ไม่สร้างเหตุคือตัวตนไปซ้อนธรรมชาติ
จึงเกิดเย็นใจ บุคคลที่ดำเนินแบบนี้ จะเกิดการรวางใจไม่มุ่งหาความสงบ หรือขัดแย้งความวุ่นวาย โดยเข้าใจถึงความไม่ติดยึดกันเอง จึงเลิกไปอะไรกับอะไรกับธรรมชาติทั้งหลาย ที่สามารถหลุดพ้น ไม่เป็นภพชาติ สรุปสมาธิจากการปลงใจ

ไม่รู้ว่าคุณอยู่แนวไหนพิจราณาเองแล้วกัน

ขอเชิญศึกษาธรรมปฏิบัติ และดาวน์โหลดธรรมะ
โดย หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต
วัดร่มโพธิธรรม บ้านหลัก 160 ต.หนองหิน อ.หนองหิน จ.เลย

http://www.rombodhidharma.com/ หรือที่บอร์ดสนทนาทั่วไป
ขอให้มีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

สวัดดีค่ะ คิดดีฯ ขอเรียกพี่ทักทายนะค่ะ
มีเรื่องมารบกวนค่ะ
ตอนนี้คิดดีฯ คบกับผู้ชายคนหนึ่งมาประมาณ 3 เดือนแล้ว
เรารู้จักกันตอนอยู่ชายแดนใต้ (คิดดีฯ ไปเป็นหมอรักษาสัตว์ที่ชายแดนใต้ 2 ปีค่ะ)
เขาแค่มองๆ แล้วผ่านมาเป็นปี แต่พอคิดดีฯ ย้ายกลับเมืองหลวงเขาก็ไปหาเบอร์เพื่อติดต่อ
คิดดีฯ แล้วสภาพว่าชอบ คิดดีฯ มานานแล้ว ขอเป็นแฟนกลับคิดดีฯ พอดีคิดดีฯ
เพิ่งเลิกกลับแฟนก็เลยลองคุยกลับเขาดู แต่ตัวเขายังอยู่ที่ชายแดนใต้นะค่ะ
คิดดีฯ รู้สึกอบอุ่นใจที่มีเขา คิดถึงเขาตลอดเวลา อยากโทรหาตลอด อยากครอบครอง
อยากเป็นเจ้าของ บางครั้งเขาก็ไม่ว่าง ก็งอนเขา (อ้อ เขาเป็นตำรวจภาระกิจที่นั้นจึงเยอะมาก)
แต่เขาก็ไม่เคยโมโห หรือโกรธคิดดีฯ ทุกครั้งที่ว่างเขาจะโทรหาคิดดีฯ
แต่ในใจคิดดีไม่เคยรู้สึกว่าพอ นี้ละค่ะปัญหาของคิดดี พอไม่ได้ดังใจ คิดดีฯ ก็เห็นว่าตัวเองกำลังโกรธ พยายามดูรู้ตามมัน(ตามหลัก เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป) แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
อยู่กับความหวั่นไหวตลอด ทั้งที่รู้ว่าเขาทั้งรัก และแคร์เรา
พิจารณาตัวเองเห็นเวลาโกรธ จะนั่งหายใจหอบๆ เลยค่ะ
ตอนนี้ก็เลยสับสนค่ะ

รูปนี้สวยจัง แต่ก็ดูน่ากลัวงัยไม่รู้ เหอๆๆ สงสัยคิดมากเกินเหตุ

ในสติปัฏฐานสี่ กาย เวทนา จิต ธรรม ท่านให้ปลงไม่ใช่ปฏิบัติ ดำเนิน เข้าตั้ง ไปต้อง ไปตามดูตามรู้ ไปคอยเช็คอาการมัน หากมีแต่ตามดูรู้ คือมีสติ ติดสติ จัดว่าติดในฐานธรรม ซึ่งจริงๆแล้วท่านให้ สักแต่ว่า รู้สักแต่ว่ารู้ เห็นสักแต่ว่าเห็น ให้เช็คบิล เลิกเช็คอาการมัน เลิกเป็นเหตุนี้คือหลงซ้อนธรรมชาติกาย ใจนี้ ที่บอกว่าสับสนก็เพราะมีแต่จะเข้าไปทำ หรือยึด จะไปทำในสิ่งที่เป็นอนิจังให้มันเที่ยงหรือหลงเอาแพ้เอาชนะธรรมชาติมัน เลยวุ่นวายก็เข้าใจชัดๆอีกหน่อย เกิดของมันเอง ตั้งอยู่ของมันเอง ดับของมันเอง ปล่อย ให้ธรรมชาติเขาผันแปรเอง ไม่ต้องไปขับเคี่ยว หลงมีตัณหาอะไรกับมัน จะได้ตรงต่อวางที่วางอยู่เองแล้ว(อนัตตา)อยู่เองแล้ว มากขึ้น
พิจราณา จริงแล้วปลงแม้แต่พิจารณามัน เพราะมีแต่พิจารณามันแล้วจะเอาอะไรมาปลงตัวพิจารณา หรือติดปัญญา พิจารณาหรือตัวปัญญา ก็จัดในฐานธรรม ปัญญาแบบโลกๆคือรู้มาก รู้เยอะ แต่ปัญญาที่เป็นไปเพื่อหลุดพ้นคือปัญญาไม่ติดปัญญา ปัญญาตัดปัญญาเอง ไม่ติดความเห็น ความหมาย ซึ่งจะได้ตรงต่อสรรพสิ่งวางไม่มีความเห็นความหมาย(อนัตตา)อยู่เองแล้ว มากขึ้น
แค่นี้ก่อนนะ

ขอบคุณ คุณyodchaw
สำหรับคำแนะนำนะคะ
บอกตามตรนะคะตอนนี้ยังหาวิธี
ที่เหมาะสำหรับตัวเองไม่ได้
กำลังพยายามอยู่ค่ะ
แต่ที่ทำบ่อยที่สุดก็คือการกำหนดลมหายใจ
น่าจะเหมาะสำหรับเรา

คุณทักทายคะ
เคยนำวิธีของคุณทักทายไปใช้กับลูกชายค่ะ
ลูกชาย 10 ขวบ เขาบอกนอนไม่หลับ
เขาอยากดูโทรทัศน์ ไม่อยากนอน
ก็บอกให้เขาหายใจเข้านับ 1 หายใจออกนับ 1
นับให้ถึง 50 ครั้ง เขาเงียบไป
เรานึกว่าเขาไม่ทำชวนเขาคุย
เขาบอกแม่น่ะ กำลังนับถึง 12 แล้ว
ก็เลยบอกงั้นเริ่มใหม่ ครั้งนี้เงียบไปเลยค่ะ
ปรากฏว่าหลับไปเลยค่ะ
ตอนนี้ลูก ๆ สนใจเรื่องการทำความดี ทำบุญมาก
ช่วยทำงานโดยที่เราไม่ต้องสั่ง ไม่ต้องคอยดุ
คิดว่าเป็นผลมาจากที่เราปฏิบัติธรรม ทำดี
แล้วพูดให้เขาฟัง เขาก็เห็นด้วยตาของเขาเองด้วย
ตอนนี้รู้สึกว่าอะไรมันก็ดูดี เพราะใจเรานิ่งขึ้น
ส่วนเรื่องของคุณสามีพอเราไม่ยึด ไม่เหนี่ยว
ถอยออกมาจากบริเวณของเขา
ก็ทำให้ใจเราเป็นสุขขึ้นมาก

เป็นแบบนี้เลยค่ะ


ขออนุญาติใช้วิธีพี่ทักทายนะค่ะ


ยิ่งเกาะเกี่ยว ยิ่งทุกข์ จริงจริงค่ะ
ทุกข์จากความคาดหวัง เมื่อไม่เป็นดังหวังก็เศร้าเสียใจ
จะยอมรับ และตั้งรับกลับความเปลื่ยนแปลงค่ะ

ขอบคุณพี่ทักทายค่ะ

คิดดีฯ ปัญญายังน้อยนิด ก็เลยไม่คอยเข้าใจค่ะ
ปลงไม่ใช่ปฎิบัติยกตัวอย่างได้หรือเปล่าคะ
คือว่าไม่เข้าใจทั้งหมดเลยค่ะ

ความชัดเจนธรรมะ กับการถ่ายทอดให้บุคคลอื่นให้แจ่มแจ้งนั้นมันคนละส่วนกัน ฉะนั้นในลำดับนี้จะชี้แนะในฐานะกัลยาณมิตร กัลยาณธรรมคือให้ฟังจาก ของจริง จากหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่เป็นพ่อแม่บาครูอาจารย์ เพื่อความไม่ผิดเพี้ยนในคำกล่าว คำสอนที่ตรงต่อสัจธรรมจริง
ได้ที่ http://www.rombodhidharma.com/Pg-04-Dharma.htm ในเรื่องที่ 182) ให้ปลงไม่ใช่ให้ปฏิบัติ-2 ฟังแล้วไม่ชัดเจนค่อยว่ากัน